Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΕΙΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ (2017).

Τήν Τετάρτην, 29^ην Ἰουνίου / 12^ην Ἰουλίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῶν ἁγίων ἐνδόξων πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου εἰς τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν, τήν κειμένην εἰς  τήν βόρειον δυτικήν ἀκτήν τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης.

Ἡ Μονή αὕτη ἔχει περικαλλῆ, Ναόν ἀνεγερθέντα ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Δαμιανοῦ τό 1931. Ἀπό τοῦ 1967 καί ἐντεῦθεν ἀνέλαβε τόν Ναόν τοῦτον καί τήν πέριξ αὐτοῦ περιοχήν καί ἀνέδειξε μέ ἀνακαίνισιν καί μέ ἀρχαιολογικάς ἀνασκαφάς ὁ μακαριστός Ἁγιοταφίτης Μητροπολίτης Πέτρας Γερμανός μέ βοηθόν καί ἡγούμενον τόν μακαριστόν Ἁγιοταφίτην Ἱερομόναχον Φίλιππον καί μετ’ αὐτόν, τόν μακαριστόν μοναχόν Θαδδαίον, τήν μακαριστήν μοναχήν Εὐδοκίαν ἐξ Αὐστραλίας καί τήν μακαριστήν μοναχήν Εὐλογίαν.

Ἀπό 20ετίας καί πλέον ἀναδεικνύει τήν Μονήν διά βυζαντινῆς ἁγιογραφήσεως τοῦ Ναοῦ καί περιποιήσεως καί καλλιεργείας τοῦ πέριξ χώρου ὁ Ἁγιοταφίτης μοναχός Εἰρήναρχος.

Εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μονῆς ταύτης προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, ψάλλοντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου μετά τῆς χορῳδίας αὐτοῦ ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ἔχοντα οὔτως:

«Ἡ πάνσεπτος τῶν Ἀποστόλων ἐπεδήμησεν ἑορτή τῇ Ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ, προξενοῦσα σωτηρίαν ἡμῖν. Μυστικῶς οὖν κροτήσαντες τούτοις προσείπωμεν. Χαίρετε φωστῆρες τῶν ἐν σκότει, τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες ὑπάρχοντες. Χαίρετε Πέτρε και Παῦλε, δογμάτων τῶν θείων θεμέλιοι ἀρραγεῖς, φίλοι τοῦ Χριστοῦ, σκεύη τίμια. Πάρεστε μέσον ἡμῶν ἀοράτως, καταξιοῦντες δωρεῶν ἀΰλων, τούς τήν ἡμῶν ἑορτήν, εὐφημοῦντας ἐν ᾂσμασι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ πάνσεπτος τῶν κορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου ἐτήσιος μνήμη, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἁγίῳ τούτῳ τόπῳ τῆς Ἁγιογραφικῆς πόλεως Καπερναούμ, ἵνα δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμψωμεν τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ, τῷ φιλανθρώπως εὐεργετήσαντι τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων διά τῶν μεγάλων καί φαεινῶν αὐτοῦ φωστήρων, τῶν φωτισάντων ἅπασαν τήν Οἰκουμένην τῷ λόγῳ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης.

«Τί γάρ Πέτρου μεῖζον; Τί δέ Παύλου ἴσον; Οἵτινες τῷ ἔργῳ καί τῷ λόγῳ πᾶσαν τήν ἐν οὐρανοῖς καί ἐπί γῆς κτίσιν ἐνίκησαν. Οἱ τῷ πηλῷ τοῦ σώματος συμπεπλεγμένοι, καί ἀμείνους ἀγγέλων εὑρεθέντες. Τί οὖν ἐροῦμεν πρός τούς διδασκάλους τῆς ἄνω καί τῆς κάτω κτίσεως; Οὐχ εὑρίσκων γάρ λόγον ἐπάξιον ἐγκωμιάσαι τούς ἐγκωμιάσαντας τό γένος ἡμῶν, τούς τήν ἅπασαν γῆν καί θάλασσαν περιελθόντας καί τάς ρίζας τῶν ἁμαρτημάτων ἀνασπάσαντας καί τά σπέρματα τῆς εὐσεβείας καταβαλόντας ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀπειθούντων ἀνθρώπων», λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

Ὄντως ἀγαπητοί μου, «οὐχ εὑρίσκομεν λόγον ἐπάξιον ἐγκωμιάσαι τούς ἐγκωμιάσαντας τό γένος ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων». Καί τοῦτο, διότι ὁ μέν Πέτρoς ὡμολόγησε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος (Ματθ. 16,16), ὁ δέ Παῦλος ἠρπάγη εἰς τόν παράδεισον καί ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, τά ὁποῖα δέν ἐπιτρέπεται νά εἴπῃ εἰς ἄνθρωπον, ( Κορ. Β’ 12,4).

Αὐτός δέ οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς μέν τόν Πέτρον εἶπε: «Μακάριος εἶ Σίμων Βαριωνᾶ ὅτι σάρξ καί αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ’ ὁ Πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Κἀγώ δέ σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν καί πύλαι Ἅιδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. Καί δώσω σοι τάς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν», (Ματθ. 16, 17-19). Περί δέ τοῦ Παύλου εἶπεν ὁ Κύριος, «ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοί ἐστιν οὖτος τοῦ βαστάσαι τό ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ ἐγώ γάρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτόν ὑπέρ τοῦ ὀνόματός μου παθεῖν», (Πράξ. 9, 15-16).

Μέ ἄλλα λόγια, οἱ θεῖοι οὗτοι Ἀπόστολοι ἀνεδείχθησαν οἱ στῦλοι τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ μεγάλοι φωστῆρες τῆς Οἰκουμένης, δηλονότι οἱ διδάσκαλοι αὐτῆς, ὡς λέγει  ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «τά δοχεῖα τοῦ Πνεύματος, τῆς Ἁγίας Τριάδος τά ἑρμηνευτήρια, τῆς οἰκονομίας τοῦ θείου λόγου οἱ ὑφηγηταί».

Καί ἀνεδείχθησαν οἱ θεῖοι Πέτρος καί Παῦλος, «τῆς οἰκονομίας τοῦ θείου λόγου ὑφηγηταί», δηλονότι καθοδηγηταί, διότι οὗτοι ὑπέδειξαν εἰς ἡμᾶς ποῖον εἶναι τό πλάτος καί τό μάκρος καί τό βάθος καί τό ὕψος τῆς συγκαταβάσεως καί τοῦ ἐλέους τοῦ Χριστοῦ, ( Ἐφες. 3,18). Οὗτοι ἐξ ἄλλου ἀναγνωρίζονται οἱ πνευματικοί ἀρχιτέκτονες τοῦ ἐπί γῆς πολιτεύματος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τῆς διαθρώσεως / διαμορφώσεως τοῦ ἐν Πνεύματι Ἱεραχικοῦ καί διοικητικοῦ συστήματος αὐτῆς. Ἄς ἀκούσωμεν τοῦ Παύλου λέγοντος: «Αὐτός ὁ Κύριος ἔδωκε τούς μέν ἀποστόλους, τούς δέ προφῆτας, τούς δέ εὐαγγελιστάς, τούς δέ ποιμένας καί διδασκάλους, πρός τόν καταρτισμόν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ», (Ἐφεσ. 4, 11-12). Καί ἀλλαχοῦ: «Ἡμεῖς δέ οὐχί εἰς τά ἄμετρα καυχησόμεθα, ἀλλά κατά τό μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεός μέτρου», (Β’ Κορ. 10,13). [Ἡμεῖς ὅμως δέν θά καυχηθῶμεν διά κόπους ἄλλων εἰς μέρη ἔξω ἀπό τά μέτρα τῆς δικαιοδοσίας μας, ἀλλά θά καυχηθῶμεν διά τά ἐντός τῶν ὁρίων τῆς δικαιοδοσίας πού μᾶς ἐξεχώρισεν ὁ Θεός ὡς μέτρον καί περιφέρειαν τῆς δράσεώς μας]

Ἄς ἀκούσωμεν καί τοῦ Πέτρου λέγοντος: «Πρεσβυτέρους τούς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ, ὁ συμπρεσβύτερος καί μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων… ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ’ ἑκουσίως, μηδέ αἰσχροκερδῶς ἀλλά προθύμως, μήδ’ ὡς οἱ κατακυριεύοντες τῶν κλήρων, ἀλλά τύποι γενόμενοι τοῦ ποιμνίου», ( Α’ Πέτρ. 5, 1-3).

Οἱ Πρωτοκορυφαῖοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος τιμῶνται ἰδιαιτέρως ὑπό τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας οὐχί ὡς ὑπερέχοντες τῇ δυνάμει καί ἐνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῶν ἄλλων Ἀποστόλων καί Εὐαγγελιστῶν ἀλλά μᾶλλον διακρινόμενοι τῇ διαιρέσει τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος καί ὁ θεῖος Πέτρος.

«Διαιρέσεις δέ χαρισμάτων εἰσί, τό δέ αὐτό Πνεῦμα· καί διαιρέσεις διακονιῶν εἰσι, καί ὁ αὐτός Κύριος·  καί διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δέ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ ἐνεργῶν τά πάντα ἐν πᾶσιν.  ῾Εκάστῳ δέ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρός τό συμφέρον» (Α’ Κορινθ. 12, 4-7) κατά Παῦλον. Καί «ἕκαστος καθώς ἔλαβε χάρισμα, εἰς ἑαυτούς αὐτό διακονοῦντες ὡς καλοί οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ» (Α’ Πέτρ. 4, 10) κατά Πέτρον.

Τούς μεγάλους τούτους ἄνδρας τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως ἡμῶν, δηλονότι Πέτρον, τήν πέτραν τῆς πίστεως ( Ματθ. 16,18) καί Παῦλον, τό σκεῦος ἐκλογῆς ( Πράξεις 9,15) κατά τήν ἀνακήρυξιν καί μαρτυρίαν τοῦ Κυρίου καλούμεθα νά μιμηθῶμεν ὡς πρός τόν ἱερόν αὐτῶν ζῆλον καί τήν ὑπερβάλλουσαν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ. «Χριστῷ συνεσταύρωμαι. Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός», λέγει ὁ Παῦλος. «Ὅ δέ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ καί Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καί παραδόντος ἑαυτόν ὑπέρ ἐμοῦ», ( Γαλ. 2,20).

Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ καί ταῖς πρεσβείαις τῆς Ἁγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας εἴπωμεν: «Χαίρετε Πέτρε καί Παῦλε, δογμάτων τῶν θείων θεμέλιοι ἀρραγεῖς, φίλοι τοῦ Χριστοῦ, σκεύη τίμια. Πάρεστε μέσον ἡμῶν ἀοράτως, καταξιοῦντες δωρεῶν ἀΰλων, τούς τήν ὑμῶν ἑορτήν, εὐφημοῦντας ἐν ᾂσμασιν», Ἀμήν.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε κέρασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον ἀκολούθως δέ καί τράπεζα μέτ’ ἰχθύων εἰς τόν ὑπαίθριον παραθαλάσσιον χῶρον.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/buyA1mwtyTs

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]