Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Οἱ πλεῖστοι τῶν Ναῶν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί δή εἰς περιοχάς διαβιώσεως τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου αὐτοῦ εἶναι ἀφιερωμένοι εἰς τόν Ἅγιον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον τόν Τροπαιοφόρον. Τοῦτο ὀφείλεται καί εἰς τόν σεβασμόν, τόν ὁποῖον τρέφουν πρός τόν Ἅγιον Γεώργιον οἱ ὀπαδοί τοῦ Ἰσλάμ ἀνέκαθεν ἕως τῆς σήμερον. Οὗτοι ὀνομάζουν αὐτόν Ἀλ Χάδερ= τό ὅπερ σημαίνει τόν πράσινον, πιθανῶς ἐκ τοῦ ἵππου, ἐφ’ οὗ ἱππεύει ὁ Ἅγιος. Μία τῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου μέ ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, εἰς τόν ὁποῖον κατ’ ἐξοχήν τιμᾶται ἀπό τούς Μουσουλμάνους ὁ Ἅγιος, εἶναι ἡ μεταξύ τῆς Βηθλεέμ καί Χεβρῶνος κειμένη Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ.

Αὕτη εὑρίσκεται εἰς τό μέσον Παλαιστινιακῆς κώμης ἀποκλειστικῶς ἐκ Μουσουλμάνων κατοικουμένης καί φερούσης τό ὄνομα ἐκ τοῦ Ἁγίου Ἀλ-Χάδερ, μέ μόνον Χριστιανόν τόν Ἁγιοταφίτην ἡγούμενον αὐτῆς, σήμερον Ἁγιοταφίτην Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀνανίαν.

Πρός αὐτήν τήν Μονήν κατηυθύνθη μετά συνοδείας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τήν πρωΐαν τῆς Παρασκευῆς, 23^ης Ἀπριλίου/ 6^ης Μαΐου 2011, διά τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Ἀφήσας ὀπίσω αὐτοῦ τήν Βηθλεέμ καί τήν Μπετζάλλαν, κατηυθύνθη πρός τόν δρόμον τῆς Χεβρῶνος, ἐν τῇ ἀρχῇ δέ τούτου ἔστρεψε δεξιά πρός τήν κώμην τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ -Χάδερ, ἔνθα καί ἀνέμενεν Αὐτόν ἡ Ἀστυνομία, τῇ συνοδείᾳ τῆς ὁποίας ἔφθασε πρό τῆς Μονῆς.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος μανδύαν, ηὐλόγησε τήν Ἁγίαν Εἴσοδον καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί ἱερέων καί διακόνων, συμμετέχοντος δέ ἐν τῇ θείᾳ Λειτουργίᾳ πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μουσουλμάνων τῆς κώμης ταύτης καί τῶν περιχώρων τῆς Χεβρῶνος εἰσερχομένων καί λαμπάδας εἰς τόν Ἅγιον ἀναπτόντων ὡς τάματα αὐτῶν, εἰς τήν βαθυτέραν δέ βίωσιν τῆς θ. Λειτουργίας, βοηθούσης τῆς μουσικῆς χορῳδίας Μπετζάλλας ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ κ. Ἰμπραήμ Μπουκάρκαρ.

Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς ἑλληνιστί ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Μέγα τό μυστήριον τῆς σῆς, Χριστέ, οἰκονομίας. Τοῦτο γαρ ἄνωθεν προβλέπων, θεοπτικῶς (ὁ προφήτης) Ἀββακούμ ἐξῆλθες ἐβόα Σοι, εἰς σωτηρίαν λαοῦ Σου, φιλάνθρωπε» ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός ταῖς Ἐκκλησίαις.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!

Τό μέγα τοῦτο μυστήριον  τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίας, δηλονότι τῆς σωτηρίας τοῦ λαοῦ τοῦ Χριστοῦ, ἑορτάζει πανηγυρικῶς ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία.

Τό μυστήριον δέ τοῦτο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἐνσάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου καί  τήν ἐπακολουθήσασαν σταύρωσιν καί  Ἀνάστασιν Αὐτοῦ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, εἷς ἐκ τῶν δώδεκα μαθητών τοῦ Χριστοῦ, ἀδυνατεῖ νά κατανοήσῃ τό μέγα τοῦτο μυστήριον. Διά τοῦτο ζητεῖ καί  τοῦ ἐπιτρέπεται νά ψηλαφήσῃ τήν πλευράν τοῦ θείου σώματος τοῦ Χριστοῦ καί  μετά τήν εμπειρίαν αὐτήν νά ἀναφωνήσῃ «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου», (Ἰωάνν., 20-28), τό μέν διά τήν σάρκα τό δέ διά τήν θεότητα. Καί  ὁ Χριστός λέγει αὐτῷ: «ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί  πιστεύσαντες», (Ἰωάνν. 20,29).

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό κατ’ ἐξοχήν μέγα καί  παράδοξον μυστήριον τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ ταυτοχρόνως καί  τό θεμέλιον τῆς πίστεως, διά τῆς ὁποίας  κατανοοῦνται οἱ προφητικοί λόγοι: «ἐξήλθες ἐβόα σοι, εἰς σωτηρίαν λαοῦ σου, φιλάνθρωπε», (Ἀββακ. 3,13).

Φιλανθρωπία, σωτηρία καί Ἀνάστασις συνιστοῦν τό μέγα τῆς Οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ μυστήριον καί  τοῦτο διότι ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος καί  Θεός ἡμῶν ὑφίσταται ὡς ἄνθρωπος παθήματα καί  μάλιστα σταυρικόν θάνατον, διά δέ τῶν παθημάτων Του ἀλλά καί  τῆς Ἀναστάσεως πού ἠκολούθησε ἀνακαινίζει τήν φθαρτήν ἀνθρωπίνην φύσιν, τήν ὁποίαν προσέλαβε καί  τήν ἐνδύει μέ τήν εὐπρέπειαν τῆς ἀφθαρσίας.

«Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν», λέγει ὁ προφήτης Δαυίδ, ἐννοῶν τήν διά τῆς Ἀναστάσεως ἐγκαινιασθεῖσαν ἡμῖν βασιλείαν Αὐτοῦ, «εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο», (Ψαλμ. 92,1).

Τήν ἄμετρον αὐτήν δωρεάν δέν προσέφερε μόνον εἰς τήν προσληφθεῖσαν ἀνθρωπίνην αὐτοῦ φύσιν, ἀλλά καί εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀνεξαιρέτως, ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης Αὐτοῦ φιλανθρωπίας καί ἀγάπης. Νά τί λέγει σχετικῶς ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Πτωχεύει τήν ἐμήν σάρκα, ἵν’ ἐγώ πλουτίσω τήν Αὐτοῦ Θεότητα. Καί ὁ πλήρης κενοῦται. Κενοῦται γάρ τῆς ἑαυτοῦ δόξης ἐπί μικρόν, ἵν’ ἐγώ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως.  Τίς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; Τί τό περί ἐμέ τοῦτο μυστήριον; Μετέλαβον τῆς εἰκόνος καί οὐκ ἐφύλαξα. Μεταλάμβάνει τῆς ἐμῆς σαρκός, ἵνα καί τήν  εἰκόνα σώσῃ καί τήν σάρκα ἀθανατίσῃ».

Τῆς ἐμπειρίας ταύτης, δηλαδή τῆς κοινωνίας τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, ἤ καλλίτερον εἰπεῖν τοῦ θανάτου καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, μάρτυς ἀψευδής ἀνεδείχθη καί σήμερον ὁ τιμώμενος Ἅγιος Γεώργιος, γενόμενος μιμητής τοῦ  πάθους ἀλλά καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ.

«Γεωργήσας ἐμμελῶς», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «σπόρον τῶν θείων ἐντολῶν διεσκόρπισας πτωχοῖς, πάντα τόν πλοῦτον εὐσεβῶς ἀντικτησάμενος ἔνδοξε τοῦ Χριστοῦ τήν δόξαν. Ὅθεν πεποιθώς, πρός ἀγῶνας χωρεῖς καί πόνους τούς μακρούς, μάρτυς Γεώργιε, καί κοινωνός γενόμενος τοῦ πάθους τοῦ ἀπαθοῦς καί ἐγέρσεως τῆς βασιλείας Αὐτοῦ μετέσχες ὑπέρ ἡμῶν νῦν δεόμενος».

Ὁ καθαρός καί θεῖος ζῆλος τοῦ Γεωργίου ὡδήγησεν αὐτόν εἰς τήν κατανόησιν τοῦ μεγάλου τῆς Οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ μυστηρίου. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἐκ Καππαδοκῶν καί Παλαιστινίων γονέων γεννηθείς, Ἅγιος Γεώργιος ὁ μεγαλομάρτυς, ἀνεγνώρισεν εἰς τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ τό μέγα φῶς πού ἀνέτειλε «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου» (Ματθ. 4,16, Ἡσ. 9,2). «Τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». (Ἰω. 1,9).

Αὐτό ἀκριβῶς τό φῶς πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν δόξαν τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἀνέτειλεν ἐκ τοῦ τάφου τῆς τριημέρου ταφῆς τοῦ Σωτῆρος  Ἡμῶν Χριστοῦ. Αὐτό τό φῶς ἐμπεριέχεται καί εἰς τόν Σταυρόν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ λέγων: Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι», (Ματθ. 16,2).

Αὐτόν τόν σταυρόν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐσήκωσεν καί ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος γενόμενος οὕτω μέτοχος τοῦ φωτός τῆς ἀκτίστου δόξης τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ πού καταυγάζει τήν Ἐκκλησίαν καί φωταγωγεῖ τούς πιστούς αὐτῆς.

Τόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ σήμερον καί ἡμεῖς προσκυνοῦντες καί τήν Ἁγίαν αὐτοῦ Ἀνάστασιν ὑμνοῦντες καί δοξάζοντες, Γεώργιον τόν μεγαλομάρτυρα τιμήσωμεν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντες:

«Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γήν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας, ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα τοῖς ἐν πᾶσι τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός δίκαιος ἀνεδείχθης. Πρέσβευε, δεόμεθα, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου καί τῆς περιοχῆς ἡμῶν καί σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Χριστός Ἀνέστη.

Μετά τό κήρυγμα ὁ Μακαριώτατος μετέδωσε τήν θ. Κοινωνίαν εἰς τούς προσελθόντας πιστούς. Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἐπηκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, εἰς τήν ὁποίαν μετά χαρᾶς πολλῆς μετέσχον οἱ πιστοί, ψάλλοντες ἐν χαρᾷ καί ζητοῦντες τήν εὐχήν τοῦ Μακαριωτάτου.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς κατανυκτικῆς καί μεγαλοπρεποῦς Λειτουργίας ταύτης ἠκολούθησε δεξίωσις ἐν τῷ ἡγουμενείῳ καί ἀκολούθως τράπεζα παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ καθηγουμένου ὁσιολογιωτάτου ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου.

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἑωρτάσθη καί εἰς τούς ναούς πρός τιμήν αὐτοῦ ἐντός τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Εἰς τόν Ἅγιον Γεώργιον τοῦ Νοσοκομείου, πλησίον τοῦ Πατριαρχείου προεξῆρξε τῆς ἑορτῆς ὁ ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Δημήτριος καί ἐδεξιώθη τούς ἑορταστάς ἡ καθηγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Πανσέμνη.

Εἰς τόν Ἅγιον Γεώργιον τῆς Ἑβραϊκῆς συνοικίας πρός τόν λόφον τῆς Ἁγίας Σιών προεξῆρξε τῆς τελετῆς ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Πορφύριος καί ἐδεξιώθη τούς ἑορταστάς ἡ ὁσιωτάτη καθηγουμένη μοναχή Ἄννα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder