Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Α’ Εἰς τήν Ναζαρέτ

Τήν Δευτέραν, 25^ην Μαρτίου/7^ην Ἀπριλίου 2014, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου συμφώνως πρός τήν τυπικήν διάταξιν αὐτοῦ ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς τήν πόλιν τῆς Ναζαρέτ, εἰς τήν ὁποίαν καί ἀπεστάλη ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ὑπό τοῦ Θεοῦ καί εὐηγγελίσθη εἰς τήν Πάναγνον κόρην καί ἀειπάρθενον Μαρίαν, ὅτι θά γεννήσῃ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου τόν μονογενῆ Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, χάριν τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ἡ πόλις τῆς Ναζαρέτ, ἔχουσα τάς πρώτας μαρτυρίας περί αὐτῆς εἰς τήν Καινήν Διαθήκην, ὑπῆρξεν ἀνέκαθεν μία τῶν μεγίστων πόλεων τῆς Γαλιλαίας, σήμερον δέ ἀριθμεῖ περί τούς ἐνενήκοντα χιλιάδας κατοίκων, ἐκ τῶν ὁποίων αἱ δέκα καί ὀκτώ χιλιάδες εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι.

 Εἰς τό κέντρον τῆς παλαιᾶς πόλεως τῆς Ναζαρέτ εὑρίσκεται τό προσκύνημα, ἡ πηγή καί ὁ Ὀρθόδοξος Ναός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, εἰς τήν θέσιν εἰς τήν ὁποίαν ἔλαβε χώραν ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου.

Διά τήν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἐξεκίνησεν ἐξ Ἱεροσολύμων τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί φθάσας εἰς Ναζαρέτ  μετά τρίωρον περίπου αὐτοκινητικήν πορείαν, ἐπορεύθη πρῶτον εἰς τήν Μητρόπολιν. Ἐνταῦθα ὑπεδέχθη Αὐτόν ὁ Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, οἱ ἱερεῖς τῆς Ναζαρέτ καί ἄλλων ὁμόρων πόλεων καί τό Συμβούλιον τῆς Ἑλληνορθοδόξου ( Rum Orthodox ) Κοινότητος Ναζαρέτ.

Ἐκ τῆς Μητροπόλεως ἡ Πατριαρχική Συνοδεία τῇ συνοδείᾳ τοῦ Προσκοπικοῦ Σώματος κατῆλθε πρός τό προσκύνημα, ἔνθα ἀνέμενε Αὐτήν ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ πλῆθος κόσμου καί ἔνθα ψαλλομένου τοῦ Ἀπολυτικίου “Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον”, προσεκύνησε.

Ἀνελθών ἐκ τοῦ προσκυνήματος ὁ Μακαριώτατος, ἦλθεν εἰς τόν προευτρεπισμένον χῶρον τῆς θείας λειτουργίας καί εὐλογήσας ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν «Ἀνοίξω τό στόμα μου», τῆς «Τιμιωτέρας» καί τῶν «Μεγαλυναρίων» τῆς ἑορτῆς.

Λαβών καιρόν ἐν συνεχείᾳ, προεξῆρξεν τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τῶν ἱερομονάχων Ἁγοταφιτῶν ἡγουμένων τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς βόρειον Ἰσραήλ, Ἀρχιμανδρίτου π. Τιμοθέου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων εἰς Τιβεριάδα, μοναχοῦ Εἰρηνάρχου, ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου εἰς Καπερναούμ, Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβωρίου Ὄρους, Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ προσκυνήματος Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, τῶν ἱερέων τῆς Ναζαρέτ καί ἄλλων ὁμόρων πόλεων τῆς περιοχῆς, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Μάρκου, παρουσίᾳ τῆς Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου κας Ἀφάφ Τούμα καί τῶν μελῶν αὐτοῦ, τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Τμήματος Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε, τῆς ἀντιπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ-Ἀβίβ, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά τῆς ἐριτίμου συζύγου αὐτοῦ, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Προσκυνήματος τῆς Ναζαρέτ ἀραβιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης ὑπό τόν ἡγούμενον τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ἑλληνιστί καί ἀραβιστί καί μετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει πολλοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, Ἑλληνοφώνων, ρωσοφώνων, ἀραβοφώνων καί ρουμανοφώνων.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Τό ἀπ’ αἰῶνος μυστήριον ἀνακαλύπτεται σήμερον καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός ἀνθρώπου γίνεται, ἵνα τοῦ χείρονος μεταλαβών μεταδῷ μοι τοῦ βελτίονος. Ἐψεύσθη πάλαι Ἀδάμ καί Θεός ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν. ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται. Εὐφραινέσθω ἡ κτίσις, χορευέτω ἡ φύσις ὅτι Ἀρχάγγελος Παρθένῳ μετά δέους παρίσταται καί τό Χαῖρε κομίζει τῆς λύπης ἀντίθετον. Ὁ διά σπλάχνα ἐλέους ἐνανθρωπήσας Θεός ἡμῶν δόξα σοι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Εὐσεβεῖς Χριστιανοί.

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ δύναμις τοῦ Ὑψίστου, τοῦ ἐπισκιάζοντος τήν ἐξ οἴκου Δαυΐδ Παρθένον Μαρίαν, συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς ἁγιογραφικῆς πόλεως ὑμῶν Ναζαρέτ, ἵνα δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς ἑορτάσωμεν τό μέγα καί ὑπερφυές μυστήριον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ὡς τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπό τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ λέγοντος, «᾿Εν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ, πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα ᾿Ιωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ. καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν. ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος. καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον ᾿Ιακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ», (Λουκ. 1,26-35).

Τό ὑπέρλογον ὄντως τοῦτο γεγονός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἀγαπητοί μου, προκαλεῖ τόν θαυμασμόν καί τήν ἔκστασιν τοῦ σύμπαντος κόσμου. Διά τοῦτο, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός πρός τήν Θεοτόκον λέγει ὑμνολογικῶς: «Ἐξέστη τὰ σύμπαντα, ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου· σὺ γὰρ ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ἐν μήτρᾳ τὸν ἐπὶ πάντων Θεόν, καὶ τέτοκας ἄχρονον Υἱόν, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».

Τό ἀκατάληπτον τοῦτο μυστήριον τῆς ἀπειρογάμου Παρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, ἀποτελεῖ τό «κεφάλαιον τῆς ἱερᾶς ἱστορίας, τουτέστιν τῆς ἱστορίας τῆς σωτηρίας ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων. Διά τοῦτο ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἀφ’ἑνός μέν ἀπεριφράστως καί κατηγορηματικῶς ἀπορρίπτει πᾶσαν κατά φαντασίαν ἤ μεταφυσικήν θεώρησιν τούτου. Ἀφ’ ἑτέρου ἐπικαλεῖται τήν ἀδιάψευστον μαρτυρίαν τῶν ἁγίων Γραφῶν, ὡς τοῦτο μεγαλοφώνως καταγγέλλεται ὑπό τοῦ μελῳδοῦ. «Δανιήλ δέ ὄρος καλεῖ νοητόν, γεννήτριαν Θεοῦ, ὁ Ἡσαΐας βλέπει δέ ὡς πόκον Γεδεών. Ὁ Δαυΐδ δέ ἁγίασμα φάσκει. Πύλην δέ σε ἄλλος. Ὁ δέ Γαβριήλ σοι κραυγάζει Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ».

Σχολιάζων καί ἑρμηνεύων τούς λόγους τοῦ ἀγγέλου Γαβριήλ: «Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι», (Λουκ. 1,35), ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Μή ζήτει φύσεως ἀκολουθίαν, ὅταν ὑπέρ φύσιν ᾖ τό γινόμενον. Μή περιβλέπου γάμον καί ὠδῖνα, ὅταν μείζων γάμου τῆς γενέσεως ὁ τρόπος ᾖ».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ σχηματισμός παντός ἐμβρύου ἐν τῇ μήτρᾳ καί ἡ εἴσοδος τῆς πνοῆς ζωῆς εἰς αὐτό εἶναι μυστήριον τῆς φύσεως. «Οὐκ ἐστι γινώσκων τίς ἡ ὁδός τοῦ πνεύματος οὐδέ πῶς μορφοῦνται τά ὀστᾶ ἐν γαστρί κυοφορούσης», κατά τόν Ἐκκλησιαστήν (11,5). Ἡ σύλληψις τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν γαστρί τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἀποτελεῖ μυστήριον μέγα, ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον, Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί», (Α’Τιμ. 3,16).

«Ὑμνοῦμέν σε εὐλογοῦμέν σε, προσκυνοῦμεν σε, Θεογεννῆτορ», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «ὅτι τῆς ἀχωρίστου Τριάδος ἀπεκύησας τόν ἕνα Υἱόν καί Θεόν καί αὐτή προανέῳξας ἡμῖν τοῖς ἐν γῇ τά ἐπουράνια».

 Ἡ ἰδιαιτέρα σημασία τῆς σημερινῆς ἑορτῆς ὀφείλεται ἀκριβῶς εἰς τό γεγονός ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία «προανέῳξε ἡμῖν τοῖς ἐν γῇ, δηλαδή τοῖς ἀνθρώποις, τά ἐπουράνια», τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Μᾶς ἐχάρισε, μέ ἄλλα λόγια, ἡ Παρθένος Μαρία τήν δυνατότητα τῆς ὑπερβάσεως τοῦ θανάτου καί τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας. Τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία κατά τόν σοφόν Παῦλον, «δι’ ἑνός ἀνθρώπου τοῦ Ἀδάμ εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον καί διᾶ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος καί οὕτω εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν, ἐφ’ᾧ πάντες ἥμαρτον», (Ρωμ. 5,12).

 Καί ἀναλυτικώτερον: Καθώς δι’ ἑνός ἀνθρώπου καί τοῦ Ἀδάμ τοῦ παλαιοῦ εἰσῆλθεν ὁ θάνατος καί τοιουτοτρόπως ὁ θάνατος διεδόθη εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους, διότι ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἀδάμ ὅλοι οἱ ἀπόγονοι τοῦ ἡμάρτησαν, ἔτσι καί διά τοῦ ἑνός Ἰησοῦ Χριστοῦ [τοῦ νέου Ἀδάμ], ἡ δικαίωσις μετεδόθη εἰς ὁλόκληρον τό γένος τῶν ἀνθρώπων.

Ἰδού, ἀγαπητοί μου, τό ξένον καί ἀπόρρητον θαῦμα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ἁγνῆς καί Παρθένου Μαρίας, ὅτι Θεός ὡς ἄνθρωπος ἐξ αὐτῆς βρεφουργεῖται, ἄνευ σπορᾶς ἀναπλάττων βρότειον ἅπαν γένος. «Λαοί εὐαγγελίζεσθε τήν ἀνάπλασιν κόσμου», ἀναφωνεῖ ἡ Ἐκκλησία διά στόματος τοῦ μελῳδοῦ αὐτῆς ἀπευθυνομένη πρός ἡμᾶς.

«Χαῖρε κατάρας λύτρωσις τοῦ Ἀδάμ, Θεοτόκε», κράζει φαιδρῶς πανηγυρίζουσα ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀπευθυνομένη πρός τήν κεχαριτωμένην Παρθένον Μαρίαν.

Καί διερωτώμεθα, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐπέλθῃ δικαίωσις, ἤτοι νά ἐπικρατήσῃ ἡ εἰρήνη καί ἡ συνδιαλλαγή μεταξύ τοῦ θείου Δημιουργοῦ καί τοῦ δημιουργήματος αὐτοῦ καί μεταξύ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων τῶν μετεχόντων κοινῆς βροτείου φύσεως ἄνευ τῆς ἀναπλάσεως ἡμῶν διά τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης;

Ἰδού καιρός ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καλεῖ πάντας ἡμᾶς, ἵνα εὐαγγελισθῶμεν τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καί μετά τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ εἴπωμεν τῇ Παρθένῳ Μαρίᾳ: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν», (Λουκ. 1,28). Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σου, ὁ ἔχων μέγα ἔλεος. Ἀμήν.

καί ἀραβιστί ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2014/04/07/4593

Μετά τήν θείαν Κοινωνίαν καί τήν Ἀπόλυσιν ἠκολούθησε πάνδημος λιτανεία εἰς τήν κεντρικήν ὁδόν πέριξ τοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος, προπορευομένων τῶν Προσκόπων, ἀκολούθως δέ παρετέθη τράπεζα μετ’ ἰχθύων ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ καί τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί ἐκ πολλούς ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος.

Β’ Εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

Ἐπί τῆ ἑορτῇ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἐν Γεθσημανῇ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, συλλειτουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων.

Τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν ἐδεξιώθη εἰς τό ἡγουμενεῖον τοῦ προσκυνήματος ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος.

Γ’ Εἰς Ραφίδια.

Θεία Λειτουργία ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἐτελέσθη ὡσαύτως εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον ( Rum Orthodox) Κοινότητα Ραφιδίων παρά τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ εἰς Νεάπολιν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους καί τῇ ἀθρόᾳ συμμετοχῇ τοῦ ἐκεῖ Ὀρθοδόξου ποιμνίου.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/PYY9u6jEpM4

httpv://youtu.be/3AYsEqZs-uM

httpv://youtu.be/LFBbb2GgXRU