Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Α’ Εἰς Μπετζάλλαν.
῾Η ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, ἥτις ἑορτάζεται κατά τό Τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας τήν 8ην / 21ην Σεπτεμβρίου ἑκάστου ἔτους, ἑωρτάσθη κατά τό ἔτος τοῦτο κατά μετάθεσιν μιᾶς ἡμέρας προεορτίως τήν Κυριακήν 7ην / 20ην Σεπτεμβρίου ὑπὀ τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῆς κώμης τῆς Μπετζάλλας, κειμένης πλησίον τῆς Βηθλεέμ.
Τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης καί τῆς θείας λειτουργίας ἐν αὐτῇ προεξῆρξεν ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Ἱερωνύμου καί Στεφάνου, τῶν Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων τῆς Κοινότητος ταύτης, π. Γεωργίου Σαχουάν, π. Γιοῦσεφ Χόνταλη καί π. Παύλου Δορέτ Ἀλά Ἀλάμ καί τοῦ διακόνου π. Μάρκου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας ταύτης βυζαντινῷ καί κατανυκτικῷ τῷ ὕφει καί μετέχοντος ἐν κατανυκτικῇ προσευχῇ πυκνοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς Κοινότητος ταύτης.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἀνεγνώσθη ἡ ποιμαντική ὁμιλία τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἔχουσα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἀγαλλιᾶσθε λαοί. Ἰδού γάρ τοῦ φωτός ὁ νυμφών καί ἡ βίβλος τοῦ λόγου τῆς ζωῆς, ἐκ γαστρός προελήλυθε καί ἡ κατά ἀνατολάς πύλη ἀποκηυθεῖσα προσμένει τήν εἴσοδον τοῦ Ἱερέως τοῦ μεγάλου, μόνη καί μόνον εἰσάγουσα Χριστόν εἰς τήν οἰκουμένην πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Λαμπρῶς πανηγυρίζει ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί μετ᾽ αὐτῆς σύμπασα ἡ κτίσις «τήν ἀπαρχήν τῆς ἡμῶν σωτηρίας», δηλονότι τό Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.
«Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἀγαλλιᾶσθε λαοί», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνογράφος τῆς ἑορτῆς. Καί τοῦτο διότι «ἡ κατά ἀνατολάς πύλη ἀποκυηθεῖσα προσμένει τήν εἴσοδον τοῦ Ἱερέως τοῦ μεγάλου μόνη καί μονον εἰσάγουσα Χριστόν εἰς τήν Οἰκουμένην πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Καί ποία εἶναι ἡ κατά ἀνατολάς ἀποκυηθεῖσα πύλη; Εἶναι ἡ πύλη, περί τῆς ὁποίας προεῖπεν ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ «ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι’ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ᾿Ισραὴλ εἰσελεύσεται δι’ αὐτῆς, καὶ ἔσται», (Ἰεζεκ. 44, 1-2).
Οἱ θεόπνευστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν κλειστήν αὐτήν πύλην εἶδον τήν Θεοτόκον Μαρίαν, ἡ ὁποία πρό τόκου καί μετά τόν τόκον παρέμεινε Παρθένος. Ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: Τόσον κατά τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐνσάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὅσον καί κατά τήν ἐνανθρώπησιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ διεφύλαξεν τήν ἀειπαρθενίαν αὐτῆς ἡ προορισθεῖσα ἀπό γενεῶν ἀρχαίων Μήτηρ καί Παρθένος τοῦ Θεοῦ Θεόπαις Μαριάμ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός «Σήμερον ἡ στεῖρα Ἄννα τίκτει Θεόπαιδα τήν ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν προεκλεχθεῖσαν εἰς κατοίκησιν τῷ Παμβασιλεῖ καί Κτίστῃ Χριστῷ τῷ Θεῷ εἰς ἐκπλήρωσιν τῆς θείας Οἰκονομίας, δι ἧς ἀνεπλάσθημεν οἱ γηγενεῖς καί ἀνεκαινίσθημεν ἐκ τῆς φθορᾶς πρός ζωήν τήν ἄληκτον».
Ὄντως, ἀγαπητοί μου, τό Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀποτελεῖ γεγονός χαρᾶς καί εὐφροσύνης παγκοσμίου. Καί τοῦτο διότι ἐκ τῶν «στειρωτικῶν πυλῶν», δηλονότι τῆς ἀπαιδίας τῶν δικαίων Ἰωακείμ καί Ἄννης προῆλθεν ἡ θεία παρθενική πύλη, ἡ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, δι᾽ ἧς τά ἐπίγεια τοῖς οὐρανοῖς συνάπτεται, εἰς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Ἰδού διά τί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀναφωνεῖ: «Χορεύσατε νεάνιδες, παρθενικόν γάρ τό γενέθλιον. Σκιρτήσατε μητέρες, μητρικός γάρ καρπός ἡ παρθενεύουσα. Στεῖραι, εὐέλπιδές ἐστε πρός τήν πρίν στειρεύουσαν εἶτα θεόπαιδα γεννήσασαν ἀποσκοπεύουσαι. Μηδέ γε κόραι τῆς χορείας ἀπολειπέσθωσαν, τῆς μόνης κορῶν κορωνίδος ὁμοῦ καί βασίλιδος τό γενέσιον πανηγυρίζουσαι». Ὁ δέ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἰς τό ἐρώτημα «διά τί ἡ Παρθένος Μαρία προῆλθεν ἐκ στειρωτικῶν λαγόνων», ἀπαντᾷ: «Διά νά διαλύσῃ τήν λύπην καί νά ἀφαιρέσῃ τήν ἐντροπήν τῶν γονέων της, Ἰωακείμ καί Ἄννης καί προεικονίσῃ τήν διάλυσιν τῆς λύπης καί τῆς κατάρας τῶν Προπατόρων τοῦ γένους πού ἐπρόκειτο νά πραγματοποιηθῇ δι᾽ αὐτῆς». «Ἀλλά, τἰνος ἕνεκεν ἐκ στειρωτικῶν λαγόνων αὕτη προῆλθεν; Ἵνα λύσῃ τήν λύπην καί τά ὀνείδη μετασκευάσῃ τῶν γεννησάντων καί προεικονίσῃ τήν δι᾽ αὐτῆς ἐσομένην λύσιν τῆς λύπης καί τῆς ἀρᾶς τῶν Προπατόρων τοῦ γένους», δηλαδή τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας. Καί προσθέτει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀναφωνῶν: «Τί φτερά ἦταν αὐτά ἐκείνης τῆς ἀρετῆς τῶν γονέων τῆς Παρθένου Μαρίας! Πόσο ἄσπιλες ἦταν ἐκεῖνες οἱ καρδιές, ὥστε να ἀναπέμψουν τέτοια προσευχή, πού τόσο πολύ προχώρησε καί τόσα κατώρθωσε! Ἔπρεπε νά προετοιμασθῇ τό μέγα θαῦμα μέ τό θαῦμα καί ἡ φύσις βαθμιαίως νά ὑποταχθῇ εἰς τήν χάριν». «Ἔδει δέ καί προοδοποιηθῆναι τό μέγα θαῦμα τῷ θαύματι καί τήν φύσιν κατά μικρόν ὑπείκειν τῇ χάριτι».
Ἡ δέ προειδοποίησις, δηλαδή προετοιμασία τοῦ μοναδικοῦ καί ἀνεπαναλήπτου τούτου θαύματος σχετίζεται ἄμεσα μέ τόν εὐαγγελισμόν τῆς χάριτος, ἥν εὗρε Μαριάμ παρά τῷ Θεῷ, (Λουκ. 1,30) διά δυνάμεως τοῦ Ὑψίστου. (Λουκ. 1,35) Ὑψίστου δέ τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ δηλονότι τοῦ Ἱερέως τοῦ μεγάλου (Ἑβρ. 10,21) τοῦ σκηνώσαντος ἐντός τῆς Πύλης τῆς Παρθενίας τῆς Μαριάμ καί δι᾽ Αὐτῆς εἰσαχθέντος εἰς τήν Οἰκουμένην πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τό περιεχόμενον καί τήν βαθυτέραν σημασίαν τοῦ μεγάλου ὄντως θαύματος τούτου διατυπώνει μέ ἀκρίβειαν καί πᾶσαν σαφήνειαν ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό σχετικόν Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς: «Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε χαράν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ Οἰκουμένῃ, ἐκ σοῦ γάρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν καί λύσας τήν κατάραν ἔδωκε τήν εὐλογίαν καί καταργήσας τόν θάνατον ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωήν τήν αἰώνιον».
Αὐτήν ταύτην τήν αἰώνιον ζωήν, τήν δωρηθεῖσαν ἡμῖν ὑπό Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καλούμεθα ἀγαπητοί μου ἀδελφοί νά οἰκειωθῶμεν διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου Μαρίας, «ἐξ ἦς τό ἀλλότριον οἰκειοῦται ὁ φύσει Θεός καί τοῖς πλανηθεῖσι διά σαρκός σωτηρίαν ἀπεργάζεται Χριστός ὁ φιλάνθρωπος καί λυτρωτής τῶν ψυχῶν ἡμῶν», Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ Ναῷ αἴθουσαν ἐκδηλώσεων.
Β’ Ἐν τῷ Πανσέπτῳ Θεομητορικῷ Μνήματι.
Τήν Δευτέραν, 8ην / 21ην Σεπτεμβρίου 2015, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου συμφώνως πρός τήν τυπικήν καί προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν αὐτοῦ ἡ ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου εἰς τό ἱερόν καί σεπτόν Προσκύνημα τῆς Γεθσημανῆς, ἐν ᾧ τό Θεομητορικόν Μνῆμα.
Ἐν τῇ ἑορτῇ ταύτῃ ἡ Ἐκκλησία ἄγει τήν μνήμην τοῦ γεγονότος, ὅτι ἐκ τῶν δικαίων καί ἀτέκνων Ἰωακείμ τε καί τῆς Ἄννης ἐγεννήθη τῇ θείᾳ δυνάμει καί ἐπενεργείᾳ καί συμφώνως πρός τούς νόμους τῆς φύσεως ἡ Μαρία, ἡ ἀναδειχθεῖσα τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ Θεοτόκος Μήτηρ τοῦ Υἱοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διά τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου: «Ἰωακείμ καί Ἄννα ἠλευθερώθησαν ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας καί Ἀδάμ καί Εὔα ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου».
Τῆς θείας Λειτουργίας ἐν τῷ Προσκυνήματι τούτῳ καί ἐπί τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Σεργίου καί τῶν ἐφημερίων τοῦ Προσκυνήματος τῆς Γεθσημανῆς Ἀρχιμανδριτῶν π. Μελετίου καί π. Παρθενίου τῶν Ἱεροδιακόνων π. Μάρκου καί π. Διονυσίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί μετέχοντος ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν, προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Ρουμανίας καί ἐντοπίων Ἀραβοφώνων πιστῶν. Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος τοῦ Προσκυνήματος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν φιλοξένως εἰς τό ἡγουμενεῖον.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.