Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΕΛΙΣΣΑΙΟΥ ΕΙΣ ΙΕΡΙΧΩ.

Τήν Παρασκευήν, 15^ην /28^ην Ἰουνίου 2014, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου προφήτου Ἐλισσαίου εἰς τήν ἐν Ἱεριχῶ Ἱεράν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ καί τοῦ ἁγίου Ζακχαίου, ἐν ᾗ καί τά ὑπολείμματα τῆς συκομορέας, ἐφ ἧς οὗτος ἀνῆλθεν, ἵνα ἴδῃ τόν Κύριον, ὄτι τῇ ἡλικίᾳ μικρός ἦν, (Λουκ.19,4).

Ἡ Ἱερά αὕτη Μονή εἶναι ἀφιερωμένη καί εἰς τόν προφήτην Ἐλισσαῖον, καθ’ ὅτι εἰς τήν Ἱεριχώ καί τήν εὐρυτέραν περιοχήν αὐτῆς ἔδρασεν ὁ προφήτης Ἐλισσαῖος, μαθητής τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ, ποιήσας τῇ βοηθείᾳ τοῦ Θεοῦ πολλά σημεῖα καί θαύματα, εἰς αὐτήν δέ τήν Ἱεριχῶ, μετατρέψας τά πικρά καί βλαβερά ὕδατα εἰς γλυκά καί πόσιμα, καί εἰς αὐτόν δέ τόν Ἰορδάνην ποταμόν, λαβών ἄνωθεν διπλῆν τήν χάριν διά τῆς μηλωτῆς Ἠλιοῦ.

Εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μονῆς ταύτης προεξῆρξεν τῆς θείας Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων καί μετέχοντος Ὀρθοδόξου λαοῦ ἐκ τοῦ μικροῦ ποιμνίου τῆς Ἱεριχοῦς καί προσκυνητῶν ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἐξ Ἑλλάδος.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

Προβλέψει θεϊκῇ, Ἠλιού σε ὁ μέγας, σοφέ Ἐλισσαῖε φοιτητήν ἐπισπᾶται, Προφήτην δεικνύων σε, ἐλλαμπόμενον, εὐσεβοφρόνως τιμῶντες σύν τούτῳ σε ἔνδοξε», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὡς Ἥλιος καταλάμψαν ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ Ἐλισσαίου, τοῦ ἀναδειχθέντος προφήτου καί μαθητοῦ τοῦ Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου, κατηύθυνε τά διαβηματα ἡμῶν ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς βιβλικῆς πόλεως Ἱεριχοῦς, ἵνα εὐσεβοφρόνως ἑορτάσωμεν τήν παναγίαν μνήμην αὐτοῦ, τοῦ Προφήτου.

Οὗτος ὁ μαθητής τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, προεφήτευσε περί τῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Παρουσίας καί τά ὕδατα τῆς Ἱεριχοῦς πικρά καί ἁλμυρά ὄντα ἰάσατο. «Τάδε λέγει Κύριος εἰπών. ἴαμαι τά ὕδατα ταῦτα» καί ἰάθησαν. Ἀλλά καί νεκρόν ἤγειρε καί λεπρόν ὄντα Νεεμάν τόν Σύρον, ἐκαθάρισε τῆς λέπρας. Καί Γιεζῆ τόν ἑαυτοῦ ὑπηρέτην λεπρόν ἐποίησε γενέσθαι, διά τήν φιλαργυρίαν αὐτοῦ καί τήν παρακοήν∙ καί νεκρός ὤν, νεκρόν ἤγειρε∙ καί τά Ἰορδάνεια ρεῖθρα τῇ τοῦ Ἠλιού μηλωτῇ πατάξας διέρρηξεν, ὡς ἀναφέρει ὁ συγραφεύς τοῦ Βιβλίου τῶν Βασιλειῶν, «καὶ ἔλαβε τὴν μηλωτὴν ᾿Ηλιού, ἣ ἔπεσεν ἐπάνωθεν αὐτοῦ, καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ καὶ οὐ διέστη· καὶ εἶπε· ποῦ ὁ Θεὸς ᾿Ηλιοὺ ἀφφώ; καὶ ἐπάταξε τὰ ὕδατα, καὶ διερράγησαν ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβη ῾Ελισαιέ».  (Δ’ Βασιλ. κεφ. 2,14).

Ὁ Ἅγιος Προφήτης Ἐλισσαῖος τιμᾶται ἰδιαιτέρως ἀπό τήν Ἐκκλησίαν μας. Καί τοῦτο, διότι οὗτος διακρίνεται διά τήν διπλῆν χάριν, τήν ὁποίαν ἔλαβε ἀπό τό ἅγιον Πνεῦμα. Ἡ διπλῆ δέ χάρις εἶναι ὅτι ἔλαβεν ἀφ’ ἑνός τό Προφητικόν χάρισμα καί ἀφ’ ἑτέρου τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ: «Διπλῆν τήν χάριν εἰληφώς παρά τοῦ Πνεύματος (Ἁγίου), προφήτης ὤφθης θαυμαστός πᾶσι τοῖς πέρασι, τούς ὑμνοῦντας δέ λυτρούμενος ἐκ κινδύνων καί δωρούμενος τήν χάριν τῶν θαυμάτων σου, τοῖς προστρέχουσιν ἐν ταύτῃ μετά πίστεως καί βοῶσι σοι: Χαίροις, προφῆτα θεσπέσιε».

Τό δέ Πνεῦμα, παρά τοῦ ὁποίου ἔλαβεν ὁ ἅγιος ἡμῶν προφήτης τήν διπλῆν χάριν δέν εἶναι ἄλλον, ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα, δηλονότι τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἐν τῇ «Ἀποκαλύψει» αὐτοῦ. «Ἡ γάρ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ ἐστι τό πνεῦμα τῆς προφητείας», (Ἀποκ. 19,10).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἐγένετο δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λέγει σχετικά μέ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα· καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσι, καὶ ὁ αὐτὸς Κύριος καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δὲ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν.  ῾Εκάστῳ δὲ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον.  ᾧ μὲν γὰρ διὰ τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα,  ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δὲ προφητεία, ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν· πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται».

Ἡ πίστις, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τῶν ἁγίων Προφητῶν ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκῃ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Εὐαγγελιστῶν ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία κατέστησεν αὐτούς «ὑπηρέτας Χριστοῦ καί οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ», (Α’ Κορ. 4,1), προσέτι δέ λειτουργούς τῆς βουλήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί τοῦτο διότι οὗτοι κατείχοντο ὑπό τοῦ ἰδίου Πνεύματος τῆς πίστεως, ὡς διδάσκει καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «ἔχοντες δέ τό αὐτό πνεῦμα τῆς πίστεως κατά τό γεγραμμένον, ἐπίστευσα διό  ἐλάλησα καί ἡμεῖς πιστεύομεν, διό καί λαλοῦμεν». ( Β΄Κορ 4,15).

Ὁ σήμερον τιμώμενος ἅγιος Προφήτης Ἐλισσαῖος ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς δράσεως αὐτοῦ, δηλονότι ἐν τῇ εὐλογημένῃ περιχώρῳ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, προβάλλεται ὑπό τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας οὐχί μόνον ὡς μέγας ἐν τῇ πίστει προφήτης καί θαυματουργός, ἀλλά καί ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν αὐτοῦ.

Λέγομεν τοῦτο, διότι ὁ ἅγιος ἡμῶν Προφήτης  ἀνεδείχθη ἄξιος ὑπηρέτης τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί συνεπῶς πιστός οἰκονόμος τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν, τουτέστιν τῶν μυστηρίων τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς καλεῖ καί ἡμᾶς ὁ θεσπέσιος προφήτης τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιος Ἐλισσαῖος. Μᾶς καλεῖ νά φανῶμεν ἄξιοι τῆς δωρεᾶς τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τήν ὁποίαν ἐλάβομεν κατά τήν ἔνταξίν μας εἰς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τουτέστιν τήν Ἁγίαν καί ἀμώμητον ἡμῶν Ἐκκλησίαν.

Παρακαλέσωμεν τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί ἱκετεύσωμεν τήν παναμώμητον Μητέρα Αὐτοῦ, τήν ἀειπάρθενον Θεοτόκον Μαρίαν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «ἐξ ἀροτῆρος ὤφθης προφήτης, ὦ Ἐλισσαῖε, καί Ἠλιού δεδεγμένος τήν μηλωτήν καί τό αὐτοῦ πνεῦμα δισσῶς ἐπεσπάσω καί σύν αὐτῷ σέ τιμῶμεν καί ἐν λήξει πανολβίῳ μάκαρ ἀναπαυόμενος νῦν καθικέτευε τῆς τῶν ψυχῶν σωτηρίας ἀξιωθῆναι ἡμᾶς». Ἀμήν.

Εὐθύς μετά τήν θείαν Κοινωνίαν καί πρό τοῦ «εἴη τό ὄνομα Κυρίου…», ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τάς σταφυλᾶς, ὡρίμους ἤδη οὔσας, λόγῳ τοῦ θερμοῦ κλίματος τῆς Ἱεριχοῦς.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος ἐδεξιώθη πάντας φιλοφρόνως εἰς τό ἡγουμενεῖον.

  Ἀκολούθως, τήν μεσημβρίαν παρετέθη εἰς τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί πολλούς ἄλλους γεῦμα νηστήσιμον εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως ὑπό τοῦ καθηγουμένου  Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου καί Ἑλληνορθοδόξων τῆς Κοινότητος (Rum Orthodox) τῆς πόλως τῆς Ἱεριχοῦς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/v1P324oEn5o

httpv://youtu.be/ilnHbI3n3TE