Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΩΜΗΝ ΡΑΦΙΔΙΑ ΕΓΓΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΑΣ.
Τήν Παρασκευήν, 29ην Ὀκτωβρίου/ 11ην Νοεμβρίου 2016, ἑωρτάσθη μεθεορτίως ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου εἰς τόν Ἱερόν αὐτοῦ Ναόν εἰς τήν κώμην Ραφίδια, ἀπέχουσαν μικράν ἀπόστασιν ἀπό τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ εἰς τήν Νεάπολιν τῆς Σαμαρείας.
Εἰς τόν Ναόν τοῦτον, κτισθέντα ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Κυρίλλου περί τό 1850, προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου καί τοῦ ἡγουμένου τῆς ἐνορίας τοῦ Ναοῦ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἀρχιμανδρίτου π. Λεοντίου, τοῦ Ἱεροδιακόνου Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Ἀγαπίου, ψάλλοντος δεξιά ἑλληνιστί τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί ἀριστερά ἀραβιστί τῶν Ἱεροψαλτῶν τοῦ Ναοῦ τούτου καί παρακολουθούντων ἐν προσοχῇ, προσευχῇ καί εὐλαβείᾳ τῶν ἐνοριτῶν τῆς ἐνορίας ταύτης, διαβιούντων ἐν μειονότητι ἐν μέσῳ τοῦ Μουσουλμανικοῦ πληθυσμοῦ τῆς κώμης.
Εἰς τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Εἰς τά ὑπερκόσμια σκηνώματα, τό πνεῦμα σου Δημήτριε, μάρτυς σοφέ τῷ σταδίῳ, Χριστός ὁ Θεός προσήκατο ἀμώμητον. Σύ γάρ τῆς Τριάδος γέγονας ὑπέρμαχος, ἐν τῷ σταδίῳ ἀνδρείως ἐναθλήσας ὡς ἀδάμας στερρός. Λογχευθείς δέ τήν πλευράν τήν ἀκήρατόν σου, πανσεβάσμιε, μιμούμενος τόν ἐπί ξύλου τανυσθέντα, εἰς σωτηρίαν παντός τοῦ κόσμου, τῶν θαυμάτων εἴληφας τήν ἐνέργειαν, ἀνθρώποις παρέχων τάς ἰάσεις ἀφθόνως. Διό σου σήμερον τήν κοίμησιν ἑορτάζοντες, ἐπαξίως δοξάζομεν τόν σέ δοξάσαντα Κύριον», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τοῦ ἁγίου Δημητρίου.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Ἡ σήμερον τελουμένη ἑορτή τῆς κοιμήσεως τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου καί θαυματουργοῦ ἐν τῷ ἐπωνύμῳ Ἱερῷ Ναῷ αὐτοῦ ἐν τῇ εὐλογημένῃ πόλει τῆς Νεαπόλεως τῆς Σαμαρείας, συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς, ἵνα μαρτυρήσωμεν μετά τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὅτι καί ἀπ ἀρχῆς μετ᾽ Αὐτοῦ, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ ἐσμεν.
Εἰς τήν εὐαγγελικήν περικοπήν, ἠκούσαμεν τοῦ Κυρίου λέγοντος: «Ὅταν δέ ἔλθῃ ὁ Παράκλητος, ὅν ἐγώ πέμπψω ὑμῖν παρά τοῦ Πατρός, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περί Ἐμοῦ. Καί ὑμεῖς δέ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ᾽ ἀρχῆς μετ᾽ Ἐμοῦ ἐστε», (Ἰωάν. 15,26-27).
Τήν μαρτυρίαν ταύτην « ὅτι ἀπ᾽ ἀρχῆς μετ᾽ ἐμοῦ ἐστε» καταγγέλλει διαπρυσίως καί μεγαλοφώνως ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας τόν θεσμόν συγκροτεῖ καί συνέχει ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ἤτοι τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ κοινωνός καί συμμέτοχος ἐγένετο ὁ μεγαλομάρτυς Δημήτριος, μιμούμενος τό ζωηφόρον πάθος τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τοῦ ὁποίου εἴληφε τήν ἐνέργειαν τῶν θαυμάτων καί τήν φωτιστικήν δύναμιν τῆς διδασκαλίας τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά καί τήν θεραπευτικήν δύναμιν τῶν νόσων, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός:
«Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος! Ταῖς τῶν θαυμάτων βολαῖς τοῦ ἡλίου φαεινότερον, εἰς ἀεί Δημήτριος, διαλάμπει τοῖς πέρασι ἐξ ἀνεσπέρου φωτός λαμπόμενος, καί τῷ ἀδύτω φωτί τερπόμενος, οὗ ταῖς ἐλλάμψεσι νέφη ἀπηλάθησαν βαρβαρικά, νόσοι ἐδιώχθησαν, δαίμονες, ἥττηνται».
Ναί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Δημήτριος, «διαλάμπει τοῖς πέρασιν τῆς Οἰκουμένης». Καί τοῦτο, διότι ἀνεδείχθη «Πύργος εὐσεβείας ἐρηρεισμένος στερρῶς, ἐπί τήν πέτραν τῆς πίστεως, πειρασμοῖς ἀνάλωτος καί κινδύνοις ἀκλόνητος». «Ἐκ τῶν Ἀγγέλων ἐπαίνους στέφεται καί ἐξ ἀνθρώπων ᾄσματα δέχεται» κατά τόν μελῳδόν τῆς Ἐκκλησίας.
Καυχᾶται ἐν Χριστῷ ὄχι μόνον ἡ τῶν Θεσσαλονικέων γενέτειρα πόλις τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἀλλά σύμπασα ἡ Οἰκουμένη διά τόν μέγαν τοῦτον μάρτυρα τῆς πίστεως εἰς τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Χριστόν, τόν λυτρωσάμενον τό ἀνθρώπινον ἡμῶν γένος ἐκ τῆς δουλείας καί τυραννίδος τοῦ διαβόλου, δηλονότι τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων.
Ὡς διδάσκαλος καί κῆρυξ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως ὁ μεγαλομάρτυς Δημήτριος, μέ ἀκατάβλητον σθένος ἐνίκησε τό ψεῦδος τῆς ἀσεβείας, δηλαδή τῆς εἰδωλολατρείας καί τῆς τοῦ διαβόλου πλάνης, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ: «Νενικηκότα τό ψεῦδος τῆς ἀσεβείας καί κατά τῆς πλάνης τό τρόπαιον ἀναστήσας, νικητικόν διάδημα τῆς δικαιοσύνης εἴληφας Δημήτριε κραυγάζων τῷ Κτίστῃ σου, Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε».
Εἰς τήν σύγχρονον ἡμῶν ἐποχήν, ἀγαπητοί μου, ἡ ἀσέβεια καί ἡ πλάνη τοῦ διαβόλου ἐμφανίζεται καί προβάλλεται μέ νέας μορφάς καί ἀλλοτρίους τρόπους, ὅπως, ἐπί παραδείγματι εἶναι ἡ παραπλανητική γλῶσσα τῆς ἠλεκτρονικῆς ἐπικοινωνίας καί τοῦ διαδικτύου. Καί μέσῳ αὐτοῦ ἡ προώθησις τῆς Πανθρησκείας καί τοῦ Πανθεϊσμοῦ. Τούτου ἕνεκεν ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ κηρύξας εἰς τά ἔθνη, ποιεῖται συστάσεις εἰς τούς Χριστιανούς λέγων: «Ἑαυτούς πειράζετε, εἰ ἐστέ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτούς δοκιμάζετε. Ἤ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτούς ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ἐν ὑμῖν ἐστιν; Εἰ μή τι ἀδόκιμοί ἐστε», (Β´ Κορ. 13,5). (Ἐξετάζετε τούς ἑαυτούς σας, ἐάν εὑρίσκεσθε εἰς τήν πίστιν. Τούς ἑαυτούς σας νά δοκιμάζετε. Ἤ δέν γνωρίζετε καλά τούς ἑαυτούς σας, ὥστε νά διακρίνετε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι μέσα σας; Ἐκτόςἐάν δέν ἐζήσατε μέσα σας τόν Χριστόν καί εἶσθε διά τοῦτο ἄξιοι αὐτῆς τῆς δοκιμασίας).
Ὁ τρόπος, ἀγαπητοί μου, διά νά γνωρίσωμεν καί διακρίνωμεν ἐάν ὄντως ὁ Χριστός εἶναι ἐντός ἡμῶν, εἶναι ἡ σχέσις μας μέ τήν Ἐκκλησίαν καί τήν λειτουργικήν ζωήν αὐτῆς. Ἡ ἐξοικείωσις μέ τήν Ἐκκλησίαν καί τήν ἱεράν αὐτῆς παράδοσιν σημαίνει ἐξοικείωσιν μέ αὐτόν τοῦτον τόν Χριστόν, ὁ ὁποῖος εἶναι τό σῶμα καί ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Διά τῆς συμμετοχῆς μας εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας γνωρίζομεν πρῶτον μέν τόν θεῖον λόγον τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί δεύτερον δέ ἀναγνωρίζομεν τούς φίλους τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τούς Ἁγίους καί μάρτυρας Αὐτοῦ, ὡς εἶναι ὁ σήμερον ἑορταζόμενος μεγαλομάρτυς Δημήτριος, ὁ ὁποῖος μέ τό αἷμά του ἐπορφύρωσε τήν Ἐκκλησίαν, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Τοῖς τῶν αἱμάτων σου ρείθροις Δημήτριε, τήν Ἐκκλησίαν Θεός ἐπορφύρωσεν, ὁ δούς σοι τό κράτος ἀήττητον, καί περιέπων τήν πόλιν σου ἄτρωτον, αὐτῆς γάρ ὑπάρχεις τό στήριγμα».
Τόν ἅγιον μεγαλομάρτυρα Δημήτριον ἱκετεύσωμεν, ἵνα διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν ἁγίων συμμαρτύρων αὐτοῦ ἀπαλλάσσῃ ἡμᾶς ἀπό κινδύνων καί θλίψεων. Μετά δέ τοῦ Ἁγίου Νέστορος προσέλθωμεν τῷ ἁγίῳ Δημητρίῳ καί εἴπωμεν: «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ, ἵνα τόν ἀντικείμενον ὁρατόν καί ἀόρατον ἐχθρόν νικήσωμεν καί ὑπέρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ μαρτυρήσωμεν» Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος τοῦ Ναοῦ καί τό Συμβούλιον τῆς ἐνορίας παρέθεσαν γεῦμα εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς τό ἡγουμενεῖον.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/yK-pz2JFZXM