Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΝΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ.

Τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ, 29^ην Ἀπριλίου/12^ην Μαΐου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου κατά τό ἔθος εἰς Κανᾶν τῆς Γαλιλαίας ἡ ἑορτή τοῦ θαύματος εἰς τήν Κανᾶν τῆς Γαλιλαίας εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου.

Ἡ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας εἶναι ἡ κώμη ἐκείνη, ἡ ὁποία κατά τόν εὐαγγελιστήν Ἰωάννην (Ἰωάν. 2,1-11) εἶχε τήν εὐλογίαν καί τήν τιμήν νά δεχθῇ τόν Κύριον, προσκεκλημένον μετά τῆς μητρός Αὐτοῦ καί μαθητῶν Αὐτοῦ εἰς τόν τελούμενον ἐκεῖ γάμον καί νά εὐλογήσῃ αὐτόν καί νά μετατρέψῃ τό ὕδωρ εἰς οἶνον πρός εὐφροσύνην τῶν προσκεκλημένων καί φανέρωσιν τῆς δόξης Αὐτοῦ εἰς τούς μαθητάς.

Εἰς τήν ἐν λόγῳ κώμην καί εἰς τόν ἱερόν μοναστηριακόν, προσκυνηματικόν καί ἐνοριακόν ναόν τοῦ Πατριαρχείου ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος καί ἡ θεία Λειτουργία διά τήν ἑορτήν τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ἡγουμένων τῶν ὁμόρων τῆς Κανᾶ ἱερῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου, ἐγγάμων πρεσβυτέρων τοῦ ἀραβοφώνου (Rum Orthodox) ἡμῶν ποιμνίου καί ἱεροδιακόνων, ψαλλούσης ἀραβιστί τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Κανᾶ.

Πρός τούς προσελθόντας Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τῆς Κανᾶ καί τοῦς ἐξ Ἱεροσολύμων προσελθόντας προσκυνητάς ἐκήρυξε εἰς τό Κοινωνικόν τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί, ἔχοντα οὕτω:

«Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ χάρις τοῦ ἱεροῦ τούτου Προσκυνήματος, δηλονότι τοῦ ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας γάμου, τοῦ μαρτυροῦντος τήν ἐνανθρώπισιν τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἐκ Ναζαρέτ ἀειπαρθένου Μαρίας, συνήγαγεν σήμερον πάντας ἡμᾶς, ἵνα ἑωρτάσωμεν τήν νίκην τῆς Ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου ,τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας.

«Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ», λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ὅσος τε ὁρατός καί ὅσος ἀόρατος. Χριστός, ἐκ νεκρῶν, συνεγείρεσθε, Χριστός, εἰς ἑαυτόν, ἐπανέρχεσθε, Χριστός, ἐκ τάφων, ἐλευθερώθητε, τῶν δεσμῶν τῆς ἁμαρτίας, πύλαι Ἅιδου ἀνοίγονται καί θάνατος καταλύεται καί ὁ παλαιός Ἀδάμ ἀποτίθεται, καί ὁ νέος συμπληροῦται, εἰ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις, ἀνακαινίζεσθε…», (Λόγος ΜΕ΄).

Ἐξήγησις: «Σήμερα ἦλθεν ἡ σωτηρία εἰς τόν κόσμον, τόν ὁρατόν καί τόν ἀόρατον. Ὁ Χριστός ἀνεστήθη ἀπό τούς νεκρούς, ἀναστηθῆτε μαζί του. Ὁ Χριστός ἐπανῆλθεν εἰς τήν θέσιν του, ἐπανέλθετε καί ἡμεῖς. Ὁ Χριστός ἠλευθερώθη ἀπό τά δεσμά τοῦ τάφου, ἐλευθερωθῆτε καί σεῖς ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας. Αἱ πύλαι τοῦ Ἅιδου ἀνοίγονται, ὁ θάνατος καταλύεται, ὁ παλαιός Ἀδάμ ἀπομακρύνεται καί ὁ νέος συμπληρώνεται. Ἐάν ὑπάρχῃ κάποια νέα δημιουργία εἰς τόν Χριστόν, ἀνανεωθῆτε καί σεῖς».

Τό μέγα ὄντως καί θαυμαστόν γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό θεμέλιον καί τό ἀποκορύφωμα τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, τουτέστιν τῆς χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως, ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος: «Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. ἐπειδὴ γὰρ δι’ ἀνθρώπου ὁ θάνατος, καὶ δι’ ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνῄσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται».

