Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΛΥΔΔΑΝ.
Τήν Παρασκευήν, 3ην/ 15ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱερόν Ναόν, ἐν ᾧ καί ὁ τάφος αὐτοῦ, εἰς Λύδδαν. Ἡ Λύδδα, ἡ ἀρχαία πόλις μέ τό ὄνομα Διόσπολις, εἶναι καί ἡ πόλις τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν Χριστιανικῶν χρόνων, ἡ ὁποία ἐδέχθη τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, μαρτυρήσαντος εἰς Ρώμην περί τό 305 μ.Χ. Τό τίμιον λείψανον αὐτοῦ μετέφερε κατ’ ἐπιθυμίαν αὐτοῦ, ἐκφρασθεῖσαν πρό τοῦ μαρτυρίου του, ὁ ὑπηρέτης αὐτοῦ εἰς Λύδδαν, ἐξ ἧς ἡ καταγωγή τῆς μητρός αὐτοῦ.
Ἐπί τοῦ τάφου αὐτοῦ ἀνήγειρεν μεγαλοπρεπῆ ναόν ἡ Ἁγία Ἑλένη κατά τήν δεκαετίαν 326-336 μ.Χ. Εἰς τήν ἑορτήν ταύτην τῆς 3ης Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου καί τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τούτου, ἐν ᾧ τήν 23ην Ἀπριλίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ.
Διά τήν ἑορτήν ταύτην μετέβη εἰς τήν πόλιν ταύτην τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Φθάσας εἰς Λύδδαν,ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ καθηγουμένου τοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τῶν ἱερέων τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Λύδδης, Ἰόππης καί Ρέμλης καί τῶν προσκόπων.
Ἐλθών, τῇ συνοδείᾳ τούτων εἰς τόν ἱερόν Ναόν, ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Λύδδης ἀραβιστί, παρουσίᾳ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Ἰσραήλ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Σερβίας εἰς τό Ἰσραήλ καί τῇ εὐλαβῇ συμμετοχῇ προσκυνητῶν ἐκ τῆς Λύδδης καί ἐξ ἄλλων πόλεων τοῦ Ἰσραήλ.
Εἰς τό Κοινωνικόν της Θείας Λειτουργίας, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἐληνιστί:
«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ: Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς, ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν. 16, 1-2).
Σᾶς εἶπα αὐτά, λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τούς μαθητάς του, διά νά μή σκανδαλισθῆτε καί ἐξ αἰτίας τοῦ μίσους πού ἐκδηλώνει ἐναντίον μου ὁ κόσμος κλονισθῆτε εἰς τήν πρός ἐμέ πίστιν σας. Θά σᾶς ἀφορίσουν ἀπό τάς συναγωγάς ὡς αἱρετικούς, ἀλλ’ ὡς νά μή ἦτο ἀρκετόν αὐτό, ἔρχεται ὥρα, κατά τήν ὁποίαν καθένας πού θά σᾶς φονεύῃ, θά νομίσῃ ὅτι ὄχι μόνον δέν ἐγκληματεῖ, ἀλλ’ ὅτι μέ τόν φόνον αὐτόν προσφέρει λατρείαν εἰς τόν Θεόν.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Οἱ μαθηταί καί ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τοῦ σεσαρκωμένου Θείου Λόγου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, δηλονότι τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἡ μαρτυρία αὐτή τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν ἐπεσφραγίσθη διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτῶν αἵματος, δεδομένου ὅτι ἐφονεύθησαν ὑπό μισησάντων αὐτούς ἐξ αἰτίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ.
Θύματα τοῦ μίσους κατά τοῦ ὀνόματος «τοῦ ὑπέρ ὀνόματος δηλονότι τοῦ Χριστοῦ», (Φιλιπ. 2,9) ὑπῆρξαν οἱ μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ κατά τούς ἰδίους λόγους: «καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου», (Ματθ. 10, 22).
Τοιοῦτον θῦμα μίσους τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξεν ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐπωνύμου Αὐτοῦ Ναοῦ ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει ὑμῶν Λύδδῃ. Τά ἐγκαίνια βεβαίως τοῦ μεγαλοπρεποῦς τούτου Ναοῦ ἐτελέσθησαν διά τῆς μετακομιδῆς καί καταθέσεως ἐν τῷ σῳζομένῳ μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ἐντός τοῦ Ναοῦ, κενοταφίῳ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Ὁ ἔνδοξος Γεώργιος, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, ἀγωγῆς θείας καί φύσεως τυχών ἀγαθῆς, καί ρίζης εὐκλεοῦς, τῶν γεννητόρων ἄνωθεν εὐγενείᾳ καί εὐσεβείᾳ κεκοσμημένων, πρός πολέμους γέγονεν ἐπιτηδειότατος καί λαμπρότατος. Ὅθεν καί παρά Διοκλητιανοῦ τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος καί διώκτου τῶν Χριστιανῶν διοικητής στρατιωτικοῦ τάγματος (τριβοῦνος), εἷτα καί κόμης διά τό ἀήτητον τῆς ἀνδρείας γνωρίζεται, λανθάνων τό μέχρι τοῦδε, ὅτι Χριστιανός ἦν.
Παρουσιασθείς ἐνώπιον τοῦ Διοκλητιανοῦ ὁ Γεώργιος καί ἰδών τήν κατά τῶν Χριστιανῶν μανίαν, λαμπρῶς τόν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν ἀνακηρύξας παρρησιάζεται τό μυστήριον τῆς θείας εὐσεβείας. Τούτου ἕνεκεν ὑφίσταται τόν θάνατον τοῦ μαρτυρίου, γενόμενος οὕτω συμμάρτυς τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Τό ὑπέρ τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μαρτύριον τοῦ Γεωργίου ὡς καί τό κήρυγμα αὐτοῦ διατυπώνει ἐναργέστατα ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ὤμων ἀράμενος τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας. Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα, τοῖς ἐν πάσῃ τῆ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός, δίκαιος ἀνεδείχθης».
Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό μαρτύριον τοῦ Γεωργίου συνέβαλε ἀποφασιστικῶς εἰς τήν ἐκ τῆς διαβολικῆς πλάνης τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων ἀπαλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων καί τῆς γνώσεως αὐτῶν τῆς θρησκείας τῆς ἀληθείας, τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἀναφερόμενος εἰς τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῶν θλίψεων ἐπικαλεῖται τήν πολιτείαν -τρόπον ζωῆς- τῶν μαρτύρων λέγων: «τοιγαροῦν καί ἡμεῖς τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν, ὅς ἀντί τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν”, (Ἑβρ. 12,1-2).
Οἱ ἅγιοι μάρτυρες, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦσαν ἄνθρωποι «ὁμοιοπαθεῖς ἡμῖν», ( Πράξ. 14,15), ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Ἅγιος Γεώργιος. Δέν ἦσαν μυθικοί ἥρωες οὔτε ὑπεράνθρωποι. Οὗτοι ἦσαν φορεῖς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ ἐσταυρωμένος καί ἀναστάς Χριστός ἦτο τό σημεῖον ἀναφορᾶς τῶν. Διά τοῦτο ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς προτρέπει λέγων: «δι’ ὑπομονῆς τρέχομεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν», (Ἑβρ. 12,1-2). Μέ ἄλλα λόγια, ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα πού προβάλλει ἐμπρός μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μήν στρέφωμεν τά βλέμματά μας καί τήν προσοχήν μας, παρά μόνον εἰς τόν Ἰησοῦν, πού εἶναι ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεως καί μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν.
Ἡ βαθυτέρα σημασία καί ἀξία τοῦ μάρτυρος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος ἐπιτυγχάνει τήν τελείωσιν τῆς πίστεως αὐτοῦ, καθώς καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐτελείωσε τό ἀπολυτρωτικόν Αὐτοῦ ἔργον διά τοῦ μαρτυρίου Αὐτοῦ, τουτέστι τοῦ σταυρικοῦ θανάτου. «Τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν», λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς, «οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο».
Ἰδού λοιπόν διατί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ ὑπερβαλλόντως τούς μάρτυρας τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ. Καί ἰδού διατί ὁ Ἅγιος Γεώργιος κατέχει ἐξέχουσαν θέσιν ἐν μέσῳ τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἄλλη νεφέλη ἡ τιμή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀναψύχει πάντας τούς τιμῶντας αὐτήν ἀπό τόν καύσωνα τῶν ἀναγκῶν καί θλίψεων αὐτῶν.
Παρακαλέσωμεν τόν Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον καί μετά τοῦ μελῳδοῦ αὐτοῦ εἴπωμεν. «Ἐν θαλάσσῃ με πλέοντα, ἐν ὁδῷ με βαδίζοντα, ἐν νυκτί καθεύδοντα, περιφρούρησον, ἐπαγρυπνοῦντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε καί ὁδήγησον ποιεῖν τοῦ Κυρίου τό θέλημα, ὅπως εὕροιμι ἐν ἡμέρᾳ τῆς δίκης τῶν ἐν βίῳ πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ὁ καταφεύγων τῇ σκέπῃ σου.
Ἀμήν.
Ἁραβιστί ὁ λόγος τοῦτο εὑρίσκεται εἰς τόν ἀκόλουθον ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/16/1611/ .
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ Ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Σωφρόνιος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν εἰς τό ἡγουμενεῖον, τήν μεσημβρίαν δέ ἡ Κοινότης τῆς Λύδδης παρέθεσεν εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί ἄλλους εὐφρόσυνον τράπεζαν.
Εἰς ταύτην ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν τούς συνδαιτημόνας λέγων τά κάτωθι: «Ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι μεγάλη. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι γνωστός εἰς ὅλον τόν κόσμον. Πολλαί πόλεις εἰς τόν κόσμον ἔχουν αὐτόν προστάτην. Πολλοί φέρουν τό ὄνομά του, διότι ὁ Ἅγιος ἐγνώρισε τόν Χριστόν καί τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν οὗτος ἔζησεν εἰς τήν Βυζαντινήν-Ρωμαϊκήν αὐτοκρατορίαν. Οὗτος ἐζήτησε τήν ἐλευθερίαν τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῆς καταπιέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, καί ἰδιαιτέρως ἡ πόλις τῆς Λύδδης, καυχῶνται διότι ὁ Ἅγιος ἦτο Παλαιστίνιος ἐκ καταγωγῆς τῆς μητρός αὐτοῦ. Ὁ τάφος καί ἡ Ἐκκλησία αὐτοῦ εἰς Λύδδαν εἶναι τό πλέον δυνατόν, ἰσχυρόν χριστιανικόν μαρτύριον. Εἶναι τεκμήριον καί παράδειγμα θρησκευτικῆς συμβιώσεως. Ὁπουδήποτε εὑρεθῶ εἰς συνέδρια, ἀναφέρομαι εἰς τήν συμβίωσιν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων εἰς Λύδδαν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν αὐτῆς, τό ἥμισυ τῆς ὁποίας εἶναι τέμενος. Τό Πατριαρχεῖον, ὡς Ἐκκλησία “Rum-Orthodox”, εἶναι ἐγγύησις δι’ ὅλους τους Χριστιανούς τῆς Ἁγίας Γῆς.
Εὐχαριστῶ ὅλους τούς συμμετέχοντας εἰς τήν ἑορτήν ταύτην, τόν Πρέσβυν τῆς Σερβίας, τόν ἐκπρόσωπον τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος, τόν ἡγούμενον π. Σωφρόνιον, τόν Πρόεδρον καί τά μέλη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τούς προσκόπους καί ὅλους. Παρακαλοῦμεν τόν Ἅγιον νά πρεσβεύῃ εἰς τόν Θεόν δι’ εἰρήνην εἰς τήν περιοχήν ἡμῶν καί διά βοήθειαν τῶν δεινοπαθούντων εἰς τήν Συρίαν».
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder