Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΝ ΚΑΝΑ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΣ ΚΑΝΑΝ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ

Τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ, 22^αν Ἀπριλίου/ 5^ην Μαΐου 2019, ἡ Ἑλληνορθόδοξος Κοινότης τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας ἑώρτασε κατά τήν τάξιν αὐτῆς τήν μνήμην τοῦ ἐν τῇ ἀρχαίᾳ μικρᾷ κώμῃ τῆς Κανᾶ τελεσθέντος θαύματος τῆς μετατροπῆς ὑπό τοῦ Κυρίου τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον, διά τήν εὐφροσύνην τῶν προσκληθέντων εἰς τόν γάμον, τόν ὁποῖον καί ὁ Κύριος ηὐλόγησεν, πρσκεκλημένος ὢν μετά τῆς Μητρός Αὐτοῦ.

Τῆς Θείας Λειτουργίας ἐπί τῇ ἑορτῇ ταύτῃ προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ.  Μεθοδίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἐλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Ἡγουμένου Θαβώρ Ἀρχιμανδρίτου Ἱλαρίωνος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μοδέστου, ψαλλούσης τῆς χορωδίας τῆς Κανᾶ καί προσευχομένων πολλῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς ἐνορίας ταύτης καί προσκυνητῶν.

Τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Ταύτην ἐποίησε τήν ἀρχήν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν Αὐτοῦ καί ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν οἱ μαθηταί Αὐτοῦ» (Ἰωάν 2,11), λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Τό ἄκτιστον καί ἀνέσπερον φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ἔνθα ἐγένετο ὁ γάμος, εἰς τόν ὁποῖον ἀφ’ ἑνός μέν ἦτο παροῦσα καί ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ (Ἰωάν. 2,1), ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐκλήθη καί ὁ Ἰησοῦς καί οἱ μαθηταί Αὐτοῦ”, (Ἰωάν. 2,2), ἵνα εὐχαριστιακῶς δοξολογήσωμεν καί εὐλογήσωμεν Χριστόν Ἀναστάντα εἰς τούς αἰῶνας.

Διά τῆς συμμετοχῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τούς γάμους τοῦ φίλου αὐτοῦ Σίμωνος τοῦ Κανανίτου, τοῦ καλουμένου Ζηλωτοῦ (Λουκ. 6,15) ἐγένοντο δύο τινά:  Πρῶτον μέν ἡγιάζετο τό μυστήριον τοῦ τιμίου γάμου καί ἡ γυνή ἠλευθεροῦτο τῆς κατάρας τοῦ νόμου τοῦ Μωσαϊκοῦ, ὡς διδάσκει ὁ Ἁγ. Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγων: «Γάμος μέν γάρ ὁ τίμιος ἡγιάζετο, ἀρά δέ ἡ κατά γυναικός ἐκποδών· οὐ γάρ ἐν λύπαις ἔτι τέξονται τέκνα, καί αὐτήν ἡμῶν τῆς γεννήσεως τήν ἀρχήν εὐλογήσαντος τοῦ Χριστοῦ». Δεύτερον δέ ἐποίησε τό ὕδωρ εἰς  οἶνον, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγων: «Ὡς δέ ἐγεύσατο ὁ ἀρχιτρίκλινος τό ὕδωρ οἶνον γεγενημένον  καί οὐκ ᾔδει πόθεν ἐστίν· οἱ δέ διάκονοι ᾔδεισαν οἱ ἠντληκότες τό ὕδωρ», (Ἰωάν. 2,9).

Ἐν τῷ γάμῳ τούτῳ ὁ Ἰησοῦς ἐφανέρωσε διά πρώτην φοράν τήν δόξαν Αὐτοῦ, δηλονότι τήν Θεότητα Αὐτοῦ. Μάλιστα δέ, ἐφανέρωσεν ὅτι ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος καταβέβηκεν ἐξ οὐρανοῦ εἰς τήν γῆν, ἵνα οἰκειοποιηθῇ τήν τοῦ ἀνθρώπου φύσιν κατά τόν τρόπον τοῦ νυμφίου, δεδομένου ὅτι εὐλόγως / ὀρθῶς ἡ ἀνθρωπότης καλεῖται «νύμφη», ὁ δέ Σωτήρ Χριστός «Νυμφίος» κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἐν Κανᾷ γάμος ἀποτελεῖ καί προτύπωσιν τοῦ πνευματικοῦ γάμου, τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ μετά τῆς νύμφης τῆς Ἐκκλησίας, ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἐν τῇ Ἀποκαλύψει αὐτοῦ λέγων: «Χαίρομεν καί ἀγαλλιώμεθα καί δῶμεν τήν δόξαν αὐτῷ, ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος τοῦ ἀρνίου καί ἡ γυνή αὐτοῦ ἡτοίμασεν ἑαυτήν. Καί ἐδόθη αὐτῇ, ἵνα περιβάληται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν· τό γάρ βύσσινον, τά δικαιώματα τῶν ἁγίων ἐστί. Καί λέγει μοι· γράψον, μακάριοι οἱ εἰς τό δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ ἀρνίου κεκλημένοι. Καί λέγει μοι· οὗτοι οἱ λόγοι ἀληθινοί τοῦ Θεοῦ εἰσι». (Ἀποκ. 19,7-9) Καί ἀναλυτικώτερον, ἄς χαίρωμεν καί ἄς εὐφραινώμεθα ἀπό ἀγαλλίασιν καί ἄς δώσωμεν κάθε δόξαν εἰς Αὐτόν, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου, τοῦ πνευματικοῦ καί αἰωνίου Νυμφίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ἡ γυνή αὐτοῦ, ἡ πνευματική νύμφη Ἐκκλησία, ἐστόλισεν καί ἑτοίμασεν ἑαυτήν. Καί τῆς ἐδόθη ἀπό τόν Θεόν λαμπρά βυσσίνη στολή καθαρά, πού  συμβολίζει τήν Βασιλικήν τῆς χάριν καί ἁγιότητα. Διότι τό βύσσινον ἔνδυμα εἶναι αἱ ἀρεταί τῶν ἁγίων τῆς θριαμβευβούσης Ἐκκλησίας, τῆς νέας Ἱερουσαλήμ, τῆς αἰωνίου νύμφης τοῦ Χριστοῦ. Καί μου εἶπεν ὁ ἄγγελος. Γράψε. Μακάριοι εἶναι οἱ προσκεκλημενοι εἰς τό δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου, οἱ ὁποῖοι θά μετέχουν τῆς αἰωνίου χαρᾶς· καί μακαριότητος καί μοῦ εἶπεν· Αὐτοί οἱ λόγοι πού βεβαιώνουν τήν μακαριότητα τῶν πιστῶν διά τῆς ἑνώσεώς των μέ τόν Χριστόν εἶναι ἀληθεῖς, εἶναι λόγοι τοῦ Θεοῦ».

Ὅσον δέ ἀφορᾷ εἰς τό σημεῖον, δηλονότι τό θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον, τοῦτο δέν ἀποτελεῖ μόνον τήν φανέρωσιν τῆς δόξης τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλά καί τόν τύπον τοῦ καινοῦ ἐν Χριστοῦ πόματος, ἐκ τοῦ ὁποίου καλούμεθα νά πίωμεν, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός. «Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον, ἀλλ’ ἀφθαρσίας πηγήν ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ, ἐν ᾧ στερεούμεθα».

Ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐπώνυμοι ὄντες τοῦ ὑπέρ πάντων ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, (Φιλιπ. 2,9), πίνομεν πλέον τό καινούργιον ποτόν, τό «καινόν πόμα», τό ὁποῖον ἀναβλύζει ἀπό τόν Ζωοδόχον Τάφον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι πηγή ἀκένωτη, πηγή ἀφθαρσίας· πηγή, ἡ ὁποία μᾶς χαρίζει τόν ἀνακαινισμόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Καί διερωτώμεθα, ποῖον εἶναι ἀκριβῶς τό «καινόν τοῦτο πόμα»; Εἶναι τό Τίμιον καί Ζωοποιόν αἷμα τοῦ Χριστοῦ, «τό περί πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», ( Ματθ. 26,28). Εἶναι ἡ συμμετοχή  ἡμῶν εἰς τό εὐχαριστιακόν δεῖπνον τοῦ Κυριακοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἔνθα προγευόμεθα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τῆς κοινῆς ἀναστάσεως ἡμῶν. «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί ἐγώ  ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ», (Ἰωάν. 6,54), λέγει Κύριος. Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ Ἁγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «θαυμάσαι προσήκει τόν ἅγιον Εὐαγγελιστήν (Ἰωάννην) τόν εἰπόντα: «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο»:, (Ἰωάν 1,14). Οὐ γάρ ὅτι γέγονεν ἐν σαρκί, ἀλλ’ ὅτι γέγονεν σάρξ, ἵνα δείξῃ τήν ἕνωσιν. Μένει γάρ ἑκάτερον, ὅπερ ἐστί τῇ φύσει, καί εἷς ἐξ ἀμφοῖν ὁ Χριστός· ἀπορρήτως δέ καί ὑπέρ νοῦν τό ἀνθρώπινον ἡνωμένος ὁ Λόγος τῇ ἰδίᾳ σαρκί».

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, καί ἡ ἔνδοξος Αὐτοῦ Ἀνάστασις ἀποτελοῦν τό θεμέλιον τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, ὡς κηρύττει ὁ  θεῖος Παῦλος λέγων: «Θεμέλιον γάρ ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὃς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός», (Α΄ Κορ. 3,11) καί ἀλλαχοῦ λέγει: «Εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν», (Α΄ Κορ. 15,14).

Ἐξ ἄλλου, ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς, ὁ Δίδυμος, ἐπιβεβαιοῖ διά τῆς πιστῆς ἀπιστίας αὐτοῦ τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής λέγων: «εἶτα λέγει τῷ Θῶμᾷ· φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε καί ἴδε τάς χεῖράς μου, καί φέρε τήν χεῖρά σου καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου, καί μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός.  καί ἀπεκρίθη Θωμᾶς καί εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου. λέγει αὐτῷ ὁ  Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες». (Ἰωάν. 20, 27-29).

«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται· Πάσχα καινόν, ἅγιον, Πάσχα μυστικόν,… Πάσχα τό πύλας ἡμῖν τοῦ παραδείσου ἀνοῖξαν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο διότι σήμερον, Κυριακῇ δευτέρᾳ ἀπό τοῦ Πάσχα, τά ἐγκαίνια ἑορτάζομεν τῆς Χριστοῦ Ἀναστάσεως.

Τά δέ ἐγκαίνια ταῦτα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί , ἀφοροῦν εἰς τήν ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας ἐλευθερωθεῖσαν ἐν Χριστῷ καί διά Χριστοῦ ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν, τήν θεωθεῖσαν ἐν τῇ Ἀναστάσει Αὐτοῦ καί οὕτω πλέον δυναμένην μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας τοῦ Κυρίου. «Λέγω δέ ὑμῖν οὐ μή πίω ἀπ’ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ὅταν αὐτό πίνω μεθ’ ὑμῶν καινόν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός μου», ( Ματθ. 26,29).

Παρακαλέσωμεν τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τήν Ὑπερευλογημένην Θεοτόκον καί ἀειπάρθενον Μαρίαν, ἵνα μετά τοῦ νυμφίου καί Ἀποστόλου Σίμωνος τοῦ Κανανίτου πρεσβεύουσιν ὑπέρ ἡμῶν τῷ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντι Σωτῆρι ἡμῶν Χριστῷ ἀξιωθῆναι ἡμᾶς μετασχεῖν τοῦ Δείπνου τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Ἔτη πολλά καί Χριστός Ἀνέστη”.

Τῆς Θείας Λειτουργίας ἀπολυθείσης, ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ ναοῦ καί ἀνάγνωσις τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ θαύματος  τοῦ ἐν Κανᾶ γάμου.

Μετά ταῦτα ἔφηβοι τῆς ἐνορίας ἐχόρεψαν παραδοσιακούς Παλαιστινιακούς χορούς εἰς τό προαύλιον τοῦ Ναοῦ καί τέλος ὁ φιλόξενος ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος παρέθεσε τράπεζαν, κατά τήν διάρκειαν τῆς ὁποίας προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται :

 Ὦ Πάσχα τό μέγα καί ἱερώτατον Χριστέ, ὦ Σοφία καί Λόγε τοῦ Θεοῦ καί δύναμις, δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, Σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Πασχαλίου ἑορτῆς.

Ἡ σημερινή ἑορτή τοῦ ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας Γάμου εἶναι καί ἑορτή τῆς ἱστορικῆς πόλεως τῆς Κανᾶ, ἡ ὁποία συνδέεται ἀρρήκτως με τήν πνευματικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Ρωμαιορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Περιττόν νά εἴπωμεν ὅτι ἡ Κανᾶ καί ὁ λαός αὐτῆς Χριστιανοί καί Μουσουλμᾶνοι συζοῦν καί συνυπάρχουν ἐν ἁρμονίᾳ καί κοινωνικῇ συνοχῇ.

Ἡμεῖς προσωπικῶς εἴχομεν τήν εὐλογημένην ὄντως δυνατότητα, νά ὑπηρετήσωμεν ὡς Ἡγούμενος καί Πνευματικός Ποιμήν ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ προσκυνήματι, πρᾶγμα τό ὁποῖον μᾶς συνέδεσε τόσον με τόν τόπον, ὅσον καί με τόν λαόν καί τούς κατοίκους τοῦ ἱεροῦ τούτου τόπου.

Ἡ μεθ’ ὑμῶν σημερινή συναναστροφή δέν εἶναι ἁπλῶς ποιμαντική. Ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν δι’ Ἡμᾶς. Καί τοῦτο, διότι εἰς τούς παρευρισκομένους ἐνταῦθα ἀναγνωρίζω τήν νέαν γενεάν, χωρίς βεβαίως νά παραθεωρῶμεν τούς παλαιοτέρους, ἡ ὁποία νέα γενεά ἐγαλουχήθη με τά νάματα τῆς Ρωμηοσύνης καί τῆς ἀγάπης τῆς γῆς καί τῶν Πατέρων καί τῶν Προγόνων αὐτῶν.

Τό Ρωμαιορθόδοξον Πατριαρχεῖον, πρέπει νά ὁμολογήσωμεν, εἶναι αὐτό τό ὁποῖον ἀφ’ ἑνός μέν διεφύλαξε καί διετήρησε διά μέσου τῶν αἰώνων τήν ἱερότητα ὡς καί τήν παγκοσμιότητα τοῦ τόπου τῆς Κανᾶ. Ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀπετέλεσε τήν ἐγγύησιν τῆς διατηρήσεως τῆς θρησκευτικῆς καί παραδοσιακῆς ταυτότητος τῶν διαβιούντων ἐνταῦθα Χριστιανῶν.

Ἡ δέ σημερινή Πασχάλιος ἑορτή ἀποτελεῖ τρανήν ἀπόδειξιν καί μαρτυρίαν ἀδιάψευστον τοῦ γεγονότος τούτου. Διό καί κατακλείωμεν τήν ὁμιλίαν μας διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ λέγοντος: “Ἀναστάσεως ἡμέρα, καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καί τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καί οὕτω βοήσωμεν· Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος». Ἀμήν

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας