Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τό Σάββατον, 13^ην /26^ην τοῦ μηνός Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Πατρικίου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος αὐτοῦ εἰς τήν κώμην Ζντέϊντε τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης.

Ἡ ἐν λόγῳ Κοινότης εἶναι μία ἐκ τῶν δώδεκα, τῶν ὑπαγομένων εἰς τήν Μητρόπολιν Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος, εἰς τήν ὁποίαν Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος εἶναι ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος.

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἔδωσε τήν εὐκαιρίαν τῆς τελέσεως τῆς θείας Λειτουργίας, προκειμένου ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος νά ἀκούσῃ καί νά γνωρίσῃ ἐκ τοῦ σύνεγγυς τά ἀπασχολοῦντα τήν ἐν λόγῳ Κοινότητα προβλήματα.

Ἀφιχθείς ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν εἴσοδον τῆς κώμης, προϋπηντήθη ὑπό τῶν Προσκόπων καί τῶν ἱερέων, ἀκολούθως δέ ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Οἱ πλεῖστοι ἐκ τῶν ἑπτακοσίων καί πλέον Ὀρθοδόξων κατοίκων τῆς κώμης ταύτης, ἀριθμούσης δέκα χιλιάδας κατοίκων τό σύνολον μετέσχον εἰς τήν θ. Λειτουργίαν, εἰς τήν ὁποίαν βυζαντινῷ καί κατανυκτικῷ τῷ ὕφει ἔψαλεν ἡ χορῳδία τῆς Ἄκκρης καί τοῦ Σαχνίν ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Εἰς τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Εἶπεν ὁ Κύριος. «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων», (Ἰωάν. 10,9-11).

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

 Ἡ πανσθενής χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγε σήμερον εἰς τόν ἱερόν τοῦτον Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πατρικίου, ἐν τῷ μεγάλῳ καί ὡραίῳ χωρίῳ ὑμῶν Shdeide, διά νά εὐχαριστήσωμεν τόν καλόν ἡμῶν Ποιμένα καί Σωτῆρα Χριστόν, ὁ Ὁποῖος τήν ψυχήν τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων, δηλονότι ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων. Ἡ εὐχαριστιακή καί λειτουργική αὕτη σύναξις ἡμῶν τελεῖται ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ μεγάλου Πατρός καί Οἰκουμενικοῦ διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας Ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου.

Ἀπευθυνόμενος πρός τούς μαθητάς Αὐτοῦ, ὁ Χριστός λέγει αὐτοῖς: «Ἐγώ εἰμί ἡ θύρα δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σῳθήσεται». Ἑρμηνεύων τούς Κυριακούς λόγους ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «θύρας τάς Γραφάς ἐκάλεσεν. Αὗται γάρ τήν θεογνωσίαν ἀνοίγουσιν, αὗται πρόβατα ποιοῦσιν, αὗται φυλάττουσιν». Ἡ θύρα κατά τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας εἶναι ἡ πίστις, διά τῆς ὁποίας μόνης εἰσερχόμεθα πρός τόν Θεόν Πατέρα καί οἰκειούμεθα Αὐτῷ».

Σχολιάζων τούς Κυριακούς λόγους: «Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων», ὁ ἱερός Κύριλλος λέγει: «Χριστός ἐστιν ὁ καλός ποιμήν. Δι’ αὐτοῦ γάρ πρός ἡγεμονίαν καί τό καθηγεῖσθαι  τῶν λογικῶν ποιμνίων ἐρχόμεθα. Θύρα γάρ ὤν τῆς ἱερᾶς τε καί θείας αὐλῆς εἰσδέξεται μέν τόν ἐπιτήδειον, ἀποτειχιεῖ δέ τῷ μή τοιούτῳ τήν εἰς τό εἴσω πάροδον. Ἑαυτόν ποιμένα τόν ὄντως ἀγαθόν ὀνομάζει».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστός εἶναι ὁ πραγματικός τοῦ Θεοῦ Λόγου Ποιμήν, τουτέστιν ὁ ἀληθής Ἐπίσκοπος. Οἱ δέ Ἐπίσκοποι εἶναι ἄμεσοι διάδοχοι τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος χειροτονεῖται καί ἐγκαθίσταται ὑπ’Αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὁ πρῶτος Ἱεράρχης τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ ἀσφαλής τόπος καί χῶρος τῆς λογικῆς Αὐτοῦ ποίμνης, τουτέστιν τῶν διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί Χρίσματος καί τῆς σφραγῖδος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καθισταμένων μελῶν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν», ( Α’Κορ. 12,28).

Ὁ Χριστός φανερῷ τῷ τρόπῳ λέγει εἰς τούς μαθητάς Του ἀλλά καί εἰς ἡμᾶς ὅτι: «ἐγώ αὐτός εἰμι ὁ Ποιμήν ὁ καλός», διά νά μᾶς διαφυλάξῃ ἀπό τούς ποιμένας τούς μιθωτούς, δηλαδή τούς ψευδοποιμένας, ἀλλά καί τούς κλέπτας. Καί πῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διακρίνωμεν τόν καλόν Ποιμένα ἀπό τούς ψευδοποιμένας καί τούς κλέπτας; Ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ καλός καί γνήσιος ποιμήν τίθησι τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων. «Αὐτός», λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «…τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν»·«…ἦτε γὰρ», συνεχίζει ὁ σοφός Πέτρος, « ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ’ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν»,  (Α’Πετρ. 2,25).

Ὁ Χριστός, λοιπόν, καί οἱ ὑπ’ Αὐτοῦ κατασταθέντες Ἐπίσκοποι καί Πρεσβύτεροι τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ, προνοοῦν περί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν τῶν λογικῶν τῆς ποίμνης προβάτων. Ὁ Χριστός κατ’ οὐσίαν, ἀγαπητοί μου, ὡς λέγει ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρείας, εἶναι ὁ προστάτης τῶν ψυχῶν ἡμῶν, (Α’ Κορ. 61,3). Ἰδού διατί ὁ μέγας Παῦλος παραγγέλλει λέγων: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο», (Ἑβρ. 13,17). Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ Παύλου ὁ Ζυγαβηνός λέγει: «Ἡγουμένους λέγει ὁ Παῦλος τούς Ἐπισκόπους, τούς διδασκάλους, τούς πνευματικούς ἄρχοντας τῆς Ἐκκλησίας».

Πράγματι, ὡς τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τούς ἡγουμένους σας, δηλαδή τούς πνευματικούς ἡγέτας καί Ἐπισκόπους σας θά προεκάλει πολλήν λύπην τό παραφέρεσθαι ὑμᾶς διδασκαλίαις ποικίλαις καί ξέναις καί ἀπειθεῖν τούτους διδάσκειν τήν ἀλήθειαν», (Ἑβρ. 13, 9). Ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: Μή σύρεσθε ἐδῶ καί ἐκεῖ ἀπό διδασκαλίας πού εἶναι διαφορετικαί καί ξέναι πρός τήν ἀληθινήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, παρακούοντες καί προκαλοῦντες λύπην εἰς τούς διδάσκοντας τήν άλήθειαν, πνευματικούς, ποιμένας καί Ἐπισκόπους αὐτῆς.

Ναί, ἀγαπητοί μου, δέν πρέπει νά παρασυρώμεθα ἀπό διαφόρους καί ξένας διδασκαλίας, αἱ ὁποῖαι συγχέουν ἤ καί πολλάκις ταυτίζουν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας μέ τό πνεῦμα τῆς πλάνης. Ἰδού τί λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής καί Θεολόγος: «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον· ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη», (Α’ Ἰωάν. 4, 1-3).

Καί πῶς διακρίνωμεν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας ἀπό τό πνεῦμα τῆς πλάνης; Τήν ἀπάντησιν δίδει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, λέγων: «Ἡμεῖς, δηλονότι οἱ Ἀπόστολοι, Ἐπίσκοποι καί διδάσκαλοι τοῦ Εὐαγγελίου καταγόμεθα ἀπό τόν Θεόν καί ἐμπνεόμεθα ἀπό τόν Θεόν…Ἐκεῖνος πού δέν εἶναι ἀπό τόν Θεόν καί δέν ἔχει ἀναγεννηθεῖ ἀπό Αὐτόν, δέν ἀκούει καί δέν δέχεται τήν διδασκαλίαν μας. Μέ τόν τρόπον αὐτόν  διακρίνομεν τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πού ὁδηγεῖ εἰς τήν ἀλήθειαν καί τό πνεῦμα τοῦ διαβόλου πού ὁδηγεῖ εἰς τήν πλάνην·  «ἐκ τούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας ( τοῦ Χριστοῦ )  καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης (τοῦ διαβόλου)», (Α’ Ἰωάν. 4-6).

Τοιοῦτος ἐκ Θεοῦ καταγόμενος καί ἐμπνεόμενος Ἱεράρχης καί ποιμήν καί ὁμότροπος γενόμενος τῶν Ἀποστόλων ἀνεδείχθη καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, περί οὗ ὁ ὑμνῳδός λέγει: «Γέγονας Χρυσόστομε θεόπνευστον ὄργανον, δι’ οὗ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐφώνησε. Τῇ εὐσήμῳ γάρ βοῇ διέδραμε τά πέρατα, ὁ φθόγγος τῆς διδασκαλίας σου καί μιμητής γενόμενος τῶν Ἀποστόλων Ὅσιε, τόν χῶρον κατέλαβες ἐκεῖνον, ὅν ἐπόθησας. Πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, παμμακάριστε, εἰρηνεῦσαι τόν κόσμον καί σῶσαι τάς ψυχάς ἡμῶν». ( Ἑσπερ. Δόξα, ἦχος δ’).

Μέγας ἐξ ἄλλου ὁμολογητής τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνεδείχθη καί ὁ προστάτης τῆς πόλεως καί Κοινότητος ἡμῶν Ἅγιος Πατρίκιος, Ἐπίσκοπος Προύσης, μιμητής γενόμενος τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, μαρτυρήσας ὑπέρ Αὐτοῦ διά τοῦ αἵματός του, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Τῆς Ἐκκλησίας προεστώς, Πατρίκιε, οἷα ποιμήν ἀγαθός ὑπέρ αὐτῆς μάκαρ, τήν ψυχήν σου τέθεικας σύν Ἀκακίῳ, Μένανδρον, Πολύαινόν τε τόν θεῖον, σοφούς πλουτίσας συλλήπτορας ᾇσμα τῷ Θεῷ ἀναπέμποντας».

Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί ὁ μετ’αὐτοῦ συναγαλλόμενος Ἅγιος Πατρίκιος ὁ Ἱερομάρτυς μᾶς καλοῦν νά προετοιμάσωμεν τούς ἑαυτούς μας κατά τό στάδιον τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, διά νά ἀξιωθῶμεν νά ὑποδεχθῶμεν τόν Ποιμένα καί ἀρχηγόν τῆς πίστεως ἡμῶν, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἐκ Παρθένου Μαρίας γεννηθέντα ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ. Ἀμήν.

Καί ὡς ἕπεται ἀραβιστί: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/804/.  

Ὁ Μακαριώτατος ἐπαρασημοφόρησε τόν Προϊστάμενον τῆς ἐνορίας τοῦ Ζντέϊντε οἰκονόμον π. Τζίριες Κασσίς μέ τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἀναγνώρισιν τῆς πεντηκονταετοῦς ἀφωσιωμένης ἱερατικῆς διακονίας αὐτοῦ εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τήν Κοινότητα ταύτην.

Μετά τήν παρασημοφόρησιν ἐτελέσθη τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τοῦ μακαριστοῦ κτίτορος τῆς Ἐκκλησίας ταύτης Μητροπολίτου Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος  Πατρικίου καί τοῦ οἰκονόμου τῆς ἐνορίας ταύτης π. Ἰμβραήμ.

Μετά τήν ἀπόλυσιν, τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου καί τῶν εἰκόνων τοῖς πιστοῖς ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ἔλαβε χώραν δεξίωσις εἰς τήν ἔναντι τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ αἴθουσαν τῆς ἐνορίας.

Εἰς ταύτην, ἐκτός τῶν ἄλλων, προσεφώνησεν ὁ διά τοῦ παρασήμου τιμηθείς οἰκονόμος π. Τζίριες Κασσίς ὁ ἐπί πεντηκονταετίαν καί ἐπί τῆς ἐποχῆς τεσσάρων Πατριαρχῶν διατελέσας οἰκονόμος. Οὗτος ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον καί συνεχάρη Αὐτῷ ἐπί τῇ προλαβούσῃ ἕκτῃ ἐπετείῳ τῆς ἐνθρονίσεως Αὐτοῦ. Οὗτος ἀνεφέρθη εἰς τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος  Πατρίκιον, τόν ἀνεγείραντα τήν Ἐκκλησίαν τῆς ἐνορίας ταύτης ἐπί Πατριάρχου Γερασίμου τό 1896 ἐπί τεμαχίου γῆς, δωρηθέντος αὐτῷ ὑπό τοῦ Τούρκου Μουφτῆ Μαχμούδ Ἐφέντη Ἀράμπη πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Πατρικίου, Ἐπισκόπου Προύσης μαρτυρήσαντος τόν 4^ον αἰ. μ. Χ.,  καί ἑορτάζοντος τήν 19^ην Μαΐου ἑκάστου ἔτους. Ἐπίσης ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν καί τήν λειτουργίαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Πατρικίου εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ Ζντέϊντε καί τήν ὑλικήν Αὐτοῦ καί ἠθικήν βοήθειαν εἰς τήν ἀνακαίνισιν τῆς Ἐκκλησίας καί εἰς ἄλλας Κοινότητας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Ἰσραήλ καί τήν Ἰορδανίαν καί διά τήν τιμητικήν διάκρισιν αὐτοῦ διά τοῦ παρασήμου τοῦ Πατριαρχείου καί δι’ ἄλλα, τά ὁποῖα ἀναφέρει εἰς τήν παρατιθεμένην κάτωθι προσφώνησιν αὐτοῦ ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον : https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/807/

Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησεν ὁ Πρόεδρος τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου κ. Ἰμβραήμ Ἀντών, ὡσαύτως εὐχαριστησας ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος τόν Μακαριώτατον ὡς καί τόν ἡγούμενον τοῦ Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτην π. Ἱλαρίωνα κάι τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον διά τήν ἐπαινετήν βοήθειαν αὐτῶν πρός τήν Κοινότητα Ζντέϊντε. Ἡ προσφώνησις αὐτοῦ ἔχει πλήρης ὡς ἕπεται: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/790/

Ἐπίσης προσεφώνησε ὁ σεΐχης τῆς κώμης ἰατρός Ὀμάρ Καγιάλ, ὁ ὁποῖος ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον, λέγων ὅτι οἱ Χριστιανοί καί οἱ Μουσουλμάνοι συμβιώνουν συναδελφωμένοι, ἄνευ διακρίσεων εἰς τήν κώμην ταύτην, συμφώνως πρός τάς ρήσεις τοῦ Κορανίου καί τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἐπίσης προσεφώνησαν ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος τοῦ Ζντέϊντε Ἀμπού Νίμερ, ὁ ὁποῖος ἐτόνισε ὅτι ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ Ζντέϊντε ἀποτελοῦν ἕνα ποίμνιον.

Τάς προσφωνήσεις ἐν τῇ δεξιώσει ταύτῃ ἐπεσφράγισεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου ἔχουσα ἀραβιστί ὡς ἕπεται: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/802/

Μετά τήν δεξίωσιν ταύτην ἠκολούθησε γεῦμα εἰς παρακείμενον τῇ κώμῃ τοῦ Ζντέϊντε ἑστιατόριον.

Μετά τό γεῦμα ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη εἰς τήν οἰκίαν αὐτοῦ τόν ἀναρρωνύοντα ἐξ ἐγχειρίσεως καρδίας ἱερέα π. Νταούντ τῆς κώμης Πκέα καί ἐν συνεχείᾳ συνελυπήθη οἰκογένειαν εἰς τήν πόλιν Κούφρ Γιασίφ διά τήν ἐκδημίαν εἰς Κύριον μέλους αὐτῆς.

Έκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder