Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Κυριακήν, 23ην Ὀκτωβρίου / 5ην Νοεμβρίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τόν Ἱερόν Ναόν αὐτοῦ, τόν κείμενον μεταξύ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί ἀποτελοῦντα τόν καθεδρικόν Ναόν τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τόν Ἱερόν τοῦτον Ναόν προεξῆρξεν ἀφ’ ἑσπέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ ὡς χοροστατῶν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συμπροσευχομένων Αὐτῷ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου δεξιά ἑλληνιστί καί τῆς Ἀραβοφώνου χορῳδίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἀριστερά, προσευχομένων μελῶν τῆς Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Τήν πρωΐαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξε ὡς λειτουργός ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος τῇ τάξει ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ διακόνου π. Ἀναστασίου, καί πάλιν ψαλλόντων τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Γεωργίου Ἀλβανοῦ μετά τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών δεξιά ἑλληνιστί καί τῆς Ἀραβοφώνου χορῳδίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἀριστερά, ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου, μετέχοντος δέ εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ πολλῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσσίας καί Ρουμανίας, συμπροσευχομένων ἐν κατανύξει καί εὐλαβείᾳ.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Πᾶσαν χαράν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ὅτι τό δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν· ἡ δέ ὑπομονή ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καί ὁλόκληροι ἐν μηδενί λειπόμενοι». Ὡς πρόξενον τελείας χαρᾶς θεωρήσατε, ἀδελφοί μου, ὅταν πέσητε μέσα σέ δοκιμασίαν καί θλίψεις διαφόρους. Θά χαίρετε δέ εἰς τάς θλίψεις καί τούς πειρασμούς αὐτούς, ὅταν ἔχητε τήν γνῶσιν ὅτι τό νά δοκιμάζηται ἡ πίστις σας διά τῶν θλίψεων δημιουργεῖ ὡς ἀποτέλεσμα ἀσφαλές καί πλῆρες σταθεράν ὑπομονήν, ἡ δέ ὑπομονή αὐτή ἄς εἶναι ἀκλόνητος καί ἔτσι ἄς παράγῃ πλήρη τόν καρπον τῆς τελειοποιήσεώς σας, διά νά εἶσθε τέλειοι καί ὁλόκληροι, ὥστε νά μήν σᾶς λείπει τίποτε. Διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

Εὐλογητός ὁ Θεός, ὁ Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ καταξιώσας πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ λαμπρᾷ ταύτῃ ἡμέρᾳ ἑορτάσαι τήν ἱεράν μνήμην τοῦ δικαίου καί πιστοῦ μάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὁ ἐν ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Ἰάκωβος κατέχει ἐξέχουσαν θέσιν ἐν τῇ ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ, διότι οὗτος ἐν ἑαυτῷ συγκεντρώνει τό «Ἀποστολικόν», τό «Ἱεραρχικόν»καί τό «Συνοδικόν» ἀξίωμα, ὡς καί τό τοῦ μάρτυρος. Τοῦτο ἀκριβῶς διατυπώνει καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: «Ὡς τοῦ Κυρόυ μαθητής ἀνεδέξω δίκαιε τό Εὐαγγέλιον, ὡς μάρτυς ἔχεις τό ἀπαράτρεπτον, τήν παρρησίαν ὡς Ἀδελφόθεος, τό πρεσβεύειν ὡς Ἱεράρχης».

Ἐν τῆ Καθολικῇ αὐτοῦ ἐπιστολῇ ὁ ἅγιος ἡμῶν Ἱεράρχης μεταξύ ἄλλων μᾶς προτρέπει νά ἀντιμετωπίζωμεν μέ χαράν τούς ποικίλους πειρασμούς. Καί τοῦτο διότι «τό δοκίμιον τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν», (Ἰακ. 1,3. ) Μέ ἄλλα λόγια, ἡ καθαρά καί γνησία πίστις φανεροῦται διά τῶν πειρασμῶν καί δοκιμασιῶν τῶν ἀγαπώντων τόν Θεόν. «Χαρᾶς δέ πάσης οἱ πειρασμοί παραίτιοι τοῖς σπουδαίοις, ὅτι τό δοκίμιον αὐτῶν διά τούτων γίνεται φανερόν», λέγει ὁ ἑρμηνευτής ἅγιος Θεοφύλακτος.

Ἡ ἐν Χριστῷ ὑπομονή, περί ἧς διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος δέν ἔχει σχέσιν μέ τήν στωϊκήν ἀπάθειαν, διά τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος καθίσταται ἔν τινι μέτρῳ ἀναίσθητος εἰς τάς θλίψεις, παθητικῶς καί ἀταράχως δεχόμενος αὐτάς. Ἡ ὑπομονή τῶν Χριστιανῶν εἶναι θριαμβευτική κατανίκησις τῶν θλίψεων, μή ἀφαιροῦσα τίποτε ἀπό τήν δραστηριότητα τοῦ πιστοῦ, ἀλλ’ ὅλως τουναντίον ἐνισχύουσα τήν πίστιν αὐτοῦ, κινοῦσα αὐτόν εἰς εὐγνώμονα εὐχαριστίαν τοῦ Θεοῦ καί ἐντείνουσα τήν ἐνεργητικότητα καί τόν ζῆλον αὐτοῦ. Ὅταν δέ ὑπομένωμεν καρτερικῶς ὡς ὑπό τοῦ Θεοῦ παρεχομένην εἰς ἡμᾶς πᾶσαν δοκιμασίαν, ὁσονδήποτε καί ἄν διαρκῇ αὐτή, καί ὅταν μετά πάσης ὑπακοῆς δεχώμεθα αὐτήν μέχρι σημείου, ὥστε νά μή χάνωμεν τήν ἐσωτερικήν ὑμῶν εἰρήνην, ἀλλά νά αἰσθανώμεθα χαράν δι’ αὐτήν, τότε ἀσφαλῶς ἡ ὑπομονή μας θά ἔχῃ τέλειον ἔργον.

 

Τό τέλειον δέ τοῦτο ἔργον δέν εἶναι ἄλλον ἀπό τήν ἀπόκτησιν τῆς πνευματικῆς ὡριμότητος, κατά τήν ὁποίαν θά ἔχωμεν πλήρεις τάς δωρεάς καί τήν ἠθικήν τελειότητα τοῦ Χριστοῦ, ὡς κηρύσσει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «Μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, (Ἐφεσ. 4,13). Κατά δέ τόν ἅγιον Ἰάκωβον «Μακάριος ἀνήρ ὅς ὑπομένει πειρασμόν. Ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τόν στέφανον τῆς ζωῆς, ὅν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Ἰακ. 1,12).

Τόν «στέφανον τῆς ζωῆς», δηλονότι τῆς αἰωνίου ἐν Χριστῷ ζωῆς ἔλαβε ὁ ἅγιος ἀπόστολος ἡμῶν Ἰάκωβος διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος, ἀναδειχθείς οὕτως παράδειγμα πρός μίμησιν τελείας ὑπομονῆς καί ὑπακοῆς. «Οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ», (Ρωμ. 14,17), κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν δικαιοσύνην καί εἰρήνην καί χαράν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ προγευόμεθα πάντες οἱ γινώσκοντες ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἀποτελεῖ κοσμικήν ὀργάνωσιν ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά εἶναι αὐτό τοῦτο τό μυστικόν Σῶμα του Χριστοῦ. «Ὁ δέ Χριστός», λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, «κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας καί αὐτός ἐστι Σωτήρ τοῦ σώματος» (Ἐφ. 5,23).

Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μᾶς καλεῖ νά ὑποταχθῶμεν εἰς τόν Θεόν καί νά ἀντισταθῶμεν εἰς τά μηχανήματα τοῦ διαβόλου, ἐγγίζοντες τόν Θεόν καί ἁγνίζοντες τάς καρδίας ἡμῶν «Ὑποτάγητε οὖν τῷ Θεῶ, ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ καί φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν. Ἐγγίσατε τῶ Θεῷ καί ἐγγιεῖ ὑμῖν. Καθαρίσατε χεῖρας ἁμαρτωλοί καί ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι», (Ἰακ. 4, 7-8).

Λέγει δέ ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἀπευθυνόμενος κυρίως εἰς ἐκείνους τούς Χριστιανούς, τῶν ὁποίων ἡ πίστις εἶναι ἀμφίβολος καί ὁμοιάζει πρός κῦμα τῆς θαλάσσης. Εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νά ἀπολαμβάνουν ταυτοχρόνως τά τοῦ κόσμου καί τοῦ Θεοῦ. Εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ταυτοχρόνως λατρεύουν Θεόν καί μαμωνᾶν. Διά τοῦτο καί ὑπογραμμίζει ὅτι «Ἀνήρ δίψυχος, ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ», (Ἰακ. 1,8). Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λέγει: δίψυχοι εἶναι οἱ μή μίαν μέν ἔχοντες γνώμην, ἄλλοτε δέ ἄλλως μεταβαλλομένους καί νῦν μέν ἐπαινοῦντας, ὅ λέγουσι μετ’ ὀλίγον δέ ψέγονται ὅπερ εἰρήκασι, καί πάλιν ἐπαινοῦντας ὅπερ πρό μικροῦ διέβαλλον».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, αἱ ἡμέραι τάς ὁποίας ζῶμεν «πονηραί εἰσι», (Ἐφ. 5, 16), διά τοῦτο ἄς ἀκούσωμεν τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι ἀλλ’ ὡς σοφοί ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσί», (Ἐφ. 5, 15-16). Μετά δέ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου εἴπωμεν: Ἰδού θεωροῦμεν εὐτυχεῖς ἐκείνους πού διεκνύουν ὑπομονήν· «Ἰδού μακαρίζομεν τούς ὑπομένοντας».

Παρακαλέσωμεν τόν Ἅγιον Ἰάκωβον, τόν ἔχοντα παρρησίαν ὡς Ἀδελφόθεον καί τό πρεσβεύειν ὡς Ἱεράρχην, ἵνα πεσβεύει Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν υπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί ὑπέρ καταπαύσεως τοῦ πολέμου ἐν τῇ περιοχῇ ἡμῶν καί ὑπέρ εἰρήνης ἐν ταῖς καρδίαις τῶν κατοικούντων τήν πόλιν τῆν Ἁγίαν Ἀμήν».

Ἀπολυθείσης τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς ἀνῆλθον ἐνδεδυμένοι ἐν λιτανείᾳ διά τῶν βαθμίδων τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου εἰς τό Πατριαρχεῖον, συνοδευόμενοι ὑπό τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, πάντων διερχομένων διά τῆς Πύλης τοῦ Κεντρικοῦ μοναστηρίου καί λαμβανόντων τήν εὐλογίαν τῶν ἀρτιδίων παρά τῆς Γεροντίσσης Σεραφείμας, ὑπευθύνου τοῦ ἀρτοποιείου τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ἀνεπέμφθη δέησις, ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός καί ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς τούς προσκεκλημένους καί ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]