Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΕΙΣ ΝΑΖΑΡΕΤ (2017)
Τήν Παρασκευήν, 25ην Μαρτίου/ 7ην Ἀπριλίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου εἰς Ναζαρέτ.
Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἄγει τήν μνήμην τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Θεός ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἐπραγματοποίησε τό ἀπ’ αἰώνων σεσιγημένον μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου αὐτοῦ. Πρός τοῦτο ἀπέστειλε τόν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ εἰς παρθένον ἁγνήν εἰς Ναζαρέτ καί ἀνήγγειλεν εἰς αὐτήν ὅτι ἐκ Πνεύματος Ἁγίου θά συλλάβῃ καί θά γεννήσῃ κατά σάρκα τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου.
Ὅτε ἡ Παρθένος εἶπε τό «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου», τότε ὁ ἀσώματος Λόγος ἐσωματώθη, ὁ ἄσαρκος ἐσαρκώθη. Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων εἰς τόν τόπον τῆς φανερώσεως αὐτοῦ εἰς Ναζαρέτ καί εἰς τό προσκύνημα ἐπί τοῦ ὁποίου καί ἡ πηγή.
Τῆς ὑπαιθρίου ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τῶν παρεπιδημούντων Μητροπολιτῶν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας κ. Συμεῶνος καί Ἀλεξάνδρου, Ἰερομονάχων Ἀγιοταφιτῶν ὡς τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Ἱλαρίωνος ἡγουμένου Θαβώρ, π. Χρυστοστόμου ἡγουμένου Κανᾶ, π. Σωφρονίου ἡγουμένου Ἀϊλαμπούν, π. Φιλοθέου ἡγουμένου Ἄκκρης, Ἀραβοφώνων Ἰερέων, πλειάδος Ρωσσοφώνων Ἱερέων, τῶν ἐφημερίων τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος π. Εὐαγγγέλου, π. Συμεών, π. Ἰωάννου, π. Σεργίου καί π. Ἀθανασίου καί π. Σαμουήλ Σφαάμερ, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου μετά τῆς νεωστί ὀργανωθείσης ὑπ’ αὐτου χορῳδίας καί τῆς χορῳδίας τοῦ Προσκύνήματος τῆς Ναζαρέτ ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί καί μετέχοντος ἐν πολλῇ κατανύξει καί εὐλαβεία πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐξ ἐντοπίων τῆς Ναζαρέτ καί ἄλλων πόλεων τοῦ βορείου Ἰσραήλ καί πολλῶν προσκυνητῶν ἐκ Ρωσίας κυρίως ἀλλά καί ἐκ Ρουμανίας καί Σερβίας καί Ἑλλάδος.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί καί ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ (Ψαλμ. 95,11), ὅτι εἴδοσαν πάντα τά πέρατα τῆς γῆς τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, (Ψαλμ. 97,3).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτηρίου τοῦ Θεοῦ, δηλονότι τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἐκ τῆς Παθένου Μαρίας, συνήγαγε ἐκ τῶν ἐγγύς καί μακράν πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ εὐλογημένῳ τούτῳ τόπῳ τῆς ἁγιογραφικῆς ὑμῶν πόλεως Ναζαρέτ, ἵνα δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς ἑορτάσωμεν τήν μνήμην τοῦ πανανθρωπίνου καί κοσμοσωτηρίου τούτου γεγονότος. Καί μετά τοῦ ἀγγέλου Γαβριήλ εἴπωμεν τῇ Θεοτόκῳ Μητρί τοῦ Θεοῦ Μαριάμ: «Χαῖρε κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ, εὐλογημένη Σύ ἐν γυναιξίν… (Λουκ. 1, 28), ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Τό μέγα καί παράδοξον ὄντως μυστήριον τοῦτο προκατήγγειλαν οἱ Προφῆται καί δή ὁ μεγαλοφωνώτατος Ἡσαΐας εἰπών: «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἡσ. 7,14). Τοῦτό ἐστι τό ἀπ᾽ αἰῶνος κεκρυμμένον μυστήριον καί σήμερον γνωρισθέν ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις. Δηλονότι, ὁ τοῦ Θεοῦ Θεός Λόγος, ὁ Ὁποῖος δι᾽ ἄκρας συγκαταβάσεως Υἱός τῆς Παρθένου Μαρίας γίνεται. «Φωτοφόρον παλάτιον, ἡτοιμάσθη σοι Δέσποτα, ἡ νηδύς ἡ ἄχραντος τῆς Θεόπαιδος, δεῦρο πρός τοῦτο κατάβηθι, οἰκτείρας τό πλάσμα σου, φθονερῶς πολεμηθέν καί δουλείᾳ κρατούμενον, τοῦ ἀλάστορος καί τό κάλλος τό πρῴην ἀπολέσαν καί τήν σήν σωτηριώδη προσαναμένον κατάβασιν», ἀνακράζει ὁ μελῳδός.
Ναί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό ἀνθρώπινον ἡμῶν γένος ἐτέλει ὑπό δουλείαν καί βεβαίως ὀφείλεται εἰς τό γεγονός, ὅτι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ παλαιός Ἀδάμ, ἔκαμε χρῆσιν τοῦ θείου αὐτοῦ δώρου, τοῦ «αὐτεξουσίου» καί ἀντί νά ὑπακούσῃ εἰς τό θέλημα τοῦ Δημιουργοῦ αὐτοῦ ὑπήκουσεν εἰς τό ἴδιον θέλημα. Τούτου ἕνεκεν εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον ἡ ἁμαρτία, δηλαδή ἡ φθορά τοῦ θανάτου καί ὁ ἄνθρωπος ἀπώλεσεν τό θεῖον αὐτοῦ κάλλος, δηλονότι τήν ἀθανασίαν, τήν ὁποίαν ἀπολάμβανεν εὑρισκόμενος εἰς κοινωνίαν μετά τοῦ Δημιουργοῦ καί Θεοῦ αὐτοῦ. «Δι᾽ ἑνός ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τόν κόσμον εἰσῆλθε καί διά τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος καί οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν», (Ρωμ. 5,12), κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος τῆς ἁμαρτίας εἰσῆλθεν εἰς τό ἀνθρώπινον γένος διά τοῦ Παλαιοῦ Ἀδάμ, ἡ δέ σωτηρία παρέχεται διά τοῦ Νέου Ἀδάμ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀναφωνεῖ: «Χαῖρε σεμνή τοῦ Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις καί τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις, καί χαρά τοῦ κόσμου καί ἀγαλλίασις τοῦ γένους ἡμῶν. Ἐν σοί γάρ πᾶν τό πλήρωμα κατῴκησε τῆς Θεότητος σωματικῶς, εὐδοκίᾳ Πατρός ἀϊδίου καί συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
Τήν ἀναντίρρητον ταύτην ἀλήθειαν ὁμολογεῖ καί μαρτυρεῖ καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής καί Θεολόγος λέγων, «ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος», (Ἰωάν. 1,1). «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά τοῦ Πατρός πλήρης χάριτος καί ἀληθείας», (Ἰωάν. 1,14).
Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Καλῶς ποιῶν ὁ Ἰωάννης Θεολόγος ἐπήνεγκεν εὐθύς, ὅτι καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, ἵνα δύο νοήσας τά σημαινόμενα, τόν τε σκηνοῦντα καί τό ἐν ᾧ ἡ σκήνωσις μή εἰς σάρκα παρατετράφθαι νομίσῃς αὐτόν, (τόν Θεόν Λόγον), σκηνῶσαι δέ μᾶλλον ἐν σαρκί, ὡς ἰδίῳ προσχρησάμενον σώματι, τῷ ἐν τῆς Ἁγίας Παρθένου ναῷ. Ἐν αὐτῷ γάρ κατῴκησε πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς», (Κολ. 2,9), ὡς ὁ Παῦλός φησιν.
Ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Παρθένου Μαρίας ὡς καί ἡ σκήνωσις Αὐτοῦ (τοῦ Θεοῦ Λόγου) ἐν τῷ Ναῷ αὐτῆς τοὐτέστιν ἐν τῇ γαστρί αὐτῆς, κατέστησαν αὐτήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ.
Μέ ἄλλα λόγια ἡ Παρθένος Μαρία συμμετέχει τῇ συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλαδή τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἐκ μέρους σύμπαντος τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν γένους. Διά τοῦτο καί ἡμεῖς βοῶμεν Αὐτῇ Χαῖρε Κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σου», (Λουκ. 1,28).
«Σήμερον γάρ τά κάτω τοῖς ἄνω συνάπτεται. Ὁ Ἀδάμ καινουργεῖται, ἡ Εὔα τῆς πρώτης λύπης ἐλευθεροῦται καί ἡ σκηνή τῆς καθ᾽ ἡμᾶς οὐσίας τῇ θεώσει τοῦ προσληφθέντος φυράματος ναός Θεοῦ κεχρημάτικεν», λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια καί διά τήν ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, τήν ἀπ᾽ αἰώνων ὑπάρξασαν καί ἐν τῇ τοῦ Χριστοῦ ἐνσάρκῳ παρουσίᾳ φανερωθεῖσαν. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ὁ Εὐαγγελιστής τῆς Θεοτόκου εὐηγγελίσατο καί τήν ἐν τῷ κόσμῳ φανέρωσιν τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τοῦ οἴκου, ὁ ὁποῖος κατά τόν θεῖον Παῦλον εἶναι: «Ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας», (Α´ Τιμ. 3,15). Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἐκκλησία εἶναι στῦλος καί θεμέλιον στερεόν, τό ὁποῖον ὑποβαστάζει τήν σῴζουσαν ἀλήθειαν.
Τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον ἐπῆλθεν ἐπί τήν Παρθένον Μαρίαν, τοῦτο συνέχει καί συγκροτεῖ καί τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. «Ὁ δέ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά καί εἰρήνη», (Γαλ. 5,22), μεταξύ ἄλλων διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Αὐτόν τοῦτον ἀκριβῶς τόν καρπόν τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, τουτέστιν τήν ἀγάπην, τήν χαράν καί τήν εἰρήνην εὐαγγελίζεται ἡμῖν ἑορτίως καί πανηγυρικῶς ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἁγία Ἐκκλησία. Τοῦτο ἐξ ἄλλου προκατήγγειλαν οἱ Προφῆται καί μάλιστα ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ λέγων: «Ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις Αὐτοῦ δικαιοσύνη καί πλῆθος εἰρήνης», (Ψαλμ. 71,7).
Τήν ἐνυπόστατον ταύτην εἰρήνην καί δικαιοσύνην, δηλονότι τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν συνέλαβεν ἐν γαστρί καί ἔτεκεν ἡ Παρθένος Μαρία, ἡ καί κλείς ἀναδειχθεῖσα τῆς τοῦ Χριστοῦ Βασιλείας. «Ἡ δέ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ», λέγει ὁ σοφός Παῦλος, «οὐ γάρ ἐστιν βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Ὁ γάρ ἐν τούτοις δουλεύων τῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ Θεῷ καί δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις» (Ρωμ. 14, 17-18).
Εὐχαριστήσωμεν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν:
«Γλῶσσαν, ἥν οὐκ ἔγνω ἤκουσεν ἡ Θεοτόκος. ᾽Ελάλει γάρ πρός αὐτήν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, τοῦ Εὐαγγγελισμοῦ τά ρήματα. Ὅθεν πιστῶς δεξαμένη τόν ἀσπασμόν, συνέλαβέ Σε τόν προαιώνιον Θεόν. Διό καί ἡμεῖς ἀγαλλόμενοι βοῶμεν σοι. Ὁ ἐξ αὐτῆς σαρκωθείς ἀτρέπτως Θεός, εἰρήνην τῷ κόσμῳ δώρησαι καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τό μέγα ἔλεος», Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία εἰς κεντρικήν ὁδόν τῆς πόλεως τῇ προπορεύσει τῶν Σωμάτων τῶν Προσκόπων καί τῇ πανδήμῳ συμμετοχῇ τοῦ λαοῦ.
Ληξάσης τῆς λιτανείας, ὁ Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός καί τό Συμβούλιον τῆς Κοινότητος παρέθεσεν εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί πολλούς ἄλλους τράπεζαν ἐξ ἰχθύων πρός τιμήν τῆς ἑορτῆς.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/eo_FatwL9NA
ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]