Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Τετάρτην, 28ην Ἰουλίου/10ην Αὐγούστου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῆς Κοιμήσεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χοζεβίτου τοῦ Νέου, τοῦ ἐκ Ρουμανίας, τήν κατάταξιν τοῦ ὁποίου εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπεφάσισεν ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

ς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης ἐν ὁλονυκτίῳ ἀγρυπνίᾳ μετά Θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ψαλλόντων τῶν μοναχῶν τῆς μονῆς ταύτης καί μετέχοντος ἑκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἀλλαχόθεν.

Ἅμα τῇ ἀφίξει, ὁ καθηγούμενος τῆς Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος, προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Ἀσκητήν τῶν σπηλαίων Χοῤῥάθ τιμήσωμεν, θαυματουργόν Ἰωάννην, νεολαμπῆ Χοζεβᾶ, τῆς Μονῆς φωστῆρα ἂρτι ἀνατείλαντα…»

 Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

μετά τῆς Τιμίας Ὑμῶν Συνοδείας,

 διά πρώτην φοράν ἑορτάζομεν σήμερον τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νέου Χοζεβίτου, ὀ ὀποῖος πνευματικῶς ἢθλησεν ἐν τῇ Ἱερᾷ Λαύρᾳ τοῦ Χοζεβᾶ ἀρχικῶς καί ἐν τῇ σκήτῃ τῆς Λαύρας, τήν καλουμένην τῆς Ἁγίας Ἂννης, ἀκολούθως. Καί κατέλιπεν ὐμῖν ὑπογραμμόν ἐνασκήσεως μοναχικῆς, κοινοβιακῆς καί ἐρημιτικῆς. Διότι, ὃπως οἱ ἃγιοι Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τονίζουν, αἱ ἱεραί Μοναί εἶναι αἱ ἀκροπόλεις τῶν ἀγωνιζομένων, οἱ τόποι ὃπου ἐμπράκτως βιοῦται ἡ Εὐαγγελική ζωή.

Ἡ φωτιστική καί ζωοποιός Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἐνοικεῖ πλουσίως εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί σαφῶς καί εἰς τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἀναδεικνύει συνεχῶς, ἀνά τούς αιῶνας, νέους ἁγίους, εἶς ἐκ τῶν ὁποίων καί ὁ νῦν τιμώμενος ἃγιος. Τό γεγονός τοῦτο, ἀποδεικνύει ὃτι τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, διαφυλλἀτον ἀνόθευτον τήν Παράδοσιν τῆς Ὀρδοδόξου Ἐκκλησίας, ἀναγεννᾷ καί ἀναμορφώνει τάς ψυχάς τῶν προσερχομένων εἰς τήν μοναχικήν πολιτείαν, εἰς τάς Μονάς καί τάς Σκήτας τῆς Ἁγίας Γῆς.

Ἡ Ὑμετέρα Θειοτάτη Μακαριότης, ὡς λίαν ἁγιόφιλος καί ὀρθοτομοῦσα τόν λόγον τῆς ἀληθείας, παρίσταται σήμερον ἐν τῇ ἱστορικῇ Λαύρᾳ τοῦ Χοζεβά, ὃπως δεόντως τιμήσῃ τόν ἂρτι καταταγέντα εἰς τό ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας, ἃγιον Ἰωάννην τόν Νέον Χοζεβίτην, κατά τόν πρῶτον πανηγυρικόν Ἑορτασμόν τῆς μνήμης αὐτοῦ!

 Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

ὡς εὖ παρέστητε!

Δεῦτε ἂρξωμεν τῆς Πανηγύρεως!

 

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Δίκαιοι δέ εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι, καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν, καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά Ὑψίστῳ. Διά τοῦτο λήψονται το βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου, ὃτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτούς καί τῷ βραχίονι  ὑπερασπιεῖ αυτῶν». (Σοφία Σολομῶντος 5, 15-16)

Ἁγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

«ὡς φοῖνιξ ἐξήνθησεν ἐν τῷ οἲκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὑλαῖς τοῦ Θεοῦ» (Ψαλμ. 91, 13-14), δηλονότι ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Χοζεβᾶ παρά τόν χείμαρρον Χοράθ, ὁ δίκαιος τοῦ Κυρίου ἃγιος Ἰωάννης ὁ νέος Χοζεβίτης ὁ ἐκ Ρουμανίας ὁρμώμενος, ὃστις καί ἒλαβε «το βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου» λέγει ὁ Σοφός Σολομών (5, 15-16)

Ὁ ἐν τῇ «ἑκκλησία τῶν πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων» (Ἑβρ. 12-23) συναριθμηθείς Ὁσιος πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ νέος, συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς εἰς τόπον τοῦτον τοῦ ἁγιάσματος Κυρίου, ἳνα ἑορτίως καί πανηγυρικῶς ἐπιτελέσωμεν τόν ἐγκαινιασμόν τῆς ἐτησίου αὐτοῦ μνήμης, ἐν μέσῳ τῶν καθηγητῶν τῆς ἐρήμου, ἁγίων Γεωργίου καί Ἰωάννου, ὧν καί συνασκητής ἐγένετο αὐτῶν.

Ὁ πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ νέος, ἀγαπητοί μου, τῷ ὂντι ἀνεδείχθη ἐν σώματι ἂγγελος και θαυματουργός ὡς μαρτυρεῖ τόσον ἡ αὐστηρά αὐτοῦ ἀσκητική πολιτεία ἐν τοῖς ῥείθροις τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ καί ἐν τοῖς σπηλαίοις τοῦ χειμάρρου Χοράθ, ὃσον καί ἡ ἰαματική αὐτοῦ εὐεργεσία πᾶσι τοῖς ζητοῦσιν αὐτήν.

Ἡ δέ ἂρρητος εὐωδία ἡ ἀναβλύζουσα ἐκ τοῦ, πρό τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ὁλοσώμου σκηνώματος αὐτοῦ, ἐπιβεβαιώνει τήν τοῦ θείου Παύλου ρῆσιν: «τῷ δέ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καί τήν ὀσμήν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι’ ἡμῶν ἐν παντί τόπῳ ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, οἷς μὲν ὀσμὴ θανάτου εἰς θάνατον, οἷς δὲ ὀσμὴ ζωῆς εἰς ζωήν». (Β΄ Κορινθ. 2, 14-16). Καί ἀναλυτικώτερος εὐχαριστία δε ὀφείλεται εἰς τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος νικῶν καί θριαμβεύων περιφέρει καί ἡμᾶς πάντοτε εἰς τόν θρίαμβόν του, ὡς διακόνους τῆς νίκης του, πού συντελεῖται διά τόν Χριστόν καί τό Εὐαγγέλιόν του. Ὀ Θεός κατά τήν θριαμβευτικήν πορείαν τοῦ Εὐαγγελίου του φανερώνει διά μέσου ἡμῶν τήν εὐωδίαν τῆς γνώσεώς του εἰς κάθε τόπον. Διότι πράγματι ἡμεῖς οἱ διάκονοι και κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου εἲμεθα Χριστοῦ εὐωδία, εὐχάριστως εἰς τόν Θεόνˑ εὐωδία δέ μεταξύ τῶν σωζομένων, καθώς καί μεταξύ ἐκείνων πού καταδικάζονται εἰς αἰώνιον ἀπώλειαν. Εἰς ἂλλους μέν μυρωδιά θανατηφόρος, πού φέρει θάνατον, εἰς ἂλλους δέ μυρωδιά ζωηφόρος πού παρέχει ζωήν.

Χαίρει καί ἀγάλλεται ἡ μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν ὃ,τι Κύριος Σαβαώθ ἐχαρίσατο αὐτῇ ἂνθος ἀφθαρσίας, δοχεῖον τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί πηγήν ἀκένωτον ἰαμάτων, τόν σήμερον τιμώμενον Ὃσιον Ἰωάννην τόν νέον Χοζεβίτην. «Τίς ἐξιχνιάσει τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ» (Σοφία Σειράχ 18,4). «Ὃ,τι ζῇ Κύριος ὁ Θεός τῶν δυνάμεων» (Γ΄ Βασιλ. 17,1) καί «θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. 67, 36).

Ναί, ἀδελφοί μου «θαυμαστός ὁ Θεός ἡμῶν» διότι τό χοϊκόν καί κτιστόν αὐτοῦ πλάσμα τόν Ὃσιον ἠμῶν, δηλονότι πατέρα Ἰωάννην ἠξίωσε τῆς μεθέξεως τοῦ θείου καί ἀκτίστου φωτός, τοῦ φωτός τῆς μεταμορφώσεως τοῦ ἐπιγείου ἀνθρώπου εἰς ἂνθρωπον οὐράνιον.

Μιμητής τοῦ θείου Παύλου καί συμπολιστής τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ γενόμενος ὁ Ὃσιος ἡμῶν Ίωάννης, οὐκ ἐπαύσατο κηρύττειν Χριστόν Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα, Χριστόν Θεόν καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου λόγῳ τε καί ἒργῳ. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἐν τῇ ἀφθάρτῳ καί εὐωδιάζοντι σκηνώματι τοῦ ἁγίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου θεώμεθα τήν ἐν τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ[συνανάστασιν τῶν δικαίων τοῦ Θεοῦ Πατρός. Αἰσθανόμεθα τῇ ὀσμῇ τήν πρόγευσιν τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

«Τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν» (Ψαλμ. 76, 14) καί πάλιν ἀναφωνεῖ ὁ προφητάναξ Δαυίδ. Αὐτόν ἀκριβῶς τόν «Θεόν τόν Μέγαν καί θαυμαστόν» καταγγέλλει καί ἡ ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἐκκλησία. Αὐτόν τόν Θεόν τόν Μέγαν διακονεῖ λατρευτικῶς καί ἀσκητικῶς διά τῆς αδιαλείπτου προσευχῆς ἡ τῶν μοναστῶν τῆς ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου καί τῆς Ἰουδαίας τῆς Παλαιστίνης. Αὐτόν τόν θαυμαστόν Θεόν εὐαγγελίζεται διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ γεραρά τῶν Ἀγιοταφιτῶν Ἀδελφότης, ἧς μέλος γνήσιον ἐγένετο καί ὁ Ὃσιος ἡμῶν Πατήρ Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος εκλήθη θείᾳ ἐπινεύσει εἰς τό τῆς Ἱερωσύνης ἀξίωμα ἐπί τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Πατριάρχου Τιμοθέου. «Ὡς δέ μαρτυρεῖται ἐκ τοῦ σωζομένου ἐν τῷ ἀρχείῳ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Χοζεβᾶ χειροτονητηρίου αὐτοῦ, ἐχειροτονήθη εἰς Διάκονον ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Νεαπόλεως κ. Παντελεήμονος καί εἰς Πρεσβύτερον ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Φιλαδελφείας κ. Ἐπιφανίου.

Ἱερεύς ὢν ὁ ἃγιος Ἰωάννης ἐτέλει τήν θείαν λειτουργίαν, δηλονότι τό μέγα μυστήριον τῆς Θείας Ευχαριστίας ἀνελλιπῶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ ἀναιμάκτῳ θυσιαστηρίῳ τοῦ ναοῦ τούτου, μή παύων δεόμενος ὑπέρ πάντων τῶν δεξαμένων και καταδιωξάντων αὐτῶν. Περιττόν δέ να εἲπωμεν ὃτι ἡ μεγάλη τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου Λαύρα ὑπῆρξεν ἐκπαιδευτήριον τῆς ἐν Χριστῷ μοναχικῆς καί ἀσκητικῆς αὐτοῦ πολιτείας καί δή τῆς προσευχῆς ὡς τοῦτο διατυπώνεται ἐναργέστατα εἰς τούς ποιητικούς αὐτοῦ λόγους: «Θά ήθελα το Μνῆμα σου, Δέσποτα, να τό μουσκέψω μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί πάντα μέ τά δάκρυά μου νά δείχνω τήν εὐγνωμοσύνη μου».

Παρακαλέσωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τόν Ὃσιον καί Δίκαιον τοῦ Θεοῦ, Πατέρα δέ ἡμῶν, Ἰωάννην ὃπως διά τῶν Πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, τήν ὁποίαν ἰδιαιτέρως ηὐλαβεῖτο, καί διά τῶν ἰκεσιῶν αὐτοῦ τύχωμεν τοῦ ἐλέους καί τῆς βοηθείας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δηλονότι τῆς κληρονομίας τοῦ Παραδείσου ὡς γράφει εἰς τά ποιήματά του λέγων: «Νά πεθάνεις για ὃλα τα κοσμικά/ πού φεύγουν σά νά εἶναι ὁνειρο/ γιά νά κληρονομήσεις τήν γλυκύτητα τοῦ Παραδείσου.

 Ἀμήν.

 

Μετά τήν Θ. Λειτουργίαν ὁ ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος παρέθεσε τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί τό ἑκκλησίασμα.

 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας