1

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Πέμπτην, 4ην /17ην Μαρτίου 2016, Πέμπτην τῆς Α´ Ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου εἰς τήν ὑπ᾽αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν καί τό ὄνομα αὐτοῦ φέρουσαν Ἱεράν Μονήν εἰς τήν Δυτικήν Ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ πρό τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ εἰς τήν Νεκράν θάλασσαν.

Ὡς γνωστόν ὁ ἅγιος Γεράσιμος προσῆλθεν ἐκ τῆς πατρίδος αὐτοῦ Λυκίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ἐμόνασεν εἰς Μονήν τῆς περιοχῆς τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ. Πραρασυρθείς πρός ὀλίγον ἐκ τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ περί τό 450 μ.Χ., ἐπανῆλθεν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν ὑπό τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ μεγάλου καί διεκρίθη ἐν τῇ ὑπερασπίσει τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος τῶν ἐν Χριστῷ δύο φύσεων τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος καί παρακληθείς ἵδρυσε μοναστηριακήν Λαύραν διά τούς προκεχωρημένους εἰς τήν ἄσκησιν μοναχούς καί ὡδήγησε χιλιάδας ἐξ αὐτῶν εἰς τήν κατά Χριστόν πολιτείαν, τελείωσιν καί θέωσιν, πλῆθος δέ Χριστιανῶν, προσερχομένων αὐτῷ ἐκ τοῦ κόσμου, προσείλκυσεν εἰς τήν ἐν Χριστῷ εὐσεβῆ ζωήν.Ἡ ὑπ᾽ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσα Μονή ἐπέζησε τῶν μεταλλαγῶν τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας καί δή εἰς τήν ταραχώδη περιοχήν τῆς Παλαιστίνης.

Εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν προεξῆρξεν τῆς θείας Λειτουργίας τῶν  Προηγιασμένων Δώρων ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου ἡγουμένου εἰς Φχές τῆς Ἰορδανίας, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, ἡγουμένου εἰς Ἱ. Μονήν Χωρίου τῶν Ποιμένων, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Παϊσίου ἡγουμένου εἰς τήν Ἱ. Μονήν Προφήτου Ἠλιοῦ, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου ἡγουμένου εἰς τήν Ἱ. Μονήν Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ, τοῦ Ἱερομονάχου π. Κυριακοῦ, ἱερέως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, καί τοῦ ἐφημερίου τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου π. Νικήτα, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων ὡς τοῦ π. Ἤσσα Μοῦσλεχ, τοῦ π. Γιοῦσεφ Χόνταλη καί τοῦ π. Παύλου Ἀλέμε ἐπίσης τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου τῶν Ἱεροδιακόνων π. Ἀγαπίου, π. Μάρκου καί π. Ἀναστασίου, συμπροσευχομένων τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Καττάρων κ. Μακαρίου,  τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου πρώην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τῶν βοηθοῦντων αὐτῷ μοναχῶν τῆς Ἱ. Μονῆς Χοζεβᾶ καί Βηθλεέμ, συμμετεχόντων τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, τῶν ἐκπροσώπων τῶν Μ.Μ.Ε. τοῦ Πατριαρχείου, τῶν διακονητῶν καί διακονητριῶν τῆς Ἱ. Μονῆς καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας, Ρουμανίας καί Οὐκρανίας.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

 

«Κύριε, ἐν τῇ μνήμῃ τῶν ἁγίων Σου πᾶσα ἡ κτίσις ἑορτάζει, οὐρανοί ἀγάλλονται σύν τοῖς Ἀγγέλοις καί ἡ γῆ εὐφραίνεται σύν τοῖς ἀνθρώποις. Αὐτῶν ταῖς παρακλήσεσι ἐλέησον ἡμᾶς», ψάλλει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ὄντως πᾶσα ἡ κτίσις σήμερον ἑορτάζει καί δή ἡ περίχωρος τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ἐπί τῇ ἑορτίῳ πανηγύρει τῆς μνήμης τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως ἀλλά καί τῆς λήψεως τοῦ στεφάνου τῆς ἀφθαρσίας, δηλονότι τῆς θεώσεως αὐτοῦ.

