Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Παρασκευήν, 6ην / 19ην Δεκεμβρίου 2014,ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ.

Α´ Εἰς Μπετζάλλαν.

Ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Νικολάου ἑωρτάσθη πανηγυρικώτατα εἰς τήν πόλιν τήν ἔχουσαν ὡς πολιοῦχον αὐτῆς τόν ἅγιον Νικόλαον, ἤτοι τήν Μπετζάλλαν, κειμένην νοτιοδυτικῶς τῆς Βηθλεέμ.

Εἰς τήν πόλιν ταύτην, τήν ἀριθμοῦσαν περί τάς δέκα πέντε χιλιάδας κατοίκους, διατηρεῖ τό ΠατριαρχεῖονἙλληνορθόδοξον Ἀραβόφωνον Κοινότητα, ἀριθμοῦσαν περί τάς ἑπτά χιλιάδας Ὀρθοδόξων καί καυχωμένην διά τόν ἐπ᾽ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ναόν αὐτῆς, κτίσμα τοῦ 19ου αἰῶνος.

Εἰς τόν Ναόν τοῦτον προεξῆρξεν κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τῆς θείας Λειτουργίας καί τῆς ὅλης ἑορτῆς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τήν ὑποδοχήν Αὐτοῦ εἰς τό ἡγουμενεῖον ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ναρκίσσου καί τῶν Προσκόπων εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ.

Μετά τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ Γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος, οἱ ἱερεῖς τῆς ἐνορίας ταύτης, Πρεσβύτεροι π. Γεώργιος, Παῦλος καί Ἰωσήφ, Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι, ὁ Ἀρχιδιάκονος Εὐλόγιος, καί ὁ διάκονος Πολύκαρπος, ἔψαλλε δέ ἡ χορῳδία τοῦ Ναοῦ ἀραβιστί καί συμμετεῖχε ἀθρόος λαός προσευχόμενος ἐν εὐλαβείᾳ καί ἐκδηλῶν τήν χαράν αὐτοῦ ἐπί τῆ ἑορτῆ τοῦ ἁγίου αὐτοῦ.

Εἰς τόν εὐσεβῆ λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Ἐν τοῖς Μύροις Ἅγιε ἱερουργός ἀνεδείχθης, τοῦ Χριστοῦ γάρ ὅσιε τό Eὐαγγέλιον πληρώσας, ἔθηκας τήν ψυχήν σου ὑπέρ λαοῦ σου, ἔσωσας τούς ἀθῴους ἐκ τοῦ θανάτου, διά τοῦτο ἡγιάσθης ὡς μέγας μύστης Θεοῦ τῆς χάριτος», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Μετ᾽ ἀγαλλιάσεως πνευματικῆς συνήλθομεν σήμερον ἐν τῷ ἱερῷ τόπῳ τῆς διαβάσεως τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ, ἵνα ἑορτίως τιμήσωμεν τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: «Σαλπίσωμεν ἐν σάλπιγγι ᾀσμάτων, σκιρτήσωμεν ἑόρτια καί χορεύσωμεν ἀγαλλόμενοι, τῇ ἐτησίῳ πανηγύρει τοῦ θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Νικολάου».

Ὁ Τρισμακάριστος Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος ἔζησεν ἐν τοῖς χρόνοις Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ τῶν Ρωμαίων τυράννων καί διωκτῶν τῶν Χριστιανῶν. Οὗτος, ὡς μαρτυρεῖ ὁ συναξαριστής αὐτοῦ ἐπεί τά τῶν Χριστιανῶν ἦν πρεσβεύων καί τήν εὐσέβειαν κηρύττων ἐλευθέρᾳ φωνῆ, συλλαμβάνεται ὑπό τῶν εἰδωλολατρῶν καί πληγαῖς καί στρεβλώσεσι παρ᾽ αὐτῶν ὑποβληθείς τῇ εἰρκτῇ ἐναπορρίπτεται καί μετά ἄλλων Χριστιανῶν. Τοῦ δέ μεγάλου καί εὐσεβοῦς Κωνσταντίνου τήν βασιλείαν τῶν Ρωμαίων ψήφῳ Θεοῦ ὑποζωσαμένου, ἀφιέναι οἱ κατάκλειστοι τῶν δεσμῶν. Μεθ᾽ ὧν καί ὁ μέγας Νικόλαος ἀφεθείς, τά Μύρα κατέλαβεν. Οὐ πολύ τό ἐν μέσῳ καί ἡ ἐν Νικαίᾳ πρώτη (Α´) Οἰκουμενική Σύνοδος συναθροίζεται ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἧς μέλος καί ὁ θαυμαστός Νικόλαος γίνεται καί γενναίως κατά τῆς βλασφήμου αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου ἵσταται, παραδούς τῆ Ἐκκλησίᾳ κανόνα ἀκριβῆ τῆς Ὀρθῆς ἡμῶν πίστεως».

Τοῦτο ἐποίησε ὁ Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος, ἀφ’ οὗ πρότερον ἐκήρυξε πλήρως καί εἰς τήν ἐντέλειαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, δηλονότι τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, μιμούμενος τούς ἁγίους Ἀποστόλους καί δή τόν θεῖον Παῦλον λέγοντα: « Τόν Χριστόν δέ αὐτόν ἡμεῖς καταγγέλλομεν νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καί διδάσκοντες πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Εἰς ὅ καί κοπιῷ ἀγωνιζόμενος κατά τήν ἐνέργειαν αὐτοῦ τήν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοί ἐν δυνάμει», (Κολ. 1,28-29).

Τῆς δυνάμεως τῆς ἐνεργείας ταύτης τοῦ Χριστοῦ ὄργανον τέλειον ἀνεδείχθη καί ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὡς μαρτυρεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: «Προστάτης θερμότατος τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ἐδείχθης Νικόλαε τά τῶν αἱρέσεων διδάγματα ἄθεα, λύων σύν παρρησίᾳ∙ καί κανών ἀνεδείχθης, πᾶσιν Ὀρθοδοξίας ὑπέρ πάντων πρεσβεύων, τῶν ἐφεπομένων σου θείαις διδασκαλίαις καί εἰσηγήσεσιν».

Ὁ ἱερουργός τῆς Ἐκκλησίας τῶν Μυρέων δέν ἀνεδείχθη μόνον «κανών πᾶσιν τῆς Ὀρθοδοξίας», ἀλλά καί μέγας μύστης τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ». Διά τοῦτο καί ἡγιάσθη, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ἐδόθη τῷ ἁγίῳ Νικολάῳ ἡ Χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Διά δέ τῆς Χάριτος αὐτῆς ἐγνώρισε, ἐγένετο δηλονότι μύστης τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῶ Οἰκονομίας. Τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς παρακειμένης πόλεως Βηθλεέμ.

Ὡς μύστης τῆς θείας Χάριτος ἀφ᾽ ἑνός καί ἱερουργός, δηλονότι Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας ἀφ᾽ ἑτέρου, ὁ Πατήρ Ἱεράρχης ἡμῶν Νικόλαος ἀναδεικνύεται μέγας τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλος καί Ποιμενάρχης. Ἡ πίστις τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν φανεροῦται εἰς τά ἔργα τῆς φιλαδελφίας καί φιλανθρωπίας. Τά δέ ἔργα του εἰς τήν ὑγιαίνουσαν καί σῴζουσαν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός: «Ὁμιλήσας ταῖς ἀκτῖσι τοῦ Πνεύματος, φωτοφόρος γέγονας κόσμου φωτίζων τά πέρατα, πᾶσι παριστάμενος καί πάντας σῴζων τούς πίστει σοι προστρέχοντας».

Ἡ ἐντός τοῦ σταδίου τῆς νηστείας, δηλονότι τῆς προετοιμασίας ἡμῶν διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων, τελουμένη μνήμη τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Νικολάου, δέν εἶναι τυχαία. Καί τοῦτο, διότι ὁ «κανών τῆς πίστεως καί ἡ εἰκών τῆς πρᾳότητος καί ὁ διδάσκαλος τῆς ἐγκρατείας ἐδείχθη μιμητής τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ὅστις κατά τόν σοφόν Παῦλον, «δι᾽ ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτίσητε», (Β´ Κορ. 8,9). Προσέτι δέ «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», (Φιλιπ. 2, 7-8).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ προστάτης τῶν ὀρφανῶν, τῶν χηρῶν καί τῶν πτωχῶν, Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος, μᾶς προτρέπει νά γίνωμεν μιμηταί αὐτοῦ, καθώς αὐτός μιμητής ἐγένετο Χριστοῦ. Ἐν ταὐτῷ δέ μᾶς καλεῖ νά καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἵνα καταστῶμεν ἄξιοι νά ὑποδεχθῶμεν ἐντός τῆς φάτνης τῶν καρδιῶν ἡμῶν τόν ἄδυτον Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης, τό φῶς τό τῆς γνώσεως, τόν Υἱόν τῆς Παρθένου Μαρίας καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν.

Παρακαλέσωμεν τόν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, τόν σήμερον τιμώμενον μέγιστον Ἱεράρχην καί εἴπωμεν: «Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώσης ἀνάγκης, χάρισαι ἡμῖν καί τῷ λαῷ τήν εἰρήνην καί τήν ἐλευθερίαν καί σῶσον τήν χριστεπώνυμον ποίμνην σου ταῖς ἱκεσίαις σου, Ἀμήν”.

Εὐλογημένα Χριστούγεννα.

 

καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2014/12/19/8791

Πολύς λαός προσῆλθεν εἰς τήν θείαν Κοινωνίαν, ἐν ὧ οἱ ψάλται ἔψαλλον εἰς τό χαρακτηριστικόν τῆς πόλεως τῆς Μπετζάλλας ὕφος τό «τοῦ Δείπνου Σου τοῦ Μυστικοῦ, σήμερον Υἱέ Θεοῦ…», βεβαιοῦντος οὕτω ὅτι ἡ ἐμπειρία αὔτη τῆς θείας Κοινωνίας εἶναι φανέρωσις τοῦ ἐκεῖθεν κόσμου, ἀποκαλυφθεῖσα εἰς ἡμᾶς, πάντες δέ ἡσπάσθησαν τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου, λαμβάνοντες Ἀντίδωρον καί εἰκόνας τῆς Θεοτόκου παρ᾽ Αὐτοῦ.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, τῆ συνοδείᾳ τῶν Προσκόπων ὁ Μακαριώτατος μετέβη καί ἐδέχθη δεξίωσιν εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἐπεσκέφθη τόν ἔναντι τοῦ Ναοῦ Φιλανθρωπικόν Σύλλογον τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς πόλεως καί τήν Πρεσβυτέραν καί τόν Υἱόν τοῦ πρό μικροῦ διαστήματος ἐκλιπόντος μακαριστοῦ π. Νικολάου, ἵνα συλλυπηθῇ αὐτούς, ἐν συνεχείᾳ δέ παρεκάθισεν εἰς τόν Ὅμιλον τῶν Ὀρθοδόξων εἰς γεῦμα, παρατεθέν Αὐτῷ καί τῆ συνοδείᾳ Αὐτοῦ καί ἱερεῦσι καί ἄλλοις ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ναρκίσσου καί τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως.

Β’ Εἰς Ἱεροσόλυμα

Τήν ἰδίαν ἡμέραν ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, τήν προσκειμένην τῷ Πατριαρχείῳ.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης, ἔψαλαν δέ μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου καί μετέσχον ἐν εὐλαβεῖ προσευχῇ Ἕλληνες τῆς Παροικίας, Ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι καί προσκυνηταί.

Πρός τόν εὐσεβῆ λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Σεβασμιώτατος περί τοῦ Ἁγίου Νικολάου ὡς «Κανόνος πίστεως καί εἰκόνος πραότητος, ἀναδειχθέντος διά τῆς ἀληθείας τῶν πραγμάτων».

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος καί ἀνακαινίζων τόν Ναόν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Τήν ἑπομένην τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὁ καθηγούμενος π. Ἀριστόβουλος ἐτέλεσε νυκτερινήν θείαν Λειτουργίαν ὑπέρ μνήμης καί ἀναπαύσεως τῶν μακαρίων κτιτόρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ἁγίου Νικολάου.

 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/eHq8v0hzXno