Ναί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καθώς, δηλαδή, ἕνεκα τῆς σχέσεως καί ἑνώσεώς τῶν μέ τόν Ἀδάμ, ὅλοι οἱ ἀπόγονοί του ἀποθνῄσκουν, ἔτσι καί διά μέσου τῆς σχέσεως καί ἑνώσεώς των μέ τόν Χριστόν, ὅλοι θά ζωοποιηθοῦν. Αὐτήν τήν ἐμπειρίαν τῆς σχέσεως καί ἑνώσεώς μας μέ τόν παλαιόν Ἀδάμ, ἀλλά καί μέ τόν νέον Ἀδάμ, τόν σεσαρκωμένον Θεόν Λόγον, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ζῶμεν καί μαρτυροῦμεν καί ἡμεῖς, τά μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, διά τῆς λόγῳ τε καί ἔργῳ ὁμολογίας μας ὅτι «ὁ Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».

Ὁ λαός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅταν διεπέρασε τήν Ἐρυθράν θάλασσαν, ἔψαλλε τόν ὕμνον: «Ἄισωμεν τῷ Κυρίῳ, ἐνδόξως γάρ δεδόξασται». Ἡμεῖς ὁ λαός τῆς Καινῆς Διαθήκης, δηλονότι τῆς καινῆς ἐν Χριστῷ κτίσεως, ψάλλομεν τόν ἐπινίκιον ὕμνον τῆς Ἀναστάσεως. Τοιουτοτρόπως ἀναπέμπομεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν πρός τόν ἀναστάντα Κύριον, τόν νικητήν τοῦ θανάτου, διά τήν προσφερθεῖσαν εἰς ἡμᾶς σωτηρίαν διά τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ θανάτου καί τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως:

«Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον, ἀλλ’ ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ, ἐν ᾧ στερεούμεθα», ἀναφωνεῖ μελῳδικῶς ὁ Ἁγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Καί διερωτώμεθα: Ποῖον εἶναι τό καινόν τοῦτο πόμα; εἶναι τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, «τό ὑπέρ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», (Ματθ. 26,28). Εἶναι ὁ Μυστικός Δεῖπνος, τουτέστιν ἡ βρῶσις τοῦ Κυριακοῦ Σώματος καί ἡ πόσις τοῦ Κυριακοῦ αἵματος, διά τῶν ὁποίων γινόμεθα μέτοχοι τῆς αἰωνίου ζωῆς, τῆς Βασιλείας τῶν Ουρανῶν, καί τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ»,(Ἰωάνν. 6,54), λέγει ὁ Κύριος.

Ἡ ἐν τῷ ἁγίῳ τόπῳ τῆς Κανᾶ εὐλογία τοῦ γάμου καί τοῦ θαυμαστοῦ σημείου τῆς ἀναδείξεως τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον, ὑπό τοῦ Ἰησοῦ ἐπί τῇ φυσικῇ παρουσίᾳ τῆς κατ’ ἄνθρωπον μητρός Αὐτοῦ, ἀποτελεῖ ἀδιάψευστον μαρτύριον τοῦ ἱεροῦ σκοποῦ τοῦ θείου δώρου τῆς ζωῆς, ἀλλά καί τῆς ἀπείρου φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ. Ἐπί πλέον δέ ἡ εὐλογία τοῦ οἶνου ὡς μυστικοῦ συμβόλου τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ προδιετύπου τήν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ κοινωνίαν ἡμῶν ἐν τῷ δείπνῳ τῆς θείας Βασιλείας. «Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπ’ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου, ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ’ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου», (Ματθ. 26,29).

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, εἶναι τό πόμα τό καινόν, τό ὁποῖον ἀναβλύζει ἐκ τῆς πηγῆς τῆς ἀφθαρσίας, δηλονότι τοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὡς χῶρος καί τόπος τῆς τελέσεως τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀποτελεῖ τήν ἀκένωτον πηγήν τῆς ἀφθαρσίας, ὁ δέ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό θεμέλιον τῆς πίστεως ἡμῶν. «Θεμέλιον γάρ ἄλλον», διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος,» οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἔστιν Ἰησοῦς ὁ Χριστός», (Α΄Κορ. 3,11).

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ τήν ἀναγέννησιν ἡμῶν εἰς ἐλπίδα ζῶσαν κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον: «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν»  (Α΄ Πέτρου 1,3).

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ζῶσαν καί ἀνυπόκριτον ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εὐαγγελίζεται καί ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἰδίᾳ δέ ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία διά τοῦ εὐσεβοῦς αὐτῆς ποιμνίου δίδει τήν μαρτυρίαν τῆς θυσιαστικῆς καί σταυρικῆς αὐτῆς ἀγάπης καί τοῦ ἀνεσπέρου φωτός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἐπιμείνωμεν, λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καί ἑδραῖοι καί μή μετακινούμενοι ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίου, (Κολ. 1,23), τοῦ ἀναστάντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Χριστός Ἀνέστη!

καί ἀραβιστί ἔχοντα οὕτω, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/05/12/2305/

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ ναοῦ, μετ’ αὐτήν δέ δεξίωσις εἰς τό προαύλιον τοῦ ναοῦ καί ἐν συνεχείᾳ τράπεζα παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ νεοδιορισθέντος καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/qfYyhwmnhPM

ngg_shortcode_0_placeholder