Τοῦτο δέ ἐπέτυχε ὁ Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος, μιμούμενος τούς προφήτας καί ἀσκητάς καί μάλιστα τόν Τίμιον Πρόδρομον, οἵτινες φωτισθέντες τῷ φωτί τοῦ «Ἀγγέλου τῆς Μεγάλης Βουλῆς», (Ἡσαΐου 9,6), δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, καταλάμπουσιν ἀεί ὡς φωστῆρες ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ἰορδάνου, ἔνθα προσφάτως νέος φωστήρ ἀνεφάνη ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ νέος Χοζεβίτης. Ἰδού διά τί οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται σύν τοῖς Ἀγγέλοις καί ἡ γῆ εὐφραίνεται σύν τοῖς ἀνθρώποις, «Φῶς δικαίοις διά παντός, φῶς δ᾽ ἀσεβῶν σβέννυται», (Παροιμ. 13,9). Εἰς τούς δικαίους ἀνθρώπους λέγει ὁ Παροιμιαστής ὑπάρχει πάντοτε τό φῶς τῆς ζωῆς καί τῆς χαρᾶς τοῦ Χριστοῦ. Τοὐναντίον ὅμως, τό φῶς τῆς ζωῆς καί τῆς χαρᾶς τῶν ἀσεβῶν, δηλαδή τῶν ἀπίστων ἀργά ἤ γρήγορα θά σβήσῃ.

«Τῶν ἁγίων σου ἡ μνήμη Κύριε, ἀνεδείχθη ὡς Παράδεισος, ὁ ἐν Ἐδέμ», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Παράδεισος δέ οὗτος, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός εἶναι τό ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ πεφυτευμένον δένδρον τῆς ζωῆς, τοῦ φωτός καί τῆς δικαιοσύνης. Τό δένδρον τοῦτο εἶναι τό εὐχαριστιακόν Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἐξ οὗ φαγόντες ζήσομεν, οὐχί ὡς ὁ Ἀδάμ τεθνηξόμεθα».

Ἐκ τοῦ εὐχαριστιακοῦ τούτου δένδρου τῆς ζωῆς ἔφαγον πάντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καί βεβαίως ὁ Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος, ὁ ὁποῖος τό ἄγονον τῆς ἐρήμου ἐγεώργησε καί κατεφύτευσε μέ τό δένδρον τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Διά τοῦτο καί ἡ εὔσημος μνήμη αὐτοῦ φωτίζει τάς ψυχάς τῶν εὐσεβῶν, διώκει τό σκότος τῶν παθῶν καί πειρασμῶν καί διαλύει τόν βαθύτατον ζόφον τῶν δαιμόνων.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ ἑόρτιος μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου καί ἡ συμμετοχή ἡμῶν εἰς αὐτήν μᾶς ἀποκαλύπτει τόν πνευματικόν καί πρακτικόν τρόπον τῆς θεραπείας τῶν ψυχικῶν ἡμῶν τραυμάτων. Τό θεραπευτήριον δέ τῶν τραυμάτων τῆς ψυχῆς καί ὅλων τῶν νόσων αὐτῆς, εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγησις. «Οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν», (Ματθ. 9,13), λέγει ὁ Κύριος. Ἑρμηνεύων τούς Κυριακούς τούτους λόγους ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος λέγει ὅτι ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς, ἡ ὁποία γίνεται μέ πίστιν θεραπεύει τόν ἀσθενῆ. Ἐάν δηλαδή ὁ ἀσθενής ἔχει διαπράξει ἁμαρτίας, αἱ ὁποῖαι προεκάλεσαν τήν ἀσθένειάν του, ψυχικήν ἤ σωματικήν, θά συγχωρηθοῦν εἰς αὐτόν. Προτρέπει δέ ὅπως ἐξομολογώμεθα μεταξύ ἡμῶν τάς ἁμαρτίας μας καί εὐχώμεθα ὁ ἕνας ὑπέρ τοῦ ἄλλου. Ἡ εὐχή τῆς πίστεως σῴσει τόν κάμνοντα καί ἐγερεῖ αὐτόν ὁ Κύριος. Κἄν ἁμαρτίας  ἦ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. Ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τά παραπτώματα καί εὔχεσθε ὑπέρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε, Πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη», (Ἰακώβ. 5, 15-16).

Σύμβουλος καί συνεργός τῆς μετανοίας εἶναι ἡ ἁγία νηστεία, τήν ὁποίαν ἐδίδαξεν εἰς ἡμᾶς διά τοῦ ἰδίου αὐτοῦ παραδείγματος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα εἰς τήν ἔρημον τῆς περιχώρου τοῦ Ἰορδάνου, ὅπου ὡδηγήθη ὑπό τοῦ ἁγίου αὐτοῦ Πνεύματος, διά νά πειρασθῇ ὑπό τοῦ διαβόλου καί ἀγωνισθῇ νικηφόρως κατ᾽ αὐτοῦ, (Ματθ. 4, 1-2). «Νηστεία γάρ», λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «τῆς ψυχῆς ἐστι τροφή καί καθάπερ αὕτη ἡ σωματική τροφή πιαίνει τό σῶμα οὕτω καί ἡ νηστεία τήν ψυχήν εὐτονωτέραν ἐργάζεται… τά ἄνω φαντάζεσθαι προξενεῖ, ἀνωτέραν αὐτήν τῶν ἡδονῶν… τοῦ παρόντος βίου ἀπεργαζόμενη».

Τούτου ἕνεκεν ὁ παλαιός Ἀδάμ ἔλαβε ὡς κατοικίαν τόν Παράδεισον, φυτευμένον καί αὐτόν μέ ἐξαίρετον τρόπον ἀπό τόν Θεόν, διά νά ἔχῃ ἐκεῖ θείαν θέαν καί ὁμιλίαν αὐτόπροσώπως καί λάβῃ εἰς αὐτόν τόν Παράδεισον συμβουλήν καί ἐντολήν ἀπό τόν Θεόν πού ὥριζε τήν ἁρμόζουσαν ἐκεῖ νηστείαν, μέ τήν ἔννοιαν ὅτι ἄν τήν κρατοῦσε καί τήν διατηροῦσε, θά παρέμενε διά πάντα ἀθάνατος καί ἀκούραστος καί ἄλυπος» κηρύττει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

Κατά τόν μελῳδόν τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἐξοπλισθείς μέ τά ὅπλα τῆς μετανοίας, τῆς ἐξομολογήσεως καί τῆς μετανοίας ἀνῆλθεν εἰς τό ὕψος τῆς νοητῆς θεωρίας ὑποδεξάμενος καί θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ ἐμφάσεις καθαράς. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος ἐγένετο κοινωνός τῆς θεωρίας τῆς θείας θέας, δηλαδή τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ. «Ὅλην σου τήν ἔφεσιν τῆς ψυχῆς, Γεράσιμε, πρός μόνα τά ἄφθαρτα ἔχων κατηξιώθης, ὧν ἐπόθησας». Τοῦτο σημαίνει καί πάλιν ὅτι ὁ ἅγιος Γεράσιμος κατηξιώθη τῆς κοινωνίας μετά τοῦ νέου Ἀδάμ τοῦ Χριστοῦ «ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῶν πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων», (Ἑβρ. 12, 23).

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς μᾶς καλεῖ ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία δηλαδή εἰς μετάνοιαν καί αὐτεπίγνωσιν, ἰδιαιτέρως κατά τό παρόν στάδιον τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς κατά τό ὁποῖον αὐτῆς στάδιον προβάλλονται ζῶντα παραδείγματα ἐξομολογήσεως, κατανύξεως, συντριβῆς «καί πόθου πρός μόνα τά ἄφθαρτα». Τοιαῦτα παραδείγματα εἶναι ἡ ταπείνωσις τοῦ Τελώνου ἡ αὐτεπίγνωσις τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, ἡ μακαρία καί χαροποιός μετάνοια τῆς Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἀλλά καί τῆς ἐλλάμψεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος τῶν θεοφόρων Πατέρων καί Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τοῦ Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί ἀσφαλῶς τοῦ σήμερον τιμωμένου Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου.  Τά ὡς ἄνω παραδείγματα μᾶς καλοῦν καί μᾶς προτρέπουν νά ἀποβάλωμεν τόν παλαιόν, τόν χοϊκόν ἡμῶν ἄνθρωπον καί νά ἐνδυθῶμεν τόν νεόν ἄνθρωπον, δηλονότι τόν σταυρωθέντα ὑπέρ ἡμῶν καί ἀναστάντα Χριστόν.

Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἱκετεύσωμεν τήν ὑπερευλογημένην καί ἀειπάρθενον Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί δοξάσωμεν τόν δοξάσαντα Αὐτόν ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Γεράσιμον καί μετά τοῦ μελῳδοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ εἴπωμεν: «Ἔχουσα ψυχή μου τό ἰατρεῖον τῆς μετανοίας, πρόσελθε προσπίπτουσα, ἐν στεναγμοῖς κραυγάζουσα, τῷ ἰατρῷ ψυχῶν τε καί σωμάτων. Ἐλευθέρωσον με φιλάνθρωπε, ἐκ τῶν ἐμῶν πλημμελημάτων, συναρίθμησον μέ τῇ πόρνῃ καί τῷ λῃστῇ καί τῷ τελώνῃ καί δώρησαί μοι, ὁ Θεός, τῶν ἀνομιῶν μου τήν συγχώρησιν καί σῶσον με. Ἀμήν».

καί ἀραβιστί ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2016/03/17/19668

Πολλοί προσῆλθον εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Μεταλήψεως. Ἠκολούθησε ἡ λιτανεία τῆς Ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου πέριξ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς αὐτοῦ, τῶν Προσκόπων προπορευομένων καί ἀνεπέμφθη δέησις ὑπέρ ὑγείας, βοηθείας καί εἰρήνης τοῦ κόσμου καί ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν προκεκοιμημένων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν.

Τήν δέ μεσημβρίαν ὁ φίλεργος καί φιλόξενος ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος παρέθεσε νηστήσιμον τράπεζαν εἰς πάντας.

 κ τς ρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/uXnde1LD9h0

httpv://youtu.be/qntOSYg30Fs

httpv://youtu.be/NpacowJ9Wa0