Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Πέμπτην, 3^ην / 16^ην Φεβρουαρίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου εἰς τήν ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, τήν κειμένην εἰς τήν Δυτικήν Νέαν Ἱερουσαλήμ, ἐντός τῆς ὁποίας καί ὁ τάφος αὐτοῦ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην, ἑπομένην τῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς κατά μίαν ἡμέραν, ἡ Ἐκκλησία ποιεῖ μνείαν τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Ἅγιος Συμεών ὑπούργησεν εἰς τό μυστήριον τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, ἤτοι τῆς ὑποδοχῆς Του εἰς τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος, ὅτε προσήνεγκαν αὐτόν οἱ γονεῖς Του τεσσαρακονθήμερον μετά ζεύγους τρυγονίων καί δύο νεοσσῶν περιστερῶν κατά τόν Μωσαϊκόν νόμον, ἵνα ἁγιασθῇ καί τελικῶς ἐφάνη ὅτι ὁ ἐλθών ἵνα ἁγιασθῇ ἦτο οὐσιαστικῶς ὁ ἁγιάζων τάς χεῖρας τοῦ Συμεών καί τόν Ναόν, (Λουκ. Β´29-31).

 

Τό γεγονός αὐτό ἑωρτάσθη εἰς τήν ὡς ἄνω Ἱεράν Μονήν δι᾽ Ἑσπερινοῦ ἀφ᾽ ἑσπέρας, τελεσθέντος ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὡς τοῦ Δραγουμανεύοντος Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, τοῦ ἡγουμένου εἰς Ἅγιον Γεώργιον Μπετζαλλᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου, τοῦ ἡγουμένου ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ ἡγουμένου ἐν Ἱερᾷ Μονῇ Ποιμένων – Μπειτσαχούρ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, τοῦ Προϊσταμένου τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ρωσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξάνδρου ἄλλων Ἱερέων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τοῦ Ἐφημερίου τοῦ Προσκυνήματος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Ναζαρέτ π. Συμεών, ἑορτάζοντος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τοῦ διακόνου Ἀναστασίου, ψάλλοντος τοῦ ἀριστεροῦ ψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Γεωργίου Ἀλβανοῦ καί μετέχοντος εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος, μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, Ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Ρουμανίας.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ἔχοντα οὕτως:

«Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ σήμερον· ὁ γάρ ἄναρχος Λόγος τοῦ Πατρός, ἀρχήν λαβών χρονικήν, μή ἐκστάς τῆς αὐτοῦ Θεότητος, ὑπό Παρθένου ὡς βρέφος τεσσαρακονθήμερον, Μητρός ἑκών προσφέρεται, ἐν ναῷ τῷ νομικῷ· καί τοῦτον ἀγκάλαις εἰσδέχεται ὁ Πρέσβυς, ἀπόλυσον κράζων, ὁ δοῦλος τῷ Δεσπότῃ· οἱ γάρ ὀφθαλμοί μου εἶδον τό σωτήριόν σου. Ὁ ἐλθών εἰς τόν κόσμον, σῶσαι γένος ἀνθρώπων, Κύριε, δόξα σοι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία τιμᾷ καί γεραίρει τό ἀκατάληπτον τοῖς ἀνθρώποις μυστήριον τῆς τοῦ Θεοῦ Λόγου συγκαταβάσεως καί μέχρι τῆς Ἐνανθρωπήσεως αὐτοῦ κενώσεως, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἁγίου καί Δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, τοῦ ὁποίου ὁ ἱερός τάφος σώζεται ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ τούτῳ Ναῷ καί Μοναστηρίῳ, ἔνθα τό γένος τῶν Ὀρθοδόξων συνήχθημεν διά νά ἑορτάσωμεν εὐχαριστιακῶς τό τῆς θείας φιλανθρωπίας γεγονός.

Τό γεγονός δέ τοῦτο εἶναι ἡ εἴσοδος τοῦ παιδίου Ἰησοῦ καί παρουσία αὐτοῦ ὑπό τῶν γονέων Του εἰς τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος ὡς καί ἡ ὑποδοχή αὐτοῦ ἀπό τόν Δίκαιον Συμεών καί τήν Προφήτιδα Ἄνναν σύμφωνα μέ τόν Εὐαγγελιστήν Λουκᾶν (2, 22-39). «Καί ἰδού ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἱεροσολύμοις, ᾧ ὄνομα Συμεών…. καί ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τό ἱερόν· καί ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τούς γονεῖς τό παιδίον Ἰησοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτούς κατά τό εἰθισμένον τοῦ νόμου περί αὐτοῦ, καί αὐτός ἐδέξατο αὐτόν εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ καί εὐλόγησε τόν Θεόν καί εἶπε· νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου, Δέσποτα, κατά τό ῥῆμά σου ἐν εἰρήνη, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ» (Λουκ. 2, 25).

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, -ὡς λέγει ὁ μελῳδός-, «προελθών» ἐκ «τῆς ἀφθόρου μητρός», δηλονότι τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας, ἐπαρουσιάσθη «ἐν τῷ ναῷ τῆς δόξης αὐτοῦ «ὡς βρέφος ἀγκαλοφορούμενον» ὑπό τοῦ πρεσβύτου καί δικαίου Συμεών. «Θεός γάρ ὤν», λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «ἄνθρωπος γίνεται…. καί ἀγκάλαις γηΐναις ὡς βρέφος βαστάζεται». «Οὗτος ὁ Χριστός, λέγει ὁ Ἅγ. Κύριλλος Ἱεροσολύμων, ἐστίν ὁ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δημιουργήσας ἡμᾶς, καί νῦν αὐτός κατ’ εἰκόνα τήν ἡμετέραν γενόμενος ἄνθρωπος».

Αὐτός οὗτος ὁ Ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων εἶναι τό «Σωτήριον» τοῦ «Δεσπότου Θεοῦ Πατρός», δηλονότι ὁ Χριστός «ὅν εἶδον οἱ ὀφθαλμοί» τοῦ πρεσβύτου Συμεών: ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Ἐβόησέ σοι ἰδών ὁ πρέσβυς τοῖς ὀφθαλμοῖς τό σωτήριον, ὅ λαοῖς ἐπέστη· ἐκ Θεοῦ, Χριστέ, σύ Θεός μου» καί ἀναλυτικώτερον, Κύριε, ὅταν ὁ γέρων Συμεών εἶδε μέ τά μάτια του τόν Σωτῆρα πού ἦλθε γιά ὅλους τούς λαούς, Σοῦ φώναξε δυνατά: Χριστέ, Σύ εἶσαι ὁ Θεός μου πού γεννήθηκες ἀπό τόν Θεόν Πατέρα. «Καί ὄψεται πᾶσα σάρξ τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ», λέγει ὁ μεγαλοφωνότατος Ἠσαΐας (Λουκ. 3, 6/ Ἡσ. 40, 5).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, «τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ» δηλονότι ὁ Χριστός εἶναι προσφερόμενος εἰς πάντας τούς ἀνθρώπους, ἰδιαιτέρως εἰς αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἔχουν τόν πόθον καί τήν ἀγαθήν διάθεσιν νά Τόν γνωρίσουν καί νά Τόν ὑποδεχθοῦν εἰς τάς πνευματικάς ἀγκάλας αὐτῶν. «Ἐγώ φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθα, λέγει Κύριος, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ἐν τῇ σκοτίᾳ μή μείνῃ. Καί ἐάν τις μου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καί μή πιστεύσῃ, ἐγώ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γάρ ἦλθον, ἵνα κρίνω τόν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τόν κόσμον» (Ἰωάν. 12, 46-47).

«Τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ», ὁ σαρκωθείς Θεός Λόγος ὁ Χριστός εἶναι ὁ ζῶν Θεός, τόν ὁποῖον ὁ Πρεσβύτης Συμεών εἶδε μέ τούς φυσικούς αὐτοῦ ὀφθαλμούς ὡς τέλειον ἄνθρωπον, ἐνῷ μέ τούς πνευματικούς αὐτοῦ ὀφθαλμούς εἶδεν ὡς φῶς ἀληθινόν καί ἄκτιστον, δηλονότι τήν θεότητα αὐτοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός Μοναχός Κοσμᾶς: «Προκύψας ὁ Πρεσβύτης (Συμεών), καί τῶν ἰχνῶν ἐνθέως ἐφαψάμενος, τῆς ἀπειρογάμου καί Θεομήτορος, πῦρ, ἔφη, βαστάζεις Ἁγνή, βρέφος φρίττω ἀγκαλίσασθαι Θεόν, φωτός ἀνεσπέρου, καί εἰρήνης δεσπόζοντα».

Μέτοχος καί κοινωνός τῆς ἐμπειρίας καί μαρτυρίας τοῦ Ἁγίου Συμεών ἐγένετο καί ἡ θεόπνευστος Ἄννα ἡ Προφῆτις, ἡ ὁποία «οὐκ ἀφίστατο ἀπό τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καί δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καί ἡμέραν» (Λουκ. 2, 37). Καί ἀφοῦ εἶδε τό παιδίον ηὐχαρίστει καί ἐδοξολόγει τόν Θεόν, «ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καί ἐλάλει περί αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ» (Λουκ. 2, 38).

Τήν «λύτρωσιν» ταύτην, «ἥν ἐποίησε τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Λουκ. 1, 68) διά τοῦ τιμίου αὐτοῦ αἵματος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐπισημαίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολήν αὐτοῦ λέγων: «Χριστός δέ παραγενόμενος (ὡς) ἀρχιερεύς… οὐδέ δι’ αἵματος τράγων καί μόσχων, διά δέ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τά Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος». «Εἰσῆλθεν εἰς τά Ἅγια ὁ Χριστός» δηλαδή εἰς «τά ἐν οὐρανοῖς Ἅγια τῶν Ἁγίων» λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύοντες τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Εἰ γάρ τό αἷμα ταύρων καί τράγων καί σποδός δαμάλεως ῥαντίζουσα τούς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρός τήν τῆς σαρκός καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅς διά Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτόν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν ἀπό νεκρῶν ἔργων εἰς τό λατρεύειν Θεῷ ζῶντι» (Ἑβρ. 9, 13-14).

Αὐτόν τόν «ζῶντα Θεόν» ἐλάτρευσεν καί ὁ Δίκαιος Συμεών. Περί αὐτοῦ «τοῦ ζῶντος Θεοῦ» ἐλάλει καί ἡ Προφῆτις Ἄννα. Οὗτος, δηλονότι ὁ ζῶν Θεός, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὁ «κείμενος εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν» (Λουκ. 2, 34) μᾶς καλεῖ νά τόν ὑπαντήσωμεν οὐχί νομικῶς ἀλλά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.

Ἅπαντες σήμερον, (ἀδελφοί μου) καί διά παντός τά τῆς ἑορτῆς μετά τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, βοήσωμεν. Μετά ἀγγέλων χορεύσωμεν. Μετά ποιμένων καταυγασθῶμεν. Μετά μάγων προσκυνήσωμεν. Μετά τῆς Βηθλεέμ ἑορτάσωμεν. Μετά τῆς Παρθένου (Μαρίας) μεγαλύνοντες ἀγαλλιασθῶμεν. Μετά Ἰωσήφ προσενέγκωμεν ὡς δύο τρυγόνας τήν ψυχήν καί τό σῶμα. Μετά Συμεών Χριστόν ἐναγκαλισώμεθα, καί μετά Ἄννης ἀνθομολογησώμεθα, ὅπως τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν ἐντός γενώμεθα χάριτι καί οἰκτιρμοῖς καί φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καί τό κράτος σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2017/02/15/27821

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἐπί τριακονταετίαν καί πλέον ἀνακαινίζων τήν Μονήν γηραιός καί ἀσθενῶν καί νῦν ἀναρρωνύων καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος ἐδέχθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/0OdY5vWvhWo

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]