1

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΣΒΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Ἡ ἑορτή τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου, ἑορταζομένη συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας τήν 20ήν Ἰουλίου ἑκάστου ἔτους, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων  διά λόγους ποιμαντικούς μέ μετάθεσιν τό Σάββατον 21ην Ἰουλίου/3ην Αὐγούστου 2013, εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν τήν κειμένην παραπλεύρως τῆς κυρίας ὁδοῦ τῆς ἀγούσης ἀπό Ἱεροσολύμων εἰς Βηθλεέμ καί πλησίον τῶν ἐρειπίων τῆς ἀρχαίας Μονῆς τοῦ Καθίσματος τῆς Θεοτόκου.

Εἰς τήν θέσιν ταύτην εὑρίσκεται ἀπ’ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἡ Μονή ἐρειδομένη εἰς τήν παράδοσιν ὅτι εἰς τήν περιοχήν ταύτην φεύγων ὁ Προφήτης Ἠλίας τόν θυμόν τῶν βασιλέων Ἀχαάβ καί Ἰεζάβελ, ἀφ’ ὅτου ἐπί τοῦ Καρμηλίου ὄρους κατέφερε ἀπό Θεοῦ καί ἀπό οὐρανοῦ πῦρ καί κατέκαυσε τάς σχίδακας καί τάς πέτρας τοῦ θυσιαστηρίου, ἐκοιμήθη ὑπό κάτω ἀρκεύθου καί ἐξύπνησεν αὐτόν ἄγγελος Κυρίου λέγων αὐτῷ «αναστάς, φάγε καί πίε, ὅτι πολλῆ ἀπό σου ἡ ὁδός»· «καί ἀναστάς ἔφαγε καί ἔπιε καί ἐπορεύθη ἐν τῇ ἰσχύϊ τῆς βρώσεως καί τῆς πόσεως ἐκείνης τεσσαράκοντα ἡμέρας καί τεσσαράκοντα νύκτας, ἕως ὄρους Χωρήβ». (Βασιλ. Γ’ 19, 4-9).

Εἰς τόν ἱερόν ναόν τῆς Μονῆς ταύτης ἀνεκαινισμένον ὑπό τοῦ ἐκ Κύπρου μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἀσκάλωνος Ἀρκαδίου ἐτελέσθη ἀφ’ ἑσπέρας Ἑσπερινός, προεξάρχοντος τοῦ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου.

Τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἐτελέσθη πανηγυρική θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου Προέδρου τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς, Λύδδης κ. Δημητρίου Γραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Γέροντος Σκευοφύλακος Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ πενυματικοῦ τῆς Μονῆς τοῦ ὁσίου Σάββα π. Εὐδοκίμου, τοῦ ἐν Φχές ἡγουμένου ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ ἐν τῷ Χωρίῳ τῶν Ποιμένων ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου τῶν ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων π. Ἤσσα Μοῦσλεχ καί π. Παύλου καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Ἀθανασίου καί τοῦ διακόνου π. Εὐλογίου, τῇ εὐλαβῇ συμμετοχῇ εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος ἑλληνοφώνου, ἀραβοφώνου καί ρωσοφώνου.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον εἰς τούς πιστούς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί: Θεοφανείας ἠξίωσαι καί προφητείας ὥσπερ ὁ μέγας Μωσῆς προφήτας χρίων διά Πνεύματος, Ἠλιού θεσπέσιε καί βασιλεῖς. Καί τῆς δόξης ἐν Θαβώρ Χριστοῦ θεατής γενόμενος βοᾷς. Εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

γαπητοί ν Χριστ δελφοί,

 Ελαβες προσκυνηταί, εσεβες Χριστιανοί.

 Ελογητός Θεός τν Πατέρων μν, τι ξίωσεν νσάρκου γγέλου καί θεόπτου προφήτου λιο το νδόξου ν τ ερ τούτ προσκυνηματικ τόπ, νθα στησαν ο πόδες Ατο.

  γιος άκωβος δελφόθεος ναφερόμενος ες τήν δύναμιν τς προσευχς ν τ Kαθολικ ατο πιστολ προβάλλει ς παράδειγμα τόν προφήτην λίαν λέγων: «λίας νθρωπος ν μοιοπαθής μν καί προσευχ προσηύξατο το μή βρέξαι καί οκ βρεξεν πί τς γς νιαυτούς τρες καί μνας ξ καί πάλιν προσηύξατο καί ορανός ετόνδωκε καί γ βλάστησε τόν καρπόν ατς», (ακ. 5, 17-18).

  προσευχή ποία εναι ρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν πίστιν χει ς πηγήν ατς τόν Κύριον μν ησον Χριστόν λέγοντα: «Πάντα σα άν ατήσητε ν τ προσευχ πιστεύοντες λήψεσθε», (Ματθ. 21,22). Τούτου νεκεν πόστολος Παλος κηρύττει λέγων: «μηδέν μεριμντε, λλ’ ν παντί τ προσευχ καί τ δεήσει μετά εχαριστίας τά ατήματα μν γνωριζέσθω πρός τόν Θεόν», (Φιλιπ. 4,6). ναλυτικώτερον επεν: Μή κυριεύεσθε πό γωνιώδη φροντίδα διά τίποτε, λλά διά κάθε τι πού σς παρουσιάζεται κάνετε γνωστά τά ατήματά σας πρός τόν Θεόν διά προσευχς καί διά τς δεήσεως, α ποαι πρέπει νά συνοδεύωνται καί μέ εγνώμονα εχαριστίαν δι’ σα Θεός μς δωσε».

«Κακοπαθε τις ν μν; προσευχέσθω… σθενε τις ν μν προσκαλεσάσθω τούς πρεσβυτέρους τς κκλησίας καί προσευξάσθωσαν π’ ατόν. Καί εχή τς πίστεως σσει τόν κάμνοντα καί γερε ατόν Κύριος. Κν μαρτίας πεποιηκώς, φεθήσεται ατ», λέγει γιος άκωβος, (άκ, 5,13-15).

δύναμις τς προσευχς τς πίστεως νέδειξεν λίαν τόν μεγαλώνυμον διάψευστον μάρτυρα τς ερς στορίας, τουτέστιν τς ν τ ρει Σιν ποκαλυφθείσης τ Προφήτ Μωϋσε θείας ληθείας. Τοσαύτη το πίστις το λία το Θεσβίτου, στε, ς λέγει μελδός, «Οτος γάρ ν τ γλώσσ τόν Ορανόν σεί δέρριν χάλκευσε, καί τήν γν τήν γκαρπον καρπον ποίησεν. το θαύματος! πήλινος νθρωπος ορανούς το βρέχειν ετόν οκ δωκεν. το θαύματος! φθαρτός νθρωπος φθαρσίαν νδέδυται, καί ορανούς νατρέχει, ν πυρίν ρματι τ μηλωτ λισσαί, διπλν τήν χάριν χαριζόμενος. Βασιλες λέγχει καί λαόν πειθ λιμ διαφθείρει. Τούς ερες τς ασχύνης, πάντας κατσχυνε, καί τς χήρας το υο λόγ νέστησεν».

  μοιοπαθής μν οτος νθρωπος λίας νδοξος πνευματικς συνεκάλεσε πάντας μς οχί μόνον, διά νά πανηγυρίσωμεν τήν θείαν ατο μνήμην, λλά καί διά νά γνωρίσωμεν τόν θησαυρόν τς ν Χριστ μν πίστεως καί τς χριστιανικς μν ταυτότητος, δηλονότι τς γίας μν το Χριστο κκλησίας. Διότι ς λέγει Μέγας Παλος: «χομεν δέ τόν θησαυρόν τοτον ν στρακίνοις σκεύεσιν, να περβολή τς δυνάμεως το Θεο καί μή ξ μν, ν παντί θλιβόμενοι λλ’ ο στενοχωρούμενοι, πορούμενοι λλ’ οκ ξαπορούμενοι, διωκόμενοι λλ’ οκ γκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι λλ’ οκ πολλύμενοι»,  ( Β’ Κορ. 4, 7-9).

Τοιοτο σκεος στράκινον φέρον ν αυτ τόν θησαυρόν το θείου Πνεύματος γένετο καί Προφήτης λίας, ς λέγει καί μελδός:  «ποδεδειγμένος θεόπτης, Θεσβίτης σύν Μωσ καθορ, φθαλμός οκ εδε καί ος οκ κουσε καί νθρώπων τν γηγενν καρδία ο λελόγισται, σεσαρκωμένον Κύριον, ν τ Θαβώρ, τόν Παντοκράτορα». Κατά τήν ρμηνείαν το ερο Χρυσοστόμου θεος Παλος διά το «ν στρακίνοις σκεύεσιν» τό εθραυστον τς θνητς φύσεως ανιττόμενος λεγεν καί τό τς σαρκός μν σθενές μφαίνων… τοτο μέν ον ατό μάλιστά στι τό θαυμαστόν καί δεγμα μέγιστον τς το Θεο δυνάμεως, τι σκεος στράκινον τοιαύτην δυνήθη λαμπρότητα νεγκεν τηλικοτον φυλάξαι θησαυρόν».

ντως, γαπητοί μου δελφοί, τιμώμενος σήμερον Προφήτης λίας ποτελε «δεγμα μέγιστον τς το Θεο δυνάμεως». Καί τοτο διότι « εχή τς πίστεως», δηλονότι δολος προσευχή, εναι κείνη, ποία προκαλε τήν γάπην το Θεο Πατρός καί τήν κοινωνίαν το γίου Πνεύματος ες τόν ατοντα ν πίστει καί μή διακρινόμενον κατά τόν πόστολον άκωβον: «ατείτω δ ν πίστει μηδν διακρινόμενος (=χωρίς δισταγμόν) γρ διακρινόμενος οικε κλύδωνι θαλάσσης νεμιζομέν κα ιπιζομέν», (ακ. 1,6).

θεσπέσιος λίας νθρωπος, ν μοιοπαθής μν, πήλινος και φθαρτός, πέτυχε μεγάλων καί θείων κατορθωμάτων καί το νθέου ατο ζήλου, δηλονότι το ναρέτου καί γίου ατο βίου. ποτελε δέ παράδειγμα πρός μίμησιν σον φορ ες τήν δύναμιν τς νεργείας τς προσευχς ατο. Καί τοτο διότι προσευχή το λία πρός τόν Θεόν δέν το τυπική, λλά οσιαστική.

προσευχή, μέ λλα λόγια, γαπητοί μου, εναι πνευματικός πλισμός το Χριστιανο. Διά τοτο καί σοφός Παλος προτρεπτικς λέγει: «Διά πάσης προσευχς κα δεήσεως προσευχόμενος ν παντ καιρ ν Πνεύματι, κα ες ατ τοτο γρυπνοντες ν πάσ προσκαρτερήσει κα δεήσει περ πάντων τν γίων», (φ. 6,18).

Παρακαλέσωμεν τόν ἅγιον καί ἡγιασμένον Προφήτην Ἠλίαν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Σκανδάλων τῶν ἐν βίῳ πολυειδῶν ἀνομοῦντων ἐχθρῶν πάσης θλίψεως σωματικῆς, νόσου ψυχικῆς τε παρατροπῆς, ταῖς προσευχαῖς σου ρῦσαί με ἔνδοξε Προφῆτα Ἠλία. Καί σύ Παρθένε Μαρία, ἡ φῶς τεκοῦσα, δυσώπησον σαῖς Πρεσβείαις, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρίσαι καί σῶσαι τοῦ αἰωνίου με σκότους τόν πεποιθότα τῇ σῇ σεπτῇ ἀντιλήψει». Ἀμήν.

καί οὕτως ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/08/02/2609

Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησε δεξίωσις ἐν τῷ ἡγουμενείῳ, μετά δέ τήν δεξίωσιν τράπεζα παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ νέου ἡγουμένου τοῦ ἀναλαβόντος ἀνακαινιστικόν ἔργον ἐν τῆ Μονῇ ὁσιωτάτου Ἱερομονάχου π. Παϊσίου.

κ τς ρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/yAkGMRDEYMI