Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΧΟΥ ΕΙΣ ΚΑΤΑΜΟΝΑΣ.

Τήν Κυριακήν τοῦ Ἀσώτου, 3^ην /16^ην Φεβρουαρίου 2014, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, τοῦ δεχθέντος εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ τόν Κύριον ὡς τεσσαρακονθήμερον βρέφος εἰς τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος καί ἀναφωνήσαντος τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ…» εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν εἰς τήν συνοικίαν Καταμόνας εἰς τήν Δυτικήν νέαν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων.

 Τόν ἑσπερινόν ἀφ’ ἑσπέρας ἐτέλεσεν ὁ Ἀρχιμανδρίτης Στέφανος, Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Μόσχᾳ καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας, ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ, τοῦ Ὄρθρου δέ καί τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ.  ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργοῦντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν Στεφάνου, Ἀνανίου καί Ἰγνατίου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί ἄλλων ἱερομονάχων, ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου καί προσερχομένου ἐν κατανύξει ἀθρόου ἐκκλησιάσματος ἐξ Ἑλλήνων τῆς ἐν Ἱερουσαλήμ παροικίας τοῦ Καταμόνας, προσκυνητῶν ἐκ Ρωσίας καί ἐξ Ἑλλάδος.

 Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί, μεταφράζοντος ρωσσιστί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου:

«Ἐκάλυψεν οὐρανούς ἡ ἀρετή Σου, Χριστέ, τῆς κιβωτοῦ γάρ προελθών τοῦ ἁγιασματός Σου, τῆς ἀφθόρου Μητρός ἐν τῷ ναῷ τῆς δόξης Σου ὤφθης ὡς βρέφος ἀγκαλοφορούμενος καί ἐπληρώθη τά πάντα τῆς σῆς αἰνέσεως», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός Ἅγιος Κοσμᾶς Ἐπίσκοπος τοῦ Μαϊουμᾶ.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

 Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία,  ἡ μαρτυροῦσα καί καταγγέλλουσα ἐν τῷ κόσμῳ τό μυστήριον τῆς τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως Αὐτοῦ, μᾶς συνήγαγεν εἰς τόν ἱερόν καί ἱστορικόν τοῦτον τόπον, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν ἐν ἀγκάλαις τοῦ ἁγίου δικαίου Συμεών ὑποδοχήν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: «Ὑμνήσωμεν σήμερον πνευματικῶς χορεύοντες πάντες Συμεών τόν Θεοδόχον καί σύν ἐκείνῳ Ἄνναν τήν σώφρονα, προφήτας ὑπάρχοντας Θεοῦ, τοῦτον κατιδόντες τε δι’ ἡμᾶς νηπιάσαντα».

 Κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, ὁ Συμεών ἦν «ἄνθρωπος δίκαιος καί εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ καί Πνεῦμα ἦν Ἁγιον ἐπ’ αὐτόν», (Λουκ. 2,25). Εἶχε δέ λάβει τήν ὑπόσχεσιν ὅτι δέν θά ἀπέθνῃσκεν, πρίν ἴδῃ τόν Χριστόν Κυρίου. Τόν ἀνεγνώρισεν εἰς τό βρέφος Ἰησοῦν, παρουσιασθέν  εἰς τόν Ναόν, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «ἐν τῷ Ναῷ τῆς δόξης σου ὤφθης Χριστέ ὡς βρέφος ἀγκαλοφορούμενος».

 Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός, «προελθών ἐκ τῆς ἀφθόρου μητρός», δηλονότι ἐκ τῶν ἁγνῶν  αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, ἐνεφανίσθη ὡς βρέφος ἐν τῷ Ναῷ τῆς δόξης ἀγκαλοφορούμενος, φερόμενος δηλαδή σέ ἀγκαλιά. «Θεός γάρ ὤν», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «ἄνθρωπος γίνεται καί ἀγκάλαις γηΐναις ὡς βρέφος βαστάζεται», (Ἐγκώμιον εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου P.G. 96, 712 A).

Τῆς ἐμπειρίας ταύτης κοινωνός καί μέτοχος ἐγένετο ὡς ἄλλος μαθητής καί ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ ὁ Πρεσβύτης Συμεών, ὅστις ἦτο δίκαιος, φυλάσσων τάς ἐντολάς τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί εὐλαβής φοβούμενος τόν Θεόν. «Καί ἰδού ἦν ἄνθρωπος», λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, «ἐν Ἱεροσολύμοις, ᾧ ὄνομα Συμεών καί ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καί εὐλαβής προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ καί Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ’ αὐτόν», (Λουκ. 2,25).

 Ἑρμηνεύοντες τούς εὐαγγελικούς λόγους «παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ» οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λέγουν ὅτι δέον νά νοῶμεν τόν Χριστόν ἐν τῷ πληρώματι τῶν ἀξιωμάτων Αὐτοῦ, ὡς παράκλητον τοῦ λαοῦ του. Παρηγορεῖ δέ ὁ Χριστός τόν λαόν Του, καθ’ ὅσον ἐλευθερώνει αὐτόν ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας ἀλλ’ ἀκόμη καί καθ’ ὅσον διά τῆς διδασκαλίας Του καί τῆς Χάριτός Του ἀνακουφίζει πᾶσαν συντετριμμένην ὑπό οἱασδήποτε θλίψεως καρδίαν καί χαρίζει εἰς αὐτήν τήν ἐλπίδα καί τήν χαράν.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τούς λόγους, «Καί πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ’ Αὐτόν» (Λουκ. 2,25), ὁ Ζυγαβηνός λέγει, τοῦτο «Πνεῦμα Ἅγιον προφητείας ἐστί».

 Ὁ Δίκαος Συμεών ἦτο ὁ πρῶτος προφήτης, ὁ διακηρύξας ὅτι ὁ Χριστός ἦλθεν εἰς τόν κόσμον. Ἦτο Πνεῦμα προφητικόν ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ Συμεών, ἱκανοῦν τοῦτον εἰς τό νά λαλῇ πράγματα ὑπερβαίνοντα τήν ἀνθρωπίνην ἀντίληψιν.

 Τό παράδειγμα τοῦ Συμεών τοῦ Πρεσβύτου καί ἐν συνεχείᾳ τῆς Ἁγίας Ἄννης τῆς προφήτιδος, τῆς θυγατρός Φανουήλ, (Λουκ. 2,26), ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐμφανίζει εἰς ἡμᾶς τήν εἰκόνα γήρατος θεοφιλοῦς καί κατά πάντα σεβαστοῦ, τό ὁποῖον πρέπει καί ἡμεῖς νά ἐπιθυμῶμεν καί ἐπιδιώκωμεν διά τόν ἑαυτόν μας, ἐάν ὁ Θεός θελήσῃ νά ζήσωμεν ἐπί μακρόν. Τόσον ὁ Δίκαιος Συμεών ὅσον καί ἡ προφῆτις Ἄννα εἶναι ἐλεύθεροι ἀπό τάς κοσμικάς φροντίδας καί ἐπιθυμίας. Ἀπασχολοῦνται ἐξ ὁλοκλήρου μέ τήν φροντίδα τῆς ψυχῆς, ἐπιζητοῦντες πάντοτε νά εἶναι δίκαιοι καί εὐλαβεῖς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὡς λέγει καί ὁ Σοφός Σολομών:

 «Δίκαιος δὲ ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται·  γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται·  πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος» . (Σοφ. Σολομ. 4,7-9). Κατά δέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον: «Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι σεμνούς σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει τῇ ἀγάπῃ τῇ ὑπομονῇ. Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι εἰς τήν ἐξωτερικήν ἐμφάνισιν καί ἐνδυμασίαν ἱεροπρεπεῖς μή διαβόλους μή οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας καλοδιδασκάλους», (Τιτ. 2, 2-3).

 Ἡ ὑπό τοῦ πρεσβύτου Συμεών ὑποδοχή τοῦ βρέφους Ἰησοῦ ἐν ταῖς ἀγκάλαις αὐτοῦ ἐν τῶ Ναῷ τοῦ Σολομῶντος ἀποτελεῖ μαρτυρίαν ἀληθῆ, διακηρυχθεῖσαν καί ὑπό τῶν ἁγίων προφητῶν περί τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῷ οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

 Τούτου ἕνεκεν, ἀγαπητοί μου, ὁ σοφός Παῦλος κηρύττει λέγων: «᾿Επεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς, ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων».

 Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἀποβλέπουσα ἡ ἅγία τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησία, ἑορτάζει σήμερον τήν Ὑπαπαντήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐδέξατο αὐτόν εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ ὁ Δίκαιος Συμεών.  Μέ ἄλλα λόγια ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς παιδαγωγεῖ καί μᾶς ἐνισχύει διά τῶν ζωοποιῶν αὐτῆς θείων μυστηρίων εἰς τήν ἐνάρετον ζωήν, προκειμένου νά ὑποδεχθῶμεν τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ (Λουκ. 2,30), δηλαδή τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, τόν «ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς», (Ματθ. 24,20).

 Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ, ὅ εἶδον οἱ ὀφθαλμοί τοῦ Συμεών (Λουκ. 2,30), ἡμεῖς δεχόμεθα ἐντός ἡμῶν, γενόμενοι οὕτω σύναιμοι καί σύσσωμοι «τοῦ Χριστοῦ Κυρίου» (Λουκ. 2,26) κατά τήν συμμετοχήν μας εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας. Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου, ὅτι δέν πρέπει νά παραξενευώμεθα διά τάς θλίψεις,  τούς πειρασμούς, τάς δοκιμασίας  καί τούς ποικίλους διωγμούς πού ὑφιστάμεθα. Ὄχι μή παραξενεύεσθε, παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, «ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι», (Α’ Πέτρ. 4, 13).

Ἀμήν.

Ἠκολουθησε ἡ θεία Λειτουργία καί ἡ διανομή τοῦ Ἀντιδώρου, μεθ’ ὅ καί ἡ δεξίωσις τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας τοῦ ἐκκλησιάσματος εἰς τό ἀνακαινισθέν ἡγουμενεῖον ὑπό τοῦ ἀνακαινιστοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καταμόνας Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοδωρήτου.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.