Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ.

Τήν Πέμπτην, 25ην Μαρτίου/ 7ην Ἀπριλίου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ὡς πανηγυρική μνήμη τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἀπεστάλη ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς Μαριάμ τήν ἁγνήν κόρην τῆς Ναζαρέτ καί εὐηγγελίσθη αὐτῇ, προσφωνῶν αὐτήν  διά τοῦ «Χαῖρε Κεχαριτωμένη», ὅτι ἐκ Πνεύματος Ἁγίου θά συλλάβῃ ὡς ἄνθρωπον τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ὅπερ καί ἐγένετο, ἅμα τῆ ἀπαντήσει αὐτῆς «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα Σου».

Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἐνανθρωπήσεως ἀποτελεῖ «τό κεφάλαιον τῆς σωτηρίας ἡμῶν καί τήν φανέρωσιν τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου», ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐγένετο υἱός τῆς Παρθένου, προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνην φύσιν ἡμῶν καί ἐν Ἑαυτῷ διά τοῦ ὅλου ἔργου Αὐτοῦ ἡγίασε καί ἐθέωσεν αὐτήν.

Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη εἰς Ναζαρέτ, ἔνθα καί ἔλαβε χώραν ὁ Εὐαγγελισμός. Ἐνταῦθα, τήν πρωΐαν τῆς κυριωνύμου ἡμέρας τῆς ἑορτῆς μετά τήν εἰς τήν Μητρόπολιν ἄφιξιν καί τήν ὑπό τῶν Προσκόπων ὑποδοχήν, ἔλαβε χώραν ἡ μετάβασις εἰς τό Προσκύνημα καί ἡ θεία Λειτουργία, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Χαριουπόλεως κ. Jean τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Περεσλάβ-Χμελνίτσκι και Βισνέφσκι κ. Ἀλεξάνδρου, Βίνιτσκι και Μπάρσκι κ. Συμεών καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ντνεπροντζερζίνσκι και Τσαριτσάνσκι κ. Βλαδιμήρου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου  Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν προεξάρχων ἦν ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος ἡγούμενος ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος, τοῦ πρῴην ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Τιβεριάδος Ἀρχιμανδρίτου π. Τιμοθέου, τοῦ ἡγουμένου Ἀϊ-Λαμπούν Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Λεοντίου τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί ἄλλων διακόνων, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου, ψάλλοντος τοῦ ἐκ τῆς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ προσκυνητοῦ ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς πόλεως Ναζαρέτ ἀραβιστί, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη καί τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Τέλ Ἀβίβ κ. Γεννηματᾶ καί μετέχοντος ἀθρόου λαοῦ ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει, ἐντοπίων τῆς Ναζαρέτ καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας καί ἄλλων χωρῶν, τόσων πολλῶν, ὥστε ἡ ἑορτή αὕτη τῶν Ὀρθοδόξων νά βιώνηται καί ὡς ἑορτή τῆς πόλεως ὅλης, ἐξ ἧς ὁ Ἀρχηγός τῆς σωτηρίας ἡμῶν Ναζωραῖος ἐκλήθη.

Πρός τό εὐσεβές τοῦτο ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

 

«Ὁ λόγος τοῦ Πατρός, ἐπί τῆς γῆς κατῆλθε καί Ἄγγελος φωτός τῇ Θεοτόκῳ ἐβόα. Χαῖρε εὐλογημένη, ἡ τήν παστάδα μόνη φυλάξασα σύλληψιν συλλαβοῦσα τόν πρό αἰώνων Θεόν καί Κύριον, ἵνα τῆς πλάνης σώσῃ ὡς Θεός, τό γένος τῶν ἀνθρώπων», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

 Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

 

Ἡ χαρμόσυνος ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμου τῆς Θεοτόκου πᾶσιν ἐπέφανεν ἡλιακήν αἴγλην σωτηρίας πέμπουσα καί πάντας ἡμᾶς φωταγωγοῦσα, ἐν τῷ πανιέρῳ τούτῳ τούτῳ τόπῳ τῆς Ναζαρέτ σήμερον συνήγαγεν, ἵνα εὐχαριστιακῶς ὑμνήσωμεν καί μακαρίσωμεν σύν τῷ Ἀγγέλῳ Γαβριήλ τήν πηγήν τοῦ φωτός καί τῆς ζωῆς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

 Δικαίως ἀγάλλεται σήμερον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, διότι τό ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον μυστήριον, τό ὑπό τοῦ μεγαλοφωνωτάτου Ἡσαΐου προφητευθέν, ἐφανερώθη ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Τό ἀπ’ αἰῶνος σήμερον κεκρυμμένον μυστήριον γνωρίζεται. Ὁ τοῦ Θεοῦ Θεός Λόγος, Υἱός Παρθένου Μαρίας, δι’ εὐσπλαγχνίαν γίνεται καί χαρᾶς εὐαγγέλια ὁ Γαβριήλ προσφθέγγεται».

 Τό γεγονός τοῦτο τῶν Εὐαγγελίων τῆς χαρᾶς βεβαιοῖ ἡ ἀδιάψευστος μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, λέγοντος: «Ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ… πρός Παρθένον Μαριάμ. Καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη. Ὁ Κύριος μετά σοῦ , εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί…. Ἡ δέ εἶπε καί πῶς ἔσται μοι τοῦτο ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω…, ὁ δέ ἔφη Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι. Καί εἶπεν αὐτή. Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου»,( Λουκ. 1,26-38).

 Ἡ ὄντως ἀναντίρρητος προσφορά τῆς ἁγίας Θεοτόκου Μαρίας εἰς τό ἀνθρώπινον γένος ὀφείλεται εἰς τό ὅτι ὁ ἐξ αὐτῆς σαρκωθείς ἀτρέπτως Θεός Λόγος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἔσωσεν αὐτό, δηλονότι τό ἀνθρώπινον ἡμῶν  γένος ἐκ τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου καί τῆς προγονικῆς κατάρας. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Παρθένος ἁγνή Μαρία ἠλευθέρωσε τόν ἄνθρωπον ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου. Ἐπί πλέον δέ τό ὄνομα τῆς Παρθένου Μαριάμ ἑρμηνεύεται “Κυρία”. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ Παναγία Θεοτόκος δεσπόζει ὅλων, καθώς εἶναι πηγή καί ρίζα τῆς ἐλευθερίας τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, ὡς διδάσκει καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγων: «Ἀλλά καί Κυρία ἡ Παρθένος κατά τήν ἀξίαν, ὡς δεσπόζουσα πάντων … τόν τε φύσει τοῦ παντός Δεσπότην ἐν Παρθενίᾳ συλλαβοῦσα τε καί τεκοῦσα θείως. Ἔτι γε μήν Κυρία καί ὡς ἐλευθέρα μόνον δουλείας καί κυριότητος θείας ἐπειλημμένη, ἀλλά καί ὡς πηγή καί ρίζα τῆς τοῦ γένους ἐλευθερίας καί μάλιστα μετά τόν ἀπόρρητον καί χαρμόσυνον τόκον».

 Σημειωτέον ὅτι ἡ κυρία Θεοτόκος εἶναι πηγή καί ρίζα τῆς τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων ἐλευθερίας,  διότι ἔτεκε τόν ἐλευθερωτήν τῶν ψυχῶν ἡμῶν τόν Χριστόν, ὡς κηρύττει καί ὁ σοφός Παῦλος λέγων: «Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε», (Γαλ, 5,1).

Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι καί τό περιεχόμενον τοῦ μηνύματος τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἡ ἀπελευθέρωσις ἡμῶν ἐκ τῆς δουλείας τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ὡς πάλιν διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος: «ὁ γὰρ ἐν Κυρίῳ κληθεὶς δοῦλος ἀπελεύθερος Κυρίου ἐστίν· ὁμοίως καὶ ὁ ἐλεύθερος κληθεὶς δοῦλός ἐστι Χριστοῦ», (Α΄ Κορ. 7,22).

Τό κήρυγμα τοῦ ὄντος ὑπερφυοῦς καί παραδόξου μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως διά τῆς ἐπελεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί διά τῆς ἐπισκιάσεως τῆς δυνάμεως τοῦ Ὑψίστου ἐπί τῆς Παρθένου Μαρίας συλλήψεως αὐτῆς, «καί ἰδού λήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ Υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ, Ἰησοῦν», ἐπεβεβαίωσεν ὁ Σωτήρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διά τῶν ἔργων τῶν θαυμάτων Του, ἐτελείωσε δέ δια τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ Πάθους καί ἀπέδειξε τήν μεγάλην ὠφέλειαν καί σωτηριώδη σημασίαν, δηλαδή τοῦ κηρύγματος, διά τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως Αὐτοῦ διά τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεως καί τέλος διά τῆς ἐκ τῶν οὐρανῶν πρός τούς μαθητάς καί ἀποστόλους Αὐτοῦ ἐπελεύσεως τοῦ Ἁγίου Αὐτοῦ Πνεύματος κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς.

 «Ξένον τόκον ἰδόντες,ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες,  ἀναφωνεῖ προτρεπτικῶς ὁ συντάκτης τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καί τόν Υἱόν καί Θεόν αὐτῆς. Τοῦτο σημαίνει, ὅτι ἐάν θέλωμεν, ἀγαπητοί μου, νά κατανοήσωμεν τό «ξένον» ὄντως μυστήριον καί κυριολεκτικῶς παράδοξον, ἕνας τρόπος ὑπάρχει: ἡ ἀποξένωσίς μας «ἐκ τῆς ματαίας ἀναστροφῆς ἡμῶν», (Α΄ Πέτρ. 1,18), τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μᾶς περιβάλλει καί τοῦ ὁποίου τό σχῆμα καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ παράγεται, ὁ δέ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα, ( Α΄ Ἰωάν. 2, 17), κατά τόν εὐαγγελιστήν Ἰωάννην. Τοῦτο ἀκριβῶς ἔπραξε καί Παρθένος Μαρία εἰποῦσα: « Ἰδοῦ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου», (Λουκ. 1,38).

«Ξενωθῶμεν  τοῦ κόσμου», δέν συνεπάγεται ἄρνησιν τοῦ θείου δώρου τῆς ζωῆς καί τῆς κτίσεως, «ἧς τεχνίτης καί δημιουργός ὁ Θεός», (Ἑβρ 11,10), ἀλλά μετάθεσιν τοῦ νοῦν εἰς τόν οὐρανόν, τουτέστιν εἰς τόν Θεόν Λόγον, τόν Χριστόν καί τοῦτο διότι ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκός καί ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καί ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου, «οὐκ ἐστίν ἐκ τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἀλλ’ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστί», ( Α΄ Ἰωάν. 2, 16), κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Εὐαγγελιστήν.

Παρακαλέσωμεν καί ἡμεῖς, οἱ τιμῶντες σήμερον τήν τῶν Ἁγίων Ἀγιώτατον Λόγον συλλαβοῦσαν ἐν γαστρί αὐτῆς Ὑπερευλογημένην Παρθένον καί Θεοτόκον Μαρίαν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ σύν τῷ Ἀγγέλῳ Γαβριήλ βοήσωμεν: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά Σοῦ, ἐξ ἧς ἡ σωτηρία, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν τήν καθ’ ἡμᾶς προσλαβόμενος φύσιν πρός  ἑαυτόν ἐπανήγαγεν. Αὐτόν ἱκέτευε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν καί δωρηθῆναι τήν εἰρήνην εἰς τήν περιοχήν ἡμῶν καί εἰς κόσμον ἅπαντα, Ἀμήν».

 Μετά τήν θείαν Κοινωνίαν καί τήν Ἀπόλυσιν ἠκολούθησεν ἀπό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ πάνδημος λιτανεία εἰς τό κέντρον τῆς πόλεως, ἡ ὁποία καί κατέληξεν εἰς τό Προσκύνημα ἐν ἀγαλλιάσει, εὐχαριστίᾳ καί δοξολογίᾳ πολλῇ πρός τόν Θεόν δι’ ὅλα ὅσα ἐχαρίσατο ἡμῖν.

Μετά τήν εἰς τό ἡγουμενεῖον σύντομον δεξίωσιν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ μετά τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως τῆς Ναζαρέτ παρέθεσε νηστήσιμον τράπεζαν μετ’ ἰχθύων εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ καί πολλούς ἄλλους.

Μετά τήν μεσημβρινήν τράπεζαν, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐξ Ἀρχιερέων καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ἐπεσκέφθη τήν πλησιόχωρον τῆς Ναζαρέτ πόλιν Τουράν, ἔνθα καί ἐπέβλεψε τήν ἀνακαίνισιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῶν αἰθουσῶν αὐτοῦ γενομένην δαπάναις τοῦ Πατριαρχείου.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/eYMxNdMNlPM

httpv://youtu.be/6zD82XU-0nE

httpv://youtu.be/dd-PguRBq74