1

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΑΚΚΡΗΝ-ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ.

Τό Σάββατον, 28ην Ἀπριλίου/11ην Μαΐου 2013, ἑωρτάσθη κατά μετάθεσιν ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου εἰς τόν ἐν Ἄκκρῃ -Πτολεμαΐδι ἱερόν ναόν αὐτοῦ τοῦ Πατριαρχείου.

Ἡ περιοχή τῆς Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος εἶναι ἡ βορειοτέρα περιοχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου. Ἀνέκαθεν ἡ Ἄκκρη-Πτολεμαΐς ἦτο Μητρόπολις τοῦ Πατριαρχείου, ὑπό τήν ὁποίαν ὑπάγονται δώδεκα κῶμαι γειτνιάζουσαι μέ τάς  Ἑλληνορθοδόξους (Rum Orthodox) ἐνορίας αὐτῶν. Τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης προΐσταται σήμερον ὁ ἡγούμενος ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος.

Ἀναχωρήσας ἐνωρίς τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας μετά συνοδείας ἐκ τοῦ Πατριαρχείου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔφθασε μετά δίωρον αὐτοκινητικήν πορείαν εις τήν Ἄκκρην.

Ἐνταῦθα πρό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Αγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου ἐπεφυλάχθη θερμή ὑποδοχή εἰς τήν Α.Θ.Μ. ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν ἱερέων, τῶν Προσκόπων καί τῆς Ἀστυνομίας.

Εὐθύς ἀμέσως εἰσελθών εἰς τόν Ναόν ὁ Μακαριώτατος καί ἐνδυθείς μανδύαν ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καί Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί πρεσβυτέρων Ἱερέων τῶν ἐνοριῶν τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης καί πιστοῦ λαοῦ ἀραβοφώνων καί ρωσοφώνων ἐν εὐσεβείᾳ καί κατανύξει συμμετεχόντων, ψαλλούσης ἀραβιστί καί ἑλληνιστί βυζαντινῷ τῷ ὕφει τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης ὑπό τήν Διεύθυνσιν τοῦ π. Φιλοθέου.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ἀνέτειλε ἰδού, τό τῆς χάριτος ἔαρ· ἐπέλαμψε Χριστοῦ ἡ Ἀνάστασις πᾶσι· καί ταύτῃ συνεκλάμπει νῦν, Γεωργίου τοῦ μάρτυρος ἡ πανέορτος καί φωτοφόρος ἡμέρα· δεῦτε ἅπαντες λαμπροφοροῦντες ἐνθέως, φαιδρῶς ἑορτάσωμεν», ψάλλει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

«Ἰδού», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός, «ἀνέτειλε τό τῆς χάριτος ἔαρ», δηλονότι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν κορυφαίαν ἀλήθειαν τῆς πίστεώς μας. Καί τοῦτο διότι, κατά τόν θεῖον Παῦλον «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν…εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν», (Α’ Κορ. 15, 14-17).

Μέ ἄλλα λόγια ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ οὐσία τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως. Καί τοῦτο, διότι ὄντως ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἐπέλαμψε ἐπί τοῦ σκότους καί διήνοιξε τούς ὀφθαλμούς τούς νοητούς τῶν πιστευσάντων καί ἐφανερώθη πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις ἡ ἀλήθεια, δηλαδή ὁ σεσαρκωμένος Λόγος ὁ Χριστός ὁ εἰπών: «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα, (Ἰωάν. 11, 25-26), ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ ἐγνώρισε καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, Γεώργιος ὁ τροπαιοφόρος, ὁ ὁποῖος καί ἀνεδείχθη μάρτυς τῆς ἀναστάσεως.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος εὐχαρίστως  προσῆλθεν εἰς τό μαρτύριον τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, διότι εἴχετο τῆς βεβαιότητος τῆς διατυπωθείσης ὑπό τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας: «Χθές συνεθαπτόμην Σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι Σοι· συνεσταυρούμην Σοι χθές· αὐτός μέ συνδόξασον Σωτήρ ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου».

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ποιεῖται ἰδιαιτέραν μνείαν τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας λέγων: «Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα,  ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν», (Ἑβρ. 12, 1-2).

Λοιπόν καί ἡμεῖς, ἀφοῦ ἔχομεν τριγύρω μας τόσον μεγάλο καί πυκνόν σύννεφον ἀνθρώπων, πού ἐμαρτύρησαν διά τήν ἀλήθειαν τῆς πίστεως, ἄς πετάξωμεν ἀπό ἐπάνω μας κάθε βάρος βιωτικῶν πραγμάτων καί φροντίδων, ἐπί πλέον δέ καί τήν ἁμαρτίαν, εἰς τήν ὁποίαν εὔκολα κανείς παρασύρεται καί ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα, πού προβάλλει ἐμπρός μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μή στρέψωμεν τά βλέμματά μας καί τήν προσοχήν μας, παρά μόνον εἰς τόν Ἰησοῦν, πού εἶναι ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεως καί μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν.

Ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεως καί τελειωτής αὐτῆς Ἰησοῦς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν νικητήν τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας, τόν ἐκ νεκρῶν ἀναστάντα Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν καταργήσαντα «μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντα δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου», (Β’ Τιμ. 10).

Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου, ὅτι μέ τήν τριήμερον ἔγερσιν τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι- «πάντες», «ἐλυτρώθημεν τῶν τοῦ Ἅιδου ἀλύτων δεσμῶν καί ἐλάβομεν ἀφθαρσίαν καί ζωήν».

Ἡ εἰκών τῆς Ἀναστάσεως εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἁγιογραφίαν, ἀπεικονίζει τόν Χριστόν νά κατέρχεται εἰς τόν Ἅιδην καί νά συντρίβῃ τίς πόρτες του, νά ἀνιστᾷ μέ τά χέρια Του τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν καί νά τούς ἐπαναφέρῃ εἰς τήν αἰώνιον ζωήν.

Μέ ἄλλα λόγια,  ἡ Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀνιστᾷ ἀπό τήν πτῶσιν καί ἀνακαινίζει τήν ὑπό τῆς ἁμαρτίας καταφθαρεῖσαν φύσιν μας. Τοιουτοτρόπως δυνάμεθα πλέον νά μετέχωμεν εἰς τήν ζωήν τοῦ Χριστοῦ. Νά ζῶμεν τήν ἀναστημένην ζωήν. Ἡ δέ «ἡ ἐξ οὐρανούς ἄνοδος» εἶναι δυνατή δι’ ὅποιον τήν ἐπιθυμεῖ καί ἀγωνίζεται νά τήν ἐπιτύχῃ. «Ὁ δὲ Θεὸς», κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος,  «καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ».

( Ὁ Θεός Πατήρ καί τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ἀνέστησε καί ἡμᾶς ὅλους θά ἀναστήσῃ διά τῆς δυνάμεώς Του). Ἰδού λοιπόν διατί ὁ ὑμνῳδός λέγει: «Πάσχα τό τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα· Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλεν· Πάσχα ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα· Ὤ Πάσχα λύτρον λύπης· καί γάρ ἐκ τάφου σήμερον, ὥσπερ ἐκ παστοῦ ἐκλάμψας Χριστός τά γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων. Κηρύξατε Ἀποστόλοις».

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν Ἀνάστασίν του «ἒπλησε χαρᾶς» ὄχι μόνον τάς μυροφόρους γυναίκας ἀλλά καί σύμπαντα τόν κόσμον. Τό Πάσχα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ «εἶναι λύτρον λύπης» δι’ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀνεξαιρέτως, ἀλλά καί πηγή χαρᾶς καί φωτός «ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ».

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια, ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Τήν πληρότητα αὐτήν τοῦ θείου καί ἀνεσπέρου φωτός ὡς καί τῆς χαρᾶς τῆς ἀναστάσεως τήν ἀπολαμβάνομεν καί τήν ἐκδηλώνομεν ὡς φῶς καί ἀγάπην, «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», ( Ἰωαν. 4,8), «ὁ Θεός φῶς ἐστι καί σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἐστιν οὐδεμία», (Ἰωάν 1,5), λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής.

Ἡ θεία τοῦ Χριστοῦ ἀγάπη ἐθέρμαινε τήν καρδίαν τοῦ Γεωργίου ἀφ’ ἑνός καί τό θεῖον ἄκτιστον φωτός κατηύγαζε τήν διάνοιαν αὐτοῦ ἀφ’  ἑτέρου κατά τήν  διάρκειαν τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ θανάτου, δηλονότι τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, καταγγέλοντας οὕτω τήν βεβαιότητα τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου, καταγγέλοντας καί κηρύττοντας διαπρυσίως τήν διάβασιν ἐκ τοῦ θανάτου πρός τήν αἰώνιον ζωήν, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅιδου τήν καθαίρεσιν ἄλλης βιωτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν».

Ἡ Πασχάλιος αὐτή ἑορτή, ἡ συνεκλάμψασα νῦν μετά τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς καλεῖ νά ἀναχθῶμεν εἰς τήν ἀπαρχήν ἄλλης βιοτῆς, τουτέστιν τῆς αἰωνίου.

Ταύτην τήν ἀλήθειαν καταγγέλλει καί ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά στόματος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, ἀλλά καί τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. «Μὴ θαυμάζετε, ἀδελφοί μου, εἰ μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος·
ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς· ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν μένει ἐν τῷ θανάτῳ».

Χριστός Ἀνέστη.

καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:  https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/05/11/2303/

Ἠκολούθησε λιτανεία τρίς  ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ, διελθοῦσα πρό τῶν μνημάτων τῶν κεκοιμημένων καθηγουμένων Ἄκκρης καί τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Κυπρίου (†1752).

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τήν παλαιάν καί ἀνεκαινισμένην μεγάλην αἴθουσαν τοῦ ἡγουμενείου ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος παρέθεσε δεξίωσιν, εἰς τήν ὁποίαν ὡμίλησεν ὁ Πρόεδρος τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, ὁ ἰμάμης τῆς πόλεως, ἐκπρόσωπος τῶν Μουσουλμάνων σεΐχης Σαμήρ Ἄση, ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, ὁ Πρόεδρος τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Ἀραβοφώνων Κοινοτήτων εἰς τό Ἰσραήλ, ἐκπρόσωποι τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀστυνομίας τῆς Κοινότητος, τῶν Bahai καί ἄλλοι.

Μετά τήν δεξίωσιν ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος παρέθεσε ἑόρτιον τράπεζαν εἰς τήν συνοδείαν τοῦ Μακαριωτάτου καί ὅλον τό ἐκκλησίασμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder