Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἡ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος καί τά πέριξ αὐτῆς εἶναι μία περιοχή τῆς Ἁγίας Γῆς, τήν ὁποίαν ἰδιαιτέρως ἠγάπησεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἰς αὐτήν διῆλθε μακρόν χρονικόν διάστημα τῆς ἐπιγείου δημοσίας ζωῆς καί δράσεως Αὐτοῦ. Εἰς αὐτήν προσεκάλεσε εἰς τό ἀποστολικόν ἀξίωμα τούς ἁπλοῦς ἁλιεῖς, τούς ὁποίους ἀργότερον διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνέδειξεν εἰς πανσόφους διδασκάλους τῆς οἰκουμένης. Εἰς τήν περιοχήν αὐτήν ἐκήρυξε καί ἐτέλεσε σημεῖα καί θαύματα διά τήν βοήθειαν καί θεραπείαν τῶν ἀνθρώπων, ὡς τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ, τοῦ δούλου τοῦ ἑκατοντάρχου καί τῆς πενθερᾶς τοῦ Πέτρου. Εἰς τήν περιοχήν αὐτήν ἐφανέρωσεν Ἑαυτόν εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ καί μετά τήν Ἀνάστασιν, ὅτε ἐκέλευσε αὐτοῖς «βαλεῖν τά δίκτυα εἰς τά δεξιά μέρη τοῦ πλοίου» (Ἰω. 21,6) καί εἶπεν αὐτοῖς: «ἐνέγκατε ἀπό τῶν ὀψαρίων ὧν ἐπιάσατε νῦν» (Ἰω. 21,10) καί «ἔλαβε καί ἔδωκεν αὐτοῖς τόν ἄρτον καί τό ὀψάριον ὁμοίως (Ἰω. 21,13)
Εἰς τήν κυκλοῦσαν τήν Τιβεριάδα θάλασσαν περιοχήν ἐκτίσθησαν χριστιανικαί ἐκκλησίαι ἀπό τοῦ 4ου αἰῶνος καί ἑξῆς, ὡς εἶναι ἡ βυζαντινή Ἐκκλησία τοῦ Ἑπταπήγου εἰς τήν δυτικήν καί ἡ τοῦ Κουρσίου εἰς τήν ἀνατολικήν ὄχθην αὐτῆς.
Ἐπί τῆς δυτικῆς ὄχθης τῆς Τιβεριάδος τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ σήμερον δύο Μονάς, τήν τῶν πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου εἰς τήν Καπερναούμ καί τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων εἰς τήν Τιβεριάδα.
Ἡ πρώτη τούτων εὑρίσκεται ἐπί τῶν ἐρειπίων τῆς ἀρχαίας Καπερναούμ καί εἰς χῶρον ἀρχαιολογικόν, ἐπί τοῦ ὁποίου ἔχουν διενεργηθῆ ἀνασκαφαί καί ἔχουν ἀποκαλυφθῆ οἰκήματα τῆς ἐποχῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς πρωΐμου ἀλλά καί τῆς μεταγενεστέρας χριστιανικῆς περιόδου. Ἡ Μονή αὕτη εὑρίσκεται πλησίον τῆς ἀρχαίας ἑβραϊκῆς συναγωγῆς καί τῆς οἰκίας τῆς πενθερᾶς τοῦ Πέτρου. Ὁ ἱερός ναός αὐτῆς εἶναι κτίσμα τοῦ 1935 ἐπί Πατριαρχείας Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Δαμιανοῦ μέ λίθινον λαξευτόν εἰκονοστάσιον. Τόν ναόν τοῦτον, ἐγκαταλελειμμένον ὄντα, λόγῳ τῶν δυσχερειῶν τῆς θέσεως αὐτοῦ μεταξύ τῶν συνόρων Ἰσραήλ καί Συρίας, ἀνέλαβε καί ἐπεριποιήθη μετά τοῦ πέριξ κτήματος αὐτοῦ ἀπό τοῦ 1967 καί ἑξῆς ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Πέτρας Γερμανός μέ βοηθούς τόν Ἱερομόναχον Ἁγιοταφίτην Φίλιππον, τόν μοναχόν Θαδδαῖον καί τάς μοναχάς Εὐδοκίαν καί Εὐλογίαν. Ἀξιόλογον ὅμως ὄντως ἀνακαινιστικόν ἔργον ἐπετέλεσε κατά τήν τελευταίαν δεκαπενταετίαν εἰς τόν ναόν καί τήν Μονήν ὁ νῦν ἐπιστάτης αὐτῆς μοναχός Εἰρήναρχος, ἀναδείξας αὐτήν εἰς κέντρον προσκυνηματικόν καί λατρευτικόν κυρίως διά τοῦ θαυμασίου ἔργου τῆς Βυζαντινῆς ἁγιογραφίας, προσελκυούσης πολλούς ὀρθοδόξους προσκυνητάς, ἀλλά καί ἐπισκέπτας ἄλλων δογμάτων καί ἄλλων θρησκευμάτων.
Εἰς τήν Μονήν ταύτην εἰς Καπερναούμ, μετέβη ὁ Μακαριώτατος τήν Κυριακήν, 29ην Ἰουνίου/ 12ην Ἰουλίου 2009 ἐξ Ἱεροσολύμων μετά συνοδείας. Εἰς αὐτήν προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί τῶν Ἱερομονάχων Ἡγουμένων τῶν ὁμόρων Ἱερῶν Μονῶν καί τῶν πρεσβυτέρων ἐγγάμων Ἱερέων τῶν ὁμόρων ἐνοριῶν τοῦ Πατριαρχείου. Ἀθρόον προσῆλθε τό ἐκκλησίασμα, ἑλληνόφωνον, ἀραβόφωνον, καί ρωσσόφωνον ἐκ τῶν περιοχῶν τῆς Γαλιλαίας. Εἰς τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ὑπογραμμίζων τό γεγονός τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τούς πρωτοκορυφαίους Πέτρον καί Παῦλον ἀλλά καί ὅλους τούς λοιπούς Ἀποστόλους καί τῆς πίστεως αὐτῶν, ἀνδρείας καί ὑπομονῆς ἄχρι θανάτου, ὥστε νά διακηρύξουν ἀνά τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τήν σώζουσαν εὐαγγελικήν ἀλήθειαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τήν ἑορτήν ἐτίμησαν διά τῆς παρουσίας αὐτῶν ὁ Ρῶσος Πρέσβυς κ. Πέτρος Στέγνι, ἀντιπρόσωποι τῆς Οὐκρανικῆς Πρεσβείας εἰς Ἰσραήλ, καί ἡ Πρέσβυς τῆς Μολδαβίας εἰς Ἰσραήλ κ. Λαρίσα Μικουλέτ.
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν καί τήν λιτανείαν ὁ Ἡγούμενος π. Εἰρήναρχος ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί πάντας εἰς τό Ἡγουμενεῖον, ἐν συνεχείᾳ δέ παρέθεσε τράπεζαν ἰχθύων τῆς Γεννησαρέτ εἰς τήν παραθαλασσίαν τράπεζαν τῆς Μονῆς.
Ἡ Ἱερά Μονή τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς πόλεως τῆς Τιβεριάδος παρά τήν θάλασσαν ἐπί τῶν ἐρειπίων παλαιοτέρας Μονῆς, ἡ ἀρχή τῆς ὁποίας ἀνάγεται συμφώνως πρός ἱστορικάς πληροφορίας καί ἀρχαιολογικάς ἐνδείξεις εἰς τούς βυζαντινούς χρόνους, τό πιθανώτερον εἰς τόν 4ον μ. Χ. αἰῶνα ἐπί τῆς ἐποχῆς τῆς Ἁγίας Ἑλένης.
Τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τῶν Δώδεκα ἐτίμησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόφιλος Γ’ μέ τήν παρουσίαν Αὐτοῦ τήν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τῆς Συνάξεως τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων, Δευτέραν, 30ήν Ἰουνίου / 13ην Ἰουλίου 2009.
Μεταβάς εἰς αὐτήν προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, καί Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἱερομονάχων τῶν ὁμόρων Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου καί πρεσβυτέρων ἐγγάμων Ἱερέων τῶν ὁμόρων ἐνοριῶν.
Τήν ἑορτήν ἐτίμησαν διά τῆς παρουσίας αὐτῶν ὁ Ἕλλην Πρέσβυς εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ κ. Νικόλαος Ζαφειρόπουλος καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου.
Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς, ἐπισημαίνων τήν ἀφοσίωσιν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἰς τήν κλῆσιν τοῦ Κυρίου νά ἐγκαταλείψουν τά δίκτυα αὐτῶν καί νά Τόν ἀκολουθήσουν καί τήν ἄχρι θανάτου πίστιν αὐτῶν μετά τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν Πεντηκοστήν, ὥστε νά κηρύξουν τό κήρυγμα τοῦ σαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά σαγηνεύσουν ὁλόκληρον τήν οἰκουμένην.
Ὁ Ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Τιμόθεος, ἐπιτελέσας ὄντως ἀξιόλογον ἔργον ἀνακαινίσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων διά τῆς πλακοστρώσεως τοῦ δαπέδου διά μαρμαρίνων πλακῶν καί διά νέου ξυλογλύπτου εἰκονοστασίου, ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς τό Ἡγουμενεῖον καί ἀκολούθως παρέθεσε πλουσίαν τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον καί πάντας.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
ngg_shortcode_0_placeholder