1

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΟΙΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ & ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΠΟΛΙΝ.

Α’ Εἰς τήν Ρουμανικήν Ἐκκλησίαν.

Τήν Τετάρτην, 23ην Ἀπριλίου/ 6ην Μαΐου 2015, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱερόν Ναόν τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας εἰς Ἱεροσόλυμα, τόν κείμενον εἰς τήν δυτικήν Ἱσραηλινήν Ἱερουσαλήμ εἰς τήν συνοικίαν τῶν θρησκευομένων Ἰσραηλινῶν εἰς τήν περιοχήν τήν γνωστήν ὡς Mandel Baum καί νεκράν ζώνην καί σημεῖον διαβάσεως μεταξύ Ἰορδανίας καί Ἰσραήλ ἄχρι τοῦ 1967.

Τῆς ἑορτῆς ταύτης καί πανηγύρεως προεξῆρξε, προσκεκλημένος ὤν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐν θείᾳ Λειτουργίᾳ, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἐπισκόπου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας Καβάζνα καί Χαργκίτα κ. Ἀνδρέου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Προϊσταμένου τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ρουμανικῆς Ἀντιπροσωπείας Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Δομετιανοῦ ὡς ἐκπροσώπου τῆς Ἀντιπροσωπείας τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας εἰς τά Ἱεροσόλυμα, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου, τοῦ διακόνου π. Μάρκου καί ἄλλων Ἱεροδιακόνων, ψαλλόντων τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί Ρουμανικῆς χορῳδίας ἐλθούσης ἐπί τούτῳ ἐκ Ρουμανίας καί μετεχόντων τῆς Πρέσβεως τῆς Ρουμανίας εἰς τό Ἰσραήλ κας Andrea Pastarnac καί πολλῶν εὐσεβῶν Ρουμάνων πιστῶν ἐκ Ρουμανίας καί ἐξ Ἰσραήλ.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἀγγλιστί ὁ Μακαριώτατος εἰς τό ἐκκλησίασμα, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2015/05/06/14259

ἡ μετάφρασις τοῦ ὁποίου ἔχει οὕτως ἑλληνιστί:

 

«Ὁ παῖδας ἐκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος ἄνθρωπος, πάσχει ὡς θνητός καί διά πάθους τό θνητόν ἀφθαρσίας ἐνδύει εὐπρέπειαν, ὁ μόνος εὐλογητός τῶν πατέρων Θεός καί ὑπερένδοξος», ἀναφωνεῖ μελῳδικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

 

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί

Τό ἔνδυμα τῆς εὐπρεπείας τῆς ἀφθαρσίας τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ περιβληθείς ἅγιος Γεώργιος ὁ μεγαλομάρτυς συνήγαγε πάντας ἡμᾶς κατά τήν εὐφρόσυνον καί πασχάλιον ταύτην ἡμέραν τῆς Μεσοπεντηκοστῆς, ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ εὐκτηρίῳ οἴκῳ τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἀποστολῆς τῆς ἀδελφῆς ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, ἵνα εὐχαριστιακῶς καί λειτουργικῶς κηρύξωμεν μετά τοῦ ψαλμῳδοῦ: «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο», (Ψαλμ. 92,1).

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός «ὁ ἐκ καμίνου ρυσάμενος τρεῖς παῖδας πάσχει ὄντως ὡς θνητός, γενόμενος ἄνθρωπος ὅμοιος ἡμῖν, ἵνα διά τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως Του συναναστήσῃ καί συνδοξάσῃ ἐν ἑαυτῷ τήν ἐκ τῆς ἁμαρτίας φθαρεῖσαν καί τῷ κράτει τοῦ θανάτου παραδοθεῖσαν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ διήνοιξε τήν ὁδόν καί τόν ὁρίζοντα τῆς ἀληθοῦς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, ὡς λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «…καί ἀναστάς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, ὡδοποίησε πάσῃ σαρκί τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν».

Ἐξ ἄλλου ὁ ὑμνῳδός λέγει: «Σαρκί τοῦ θανάτου γευσάμενος Κύριε, τό πικρόν τοῦ θανάτου ἐξέτεμες τῇ ἐγέρσει σου, καί τόν ἄνθρωπον νῦν κατ’ αὐτοῦ ἐνίσχυσας τῆς ἀρχαίας κατάρας, τήν ἧτταν ἀνακαλούμενος»

Κοινωνός τοῦ σταυρικοῦ ἀπαθοῦς πάθους, ἀλλά καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐγένετο καί ὁ σήμερον τιμώμενος ἅγιος Γεώργιος ὁ μεγαλομάρτυς, ὅστις ἐζήλωσε τήν αἰώνιον βασιλείαν, δηλονότι τήν εὐπρέπειαν τῆς ἀφθαρσίας.

Μέ ἄλλα λόγια, τό μαρτύριον τοῦ αἵματος ἤ καί τῆς συνειδήσεως ἁπάντων τῶν φίλων τοῦ Χριστοῦ καί δή του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἀποτελεῖ τρανήν καί ἀναντίρρητον μαρτυρίαν διαχρονικήν ἐν τῇ ἱστορικῇ πορείᾳ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι ἡ Ἀνάστασίς Του ἀπαντᾷ ἀφ’ ἑνός μέν εἰς τόν ὑπαρξιακόν θάνατον τοῦ ἀνθρώπου. Ἀφ’ ἑτέρου δέ καθορίζει τό πλήρωμα τοῦ ἐν Χριστῷ ζῶντος ἀνθρώπου ὑπό τήν θεώρησιν τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ ποιηθέντος αὐτοῦ. (Γεν. 1,26). Ἰδού τί λέγει ἐν προκειμένῳ ὁ ἔγκριτος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Πτωχεύει τήν ἐμήν σάρκα, ἵν’ ἐγώ πλουτίσω τήν αὐτοῦ Θεότητα. Καί ὁ πλήρης κενοῦται. Κενοῦται γάρ τῆς ἑαυτοῦ δόξης ἐπί μικρόν, ἵν’ ἐγώ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τίς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; τί τό περί ἐμέ τοῦτο μυστήριον; Μετέλαβον τῆς εἰκόνος καί οὐκ ἐφύλαξα. μεταλαμβάνει τῆς ἐμῆς σαρκός, ἵνα καί τήν εἰκόνα σώσῃ καί τήν σάρκα ἀθανατίσῃ», (ΒΕΠΕΣ, 60, 191).

Ὁ ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ φωτισθείς μέγας Γεώργιος καί τά ἄνω φρονῶν, ἑαυτόν προσήγαγε ἐνώπιον τοῦ διώκτου αὐτοῦ καί εἰδωλολάτρου Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ καί μετά παρρησίας εἶπεν, συμφώνως τῇ μαρτυρίᾳ τοῦ ὑπηρέτου αὐτοῦ Πασικράτους: «Αἰσχύνθητε οὖν οἱ τόν μέν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν πάντων Δημιουργόν καί Δεσπότην φρενοβλαβῶς ἀθετοῦντες, δαίμονας δέ τούς ἀκαθάρτους θεοποιούμενοι καί εἴδωλα τούτων πνοῆς ἔρημα καί κωφά διά τιμῆς ἄγειν αἱρούμενοι. Εἴ τι οὖν ἐμοί πείθεσθε, τό σκότος ἀφέντες προσέλθετε τῷ θείῳ φωτί καί τῆς πλάνης ἀποστάντες τῇ ἀληθείᾳ προσδράμετε, ἥτις ἐστίν ζωῆς μακαρίας καί δόξης μή ληγούσης ἀξιωθήσεσθε. Ἡ γάρ δόξα ὑμῶν αὔτη σαθρά καί ματαία καί χλόῃ παραπλησίως μαραινομένη. Οὐκ ἀνέχομαι Θεότητος ὑβριζομένης ἐφησυχάζειν … ἐμοί τό μέν πρῶτον καί τιμιώτατον ὄνομα Χριστιανός καί Χριστοῦ δοῦλος, δι‘ οὗ καί τόν παρόντα βίον εἰλικρινεῖς καί ἀπρόσκοπτοι διαπεραιούμεθα καί μετά τήν ἐντεῦθεν ἀπαλλαγήν ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι τήν ἀνόλεθρον καί μακαρίαν λῆξιν καρπούμεθα».

Ἡ ὁμολογία αὕτη τοῦ Γεωργίου φανερώνει ἐναργέστατα, ὅτι ὁ πιστός μάρτυς καί φίλος τοῦ Χριστοῦ ἐγένετο συμμάρτυς τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι μιμητής τοῦ πάθους τοῦ ὑπέρ τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου τήν ψυχήν αὐτοῦ θέντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ἐπί πλέον δέ ὅτι ὁ Χριστιανός ἀποτελεῖ τήν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ ζῶσαν μαρτυρίαν τοῦ ἀληθινοῦ Φωτός, τοῦ διαλύοντος τό σκότος, ὡς κηρύττει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «ἐν αὐτῷ τῷ Θεῷ λόγῳ τῷ Χριστῷ ζωή  ἦν καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων. Καί τό φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καί ἡ σκοτία αὐτό οὐ κατέλαβεν».  (Ἰωάν. 1, 4-5).

Καί ἀναλυτικώτερον: Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον σκορπίζει τήν λάμψιν Του καί μεταξύ τῶν ἐσκοτισμένων ἀπό τήν ἁμαρτίαν καί τήν πλάνην ἀνθρώπων διά νά φωτίσῃ καί αὐτούς ἀλλ’ οἱ σκοτισμένοι αὐτοί ἄνθρωποι δέν τό ἀντελήφθησαν καί δέν ἐνεκολπώθησαν, ἀλλά καί δέν ἠδυνήθησαν νά τό ἐξουδετερώσουν καί νά τό κατανικήσουν. Ὡς τοῦτο ἀκριβῶς συμβαίνει καί εἰς τήν σύγχρονον ἡμῖν τῶν Χριστιανῶν πραγματικότητα.

Σήμερον ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐπί τῇ ἑορτίῳ μνήμῃ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, χαίρει καί ἀγάλλεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σιών καί τέρπεται ἡ ἁγνή Θεοτόκος καί Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ἀνέτειλε καί πάλιν ἡ δόξα τοῦ Κυρίου, δηλονότι ἡ ἑνότης τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας ἐν τῇ εὐχαριστιακῇ ταύτῃ συνάξει καί κοινωνίᾳ τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ φωτός τοῦ κόσμου. «Ἐάν δέ ἐν τῷ φωτί περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ὁ Θεός Πατήρ ἐστιν ἐν τῷ φωτί κοινωνίαν ἔχομεν μετ’ ἀλλήλων καί τό αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας», (Ἰωάν. 1,7).

Ἱκετεύσωμεν τόν ἅγιον μεγαλομάρτυρα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὅλῳ τῷ φωτί παμμάκαρ τῆς Τριάδος, εἰλικρινῶς καταλαμπόμενος ὡς Μάρτυς ἀήττητος εὐσεβείας ὡς ὑπέρμαχος, ὡς νικητής θεόστεπτος, σῶσον οὐρανοφοῖτα τούς σέ τιμῶντας καί δώρησαι τήν εἰρήνην τῷ κόσμῳ καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν πρεσβείαις σου, Χριστός Ἀνέστη».

Εἰς τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Προϊστάμενος π. Θεόφιλος, εὐχαριστῶν  διά  τήν τιμήν καί προσέφερε Αὐτῷ ὡραιοτάτην εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ὁ δέ Ἀρχιμανδρίτης Θεόφιλος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον λειτουργικόν Εὐαγγέλιον ἐπενδεδυμένον μέ ἀργυροῦν κάλυμμα.

Ἀπαντῶν  ὁ Μακαριώτατος, ηὐχαρίστησε τόν Θεόν διά τήν θείαν Λειτουργίαν ταύτην καί τήν θείαν Εὐχαριστίαν, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐνεφάνη καί πάλιν  ἡ ἑνότης τῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν καί ἐπέδωσεν εἰς τόν Ἀρχιμανδρίτην Θεόφιλον ὡραιοτάτην εἰκόνα τῆς Θεοτόκου διά τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις μετά κερασμάτων, ἐν συνεχείᾳ δέ παρετέθη ἑόρτιος μεσημβρινή τράπεζα, εἰς τήν ὁποίαν παρεκάθισε ἡ Πατριαρχική Συνοδεία καί ὁ Πρόξενος τῆς τῆς Ρουμανίας εἰς τό Ἰσραήλ κος Adrian Adam.

 

Β’ Εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς καί εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν  τῶν Ἱεροσολύμων δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί πανηγυρικῆς Ἀρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.

α.  Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τήν ἐπονομαζομένην «τοῦ Νοσοκομείου», καθ’ ὅτι ἐπί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Χρυσάνθου (1707-1731) τό Πατριαρχεῖον διετήρει ἐντός τοῦ περιβόλου αὐτοῦ νοσοκομεῖον.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς   θ. Λειτουργίας, προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος καί μετεῖχεν εὐλαβές ἐκκλησίασμα ἐκ μοναζουσῶν καί πιστῶν ἑλληνοφώνων, ρωσοφώνων καί ρουμανοφώνων, οὕς ἐδεξιώθη  πλουσιοπαρόχως ἡ καθηγουμένη ὁσιολογιωτάτη μοναχή Πανσέμνη.

β. Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς Ἑβραϊκῆς, ἐπονομαζομένην οὕτως, ἐπειδή εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς Ἑβραϊκῆς συνοικίας τῶν Ἱεροσολύμων πλησίον τῆς Πύλης τῆς Σιών καί ἀνήκουσαν εἰς τάς ἀρχαίας Μονάς τοῦ Πατριαρχείου. Εἰς αὐτήν ὑπῆρχε γηροκομεῖον καί ξενών διά τούς προσερχομένους εἰς τά Ἱεροσόλυμα προσκυνητάς ἀρχικῶς καί ἔπειτα διά τούς διακονητάς τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς  πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης καί ἔψαλλον οἱ ἐξ Ἑλλάδος καθηγηταί Βυζαντινῆς Μουσικῆς,   ἐρευνηταί εἰς τήν Βιβλιοθήκην τοῦ Πατριαρχείου κ. Μπαλαγιῶργος καί κα Κρητικοῦ.

Τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα ἐδεξιώθη πλουσιοπαρόχως ἡ καθηγουμένη ὁσιολογιωτάτη μοναχή Ἄννα, ἡ καί ἀνακαινίζουσα μετ’ ἐπιμελείας καί ἀφοσιώσεως τήν Ἱεράν Μονήν τῇ συνδρομῇ εὐλαβῶν δωρητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί κυρίως ἐκ Κύπρου καί προσέφερεν εἰς τό ἐκκλησίασμα καί εἰς τούς ἄλλους εὐλαβῶς προσερχομένους προσκυνητάς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/KRWjzDQ0Fco

httpv://youtu.be/S_NIxGbHaqM

httpv://youtu.be/6l51Z-gyogE