Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ, ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί ἑξῆς ἔκτισε ναούς καί μοναστήρια εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων καί μάλιστα εἰς τήν χριστιανικήν συνοικίαν.

Σήμερον τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διατηρεῖ 20 Μονάς ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως. Μία τῶν Μονῶν τούτων κοντά εἰς τήν πύλην τῆς Δαμασκοῦ εἶναι αὐτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ.

Εἰς τήν μονήν ταύτην ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος. Τήν παραμονήν ἔγινε εἰς αὐτήν ὁ Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς μετέβη εἰς τήν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔνθα εἰς τόν ἀπέριττον ναόν τοῦ Ἁγίου προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργοῦντος Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀριχεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Εἰς τό συνωστιζόμενον ἐκκλησίασμα ἐξ Ἑλληνοφώνων, Ἀραβοφώνων, Ρωσσοφώνων καί Ρουμανοφώνων πιστῶν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον περί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος ὡς ἕπεται:

«Ἀνῆλθες πρός τό ὄρος τῆς θεωρίας. Εἰσέδυς εἰς τόν γνόφον τῆς ἀπαθείας. Πλαξί δέ τῆς καρδίας σου εἰσεδέξω, Νόμον σωτήριον, ὡς ἱερώτατος καί θεράπων γνήσιος τοῦ Δεσπότου σου, Σπυρίδων ὅσιε».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Χαρᾶς πεπλήρωται σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο διότι ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐπείγεται νά γεννήσῃ τόν Βασιλέα τοῦ παντός. Σήμερον ἄρχεται ὁ Ἄναρχος καί σαρκοῦται ὁ Ἄσαρκος. Τό σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ εἰσδέχεται τόν Συνέχοντα τά πάντα.

Τῆς χαρᾶς αὐτῆς μέτοχος καί κοινωνός ἐγένετο καί ὁ σήμερον πανηγυρικῶς τιμώμενος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, Σπυρίδων ὁ θαυματουργός.

Καί ποία εἶναι ἡ χαρά αὐτή; εἶναι ἡ χαρά τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου πού ἔλαβε χώραν εἰς τό ταπεινόν σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου, διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Θεός, μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, κατῆλθεν εἰς τήν γῆν καί ἐφανερώθη, ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους σωματικῶς διά νά τόν γνωρίσωμεν τόσον μέ τούς φυσικούς ὀφθαλμούς ὅσον καί μέ τούς πνευματικούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς.

Τό μέγα καί ἀνερμήνευτον τοῦτο μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας, δηλαδή τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐπαναλαμβάνεται ἐν παντί καί πάντοτε καί διά πάντα ἄνθρωπον ἐντός καί διά μέσου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἀψευδής μάρτυς τοῦ γεγονότος τούτου εἶναι καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος ἅγιος Σπυρίδων ὁ Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά ἀνέλθη εἰς τό ὄρος τῆς θεωρίας καί νά εἰσέλθη εἰς τόν θεῖον γνόφον τῆς ἀπαθείας ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός. Ὁ δέ γνόφος οὗτος δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τό θεῖον σκότος, ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός,  «ὁ θεῖος γνόφος ἐστί τό ἀπρόσιτον φῶς», διδάσκει ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρειοπαγίτης.

Αὐτό ἀκριβῶς, ἀδελφοί μου, τό ἀπρόσιτον φῶς εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος ἀπελάμβανεν εὑρισκόμενος εἰς κοινωνίαν μέ τόν Θεόν. Τήν δόξαν αὐτήν τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἐκουσίως μέ τήν δικήν του ἐλευθέραν ἐπιλογήν ἀπώλεσεν, αὐτήν τήν δόξαν ἀπεκάλυψεν καί ἐφανέρωσεν ἐν σαρκί σαρκικῶς ὁ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐκ Ναζαρέτ, γεννηθείς Χριστός ὁ Θεός καί Σωτήρ ἡμῶν, εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους.

Τοῦ θείου τούτου φωτός ἐγένετο ὄχι μόνον θεωρός καί κοινωνός ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, ἀλλά καί θεράπων, ὑπηρέτης γνήσιος. «Πλαξί δέ τῆς καρδίας σου», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «εἰσεδέξω Νόμον σωτήριον ὡς ἱερώτατος καί θεράπων γνήσιος τοῦ Δεσπότου σου, Σπυρίδων, ὅσιε». Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ὅσιος Σπυρίδων ἐνεχάραξε εἰς τάς πλάκας τῆς καρδίας του τόν Νόμον τόν σωτήριον, δηλαδή τόν Νόμον τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί ἀνεδείχθη πραγματικός, γνήσιος ὑπηρέτης τοῦ Δεσπότου αὐτοῦ, τοῦ Χριστοῦ.

Νά ποῦ ὀφείλεται, ἀγαπητοί μου, ἡ θαυματουργός δύναμις τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.

Τό νέον Νόμον τόν σωτήριον καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, νά ἐγχαράξωμεν εἰς τήν καρδίαν μας, ἐάν ὄντως θέλωμεν νά γίνωμεν ἀφ’ ἑνός κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς χαρᾶς τοῦ σεσαρκωμένου θείου γνόφου, τοῦ θείου φωτός, δηλαδή τῶν Χριστουγέννων, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά τιμήσωμεν τόν γνήσιον θεράποντα τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιον Σπυρίδωνα, τόν θαυματουργόν. Ἀμήν».

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος, ἱερομόναχος π, Ματθαῖος, ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τούς συνεορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.