Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΧΟΥ ΕΙΣ ΚΑΤΑΜΟΝΑΣ.
Τήν Τρίτην, 3ην /16ην Φεβρουαρίου 2016, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου καί δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ εἰς τήν συνοικίαν Καταμόνας, περιοχήν τῆς ἀκμαζούσης κατά τόν 20όν αἰῶνα Ἑλληνικῆς παροικίας.
Ὡς γνωστόν κατά τήν ἡμέραν αὐτήν, ἑπομένην τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς, ἡ Ἐκκλησία ποιεῖται ἰδιαιτέραν μνείαν τοῦ ἁγίου Συμεών, ὡς ὑπουργήσαντος εἰς τήν παρουσίασιν τοῦ Κυρίου εἰς τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος κατά τήν 40ήν ἀπό τῆς κατά σάρκα γεννήσεως Αὐτοῦ ἡμέραν, δεχθέντος Αὐτόν καί ἀναφωνήσαντος «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ».
Ἡ μνήμη αὕτη ἑωρτάσθη εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου, ἐν ᾧ καί ὁ τάφος αὐτοῦ καί μικρόν τμῆμα λειψάνου αὐτοῦ, ζητηθέντος πρό ἐτῶν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου παρά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κροατίας καί δοθέντος.
Εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν καί κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀνανίου καί θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαϊσβίνσκυ κ. Ἱλαρίωνος παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὡς τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀνανίου ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰγνατίου ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Χωρίου τῶν Ποιμένων, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Δομετίανοῦ τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (MISSIA) καί Ἱερέων παρεπιδημούντων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Εὐλογίου καί τῶν διακόνων Ἀγαπίου καί Ἀναστασίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί, ἀραβιστί καί ρωσιστί καί βοηθοῦντος αὐτῷ τοῦ ἐκ Κύπρου κ. Χρήστου Παντελῆ καί παρακολουθοῦντος ἐν κατανύξει καί εὐλαβεία πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας καί τῶν ἐναπομεινάντων μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί μελῶν τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου ἡμῶν.
Εἰς τό εὐλαβές τοῦτο ἐκκλησίασμα τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Καί εἶπε Συμεών ὁ δίκαιος. «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ,
ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου,
ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν.
φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ».
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Ἡ θεία Χάρις συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ τούτῳ προσκυνήματι τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Πρεσβύτου, ἵνα νοερῶς τε καί εὐχαριστιακῶς ἴδωμεν αὐτόν, βαστάζοντα ἐν ταῖς ἀγκάλαις αὐτοῦ τόν Δεσπότην τοῦ παντός Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Τοῦτο τό ἀκατάληπτον Ἀγγέλοις καί βροτοῖς μυστήριον ἐγένετο, ἵνα βέβαιος γένηται ὁ λόγος τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί τῶν Προφητων ὅτι «Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἡσ. 7,14). Καί «ὁ ἀχώρητος κατά τόν ὑμνῳδόν χωρεῖται ἐν ἀγκάλαις τοῦ Πρεσβύτου. Ὁ ἐπί τῶν κόλπων ἀπεριγράπτως ὑπάρχων τοῦ Πατρός αὐτοῦ, ἑκών περιγράφεται σαρκί, οὐ θεότητι ὁ μόνος φιλάνθρωπος».
Ὄντως ὁ δίκαιος Συμεών ἔτυχε τῆς μοναδικῆς ταύτης ἐμπειρίας νά ἴδωσιν οἱ ὀφθαλμοί του τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ Πατρός, τουτέστιν τόν σωματωθέντα Θεόν Λόγον Χριστόν, κατά τήν ρητήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Ἀλλά καί κατά τούς Μέγαν Βασίλειον καί Ἀθανάσιον ἀντιστοίχως «Σωτήριον γάρ ἔτος ὀνομάζειν τῇ Γραφῇ τόν Χριστόν τοῦ Θεοῦ» καί «σωτήριον οὖσαν τήν ἔνσαρκον αὐτοῦ παρουσίαν σημαίνει».
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ φωτιστική δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἱκάνωσεν τόν Πρεσβύτην Συμεών, νά προΐδῃ ὅτι τό παιδίον τοῦτο, δηλονότι ὁ Χριστός, θά ἀνεδεικνύετο Σωτήρ καί φῶς ὅλου τοῦ κόσμου. «Ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν», (Λουκ. 2,31) Τό σωτήριον δέ τοῦτο φῶς, εἶπε ὁ Συμεών εἰς τήν μητέρα τοῦ Ἰησοῦ Μαριάμ ἔχει τεθῇ εἰς πτῶσιν τῶν ἀπιστούντων καί ἀνάστασιν τῶν πιστευόντων. «Ἰδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ»( Λουκ. 2,34).
Ἐν συνεχείᾳ ὡμίλησεν ὁ δίκαιος Συμεών εἰς τήν ἀειπάρθενον Θεοτόκον Μαρίαν καί τῆς προεῖπε τήν ὀδύνην, τήν ὁποίαν θά δοκιμάσῃ ἐκ τοῦ μελλοντικοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς. «Καί σοῦ δέ αὐτῆς τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία», (Λουκ. 2,35).
Εἰς πίστωσιν τῶν λαληθέντων ὑπό τοῦ Συμεών, ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς μνημονεύει καί τήν παρευρεθεῖσαν ἐν τῷ Ναῷ Κυρίου, Ἄνναν τήν προφήτιδα, τήν θυγατέρα Φανουήλ ἐκ τῆς φυλῆς Ἀσήρ, ἡ ὁποία φωτισμένη οὖσα ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα, ηὐχαρίστησε καί ἐκείνη τόν Θεόν καί ἔλεγε ὅτι θά ἔλθῃ λύτρωσις καί ἀπελευθέρωσις ἀπό τῶν δεινῶν καί τῶν ἁμαρτιῶν ἀπό τόν Χριστόν εἰς ὅσους βέβαια ἀναμένουν αὐτήν, δηλαδή τήν ἀπολύτρωσιν, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός ἅγιος Ἀνατόλιος: «Σήμερον Συμεών ὁ πρεσβύτης, ἐν τῷ Ναῷ εἰσέρχεται χαίρων τῷ Πνεύματι τόν Νομοδότην Μωσέως καί πληρωτήν τοῦ νόμου ἀγκάλαις εἰσδέξασθαι. Ἐκεῖνος μέν, διά γνόφου καί φωνῆς ἀμυδρᾶς, θεόπτης ἠξίωτο, καί κεκαλυμμένῳ προσώπῳ τῶν ὁμαίμων τάς ἀπίστους καρδίας διήλεγξεν. Οὗτος δέ, τόν προαιώνιον Λόγον τοῦ Πατρός σωματωθέντα ἐβάστασε καί τῶν Ἐθνῶν (=τῶν εἰδωλολατρῶν) ἀπεκάλυψε τό φῶς, τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν. Καί Ἄννα, προφῆτις ἀναδείκνυται τόν Σωτῆρα λυτρωτήν τοῦ λαοῦ αὐτῆς καί τοῦ κόσμου κηρύττουσα».
Ἑρμνηνεύων τούς λόγους τῆς προφήτιδος Ἄννης: «καί ἐλάλει περί αὐτοῦ τοῦ παιδίου πᾶσι τοῖς προσδεχομἐνοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ» (Λουκ. 2,38), ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει: «Ἡ σωτηρία καί ἀπολύτρωσις τοῦ ἀνθρώπου, δέον ὅπως συνοδεύηται ἀπό ἀληθινήν μετάνοιαν, ἡ ὁποία εἶναι ἀντίστασις εἰς τά πάθη καί εἰς τάς ἀδυναμίας μας. Αὐτός ὁ ἀγών πρέπει νά ἀποτελῇ τρόπον ζωῆς, ὡς σταύρωσιν τῆς σαρκός καί τῶν ἐπιθυμιῶν, συμφώνως τῷ θείῳ Παύλῳ: «οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις». Καί συνεχίζει ὁ Ἱερός Πατήρ λέγων. Τό πάθος ὠθεῖ τόν ἄνθρωπον εἰς τήν ἀσέβειαν. Διά τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νά ζῇ ὁ Χριστιανός μέ ἐσωτερικήν καθαρότητα, διά νά κατοικῇ ἐντός του τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος: «Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καί στοιχῶμεν», (Γαλ. 5,25).
Ἐάν μέ ἄλλα λόγια, ζῶμεν σύμφωνα πρός τάς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄς συμπεριφερώμεθα καί σύμφωνα μέ τάς ἀπαιτήσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὄχι παρακινούμενοι ἀπό ἐλατήρια ἰδιοτελείας καί ματαιοδοξίας. «Ἀλλ’ ἡμεῖς ἀδελφοί», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, «ἀποστῶμεν παρακαλῶ τῶν τῷ Θεῷ μεμισημένων ἔργων τε καί λόγων, ἵνα μετά παρρησίας ἐπικαλώμεθα Πατέρα Θεόν. Ἐπιστρέψωμεν πρός Αὐτόν ἐν ἀληθείᾳ, ἵνα καί Οὗτος ἐπιστρέψῃ πρός ἡμᾶς καί καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας καί ἀξίους ποιήσῃ τῆς αὐτοῦ θείας χάριτος…», (ΕΠΕ 10, 118-120) «Πᾶσα γάρ ἡμῖν ἡ ζωή μετανοίας ἐστί καιρός, μή θέλοντος τοῦ Θεοῦ τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ» (ΕΠΕ 10, 52).
Ἡ σήμερον τελουμένη ἑόρτιος μνήμη τοῦ Ἁγίου Δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου καί Ἄννης τῆς προφήτιδος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διατρανώνει μέ τόν πλέον δυνατόν τρόπον τήν ἄφατον φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ Πατρός ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, «Ὅς ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν Ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», (Φιλιπ. 2,6-7), ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνομίας καί καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλῶν ἔργων», (Τίτ. 2,14).
Ἐνταῦθα ὁ μέγας Παῦλος μέ σαφήνειαν κηρύττει ὅτι τό σωτήριον δηλονότι ὁ Χριστός, Ὅν εἶδον οἱ ὀφθαλμοί τοῦ Πρεσβύτου Συμεών», (Λουκ. 2,30), ἀναμένομεν νά ἴδωμεν καί ἡμεῖς ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τουτέστιν τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ. Καί τοῦτο διότι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι σωτήριος ἀφ ἑνός καί μᾶς παιδαγωγεῖ ἀφ’ ἑτέρου, ἵνα ἀφ’ οὗ ἀρνηθῶμεν τήν ἀσέβειαν καί τάς ἐπιθυμίας τοῦ ματαίου καί ἁμαρτωλοῦ τούτου κόσμου, ζήσωμεν μέ ἐγκράτειαν εἰς τήν ζωήν μας, μέ δικαιοσύνην πρός τόν πλησίον μας καί εὐσέβειαν πρός τόν Θεόν.
Τοιουτρόπως θά δυνηθῶμεν νά ἀπολαύσωμεν τά ἀγαθά τῆς σωτηρίας, πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός καί νά παραμείνωμεν αἰωνίως εὐφραινόμενοι ἐν Αὐτῷ διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου καί Παναμώμου Αὐτοῦ Μητρός καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἁγίου καί δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου. Ἀμήν».
Kαί ἀραβιστί ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2016/02/16/19081
Ὁ Μακαριώτατος μετέδωσε τήν θ. Κοινωνίαν εἰς πολλούς ἐκ τῶν πιστῶν καί ηὐλόγησεν αὐτούς ἐν τῇ διανομῇ τοῦ ἀντιδώρου.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ πολιός ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί πολλούς ἐκ τῶν πιστῶν εἰς τό ἡγουμενεῖον καί τό προαύλιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/Zez1aRbxA6E
httpv://youtu.be/9Ur4ZF_xqRc