Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΛΥΔΔΑΝ
Τό Σάββατον, 3ην / 16ην Νοεμβρίου 2019, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τόν ἱερόν αὐτοῦ Ναόν εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης.
Κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν, ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μετακομιδήν τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐκ τῆς πόλεως τῆς Ρώμης, εἰς τήν ὁποίαν ἐμαρτύρησε, τόν 4ον μ.Χ. αἰῶνα εἰς τήν γενέτειραν αὐτοῦ πόλιν Λύδδαν καί τά ἐγκαίνια τοῦ ὑπό τῆς ἁγίας Ἑλένης πρός τιμήν αὐτοῦ ἀνεγερθέντος Ναοῦ.
Εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον, διατηρούμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ὡς προσκύνημα, προεξῆρξε κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν, μετά τήν ἔνθερμον ὑποδοχήν ὑπό τοῦ Ἱερατείου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί τοῦ Μητροπολίτου Φιλομηλίου κ. Ἠλία, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου, ψάλλοντος ἑλληνιστί τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου δεξιά καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος ἀριστερά ἀραβιστί, παρουσίᾳ τῶν ἀντιπροσώπων τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἰσραήλ και τῶν Πρέσβεων Σερβίας, Ἀγγλίας, Ρωσσίας καί Γεωργίας ἐν συμμετοχῇ ἀθρόου ἐκκλησιάσματος, προσκυνοῦντος εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου.
Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ἡμᾶς, ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ· καί ταῦτα ποιήσουσιν ὅτι οὐκ ἔγνωσαν τόν Πατέρα οὐδέ ἐμέ», (Ἰωάν. 16, 2-3), παραγγέλλει ὁ Ἰησοῦς Χριστός τοῖς πιστεύουσιν εἰς Αὐτόν.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ ἱερά μνήμη τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ἐπωνύμου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου ἐν τῇ ἱστορικῇ καί ἁγιογραφικῇ πόλει ὑμῶν Λύδδῃ, ἤτοι τῆς ἀνακομιδῆς καί καταθέσεως τῶν τιμίων αὐτοῦ λειψάνων, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς, ἵνα εὐχαριστιακῶς δοξάσωμεν τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν, τόν δοξάσαντα τόν μάρτυρα τῆς ἀγάπης τόν ἀληθινόν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, τόν Μονογενῆ αὐτοῦ Υἱόν καί Κύριον δέ ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἀνεδείχθη εἷς ἐκ τῶν μεγάλων μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, γενόμενος σύναιμος τοῦ σταυρικοῦ καί ἀπολυτρωτικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί μέτοχος τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, (Ἑβρ. 12,1).
Ἀναφερόμεθα εἰς τήν Ἐκκλησίαν, διότι ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ κόσμῳ εἶναι ἡ τελείωσις τοῦ ἀνθρώπου ἐν Χριστῷ. Αὕτη ἡ τελείωσις ἐν Χριστῷ εἶναι ὁ στόχος ἀλλά καί ἡ προσδοκία τῶν φίλων τοῦ Χριστοῦ καί δή τῶν μαρτύρων Αὐτοῦ. Καί τοῦτο διότι ὁ Θεός Λόγος, ὁ Χριστός εἶναι «τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος», (Ἀποκ. Ἰωάν. 21,6), δηλονότι ἡ σωτηρία τῶν ἀνρθώπων, τούς ὁποίους «θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», (Α΄Τιμ 2,4).
Ὁ Γεώργιος γεννηθείς ὑπό εὐσεβῶν Χριστιανῶν γονέων, πρός πατρός Καππαδόκης καί ἐκ μητρός Παλαιστῖνος καί ἀνατραφείς μέ τόν νόμον τῆς θείας εὐσεβείας, τουτέστιν τῆς πίστεως εἰς Χριστόν, ἀφ’ ἑνός μέν ἐπεζήτει «εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐπεθύμει τήν οὐράνιον καί μένουσαν πόλιν, ἀκούων εἰς τόν λόγον τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13,14) «ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὃς μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατά τήν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτόν καί ὑποτάξαι αὐτῷ τά πάντα», (Φιλιπ. 3,20-21).
Τούτου ἕνεκεν καί αὐγασθείς τῇ διανοίᾳ αὐτοῦ τόν φωτισμόν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ (Β’ Κοριν. 4,4), ὁ γνωριζόμενος διά τό ἀήττητον τῆς ἀνδρείας αὐτοῦ ἀνώτατος ἀξιωματοῦχος τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ Γεώργιος, προυσιάζεται ἐντός τῆς Ρωμαϊκῆς Βουλῆς, ἔνθα ἦτο παρών καί ὁ αὐτοκράτωρ Διοκλητιανός, σκληρός διώκτης τῶν Χριστιανῶν καί μετά παρρησίας δηλώνει ἑαυτόν Χριστιανόν καί ἀνακηρύσσει τόν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν.
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἅγιος Γεώργιος κατήγγειλεν τόσον τήν ἀπάτην τῶν ψευδῶν Θεῶν τῶν εἰδώλων, ὅσον καί τήν ἐθελοθρησκείαν τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων, οἱ ὁποῖοι ἐθεοποίουν ἑαυτούς καί ἐζήτουν νά λατρεύωνται ὑπό τῶν ὑπηκόων πολιτῶν αὐτῶν. Ἐν προκειμένῳ ὁ Γεώργιος ἀναδεικνύεται πιστός μάρτυς τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας ἀλλά καί τῆς ἐλευθερίας τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῆς δαιμονιώδους θρησκείας τῶν εἰδώλων, ὡς λέγει ὁ προφητάναξ Δαυΐδ: «ὅτι μέγας Κύριος καί αἰνετός σφόδρα, φοβερός ἐστιν ὑπέρ πάντας τούς Θεούς· ὅτι πάντες οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν [εἰδωλολατρικῶν λαῶν] δαιμόνια, ὁ δέ Κύριος τούς οὐρανούς ἐποίησεν», (Ψαλμ. 95, 4-5).
Ἡ σήμερον τιμωμένη μνήμη τοῦ ἁγίου Γεωργίου δέν ἀφορᾷ μόνον εἰς ἱστορικόν χρόνον καί τόπον τῆς ζωῆς καί δράσεως αὐτοῦ, ἀλλά καί εἰς τήν σύγχρονον ἡμῖν κατάστασιν τῆς ἀνθρωπότητος καί τοῦ κόσμου, περί τοῦ ὁποίου κόσμου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής λέγει: «οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμέν, καί ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται. Οἴδαμεν δέ ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἥκει [ἔχει ἔλθει] καί δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν, ἵνα γινώσκωμεν τόν ἀληθινόν. καί ἐσμέν ἐν τῷ ἀληθινῷ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. Οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινός Θεός καί ζωή αἰώνιος» (Α Ἰωάν. 5, 19-20)· καί ἐπιλέγει· «Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτούς ἀπό τῶν εἰδώλων» (Α Ἰωάν. 5,21), δηλαδή ἀπό τάς εἰδωλολατρικάς περί Θεοῦ ἀντιλήψεις καί πλάνας.
Ἡ πηγαία καί αὐθόρμητος πίστις τοῦ ἁγίου Γεωργίου εἰς Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα ὡς καί ὁ ἔνθεος ὄντως ζῆλος αὐτοῦ ὑπέρ τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, δηλώνει ὅτι οὗτος ἐγένετο μάρτυς καί ὑπέρμαχος τῆς θείας ἐν Χριστῷ δικαιοσύνης, ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος λέγων: «Δικαιοσύνη γάρ Θεοῦ [ἐν παντί τῷ πιστεύοντι] ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν, καθώς γέγραπται ὁ δέ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται», (Ρωμ. 1,17).
Τήν δικαιοσύνην ταύτην ἐκτήσατο ὁ τροπαιοφόρος Γεώργιος, γενόμενος μιμητής τοῦ Χριστοῦ ἔργῳ τε λόγῳ ἀκούων εἰς τήν προτροπήν του Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου λέγοντος: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς κἀγώ Χριστοῦ», (Α΄ Κορ. 11,1).
Ὡς γνωστόν, ὁ μέγας Παῦλος ἐτελείωσε τό ἀποστολικόν αὐτοῦ κήρυγμα καί ἔργον ἐν Ρώμῃ διά τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ ἅγιοι Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν τήν πλέον ἐπίλεκτον καί ἐκλεκτήν χορείαν τῶν ἁγίων αὐτῆς. Καί τοῦτο, διότι με τήν ὁμολογίαν των τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ὡς τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀντήλλαξαν τήν δόξαν τοῦ κόσμου τούτου, τοῦ ὁποίου τό σχῆμα παράγει (Α΄ Κορ. 7,31) μέ τήν δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, «ὃς μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης Αὐτοῦ», (Φιλιπ. 3,21).
Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ ἅγιος Θεοδώρητος λέγει: «Σύμμορφον δέ τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ [τοῦ Χριστοῦ] τό ἡμέτερον ἔφη γεγενῆσθαι σῶμα, οὐ κατά τήν ποσότητα τῆς δόξης ἀλλά κατά τήν ποιότητα. Φωτοειδές γάρ ἔσται καί τοῦτο». Καί ἀναλυτικώτερον: ὁ μετασχηματισμός τοῦ σώματος τῶν ἁγίων μαρτύρων ἐπισημαίνει τήν ἀπό τοῦ φθαρτοῦ μεταβολήν εἰς τό ἄφθαρτον καί τήν ἀπό τοῦ ἀδόξου εἰς τό ἔνδοξον» κατά τόν Ζιγαβηνόν.
Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ ὑμνῳδός τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου βοᾷ καί λέγει «τοῖς ρείθροις τῶν αἱμάτων σου, τῆς ἀπάτης τήν φλόγα ἀπέσβεσας, μακάριε, καί τυράννου τά θράση εἰς τέλος ἐξηφάνισας καί Χριστόν ἐδόξασας, Γεώργιε ἀθλοφόρε· ὅθεν στέφος ἐδέξω ἀφθαρσίας καί ζωῆς ἐκ δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου».
Πάντες οἱ τιμῶντες τήν μνήμην τοῦ σήμερον ἑορταζομένου Γεωργίου τοῦ γενναίου ἐν μάρτυσι, τοῦ κήρυκος τῆς ἀληθείας, τοῦ ὑπερασπιστοῦ τῶν πτωχῶν καί τοῦ ἰατροῦ τῶν ἀσθενῶν παρακαλέσωμεν, ἵνα ἱκετεύῃ Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑπέρ τῆς εἰρήνης τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί τῆς εἰρήνης ἐν τῇ ταρασσομένῃ περιοχῇ ἡμῶν. Τήν δέ Παρθένον Μαρίαν καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ τήν ὑπερευλογημένην Θεοτόκον ἱκετεύσωμεν, ἵνα πρεσβεύῃ τῷ Υἱῷ καί Θεῷ αὐτῆς, Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, ὅπως κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν πρός λιμένα σωτήριον καί πρός τό φῶς τό ἀνέσπερον, τό φωτίζον τάς ψυχάς τῶν ἁγίων μαρτύρων καί δή τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καλῶς συντηρήσας τό εἰκονοστάσιον τοῦ Ναοῦ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος, προσέφερε κέρασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον, καί παρέθεσε τράπεζαν εἰς τήν Λέσχην τῆς Κοινότητος.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας