Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΟΙΣ ΡΩΣΙΚΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗΝ (MISSIA).

Τήν Δευτέραν, 23^ην Μαΐου / 5^ην Ἰουνίου 2017, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τήν ἐν τῇ Δυτικῇ Ἱερουσαλήμ πλησίον της Νέας Πύλης εὑρισκομένην Πνευματικήν Ἀποστολήν (Missia) καί εἰς τόν Ἱερόν Ναόν αὐτῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας.

Τῆς πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας ταύτης ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὡς προσκεκλημένος τῆς ἐν λόγῳ ἀντιπροσωπείας, εὑρισκομένης εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησαν οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου, Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι ὡς ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφανος, Ἀραβόφωνοι Πρεσβύτεροι ὡς ὁ π. Ἰωσήφ καί ὁ π. Παῦλος ἐκ Μπετζάλλας καί Ρωσόφωνοι ὡς ὁ π. Νικόλαος, ὁ Προϊστάμενος τῆς Ἀποστολῆς ταύτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀλέξανδρος καί ὁ βοηθός αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτης π. Λεόντιος καί ἄλλοι Ἱερομόναχοι καί Πρεσβύτεροι τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας καί οἱ Ἀρχιδιάκονος π. Μᾶρκος καί διάκονος π. Ἀναστάσιος καί διάκονοι τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας.

Εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν μετέσχεν ἐκκλησίασμα ἐκ Ρωσοφώνων Ὀρθοδόξων κατοίκων τῆς Ἱερουσαλήμ, ὑπαγομένων εἰς τήν ποιμαντικήν εὐθύνην τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί ἐκ προσκυνητῶν ἐκ Ρωσίας καί ἐξ Ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων.

Εἰς τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν, και Πνεύματος ἐπιδημίαν, καί προθεσμίαν ἐπαγγελίας, καί ἐλπίδος συμπλήρωσιν· καί τό μυστήριον ὅσον; ὡς μέγα τε καί σεβάσμιον! Διό βοῶμέν σοι· Δημιουργέ τοῦ παντός Κύριε, δόξα σοι» ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος διά στόματος τοῦ μελῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα πάτερ Ἀλέξανδρε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν ἐν Ἱεροσολύμοις,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

Ὁ ἐν δόξῃ ἀναληφθείς ἀφ’ ἡμῶν εἰς τούς οὐρανούς καί ἐν δεξιᾷ καθίσας τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τό τε θεῖον καί ἅγιον καί ὁμοούσιον καί ὁμοδύναμον καί ὁμόδοξον καί συναΐδιον Πνεῦμα καταπέμψας ἐπί τούς ἁγίους αὐτοῦ μαθητάς καί Ἀποστόλους, συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἐπωνύμῳ τῆς Ἁγίας Τριάδος περικαλλεῖ τούτῳ Ναῷ, ἵνα εὐχαριστιακῶς ἑορτάσωμεν τήν ἑορτήν τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς καί δή τήν τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐπιδημίαν, δηλονότι τήν ἔλευσιν αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον.

Ἡ ἀποστολή τοῦ Παρακλήτου, δηλαδή τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀποτελοῦσε ῥητή ὑπόσχεσιν τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητάς Του, κατά τούς Εὐαγγελιστάς. «Συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγώ ἀπέλθω, ἐάν γάρ ἐγώ μή ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς· ἐάν δέ πορευθῶ, πέμψω αὐτόν πρός ὑμᾶς» (Ἰωάν. 16, 7). «Καί ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τήν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός μου ἐφ’ ὑμᾶς· ὑμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους» (Λουκ. 24, 49). Ἡ ἐπαγγελία δέ αὐτή ἐξεπληρώθη τήν πεντηκοστήν ἡμέραν ἀπό τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν τῷ ὑπερώῳ τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου «ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδόν ἐπί τό αὐτό καί ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεί πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καί ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ. 2, 1-4).

Τό μέγα ὄντως καί ἀκατάληπτον μυστήριον τῆς Πεντηκοστῆς ἀποτελεῖ τόν ἐγκαινισμόν τῆς ἐπί γῆς φανερώσεως τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τόν θεανθρώπινον αὐτῆς θεσμόν συνέχει καί συγκροτεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό συναῒδιον, ὁμοούσιον καί ὁμόθρονον τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ, ὡς ἐνεργέστατα διατυπώνει τοῦτο καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας· «Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό ἅγιον· βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁμοούσιε καί ὁμόθρονε τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ, Παράκλητε, δόξα σοι».

Ἡ τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐπιφοίτησις ἡ ἐμφορήσασα/πληρώσασα τούς Ἀποστόλους εἶναι αὐτή ἡ θεία δύναμις, ἡ ὁποία ἐσαγήνευσεν τήν οἰκουμένην καί ἐφώτισεν αὐτήν μέ τό φῶς τῆς ἀληθείας καί τῆς δικαιοσύνης. Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἐκλήθησαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί μαθηταί τοῦ Χριστοῦ πρός οὕς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν λέγων: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσίᾳ ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς· πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. 28, 18-19).

Ἡ ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί μαθητῶν τοῦ Κυρίου, διάδοσις τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος ὄχι μόνον ἔλαμψε φῶς εἰς τόν κόσμον ἀλλά καί ἐξεχύθη εἰς πάντας τούς πιστούς ἡ χάρις τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός· «Ἔργῳ, ὡς πάλαι τοῖς Μαθηταῖς ἐπηγγείλω, τό Παράκλητον Πνεῦμα ἐξαποστείλας Χριστέ, ἔλαμψας τῷ κόσμῳ φῶς φιλάνθρωπε»· Καί «Νόμῳ τό πάλαι προκηρυχθέν καί Προφήταις, ἐπληρώθη· τοῦ θείου Πνεύματος σήμερον, πᾶσι γάρ πιστοῖς χάρις ἐκκέχυται».

Ὡς εὐστόχως ἀναφέρει ὁ Συναξαριστῆς τῆς σημερινῆς ἑορτῆς· τρισσῶς τοῖς Μαθηταῖς καί Ἀποστόλοις ἐδόθη παρά Χριστοῦ τό Πνεῦμα τό ἅγιον· πρό τοῦ πάθους ἀμυδρῶς λίαν· μετά τήν Ἀνάστασιν, δι’ ἐμφυσήματος ἐμφανέστερον· καί νῦν κατέπεμψε τοῦτο οὐσιωδῶς· μᾶλλον δέ αὐτό κατῆλθε, τελεώτερον φωτίζον καί ἁγιάζον αὐτούς. Τοῦτο ὑποδηλοῖ ὅτι ἡ «Ἀποστολικότης» ἐγγυᾶται τήν ἑνότητα, τήν ἁγιότητα καί τήν καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας ὡς διατυποῦνται ἐν τῷ «Συμβόλῳ τῆς Πίστεως» ἡμῶν. Καί ὡς ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός λέγων· «Καθώς ἐπηγγείλατο, αὐτεξουσίως μολόν, τό Πνεῦμα τό ἅγιον, τοῖς Ἀποστόλοι Χριστέ, εἰς μίαν συνήρμοσε πίστεως συμφωνίαν, τῆς ἀκτίστου Τριάδος, γλώσσας τάς διαφόρους, τῆς ἐθνῶν πανσπερμίας».

Τό ἅγιον Πνεῦμα κατῆλθεν ἐπί τούς ἁγίους Ἀποστόλους ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, ἑρμηνεύει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, διά νά μᾶς ὑπομνήσῃ παλαιᾶς ὑποθέσεως. «Ἐπειδή γάρ τό παλαιόν εἰς ἀπόνοιαν ἐξοκείλαντες οἱ ἄνθρωποι πύργον ἠβουλήθησαν κατασκευᾶσαι ἕως τοῦ οὐρανοῦ φθάνοντα, καί διά τῆς τῶν γλωσσῶν διαιρέσεως διεῖλεν αὐτῶν τήν κακήν συμφωνίαν· διά τοῦτο καί νῦν ἔν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν ἐφίπταται αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό ἅγιον, ἵνα διαιρεθεῖσαν τήν οἰκουμένην διά τούτου συνάψῃ».

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς συνήγαγεν ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σήμερον καί ἡμᾶς τούς ὁμοδόξους καί ὁμοφρόνους ἡμῶν ἀδελφάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας ἐν τῷ ἀναιμάκτῳ τούτῳ θυσιαστηρίῳ ἵνα διατρανώσωμεν τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ συμφωνίαν καί ὁμόνοιαν καί ἵνα ἀκούσωμεν τοῦ θείου Παύλου λέγοντος· «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη» (Γαλ. 5, 22). «Ἡ ἀγάπη, λέγει, οὐ περπερεύεται» (Α΄ Κορ. 13, 4). Κατά δέ τόν ἱερόν Χρυσόστομον «ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακόν οὐκ ἐργάζεται· ὅπου ἀγάπη πολιτεύεται, οὐδαμοῦ Κάϊν φονεύων τόν ἀδελφόν».

Διό καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ ἑορτάζοντες τήν πανήγυριν ταύτην, τῇ δυνάμει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκκαθάρωμεν τάς καρδίας ἡμῶν καί δεξώμεθα, τήν αὐτοῦ ἐπιφοίτησιν, μυστικῶς φωτιζόμενοι. Μετά δέ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἴπωμεν· «Πάντας ἡμᾶς συνήγαγε Κύριε εἰς τήν Βασιλείαν σου· δός συγγνώμην τοῖς ἐλπίζουσιν ἐπί σέ· ἄφες αὐτοῖς καί ἡμῖν τά ἁμαρτήματα· καθάρισον ἡμᾶς τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ ἁγίου σου Πνεύματος· διάλυσον τάς καθ’ ἡμῶν μηχανάς τοῦ ἐχθροῦ καί παῦσον τά σχίσματα τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων ἡμῶν Ἐκκλησιῶν»· πρεσβείαις τῆς ἁγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει ἐγένετο ἡ ἀνταλλαγή τῶν ἁρμοζόντων τῇ ἑορτῇ δώρων μεταξύ τῶν Προκαθημένων τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Μακαριωτάτου Πατριάχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου διά τοῦ ἀντιπροσώπου Αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξάνδρου. Ὁ Μακαριώτατος προσέφερε σταυρόν εὐλογίας διά τόν Πατριάρχην Κύριλλον, ὁ δέ Πατριάρχης Κύριλλος προσέφερε εἰς τόν Πατριάρχην Θεόφιλον εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.

Εὐθύς ἀμέσως ἠκολούθησε σύντομος δεξίωσις μετά κεράσματος εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς καί ἐν τέλει παρετέθη ἑόρτιος μοναστηριακή τάπεζα πρός τιμήν τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας, εἰς ἥν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀγγλιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/XYPZEbepQ10

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]