Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΕΙΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ.

Τήν Τρίτην, 29^ην Ἰουνίου /12^ην Ἰουλίου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῶν ἁγίων ἐνδόξων Πανευφήμων καί Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου εἰς τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν εἰς Καπερναούμ τήν παραθαλασσίαν  εἰς  τήν βόρειον δυτικήν ἀκτήν τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης, τήν πάλαι ποτέ ἕως οὐρανούς ὑψωθεῖσαν, τήν δευτέραν πατρίδα τοῦ Κυρίου μετά τήν Ναζαρέτ, ἐρειπωμένην δέ νῦν, ἐπειδή δέν μετενόησαν οἱ κάτοικοι αὐτῆς, ( Ματθ. 11, 23-24).

Εἰς τήν ἐν Καπερναούμ ὡς ἄνω Ἱεράν Μονήν προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας διά τήν μνήμην τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, τοῦ πρῴην Μητροπολίτου Ζάμπιας Σεβασμιωτάτου κ. Ἰωακείμ, συμπροσευχομένου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ἐκ τῶν ὁμόρων τῆς Καπερναούμ Ἱερῶν Μονῶν, ὡς τοῦ ἡγουμένου εἰς Φχές Ἰορδανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου ὡς προεξάρχοντος Ἱερέως, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου εἰς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἰς Τιβεριάδα Ἀρχιμανδρίτου π. Διονυσίου καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων τῶν ἐνοριῶν τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Καπερναούμ, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π.  Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Ἀναστασίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου μετά τῆς χορῳδίας νέων ἐκ τῆς Ναζαρέτ καί μετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει Χριστιανῶν ἐκ τῶν γειτονικῶν τῆς Ναζαρέτ πόλεων καί κωμῶν καί προσκυνητῶν Ρωσοφώνων καί Ἑλληνοφώνων.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἡ πάνσεπτος τῶν Ἀποστόλων ἐπεδήμησεν ἑορτή τῇ Ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ, προξενοῦσα σωτηρίαν ἡμῖν. Μυστικῶς οὖν κροτήσαντες τούτοις προσείπωμεν. Χαίρετε, φωστῆρες τῶν ἐν σκότει τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες ὑπάρχοντες. Χαίρετε, Πέτρε καί Παῦλε, δογμάτων τῶν θείων θεμέλιοι ἀρραγεῖς φίλοι τοῦ Χριστοῦ, σκεύη τίμια. Πάρεστε μέσον ἡμῶν ἀοράτως, καταξιοῦντες δωρεῶν ἀΰλων, τούς τήν ὑμῶν ἑορτήν, εὐφημοῦντας ἐν ᾄσμασι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

 Χαίρεται ἡ τοῦ Χριστοῦ ἁγία Ἐκκλησία ἐπί τῇ σημερινῇ ἑορτῇ τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων καί πρωτοκορυφαίων Πέτρου καί Παύλου τῶν ἀναδειχθέντων «φίλοι τοῦ Χριστοῦ, σκεύη τίμια καί θεμέλιοι ἀρραγεῖς τῶν θείων δογμάτων», ὡς λέγει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ὄντως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος ἀποτελοῦν τούς ἀρραγεῖς θεμελίους τοῦ κηρύγματος τῆς ἐν τῆς ἐν Χριστῷ σῳζούσης ἀληθείας ἀλλά καί τῆς δυνάμεως τῆς μετανοίας.

 Ὁ μέν Παῦλος ὁμολογεῖ ὅτι πρίν παραλάβῃ καί διδαχθῇ τό Εὐαγγέλιον  δι᾽ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, (Γαλ. 1, 11-12), ἐδίωκε τήν Ἐκκλησίαν. «Ἠκούσατε γάρ τήν ἐμήν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾽ ὑπερβολήν ἐδίωκον τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καί ἐπόρθουν αὐτήν», (Γαλ. 1,23). Ὁ δέ Πέτρος τρίς ἠρνήσατο τόν Χριστόν ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: «καί ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήματος Ἰησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρίν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρίς ἀπαρνήσῃ με καί ἐξελθών ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς», (Ματθ. 26,75).

 Ἐπειδή ὅμως τόσον ὁ Παῦλος ὅσον καί ὁ Πέτρος ἐπέδειξαν διά τῆς μετανοίας αὐτῶν ὑπερβολικήν ἀγάπην, ζῆλον καί ταπείνωσιν ἔτυχον παρά τοῦ δικαιωτάτου Θεοῦ καί Σωτῆρος Χριστοῦ τῶν ἴσων ἐπάθλων, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Διά τοῦτο Πέτρῳ μέν φησί σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν», (Ματθ. 16,18). Περί δέ Παύλου τί φησί πρός τόν Ἀνανίαν; «Σκεῦος ἐκλογῆς οὗτος μοι ἐστί τοῦ βαστάσαι τό ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασιλέων», (Πράξ, 9,15). Βλέπετε, κηρύττει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος πόση εἶναι ἡ λαμπρότης καί ὁμοτιμία τοῦ Πέτρου καί τοῦ Παύλου καί πῶς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ βαστάζεται;  Διά τοῦτο καί αὕτη (ἡ Ἐκκλησία) νῦν μίαν καί τήν αὐτήν ἀμφοτέροις νέμει τιμήν ὁμοτίμως ἀλλήλοις συνοερτάζουσα σήμερον.

 Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁμοτίμως  ἀπονέμει τιμήν εἰς τούς κορυφαίους τῶν Ἀποστόλων Πέτρον καί Παῦλον, διότι ἀμφότεροι ὄχι μόνον ἦσαν πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καί θείας Χάριτος ἀλλά καί συμμάρτυρες ἐγένοντο τοῦ σταυρικοῦ μαρτυρίου τοῦ καλέσαντος αὐτούς εἰς τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ὡς ψάλλει καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας. «Τῆς πρός Χριστόν Πέτρε φιλίας προετίθεσο μάρτυρα, τόν τά πάντα ὡς Θεόν εἰδότα Λόγον ὅθεν καί τό φίλτατον ἐγχειρίζει σοι ποίμνιον». Καί ἀλλαχοῦ: «Σύ ἐξ Ἱερουσαλήμ κηρύξας ἅπασι τό Εὐαγγέλιον περιλαβών δέ ἐν κύκλῳ πᾶσαν τήν γῆν μέχρι τερμάτων Παῦλε τοῦ Ἰλλυρικοῦ, διδάσκων ἀνεκραύγαζες. Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἶ».

 Οὐδεμία ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ οἰκουμένη ἅπασα ἐφωτίσθη μέ τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί ἰδιαιτέρως τοῦ θείου Παύλου, ὁ ὁποῖος ἐκλήθη Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν (τῶν εἰδωλολατρῶν). «Ὑμῖν γάρ λέγω τοῖς ἔθνεσιν, ἐφ᾽ ὅσον μέν εἰμι ἐγώ ἐθνῶν ἀπόστολος τήν διακονίαν μου δοξάζω», (Ρωμ. 11,13).

 Ἡ τῶν ἁγίων Πρωτοκορυφαίων ἑορτή «ἡ προξενοῦσα σωτηρίαν ἡμῖν», συνήγαγε πάντας ἡμᾶς εἰς τήν ἁγιογραφικήν πόλιν τῆς Καπερναούμ, τόν τόπον δηλονότι τῆς καταγωγῆς τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου διά νά τιμήσωμεν τούς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου ἀφ᾽ ἑνός, καί νά γίνωμεν μέτοχοι τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φωτιστικῆς Χάριτος αὐτῶν ἀφ᾽ἑτέρου.

 Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἰς σχετικήν ὁμιλίαν του, μᾶς προτρέπει νά μιμηθῶμεν τούς σήμερον τιμωμένους Ἁγίους Ἀποστόλους, ἄν ὄχι εἰς ὅλα (τοῦτο εἶναι δύσκολον), ἀλλά τουλαχιστον τήν ταπείνωσιν καί τήν μετάνοιαν των. Ἡ διόρθωσις ἀπό τήν μετάνοιαν ἁρμόζει περισσότερον εἰς ἡμᾶς παρά εἰς ἐκείνους. Καί τοῦτο, διότι καθημερινῶς πράττομεν πολλά πταίσματα (ἁμαρτίας) καί ἀπό πουθενά ἀλλοῦ δέν ὑπάρχει ἐλπίς σωτηρίας παρά μόνον ἀπό τήν συνεχῆ μετάνοιαν. Ὁ προφήτης Δαυΐδ , αἰσθανόμενος τήν ἁμαρτίαν του, λέγει: «ἐλέησόν με ὁ Θεός… ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστί διά παντός», (Ψαλμ. 50, 5). Μέ τήν ἐπίγνωσιν τῶν ἁμαρτημάτων μας ἑλκύεται τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Τήν δέ ἐπίγνωσιν τῶν ἁμαρτυμάτων μας ἀκολουθεῖ ἡ αὐτοκριτική καί αὐτή ἡ λύπη. Αὐτήν τήν λύπην ὁ θεῖος Παῦλος τήν ἀποκαλεῖ «λύπην κατά Θεόν». Ἡ γάρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται. Ἡ δέ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον καταργάζεται», (Β’ Κορ. 7,10).

 Μέ ἄλλα λόγια, ἀδελφοί μου, οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι καί τῆς οἰκουμένης διδάσκαλοι, Πέτρος καί Παῦλος, οἱ τόν Χριστόν τόν Θεόν ἱκετεύοντες ὑπέρ τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, μᾶς καλοῦν εἰς ἁγιωσύνην διά τῆς ταπεινώσεως καί μετανοίας, τάς ὁποίας διδάσκουν λόγῳ τε καί ἔργῳ. «Ἁγαπητοί, παρακαλῶ ὑμᾶς: …. ὡς τέκνα ὑπακοῆς μὴ συσχηματιζόμενοι ταῖς πρότερον ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε, διότι γέγραπται· ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι». Καί πάλιν: «ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ».

 Δεηθῶμεν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν «Παρθένε Θεοτόκε Ἁγνή, δυσώπησον τόν Κύριον, ὅπως πᾶσι ταῖς πρεσβείαις σου Ἁγνή, συγχώρησιν πταισμάτων δωρήσηται καί σώσῃ ὡς ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος»… «Σύ δέ Πέτρε ἡ πέτρα τῆς πίστεως, καί Παῦλε καύχημα τῆς οἰκουμένης, στηρίξατε ποίμνην, ἥν ἐκτήσασθε διδαχεῖς ὑμῶν», Ἀμήν.

καί ἀραβιστί: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:

https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2016/07/12/22934

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε εἰς τό ἡγουμενεῖον δεξίωσις καί τήν μεσημβρίαν τράπεζα παρά τήν ἀκτήν τῆς Τιβεριάδος μετ’ ἰχθύων τῆς Τιβεριάδος ὑπό τοῦ καλῶς συντηροῦντος καί ἀνακαινίζοντος τήν Μονήν Ἐπιστάτου μοναχοῦ Εἰρηνάρχου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/jA6wuuLEFjw