Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ ΕΙΣ ΛΥΔΔΑΝ.

Τήν Τετάρτην, 3^ην /16^ην Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τήν Λύδδαν. Ἡ Λύδδα, γνωστή ἐκ τῆς ἀρχαιότητος καί ὡς Διόσπολις, εἶναι μία ἀπό τάς πόλεις, αἱ ὁποῖαι εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ἐδέχθησαν τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ὑπό τῶν Ἀποστόλων, ὡς ἀναφέρεται εἰς τό βιβλίον τῶν Πράξεων. «Ὁ ἀπόστολος Πέτρος κατῆλθε πρός τούς ἁγίους, τούς κατοικοῦντας εἰς τήν Λύδδαν…» «…καὶ εἶδαν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν…», ἔνθα καί ἐθεράπευσε τόν παράλυτον Αἰνέαν, (Πράξ, 9, 32-35).

Ἐκ Λύδδης ἦτο ἡ ἐκ μητρός καταγωγή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Διά τόν λόγον τοῦτον καί ὁ ἅγιος Γεώργιος πρό τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἐπί Διοκλητιανοῦ, εἰς Ρώμην τό 303 μ.Χ., ἀνέθεσεν εἰς τόν ὑπηρέτην αὐτοῦ νά φέρῃ τό σκήνωμά του καί νά τό ἐνταφιάσῃ εἰς Λύδδαν.

Εἰς τόν τόπον τοῦ ἐνταφιασμοῦ του, ὅπου καί ὑπῆρχεν εὐκτήριος οἶκος τῶν Χριστιανῶν κατοίκων τῆς Λύδδης, ἀνήγειρε μεγαλοπρεπῆ ναόν ἀργότερον ἡ Ἁγία Ἑλένη, ὅτε ἐπεσκέφθη τούς Ἁγίους Τόπους τήν δεκαετίαν τοῦ 326-336 μ.Χ. καί ἐμερίμνησε διά τά ἐγκαίνια αὐτοῦ. Ἐκ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἡ πόλις ὠνομάσθη καί Γεωργιούπολις.

Τήν μνήμην τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ τούτου ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων τήν 3^ην /16^ην Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους, ὡς περιεκτικῶς καί εὐστόχως λέγει τό Συναξαριακόν Δίστιχον: «Ναοῦ τά ἐγκαίνια, μάρτυς καί θέσι, τῶν λειψάνων σου νῦν γεραίρει ἡ κτίσις».

Διά τήν ἑορτήν ταύτην μετέβη εἰς Λύδδαν κατά τήν ὡς ἄνω μνημονευθείσαν ἡμέραν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί μετά τήν εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως γενομένην Αὐτῷ ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τοῦ Προέδρου καί τῶν Προσκόπων τῆς Λύδδης θερμήν ὑποδοχήν, ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων ἐγγάμων ἱερέων κυρίως ἐκ τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Λύδδης, ἤτοι Ἰόππης καί Ρέμλης, ἀλλά καί ἐξ Ἱεροσολύμων καί πόλεων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

Διά τήν ἑορτήν προσῆλθον ἀπό τόν Ἑσπερινόν τῆς παραμονῆς ἀλλά καί διαρκούσης τῆς θ. Λειτουργίας χιλιάδες Ὀρθοδόξων καί μή Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀλλά καί Μουσουλμάνων, προσκυνούντων τόν ἐν τῇ ὑπογείῳ κρύπτῃ τάφον τοῦ Ἁγίου, ἀναπτόντων κηρία, παρακολουθούντων τήν θ. Λειτουργίαν καί προσφερόντων τά τάματα αὐτῶν εἰς λαμπάδας καί ἀμνούς σφαγιαζομένους εἰς τό προαύλιον τοῦ Ναοῦ, ὑποβαλλόντων τάς παρακλήσεις καί τά αἰτήματα αὐτῶν πρός τόν Ἅγιον ἤ ἀναπεμπόντων εὐχαριστίας διά δεχθεῖσαν βοήθειαν. Εἰς τήν κατανυκτικήν συμμετοχήν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἐβοήθησεν ἡ χορῳδία τῆς Ἄκκρης καί τοῦ Σαχνίν, διευθυνομένη ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Πρός τό πολυπληθές τοῦτο εὐλαβές, ἀλλά καί φωνασκοῦν  ἐκκλησίασμα ἀπηύθυνε κήρυγμα ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔχον ὡς ἕπεται:

«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς: ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ Παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς, ἀλλ’ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν. 15, 26-27/16, 1-2).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ ἔνδοξος μεγαλομάρτυς Ἅγιος Γεώργιος μᾶς συνήγαγε σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ ἱερῷ ναῷ αὐτοῦ εἰς τήν ἱστορικήν πόλιν τῆς Λύδδης, διά νά τιμήσωμεν τήν μνήμην αὐτοῦ. Ποιοῦμεν δέ τοῦτο, διότι, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «μαρτύρων γάρ θάνατος, πιστῶν ἐστι παράκλησις, Ἐκκλησιῶν παρρησία, Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου κατάλυσις, ἀναστάσεως ἀπόδειξις, δαιμόνων γέλως, διαβόλου κατηγορία, φιλοσοφίας διδασκαλία καί πάντων τῶν ἀγαθῶν ρίζα».

Ὄντως ἀγαπητοί μου, ὁ θάνατος τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου τῆς ἁμαρτίας κατάλυσις καί ἀναστάσεως ἀπόδειξις. Καί τοῦτο διότι ὁ Χριστιανισμός, δηλονότι ἡ χριστιανική Ἐκκλησία, εἶναι τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τό δέ σταυρικόν καί μαρτυρικόν αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτό τό ὁποῖον κατήργησε, κατέλυσε διά παντός τόν ἐκ τῆς ἁμαρτίας τοῦ Παλαιοῦ Ἀδάμ εἰσαχθέντα θάνατον εἰς τόν κόσμον. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ, κατήργησε τόν θάνατον τῆς ἁμαρτίας. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Τῆς δέ Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπόδειξις εἶναι ὁ μαρτυρικός θάνατος τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ θάνατος δέ τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «οὐκ ἐστι θάνατος, ἀλλά ζωῆς βελτίονος ἀρχή, μή γάρ δή τοῦτο ἴδῃς, ὅτι γυμνόν τοῦ μάρτυρος τό σῶμα πρόκειται τῆς ψυχικῆς ἐνεργείας ἔρημον. Ἀλλ’ ἐκεῖνο σκόπει ὅτι τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἑτέρα παρακάθηται μείζων αὐτῷ δύναμις, ἡ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάρις, δι’ ὧν θαυματοποιεῖ». Ἰδού τί θα λέγῃ ἐν προκειμένῳ ὁ ὑμνῳδός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου: «Πάθει τό πάθος μιμούμενος, τό ζωηφόρον Χριστοῦ, παρ’αὐτοῦ τήν ἐνέργειαν τῶν θαυμάτων εἴληφας, ἀθλοφόρε Ἅγιε. Αἵματι τῷ σῷ σταζόμενος, τῷ ζωοδότῃ Χριστῷ τῷ τό αἷμα τό τίμιον, διά σέ κενώσαντι προσηνέχθης, Γεώργιε, και κοινωνόν σε δόξης εἰργάσατο καί βασιλείας Αὐτοῦ συμμέτοχον ὡς ἀριστεύσαντα κατά τοῦ ἁλάστορος καί τά δεινά τούτου μηχανήματα τελείως σβέσαντα».

Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ ἰδιαιτέρως τούς Ἁγίους αὐτῆς μάρτυρας, διότι τό ἴδιον αὐτῶν αἷμα ἐξέχεαν ὑπέρ τῆς ἀληθείας. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια», (Ἰωάν. 14-6). Τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μάρτυς, κήρυξ καί εὐαγγελιστής εἶναι ὁ θεσμός τῆς Ἐκκλησίας. Τόν δέ θεσμόν τοῦτον συγκροτεῖ καί συνέχει τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον.

Τό ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ ἐκχυθέν αἷμα τῶν μαρτύρων τῆς σῳζούσης ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνον, τό ὁποῖον ἑδραίωσεν εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τήν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὁ Μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει εἰς τόν μαθητήν του Τιμόθεον, λέγων: «Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστόν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ κατά τό Εὐαγγέλιόν μου. Ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διά τοῦτο πάντα ὑπομένω διά τούς ἐκλεκτούς, ἵνα καί αὐτοί σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μετά δόξης αἰωνίου», (Β’ Τιμ. 2, 8-10).

Ὑπέρ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ σωτηρίας ὄχι μόνον ἐδίδαξεν ὁ Ἅγιος Γεώργιος , ἀλλά καί λαμπρῶς -ὡς λέγει ὁ συναξαριστής αὐτοῦ- τόν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν ἀνεκήρυξε παρρησιασάμενος τό μυστήριον τῆς εὐσεβείας, δηλονότι τό μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας. Τοῦτο δέ ἐποίησεν ὁ Ἅγιος ἐν Ρώμῃ ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ καί πάσης τῆς τῶν Ρωμαίων Βουλῆς. Ἀνεδείχθη ὁ Ἅγιος μέγας μάρτυς ὄχι ἁπλῶς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τῶν ἔργων τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης, ὡς ἐπίσης καί θαυματουργός, ὡς ψάλλει καί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής καί τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, τροπαιοφόρε μαγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ἀνεδείχθη μέγας μάρτυς, ἐπαναλαμβάνομεν, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ὁ Τροπαιοφόρος Γεώργιος, ὁ ἔχων τό γένος ἐκ πατρός μέν Καππαδόκης, ἐκ μητρός δέ Παλαιστῖνος, διότι ἐκ προγόνων ἐσέβετο τόν Χριστόν, μιμούμενος τήν διδασκαλίαν καί τό ἔργον, ἀλλά καί τό πάθος τοῦ Χριστοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Γεώργιος κατώρθωσε νά ἀποβάλλῃ τόν παλαιόν Ἀδάμ, ὅταν κατά τό βάπτισμά του ἐνεδύθη τόν νέον Ἀδάμ, δηλονότι τόν Χριστόν.

Ἡ διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ χρίσματος τῆς σφραγῖδος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔνταξίς μας εἰς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἰς οὐδέν ἄλλο τι ἀποσκοπεῖ, εἰ μή μόνον εἰς τήν μνηστείαν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ Πατρός, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν μνηστείαν, τήν ἀρραβῶνα τῆς ἐπουρανίου τοῦ Χριστοῦ βασιλείας ἐπέτυχεν καί ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος ἡμῶν Γεώργιος, ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς μετακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς μεγαλωνύμου πόλεως Λύδδης καί δή τοῦ μεγαλοπρεποῦς καί ἐπωνύμου αὐτοῦ Ναοῦ, διά τοῦ μαρτυρίου της ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ. Και λέγομεν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης διότι, ὡς παρατηρεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος «ἀγάπης οὐδέν οὔτε μεῖζον οὔτε ἴσον ἐστίν, οὐδέ αὐτό τό μαρτύριον, ὅ πάντων ἐστί κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν».

          Ἐάν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θέλωμεν νά φανῶμεν ἄξιοι τῆς τιμῆς τῶν Ἁγίων καί δή τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, πρέπει νά γίνωμεν καί ἡμεῖς ζηλωταί καί μιμηταί τῆς ἀρετῆς αὐτοῦ καί τῶν καλῶν ἔργων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἐξ ἄλλου, κατά τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας τό τῶν Ἁγίων μαρτύριον δέν τελειοῦται, δέν ὁλοκληρώνεται μόνον διά τοῦ πάθους τοῦ μαρτυρικοῦ, ἀλλά καί διά τοῦ λόγου τῆς χάριτος: «Πᾶς γάρ κῆρυξ ἀληθείας, μάρτυς ἐστι τοῦ Θεοῦ».

Τῆς σῳζούσης ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί, νά γίνωμεν μάρτυρες διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου καί τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀμήν.

Τήν θ. Λειτουργίαν παρηκολούθησεν ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Ἕλληνος Πρέσβεως εἰς τό Ἰσραήλ, οἱ Πρέσβεις τῆς Γεωργίας, τῆς Λευκορωσίας καί τῆς Σερβίας, ὁ Δήμαρχος τῆς Λύδδης καί ὁ Κυβερνήτης τῆς περιοχῆς Κιρκασίας τῆς Οὐκρανίας κ. Σεργκέϊ Μπορισόβιτς, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πρέσβεως τῆς Οὐκρανίας εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ κ. Nennundo Nadolenko καί συνεργατῶν αὐτοῦ.

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ καθηγουμένου ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου.

Τήν μεσημβρίαν ἡ Ἐπιτροπή τῆς Κοινότητος τῆς Λύδδης παρέθεσεν εἰς τήν Λέσχην τῆς Κοινότητος γεῦμα εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν  συνοδείαν Αὐτοῦ καί εἰς προσκεκλημένους ἐκ τῆς Κοινότητος τῆς Λύδδης καί ἐξ ἄλλων Κοινοτήτων.

Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τούτου ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος κ. Γιοῦσεφ Χάνχαν, ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν παραχώρησιν πατά τοῦ Πατριαρχείου τεμαχίου γῆς δι’ οἰκιστικήν ἀνοικοδόμησιν καί ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως τῆς Λύδδης ηὐχαρίστησε διά τήν πρόσκλησιν εἰς τήν ἑορτήν καί τό γεῦμα καί ἀνεφέρθη εἰς τό σχολεῖον τῆς Ρέμλης ὡς πρότυπον σχολεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder