Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΛΥΔΔΑΝ.

Τό Σάββατον, 3^ην /16^ην Νοεμβρίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν αὐτοῦ ἐν Λύδδῃ.

Ὁ Ἱερός αὐτός προσκυνηματικός Ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἶναι ὁ πρῶτος ἀνεγερθείς πρός τιμήν αὐτοῦ μετά τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τό 313 μ.Χ. ὑπό τῆς μητρός αὐτοῦ Ἁγίας Ἑλένης, ἐλθούσης εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν τό 326 μ.Χ, ἐπί τοῦ τάφου, εἰς τόν ὁποῖον εἶχον μετακομισθῆ τά τίμια αὐτοῦ λείψανα ὑπό τοῦ ὑπηρέτου αὐτοῦ ἐκ Ρώμης, εἰς τήν ὁποίαν Ρώμην ἐμαρτύρησε ὁμολογήσας τόν Χριστόν, μεταστάς οὕτως ἐκ τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ εἰς τόν στρατόν τῆς στρατείας τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἱερός αὐτός Ναός ἐνίκησε τήν δύναμιν τοῦ χρόνου καί τάς μεταλλάξεις τῶν ἐξουσιῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, τό ἥμισυ δέ αὐτοῦ, ὡς ἐκ τῆς ἱστορίας καί τῆς δομῆς τοῦ κτιρίου μαρτυρεῖται, ἐλήφθη διά χρήσιν εἰς τζαμίον.

Εἰς τό ἐναπομεῖναν μεγαλοπρεπές τμῆμα αὐτοῦ ὑπεράνω τοῦ ἐν εἴδει κρύπτης- παρεκκλησίου διατηρουμένου τάφου αὐτοῦ ἐτέλεσε τήν Θείαν Λειτουργίαν ἡ Α.Θ.Μ ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, γενόμενος δεκτός ὑπό τῶν Προσκόπων τῆς πόλεως Λύδδης τήν πρωΐαν, τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Συμβουλίου Μάτζλις καί τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως τῆς Λύδδης κ. Ἀβίβ Βάσερμαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ἀρχαγγέλσκ κ. Δανιήλ παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου καί τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Κωνσταντινούπολιν Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὡς τοῦ ἡγουμένου τῆς Ρέμλης Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί Ἱεροδιακόνων, προσευχομένου τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Σπυρίδωνος Λαμπρίδη καί τοῦ Σέρβου Πρέσβεως καί πυκνοῦ λαοῦ ἐκ τῆς πόλεως τῆς Λύδδης καί τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Ἰόππης καί τῆς Ρέμλης, ἀλλά καί ἐκ τῶν πόλεων τῆς Γαλιλαίας καί ἐξ αὐτῶν τῶν κατεχομένων περιοχῶν τῆς Ἰουδαίας καί Σαμαρείας, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας ὑπό τόν Πρωτοψάλτην τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσσιστί καί ρουμανιστί, τῇ εὐλαβεῖ συμμετοχῇ τοῦ ἐκκλησιάσματος.

Πρός τό εὐσεβές τοῦτο χριστεπώνυμον πλήρωμα, κατερχόμενον καί προσκυνοῦν τόν τάφον τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐν εὐλαβείᾳ, σεβασμῷ καί κατανύξει, ἐκήρυξε τόν Θεῖον Λόγον εἰς τό Κοινωνικόν τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος , ἔχοντα ἑλληνιστί οὕτως:

«Τοῦ Χριστοῦ τό γεώργιον, τόν γενναῖον ἐν μάρτυσι, τόν σοφόν Γεώργιον εὐφημήσωμεν, τῆς ἀληθείας τόν κήρυκα, κλῆμα τό ἀείζωον, τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς, τόν καρπόν ἐξανθήσαντα, καί πηγάσαντα εὐσεβείας τό γλεῦκος καί τούς πίστει ἐκτελοῦντας ἐτησίως τοιούτου τήν μνήμην εὐφραίνοντα», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

 Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία καί ἰδίᾳ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἑορτάζει τά ἐγκαίνια τοῦ ἱεροῦ τούτου μεγαλοπρεποῦς καί ἱστορικοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ ἀνεγερθέντος ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ ἁγίου μεγάλου καί ἱσαποστόλου Κωνσταντίνου.

Κατά δέ τήν ἡμέραν τῶν ἐγκαινίων κατετέθησαν ἐν τῷ ἐν τῷ ναῷ κενοταφίῳ τά λείψανα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου,  «ἀενάους κρουνούς θαυμάτων παρέχοντος τοῖς πιστῶς προσιοῦσι αὐτῷ, δοξάζειν γάρ οἶδε ὁ Θεός τούς Αὐτόν δοξάζοντας» κατά τόν Συναξαριστήν αὐτοῦ.

 Ὁ ἅγιος Γεώργιος ἀνεδείχθη μέγας μάρτυς καί κῆρυξ τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, διότι «οὐκ ἐπῃσχύνθη τό μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ καταργήσαντος μέν τόν θάνατον, φωτίσαντος δέ ζωήν καί ἀφθαρσίαν διά τοῦ εὐαγγελίου αὐτοῦ», ( Β’ Τιμ. 1,8-10).

 Μέ ἄλλα λόγια ὁ Γεώργιος ὤν ἀνώτερος ἀξιωματικός τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ καί φωτισθείς ὑπό τῆς γνώσεως τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, ἀπέρριψε τήν θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἤ καλλίτερον εἰπεῖν τήν θρησκείαν τῆς δαιμονολατρείας καί τῆς ἐθελοθρησκείας καί υἱοθέτησε τήν θρησκείαν τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας, τῆς ὁποίας καί ὑπερημύνθη μέχρις αἵματος, γενόμενος οὕτω μιμητῆς τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «ἀλλά μενοῦνγε καί ἡγοῦμαι πάντα  ζημίαν εἶναι διά τό ὑπερέχον τῆς γνώσεως Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μου, δι’ οὗ τά πάντα ἐζημιώθην καί ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι, ἵνα Χριστόν κερδήσω», (Φιλιπ. 3,8). Ἰδού ἀγαπητοί μου, διά τί ὁ ἅγιος Γεώργιος ἀνεδείχθη κῆρυξ τῆς ἀληθείας καί κλῆμα τό ἀείζωον τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.

 Λέγομεν «τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ», διότι ἡ σεσαρκωμένη ἀλήθεια, δηλαδή ὁ Χριστός ἐνεργεῖ διά τῆς Ἐκκλησίας ἐντός τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν ἱστορίας. Ἡ δέ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος διακρίνεται εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ κτιστοῦ καί πεπερασμένου κόσμου τούτου καί εἰς τήν ἱεράν ἱστορίαν. Ἡ δέ ἱερά ἱστορία δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἱστορίαν τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων, τῶν μοναχῶν καί τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν. Ἡ ἀποστολική παράδοσις καί δογματική διδασκαλία τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας, τῆς μητρός πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, εἶναι ἡ πανοπλία, τήν ὁποίαν καλούμεθα νά ἐνδυθῶμεν, διά νά προστατεύσωμεν τούς ἑαυτούς μας ἀπό τήν σύγχρονον τῆς ἐποχῆς μας μάστιγα τῆς συγχύσεως καί τῆς πλάνης, ὡς κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγων: «Ἀδελφοί μου, … ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.  διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι», (Ἐφεσ. 6, 10-13).

 Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ ἐνεδύθησαν πάντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἅγιοι καί πάντες ὅσοι ἐμαρτύρησαν ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἐξ ἄλλου, ὡς λέγει ὁ σοφός Παῦλος: «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». (Β’ Τιμοθ. 3, 12-13).

 Ἡ ἑόρτιος μνήμη τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὡς καί ἡ ἐποχή αὐτοῦ δέν ἀποτελεῖ ἱστορικόν παρελθόν, ἀλλά παρόν καί μέλλον. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι οἱ ἐκτοπισμοί ἐκ τῶν πατρογονικῶν ἑστιῶν, οἱ διωγμοί καί οἱ μαρτυρικοί θάνατοι ἀθῴων παιδιῶν καί συνανθρώπων ἡμῶν ἰδία ὁμοφρόνων καί ὁμοδόξων ἡμῶν ἀδελφῶν ἐγγύς καί μακράν τοῦ τόπου τῆς παρεπιδημίας ἡμῶν κατά Παῦλον εἶναι ἀναντίρρητος πραγματικότης, εἰς τήν ὁποίαν ταύτην πραγματικότητα ἔχουν ἀπόλυτον ἐφαρμογήν καί ἰσχύν οἱ λόγοι τοῦ Εὐαγγελίου: «ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν, 16,2). Καί ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: ἀλλ’ ὡς νά μή ἦτο ἀρκετόν αὐτό, ἔρχεται ὥρα, κατά τήν ὁποίαν καθένας πού θά σᾶς φονεύῃ, θα νομίσῃ ὅτι ὄχι μόνον δέν ἐγκληματεῖ, ἀλλ ὅτι μέ τον φόνον αὐτόν προσφέρει λατρείαν εἰς τόν Θεόν. «Ὥς εἰς λατρείας δύναμιν τῆς θεοφιλοῦς τόν καθ’ ὑμῶν οἰηθῆναι θάνατον» κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας.

 Μέ ἄλλα λόγια, τό ἔργον τοῦ διαβόλου πολλάκις διεξήχθη ὑπό τήν στολήν τοῦ διακόνου τοῦ Θεοῦ καί πολλάκις σφοδροί πολέμιοι τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας ἐκάθισαν «εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ», (Β’ Θεσσ. 2,4). Διά τοῦτο καί ὁ μελῳδός δοξολογικῶς ἐπαινεῖ τόν μεγαλομάρτυρα Γεώργιον, λέγων: «Ράβδῳ λόγων σου ἱερῶν ἀνέτρεψας δαιμόνων τήν πληθύν καί ἠλευθέρωσας πιστῶν τάς ἀγέλας τῆς τούτων λύμης Χριστῷ μελῳδούντων Εὐλογεῖτε τά ἔργα τόν Κύριον καί ὑπερυψοῦτε αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας. Καί ἀλλαχοῦ: «Τοῖς ρείθροις τῶν αἱμάτων σου, τῆς ἀπάτης τήν φλόγα ἀπέσβεσας καί Χριστόν ἐδόξασας, Γεώργιε ἀθλοφόρε. Ὅθεν στέφος ἐδέξω ἀφθαρσίας καί ζωῆς ἐκ δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου».

 Αὐτός οὗτος ἀγαπητοί μου εἶναι καί σκοπός τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, νά μᾶς καταστήσῃ ἀξίους τοῦ στέφους τῆς ἀφθαρσίας καί ζωῆς ἐκ δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου καί νά μᾶς κατατάξῃ πρός λιμένα σωτήριον καί πρός φῶς τό ἀνέσπερον τῶν Ἁγίων. Τοῦτο ἀπαιτεῖ νηστείαν, προσευχήν ἀδιάλειπτον καί κάθαρσιν τῶν διανοιῶν ἡμῶν, τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας μελῶν. Διό καί ὁ θεῖος Παῦλος παραγγέλλει λέγων: «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε·», (Α’ Κορινθ. 16,13). «Τῇ προσευχῇ προσκαρτερεῖτε, γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ, προσευχόμενοι ἅμα καὶ περὶ ἡμῶν, ἵνα ὁ Θεὸς ἀνοίξῃ ἡμῖν θύραν τοῦ λόγου, λαλῆσαι τὸ μυστήριον τοῦ Χριστοῦ, δι’ ὃ καὶ δέδεμαι, ἵνα φανερώσω αὐτὸ ὡς δεῖ με λαλῆσαι.᾿Εν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι», ( Κολοσ. 4, 2,5).

 Ἱκετεύσωμεν τόν σήμερον τιμώμενον Ἅγιον Γεώργιον καί μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Τοῦ Χριστοῦ τῷ σημείῳ καθοπλισθείς ἐν αὐτῷ τῶν τυράννων πᾶσαν ἰσχύν ἀνδρείως κατέβαλες ὡς τῆς πίστεως πρόμαχος τήν ἀθεΐαν πᾶσαν εἰδώλων διήλεγξας καί τούς πιστούς θεόφρον τῇ πίστει ἐστήριξας· ὅθεν ἐπαξίως τούς τῆς νίκης στεφάνους ἀθλήσας ἀπέλαβες ἐκ χειρός τοῦ Κυρίου σου, ἀθλοφόρε Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δρήσασθαι τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τήν ἁγίαν μνήμην σου , Ἀμήν».

καί ἔχοντα οὕτως ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/11/16/2822

Εὐθύς μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν ὁ Καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος προσέφερεν ἀφέψημα καί γλυκίσματα εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί τόν λαόν εἰς τό ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας ἡγουμενεῖον, περί τήν μεσημβρίαν δέ παρετέθη ὑπ’ αὐτοῦ καί τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως τράπεζα εἰς τόν «Νάντι» -Ὅμιλον τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν, εἰς τούς ἱερεῖς, εἰς τούς Πρέσβεις τῶν Ὀρθοδόξων κρατῶν καί ἄλλους ἐκ τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου, παρουσίᾳ τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως Ρέμλης κ. Ἀβίβ Βάσερμαν καί τῆς πρώην Χριστιανῆς βουλευτοῦ, κας Νάντια Χέλουε καί ἐκπροσώπου τῆς Ἰσλαμικῆς Κοινότητος τῆς Ρέμλης.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς συνδαιτυμόνας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:  https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/11/16/2821

καί προσέφερεν χρηματικόν ποσόν διά τήν ἐνίσχυσιν τῆς Κοινότητος καί τῶν Προσκόπων τῆς πόλεως τῆς Λύδδης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/WQhwDhVGbhI