Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Τήν Τετάρτην, 24ην Ἰουνίου/ 7ην Ἰουλίου 2021, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.
Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τήν μνήμην τοῦ γεγονότος, τοῦ παραδιδομένου ὑπό τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ (κεφ. 1), ὅτι ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι ὁ καρπός τῆς κοιλίας τῆς πρῴην στείρας μητρός αὐτοῦ Ἐλισάβετ καί γόνος τοῦ πατρός αὐτοῦ προφήτου Ζαχαρίου, ὡς ἀπεκαλύφθη εἰς αὐτόν «ἐν τῷ ἱερατεύειν ἐν τῷ Ναῷ». Περί τοῦ Ἰωάννου προεφήτευσεν ὁ πατήρ αὐτοῦ Ζαχαρίας, ὅτε κατά τήν ὀνοματοδοσίαν αὐτοῦ «ἐλύθη ἡ ἀφωνία αὐτοῦ» καί εἶπεν ὅτι «ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καί οἶνον καί σίκερα οὐ μή πίῃ, καί Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρός αὐτοῦ· καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν· καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει ᾿Ηλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον».
Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν τόπον γεννήσεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἤτοι τήν Ὀρεινήν – Ἄϊν Κάρεμ τῆς Ἰουδαίας, εἰς τήν ὁποίαν «ἡ Μαριάμ ἐπορεύθη μετά σπουδῆς καί ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ», ἐπί τοῦ ὁποίου καί ὑπάρχει ἱερός Ναός τοῦ Γενεθλίου τοῦ Προδρόμου, ἀφ’ ἡμερῶν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου Β΄, περί το 1864.
Ἐνταῦθα ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, συλλειτουργούντων αὐτῷ τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Ἰγνατίου καί Ἰσιδώρου, τοῦ Πρεσβυτέρου π. Γιοῦσεφ, τοῦ ἐφημερίου τοῦ Ρωσοφώνου ποιμνίου π. Νικολάϊ Κουλίνσκυ καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, ψαλλουσῶν τῶν μοναζουσῶν Δανιηλίας καί Φιλουμένης, βοηθοῦντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου ἐν συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν ἐξ Ἱερουσαλήμ, καί μελῶν τοῦ Ἑλληνοφώνου καί Ρωσσοφώνου ποιμνίου.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὡμίλησεν ὁ Ἀρχιερεύς, τονίζων ὅτι, ὡς λέγει τό Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς, «ἡ λύσις τῆς στειρώσεως τῆς τεκούσης καί τῆς ἀφωνίας τοῦ πατρός εἶναι τά σημεῖα τῆς γεννήσεως τοῦ Προδρόμου, μέ τά ὁποῖα κηρύττεται εἰς τόν κόσμον ἡ σάρκωσις τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ».
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καλῶς ἐπιμελούμενος τῶν τῆς Μονῆς Ἐπιστάτης Μοναχός Χαρίτων ἐδεξιώθη ἐν πνεύματι φιλοξενίας καί ἐν νηστησίμῳ ἀναψυχῇ τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί ὅλον τό ἐκκλησίασμα.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας