Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ, ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΑΚΚΡΗΣ - Πατριαρχείοv Ιεροσολύμων

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις τῆς Ἄκκρης -ἀρχαίας Πτολεμαΐδος- εἶναι μία τῶν ἀρχαιοτέρων καί βορειοτέρων Μητροπόλεων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, παραθαλασσία πόλις τῆς Μεσογείου, βορείως τῆς Χάϊφας. Tῆς ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως προΐσταται ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος. Εἰς τήν δικαιοδοσίαν τῆς Μητροπόλεως τῆς Ἄκκρης ἀνήκουν δώδεκα ὅμοροι ἐνορίαι.

Ὁ πολιοῦχος Ἅγιος τῆς Ἄκκρης εἶναι ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος. Εἰς τοῦτον εἶναι ἀφιερωμένος ἀρχαῖος καί περικαλλής ναός, διατηρητέος καί ἐκ τῶν πρώτων ἀξιοθεάτων τῆς πόλεως, συντηρηθείς ἐν συνεργασίᾳ τοῦ Πατριαρχείου διά τοῦ ἀρχιτέκτονος αὐτοῦ κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου καί τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Ἰσραήλ ἐπί τῆς Ἐπιτροπείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου διά χορηγίας τοῦ Ἱδρύματος Νιάρχου.

Ἀνατολικῶς τοῦ Ναοῦ καί πρό τοῦ κτιριακοῦ συγκροτήματος τοῦ ἡγουμενείου εὑρίσκεται ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Κυπρίου, μαρτυρήσαντος τό ἔτος 1752.

Πρός τήν πόλιν τῆς Ἄκκρης κατηυθύνθη ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ μετά συνοδείας, τό Σάββατον, 25^ην Ἀπριλίου/ 8^ην Μαΐου 2010, διά τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, μετατεθεῖσαν εἰς τήν ἡμέραν ταύτην ἐκ τῆς 23^ης Ἀπριλίου.

Πρό τῆς εἰσόδου τῆς πόλεως προϋπάντησε τόν Μακαριώτατον ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἄκκρης, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, φιλοπόνως ἐργασθείς διά τήν ἀνακαίνισιν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καί τοῦ ἡγουμενείου, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἀντιδημάρχου τῆς πόλεως, τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ἀστυνομίας καί ἄλλων.

Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν πόλιν, ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον τυμπανοκροτοῦντες οἱ πρόσκοποι, προπορευόμενοι Αὐτοῦ ἄχρι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, εἰς ὅν εἰσῆλθε καί εἰσώδευσεν, εὐλογῶν τό ἐκκλησίασμα.

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῶν ἱερέων τῆς Ἄκκρης καί τῶν περιχώρων καί ψαλλούσης ἐν κατανυκτικῇ βυζαντινῇ ψαλμῳδίᾳ τῆς χορῳδίας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἄκκρης, διευθυνομένης ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, ἐν συμμετοχῇ πλήθους πιστῶν ἑλληνοφώνων, ἀραβοφώνων καί ρωσοφώνων.

Τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος:

«Ἀνέτειλεν ἰδού, τό τῆς χάριτος ἔαρ· ἐπέλαμψε Χριστοῦ ἡ Ἀνάστασις πᾶσι καί ταύτη συνεκλάμπει νῦν Γεωργίου τοῦ Μάρτυρος, ἡ πανέορτος καί φωτοφόρος ἡμέρα· δεῦτε ἅπαντες λαμπροφοροῦντες ἐνθέως, φαιδρῶς ἑορτάσωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς νά ἑορτάσωμεν φαιδρῶς τήν μνήμην τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, «λαμπροφοροῦντες εὐθέως». Καί τοῦτο, διότι ἡ ἑόρτιος ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «συνεκλάμπει τῇ πανεόρτῳ καί φωτοφόρῳ ἡμέρᾳ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Τό μαρτύριον τῶν ἁγίων ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἔχει τήν ἀναφοράν του εἰς τό σταυρικόν πάθος τοῦ Χριστοῦ. Τό δέ σταυρικόν πάθος καί μαρτύριον τοῦ Χριστοῦ γίνεται κατανοητόν διά τῆς τριημέρου ταφῆς καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα θαυμαστόν γεγονός, ὅπως εἶναι ὅλα τά ἄλλα σημεῖα καί τέρατα, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Χριστός κατά τήν ἐπίγειον αὐτοῦ ζωήν καί διδασκαλίαν, ἀλλά εἶναι ἡ φανέρωσις τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας. Εἶναι ἡ φανέρωσις, λέγω, τοῦ σκοποῦ καί τῆς σημασίας τῆς δημιουργίας ἐκ τοῦ μηδενός τοῦ κόσμου, ἀλλά καί τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ φανέρωσις, ἐπαναλαμβάνομεν, τῆς σχέσεως τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ Πατρός μετά τοῦ κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν ποιηθέντος, πλασθέντος ἀνθρώπου. Εἶναι, τέλος, ἡ ἀποκατάστασις τῆς διακοπείσης κοινωνίας τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπον.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ὁ ἐγκαινιασμός τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐντός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Τοῦτο σημαίνει ὅτι τό βασίλειον τοῦ διαβόλου, τό ὁποῖον εἶναι τό βασίλειον τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς ἔχασε πλέον τήν ἰσχύν του. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ διέλυσε τό σκότος τό ὑπό τῆς ἁμαρτίας προελθόν. Αὐτό τό φῶς τό ἀνέσπερον, τό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐφώτισε καί κατηύγασε τήν διάνοιαν ὅλων τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ σήμερον, ἐν τῇ ἰδιαιτέρᾳ πατρίδι τῆς μητρός αὐτοῦ, τιμωμένου ἁγίου Γεωργίου.

«Γεωργήσας ἐμμελῶς, σπόρον τῶν θείων ἐντολῶν, λέγει ὁ ὑμνῳδός, διεσκόρπισας πτωχοῖς, πάντα τόν πλοῦτον εὐσεβῶς, ἀντικτησάμενος, ἔνδοξε, Χριστοῦ τήν δόξαν· ὅθεν πεποιθώς, πρός ἀγῶνας χωρεῖς καί πόνους τούς μακρούς, Μάρτυς Γεώργιε· καί κοινωνός γενόμενος τοῦ πάθους, τοῦ ἀπαθοῦς καί ἐγέρσεως τῆς βασιλείας, αὐτοῦ μετέσχες, ὑπέρ ἡμῶν νῦν δεόμενος».

Ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος, ἀγαπητοί μου, ἑλκυσθείς ἀπό τήν δόξαν τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, διεσκόρπισε τοῖς πτωχοῖς πάντα τόν πλοῦτον καί πᾶσαν τήν ἐπίγειον καί φθαρτόν δόξαν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τοῦτο τό γεγονός ὡδήγησεν τόν Γεώργιον νά γίνῃ κοινωνός τοῦ πάθους τοῦ ἀπαθοῦς καί τῆς ἐγέρσεως, δηλονότι τῆς Ἀναστάσεως διά νά συμμετάσχῃ εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ.

Ἰδού καί πάλιν τί λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Τῷ Σωτήρι συνέπαθες καί θανάτῳ τόν θάνατον ἐκουσίως ἔνδοξε μιμησάμενος συμβασιλεύεις λαμπρότατα, πορφύραν ἐξ αἵματος ἐνδυσάμενος φαιδράν, καί τῷ σκήπτρῳ τῶν ἄθλων σου ἐγκοσμούμενος, καί στεφάνῳ τῆς νίκης διαπρέπων, ἀπεράντους εἰς αἰῶνας, Μεγαλομάρτυς Γεώργιε».

Ἰδού λοιπόν διατί προτρεπόμεθα ἅπαντες νά ἑορτάσωμεν φαιδρῶς λαμπροφοροῦντες ἐνθέως κατά τήν φωτοφόρον ταύτην ἡμέραν. «Υμῖν δέδοται», λέγει ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ, «γνῶναι τά μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ», (Μαρκ. 4, 11).

Ἡ δέ γνῶσις τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ προϋποθέτει οὐχί κατ’ ἀνάγκην τό δι’ αἵματος μαρτύριον, ἀλλά μᾶλλον τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως. «Διά πολλῶν θλίψεων», λέγει ὁ Ἀπόστολος, «δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», (Πράξ. 14,22). Κατά δέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον: «οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι ἁγίῳ», (Ρωμ. 14,17).

Ζῆλον γάρ θεῖον ἐν καρδίᾳ ἐσχηκώς ὁ Γεώργιος, λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ, αὐτός ἑαυτόν τῷ Χριστῷ προσήγαγε. Τόν ζῆλον τόν ἔνθεον τοῦ Γεωργίου καί ἡμεῖς μιμουμένοι, ἀγαπητοί μου, προσάξωμεν τούς ἑαυτούς μας Χριστῷ τῷ ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν ἐπιτελοῦντες ἔργα ἀγάπης, ἔργα φιλανθρωπίας, δικαιοσύνης καί εἰρήνης, ἵνα διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά καί διά τῆς μεσιτείας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀξιωθῶμεν τῆς συναναστάσεώς μας τῷ Χριστῷ καί τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Χριστός Ἀνέστη.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησε λιτανεία καί περιφορά τῆς ἁγίας εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τρίς πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς λιτανείας, πάντες συνεκεντρώθησαν εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἔνθα ἐγένετο δέησις. Τήν δέησιν ἠκολούθησαν οἱ προσφωνήσεις τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τοῦ Σεΐχη τῶν Μουσουλμάνων τῆς πόλεως κ. Σαμίρ-Ἰλ-Ἄση, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ δόγματος τῶν Δρούζων καί ἄλλων.

Οἱ προσφωνήσαντες ἐκ τῶν ἄλλων θρησκευμάτων ἐξεδήλωσαν τήν χαράν διά τήν παρουσίαν αὐτῶν εἰς τήν δεξίωσιν τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν ἀφοσίωσιν αὐτῶν εἰς τήν ὑπάρχουσαν εἰς τήν πόλιν τῆς Ἄκκρης συνεργασίαν καί ἀδελφοσύνην Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων, ἐξ ἧς τά ἀγαθά τῆς κοινωνικῆς εὐσταθείας, προόδου καί εὐημερίας.

Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστῶν τούς προλαλήσαντας διά τήν ἀγάπην αὐτῶν πρός τό Πατριαρχεῖον, ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, ἡ μετά τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διαφυλάξασα τήν ἱερότητα τῶν Ἁγίων Τόπων διά Χριστιανούς, Ἰουδαίους καί Μουσουλμάνους.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησεν ἰδιαιτέρως τάς Τοπικάς Ἀρχάς τῆς Δημαρχίας καί τῆς Ἀστυνομίας, ἐξαιρέτως δε τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον διά τήν ἀνακαινιστικήν αὐτοῦ καί κοινωνικήν δραστηριότητα τήν συντελοῦσαν εἰς θρησκευτικήν καί ἄλλην συνεργασίαν.

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος ἐξ ὀνόματος τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων καί λοιπῶν Ὀρθοδόξων καθιδρυμάτων τῆς Ἄκκρης ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν προσγενομένην διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ τιμήν τῷ ποιμνίῳ τῆς Ἄκκρης καί ηὐχήθη Αὐτῷ μακροημέρευσιν ἐν ὑγιείᾳ, φέρων Αὐτῷ ὡς συμβολικόν δῶρον καλαίσθητα δικηροτρίκηρα.

Ὁ π. Φιλόθεος ηὐχαρίστησε ἐπίσης διά τήν παρουσίαν αὐτῶν εἰς τήν αἴθουσαν τῆς δεξιώσεως τόν Σεΐχη Σαμίρ-Ἰλ-Ἄση τῶν Μουσουλμάνων τῆς πόλεως, τόν ἐκπρόσωπον τοῦ δόγματος τῶν Δρούζων, τούς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων, τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἀστυνομίας καί τόν Ἀντιδήμαρχον τῆς πόλεως.

Ἐν τέλει ἠκολούθησε πλουσία τράπεζα ἐν τῷ ἡγουμενείῳ.

Ἡ πάνδημος συμμετοχή ἀπέδειξεν ὅτι ἡ ἑορτή ἦτο ὄχι μόνον τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλλά τῆς πόλεως ὅλης. Ἡ δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας ἐγένετο καί ἡ δόξα τῆς πόλεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder