Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Τρίτην, 23^ην Ὀκτωβρίου/5^ην Νοεμβρίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καί ἱερομάρτυρος Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων, εἰς τόν ἀρχαῖον Ἱερόν Ναόν αὐτοῦ, τόν κείμενον ἀναμέσον τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ὑποκάτῳ τοῦ κωδωνοστασίου αὐτοῦ καί ἀποτελοῦντα τόν Καθεδρικόν Ναόν τῆς Ἑλληνορθοδόξου (Rum Orthodox) Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἀφ’ ἑσπέρας, τῇ 2:30 μ.μ., ὥρᾳ, ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου. Τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ παρηκολούθησαν Ἁγιοταφῖται Πατέρες, μονάζουσαι, ἀραβόφωνοι ἐντόπιοι, μέλη τῆς ἐνορίας ταύτης, καί εὐσεβεῖς Ἑλληνόφωνοι καί Ρωσόφωνοι προσκυνηταί. Μετά τήν ἀκολουθίαν, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τήν 8:00 π.μ. ὥραν, κατελθών ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί τῶν πρεσβυτέρων ἐφημερίων τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, οἰκονόμου π. Ἀΐσσα Τούμα καί ἱερέως π. Φάραχ-Χαραλάμπους Μπαντούρ καί ἱεροδιακόνων, συμπροσευχομένου τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά τῶν Προξενικῶν συνεργατῶν αὐτοῦ καί πυκνοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, Ἱεροσολυμιτῶν ἐνοριτῶν καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Πρός τόν χριστεπώνυμον τοῦτον λαόν ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Δεῦτε τὸν πρωτόθρονον πάντες, τῆς Ἐκκλησίας τὸν φωστῆρα, ἱεροῖς Ἰάκωβον ὕμνοις, ὡς ἱεράρχην καὶ θεῖον κήρυκα, τὸν φερωνύμως Δίκαιον, ὀνομασθέντα μεγαλύνωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί, εὐσεβεῖς προσκυνηταί,

Ὁ Πρωτόθρονος τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας Ἰάκωβος ὁ δίκαιος καί ἱερομάρτυς, τοῦ ὁποίου τήν μνήμην ἑορτάζομεν σήμερον ἐν τῷ φερωνύμῳ αὐτοῦ ναῷ, ἐν αὐτῇ ταύτῃ τῇ πατρῴᾳ αὐτοῦ πόλει καί μητρῴᾳ Ἐκκλησίᾳ τῶν Ἱεροσολύμων εἶναι ὁ θεῖος κῆρυξ καί ὁμολογητής τοῦ θείου Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Οὗτος ὁ Ἅγιος, ὁ ὑπό τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ Πατρός ἀναδειχθείς πρῶτος Ἱεράρχης τῶν Ἱεροσολύμων, ποιμήν καί διδάσκαλος Ἰάκωβος, ὁ καί Ἀδελφόθεος κληθείς, κατέλιπεν ἡμῖν τῷ αἵματι αὐτοῦ τήν τοῦ Χριστοῦ μαρτυρίαν κατά τόν συναξαριστήν αὐτοῦ. Ἐξ ἄλλου, κατά τούς ἱστορικούς τῆς Ἐκκλησίας Ἡγήσιππον καί Εὐσέβιον Καισαρείας, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὀλίγον πρό τῆς πολιορκίας τῶν Ἰεροσολύμων ὑπό ζηλωτῶν συμπατριωτῶν αὐτοῦ ἐθανατώθη, ριφθείς ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Ναοῦ κάτω, λιθοβοληθείς καί πληγείς διά ροπάλων κατά τήν ἑορτήν τοῦ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων, ὅτε τοῦ ἐζητήθη ἐνώπιον τοῦ λαοῦ νά δώσῃ τήν μαρτυρίαν περί τοῦ Ἰησοῦ καί ὡμολόγησεν οὗτος ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι «ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου καί ὁ καθήμενος εἰς τά δεξιά τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ», (Ματθ. 26,64).

Χαίρεται καί ἀγάλλεται σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, διότι ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἐγένετο Ἀπόστολος καί πρῶτος Ἐπίσκοπος ἐν Ἱεροσολύμοις παρ’ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καί πρῶτος τήν Θείαν Λειτουργίαν συνέγραψε καί ἐξέθετο, παρ’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ταύτην διδαχθείς.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἐγένετο αὐτόπτης, αὐτήκοος καί μάρτυς τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῷ οἰκονομίας καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ὡς τοῦτο καταδείκνυται καί ἐκ τῆς καθολικῆς αὐτοῦ ἐπιστολῆς, ἔνθα κατονομάζει ἑαυτόν Ἰάκωβον Θεοῦ καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλον. Καί ὄντος ἀναγνωρίζεται οὗτος δοῦλος τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο δέ διότι ἐγένετο πιστός μιμητής λόγῳ τε καί ἔργῳ τοῦ Χριστοῦ, ὡς τοῦτο βεβαιοῦται εἰς τό περί πίστεως κήρυγμα ἐν τῇ ἐπιστολῇ αὐτοῦ λέγοντος: «Τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου, ἐὰν πίστιν λέγῃ τις ἔχειν, ἔργα δὲ μὴ ἔχῃ; Μὴ δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν; Ἐὰν δὲ ἀδελφὸς ἢ ἀδελφὴ γυμνοὶ ὑπάρχωσι καὶ λειπόμενοι ὦσι τῆς ἐφημέρου τροφῆς, εἴπῃ δέ τις αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν, ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ, θερμαίνεσθε καὶ χορτάζεσθε, μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματος, τί τὸ ὄφελος; Οὕτω καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ᾿ ἑαυτήν. Ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν, οὕτω καὶ ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι», (Ἰακ. 2, 14-17 & 26).

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, ἔχουσα ὡς θεμέλιον αὐτῆς τόν Χριστόν καί τούς Ἀποστόλους καί μαθητάς Αὐτοῦ ὡς κήρυκας τοῦ σωτηριώδους Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ, μᾶς καλεῖ σήμερον διά τοῦ Ἁγίου Ἱεράρχου ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου νά ἔλθωμεν εἰς ἐπίγνωσιν τῆς χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως, δηλονότι τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας, ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος: «τοῦτο καλòν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, Ὅς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α’ Τιμ. 2, 3-4). Ἐξ ἄλλου αὐτός ἀκριβῶς ἦτο καί ὁ σκοπός τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Ἐπεβίβασας εἰς θάλασσαν Σοῦ τοὺς ἵππους, τοὺς Ἀποστόλους Σῶτερ, καὶ ἐφώτισαν τὰ ἔθνη, πρὸς τὴν σὴν ἐπίγνωσιν,ἑλκύσαντες Κύριε».

Λέγομεν τοῦτο, διότι πολλοί ἐξ ἡμῶν τῶν πιστῶν δέν παραμένομεν σταθεροί εἰς τήν πίστιν μας εἰς τόν Θεόν καί τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά διερωτώμεθα διά τί δέν εἰσακούεται ἡ προσευχή ἡμῶν. «Αἰτείτω δὲ ἐν πίστει μηδὲν διακρινόμενος· ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικεν κλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένῳ καὶ ῥιπιζομένῳ. μὴ γὰρ οἰέσθω ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήψεταί τι παρὰ τοῦ Κυρίου», (Ἰακ. 1, 6-7), λέγει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος. Τούτου ἔνεκεν ὁ Ἅγιος ἡμῶν Ἱεράρχης μᾶς προτρέπει νά πλησιάσωμεν τόν Θεόν μέ μετάνοιαν καί ἐξαγνισμόν. «Ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, λέγει ὁ Ἀδελφόθεος, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν, καθαρίσατε χεῖρας ἁμαρτωλοί καὶ ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι», (Ἰακ. 4,8). Καί ἀναλυτικώτερον: Πλησιάσατε εἰς τόν Θεόν καί θά πλησιάσει καί ὁ Θεός εἰς σᾶς. Καθαρίσατε ἀπό κάθε ἐνοχήν τήν ἐξωτερικήν συμπεριφοράν σας, ὦ ἁμαρτωλοί, καί ἐξαγνίσατε τό ἐσωτερικόν σας, σεῖς οἱ δίβουλοι πού ἄλλοτε πηγαίνετε μέ τόν Θεόν καί ἄλλοτε μέ τόν κόσμον.

Ὁ τοῦ θείου Πνεύματος ἀποστολικός οὗτος λόγος τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τόσον ἐπίκαιρος, ὅσον ποτέ ἄλλοτε. Καί τοῦτο διότι ἡ σύγχρονος ἡμῶν ἐποχή εἶναι ἐποχή προκλήσεων, αἱ ὁποῖαι στοχεύουν εἰς τόν ἄνθρωπον τῆς πίστεως, εἰς τόν Θεόν καί δή τόν ἄνθρωπον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τήν Ἐκκλησίαν, τήν ὁποίαν «καί πύλαι ᾃδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16,18).

Ὁ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ λόγος ἰσχύει ἰδιαιτέρως διά τήν Μητέρα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, δηλονότι τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ἐν μέσῳ ὁρατῶν καί ἀοράτων πολεμίων δυνάμεων τοῦ αἰῶνος τούτου προβάλλει ἐνώπιον αὐτῶν τόν σταυρόν τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης καί καταλλαγῆς τοῦ Ἀναστάντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πράττει δέ τοῦτο προσευχητικῶς διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου ἐνδόξου καί πανευφήμου Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων, εἰς ὅν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἀπόστολε Χριστοῦ καί αὐτόπτα καί μάρτυς, Ἰάκωβε σοφέ, Ἀδελφόθεε μάκαρ, τούς πίστει ἑορτάζοντας τό σεπτόν σου μνημόσυνον, ἐλευθέρωσον τῶν συνεχόντων πταισμάτων ταῖς πρεσβείαις σου τούς οὐρανούς ἐμβατεύων δυνάμει τοῦ Πνεύματος». Ἀμήν.

καί ἀραβιστί ὡς ἕπεται: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/11/05/2810

 Τῆς θ. Λειτουργίας ἀπολυθείσης ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθε, τῶν κωδώνων κρουομένων, πρός τά Πατριαρχεῖα, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων ἀκολουθούντων ἀπό τῶν δωμάτων τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, κατά τό ἔθος, καί τῶν ἀρτιδίων εὐλογίας διανεμομένων ὑπό τῶν ὑπευθύνων τοῦ ἀρτοποιείου τοῦ Πατριαρχείου Ἱερομονάχου π. Παϊσίου καί ὁσιωτάτης μοναχῆς Σεραφείμας κατά τήν ἔξοδον ἀπό τό Κεντρικόν Μοναστήριον καί τήν εἴσοδον εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Εἰς τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ δεξίωσιν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς συναχθέντας Ἁγιοταφίτας Πατέρας, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον, καί τόν προσελθόντα λαόν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Τόν νόμον τῆς ζωῆς τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ τέθεικας ζωοποιῷ Πνεύματι, σύ νομοθετῶν καί φθεγγόμενος, Ἰάκωβε θεσπέσιε, λέγει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

 Ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία τιμᾷ καί γεραίρει σήμερον ἑορτίως τήν μνήμην τοῦ ὑπό τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ  Θεοῦ Πατρός ἀναδειχθέντος Ἀποστόλου καί πρώτου ἐπισκόπου αὐτῆς Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

 Ἡ προσωπικότης τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου συνδέεται ἀρρήκτως μετά τοῦ ἱεροῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος, τό ὁποῖον ἔλαβεν ἀπ’ Αὐτόν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν τῆς πίστεως ἡμῶν ἀρχηγόν καί τελειωτήν. Τό δέ ἀποστολικόν ἀξίωμα ἤ μᾶλλον ἡ ἀποστολικότης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ συνιστᾷ τόν ἐν χρόνῳ καί τόπῳ φανερωθέντα ἡμῖν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, «ἵνα κατά τόν θεῖον Παῦλον γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καί ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διά τῆς Ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ», (Ἐφεσ. 3,10).

Αὕτη ἀκριβῶς ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα, καθιστᾷ ἡμᾶς οὐχί ξένους ἀλλ’ οἰκείους τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντας ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καί προφητῶν ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ», (Ἐφεσ. Β’. 19,20).

Τήν διαφύλαξιν τῆς ἐν Χριστῷ συναρμολογουμένης οἰκοδομῆς τῆς Ἐκκλησίας ἐγγυᾶται ἡ ἀποστολική διάδοχή διά τῆς ὁποίας παρατείνεται ἡ Ἐκκλησία ἐν Χριστῷ καί διά Χριστοῦ εἰς τούς αἰῶνας. Τόν θησαυρόν τοῦτον κατέχοντες καί ἡμεῖς ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ ἁγίου ἐνδόξου καί πανευφήμου Ἀποστόλου Ἰακώβου, πρεπόντως καί ἠγγυημένως ἐτελέσαμεν τήν θείαν λειτουργίαν ἐν τῷ φερωνύμῳ ναῷ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, ἔνθα ἐδεήθημεν ὑπέρ ἀγαθῆς καί εἰρηνικῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἰδίᾳ τῆς περιοχῆς ἡμῶν, πνευματικῆς εὐεξίας καί προόδου τῆς ἱερᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τοῦ εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου ἡμῶν γένους.

 Μετά δέ τοῦ μελῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἴπωμεν: «Τοῦ ἀρχιποίμενος Χριστοῦ ἀδελφός χρηματίσας καί διάδοχος καί ἐν Ἀποστόλοις ἐπίσημος, τόν ὑπέρ αὐτοῦ θάνατον ἠγάπησας, καί τό μαρτύριον οὐκ ἐπῃσχύνθης Ἰάκωβε ἔνδοξε. Αὐτόν ἱκέτευε ἀδιαλείπτως τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν». Ἀμήν.

 καί ἀραβιστί: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/11/05/2808

Μετά ταῦτα ἠκολούθησεν ὁ ἀδελφικός ἀσπασμός καί ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/tNc0mRoh9ok