Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Τήν Δευτέραν, 23ην Ὀκτωβρίου /5ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, συμφώνως πρός τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν καί προσκυνηματικήν τάξιν, ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου Ἱεράρχου Ἱεροσολύμων. Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, κείμενον μεταξύ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί ἀποτελοῦντα τό ἐσωτερικόν σημεῖον καθόδου τῶν Ἁγιοταφιτῶν εἰς τόν ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί ἀνόδου αὐτῶν καί τῶν Ναϊτῶν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.
Τόν ἱερόν ναόν τοῦτον ἔχει διαθέσει τό Πατριαρχεῖον διά τήν ἐν Ἱεροσολύμοις ἀραβόφωνον Κοινότητα αὐτοῦ, ἵνα ἐπιτελῇ τάς τελετάς αὐτῆς εἰς τήν ἰδίαν αὐτῆς ἀραβικήν διάλεκτον.
Εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον προεξῆρξεν ἀφ’ ἑσπέρας τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, τήν 2.30 μ.μ. ὥραν, τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατελθών ἐκ τῆς Ἀδελφότητος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, ἐν οἷς ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἠσύχιος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Κελαδίων καί ὁ Τελετάρχης Ἀρχιμανδρίτης π. Πορφύριος.
Εἰς τήν ἀκολουθίαν ταύτην ἔψαλαν ὁ Πρωτοσύγγελος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος ἑλληνιστί καί ἡ χορῳδία τοῦ ἐν λόγῳ ναοῦ ἀραβιστί ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ, μετέσχον δέ μέλη τῆς ἀραβοφώνου Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, προσκυνηταί καί μονάζουσαι.
Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἑσπερινοῦ ἡ Πατριαρχκή Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα διά τῶν βαθμίδων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου.
Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, περί τήν 8ην π.μ. ὥραν, κατῆλθε καί πάλιν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί προεξῆρξεν ἀπό τῶν Καταβασιῶν τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου μετ’ αὐτήν δέ τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου Ἁγιοταφιτῶν Ἁρχιμανδριτῶν, ἐν οἷς ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Κελαδίων καί τῶν πρεσβυτέρων ἐφημερίων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ αἰδεσιμωτάτων ἱερέων π. Ἴσσα-Χρήστου Τούμα καί π. Φάραχ-Χαραλάμπους Μπαντούρ καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Μακαρίου καί π. Μαρτυρίου καί συμπροσευχομένων πολλῶν ἐκ τῶν μελῶν τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, προσκυνητῶν ἐκ Ρωσίας καί Ἑλλάδος, μοναζουσῶν, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί συνεργατῶν αὐτοῦ μετά προσκυνητῶν καί ψάλλοντος καί πάλιν τοῦ πρωτοψάλτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τῆς ἀραβικῆς χορῳδίας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ὑπό τοῦ κ. Ριμόν Κάμαρ.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξεν τόν θεῖον λόγον περί τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἔχοντα ὡς ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Ὡς Ἱεράρχης πρώτιστος τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὡς μέγιστος Ἀπόστολος, ὡς σοφός ὑποφήτης, καί μάρτυς ὤν ἀληθείας παρά πάντας πλουτίσας ἐξαίρετον ἀξίωμα, ἀδελφός τοῦ Κυρίου, νῦν πρός αὐτόν λίθοις ἀναιρούμενος μετετέθης. Παρ’ οὗ ἡμῖν Ἰάκωβε λύσιν αἴτει πταισμάτων», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐσεβεῖς Χριστιανοί,
Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Σήμερον ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ τῶν Ἱεροσολύμων τελεῖ ἱεράν ἑορτήν τιμῶσα οὕτω τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος καί Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.
Ἡ χαρμόσυνος αὕτη ἑορτή ἐνέχει ἰδιιατέραν σημασίαν διά τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ καί διά τήν Ἐκκλησίαν αὐτῆς, διότι ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἀνεδείχθη ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρῶτος Ἱεράρχης αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας καί πιστός οἰκονόμος τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν.
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἀναφαίνεται χειραγωγός τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς κατά τάς πρώτας ἡμέρας τῆς διαδόσεως καί ἐπικρατήσεως τῆς Χριστιανικῆς ἀληθείας, τῆς ὁποίας ὑπῆρξεν διδάσκαλος ἀπαράτρεπτος καί μάρτυς αὐτῆς μέχρις αἵματος. Πρῶτος ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος μετά τῶν λοιπῶν Ἀποστόλων καθορίζει τήν ἐκκλησιαστικήν εὐταξίαν καί διαγράφει τήν θείαν λατρείαν, αὐτός διετύπωσε τήν θείαν λειτουργίαν, τήν ὁποίαν ἐξ Ἱεροσολύμων παρέλαβον καί αἱ λοιπαί Ἐκκλησίαι.
Εἰς δέ τήν ἀπό τῆς Ἐκκλησίας συγκροτηθεῖσαν πρώτην ἀποστολικήν σύνοδον ἐν Ἱεροσολύμοις, Πρόεδρος αὐτῆς ὑπῆρξεν ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ἐπειδή, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «ἐκεῖνος ἦν τήν ἀρχήν ἐγκεχειρισμένος, καταυθεντεῖν ἐθάρρει ἐν τοῖς ζητήμασι ὡς ἀδελφός τοῦ Κυρίου καί οὕτως ἀνεδείχθη ἀληθῶς κορυφή ἐν κεφαλαῖς, ἀποστόλων Ἔξαρχος, τῶν ἱερέων ἡγεμών, ἀνήρ μέγας καί θαυμαστός». Καί τοῦτο διότι ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός:
«Τῆς κατά σάρκα τοῦ Κυρίου ἐπιδημίας σοφέ, ἀδελφός ἀνεδείχθης, μαθητής καί αὐτόπτης τῶν θείων μυστηρίων φυγάς συν αὐτῷ ἐν Αἰγύπτῳ γενόμενος σύν Ἰωσήφ τῇ Μητρί τε τοῦ Ἰησοῦ…»
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος γενόμενος ἀδεφός τῆς κατά σάρκα ἐπιδημίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί αὐτήκοος καί αὐτόπτης τῶν μυστηρίων τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς διδασκαλίας καί τοῦ κηρύγματος τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ αὐτόν τόν τόπον τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἐθεωρεῖτο μετά τοῦ ἀποστόλου Πέτρου καί τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ὡς εἷς τῶν στύλων τῆς πρώτης Ἐκκλησίας.
Τοῦτο ἐπιμαρτυρεῖται ἀπό τό ἔργον καί τήν διδασκαλίαν του πού ἀποθησαυρίζεται εἰς τήν Καθολικήν αὐτοῦ Ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν ἀπηύθυνεν ἐξ Ἱεροσολύμων πρός τάς δώδεκα φυλάς, τάς ἐν τῇ διασπορᾷ, ἤτοι πρός τούς ἀνά τά ἔθνη ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανούς. Εἰς τήν Καθολικήν αὐτοῦ Ἐπιστολήν ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος παραγγέλλλει διά προτροπῶν λέγων: «Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτό», (Πανευτυχής εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πού βαστάζει μέ ὑπομονήν καί καρτερίαν τήν δοκιμασίαν τῶν θλίψεων. Καί εἶναι πανευτυχής, διότι ὅταν διά τῆς δοκιμασίας γίνῃ σταθερός καί δοκιμασμένος καί γυμνασμένος, θά λάβῃ τόν λαμπρόν καί ἔνδοξον στέφανον τῆς αἰωνίου ζωῆς, τόν ὁποῖον ὑπεσχέθη ὁ Κύριος εἰς ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν).
Αὐτόν ἀκριβῶς τόν στέφανον της ζωῆς ὅν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν (Ἰακ. 1,12) ἔλαβεν καί ὁ δίκαιος Ἰάκωβος ὑπομείνας παντοίους πειρασμούς καί δοκιμασίας μέχρι καί αὐτοῦ τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου, τοῦ θανάτου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, μιμητής γενόμενος τοιουτοτρόπως τοῦ Χριστοῦ, λέγοντος «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν» (Λουκ, 21,19).
Ἡ θαυμαστή προσωπικότης τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου προβάλλει οὐχί μόνον ὡς τοῦ πρώτου Ἱεράρχου τῆς τοπικῆς τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας ἀλλά τοῦ Ἱεράρχου τῶν Ἱεραρχῶν συμπάσης τῆς στρατευομένης ἐπιγείου Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος, ( Πράξ. 20,28).
Τήν ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων μαρτυρίαν ζῶσαν δίδει καί ἡ ἑόρτιος πανήγυρις τῆς ἐπιτελουμένης μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐν τῷ φερωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ, κειμένῳ παρά τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τοῦ Μαρτυρίου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
«Γίνεσθέ μοι μάρτυρες κἀγώ μάρτυς», λέγει Κύριος ὁ Θεός καί ὁ παῖς μου, ὅν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καί πιστεύσητε καί συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι ἔμπροσθεν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός καί μετ’ ἐμέ οὐκ ἔσται, λέγει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, (43,10). Παῖς δέ ὁ μαρτυρῶν τῇ ἀληθείᾳ εἴτε λόγοις εἴτε ἔργοις μάρτυς εὐλόγως ἄν χρηματίζει διδάσκει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος τονίζων ὅτι τιμή γάρ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος.
Τιμήσωμεν λοιπόν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τόν μαθητήν καί Ἀπόστολον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον, μιμούμενοι τήν ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χρισοτῦ μαρτυρίαν αὐτοῦ διά λόγων τε καί ἔργων, «ὅπως ἴδωσιν οἱ περί ἡμῶν ἄνθρωποι τά καλά ἡμῶν ἔργα καί δοξάσωσιν τόν Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». ( Ματθ. 5,16) Ἀμήν.
Ἀραβιστί δέ ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/05/1580/
Ἅμα τῇ εὐλογίᾳ τῶν κολλύβων, τῇ ἀπολύσει καί τῇ διανομῇ τοῦ ἀντιδώρου, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἀνῆλθεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία εἰς τά δώματα τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καί Ἐλένης, ἔνθα καί ἡνώθησαν Αὐτῇ ἐπί τούτου ἀναμένοντες Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς καί Ἱερομόναχοι καί πάντες προελθόντες διῆλθον διά τῆς πύλης τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου λαμβάνοντες τό ἀρτίδιον εὐλογίας καί ἀνῆλθον εἰς τά Πατριαρχεῖα.
Ἐνταῦθα ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός πολυχρονισμός, ακολούθως δέ ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε πάντας τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ, ἐχούσης ὡς ἕπεται:
«Δεῦτε τόν πρωτόθρονον πάντες τῆς Ἐκκλησίας τόν φωστῆρα, ἱερεῖς Ἰάκωβον ὕμνοις ὡς ἱεράρχην καί θεῖον κήρυκα, τόν φερωνύμως Δίκαιον ὀνομασθέντα, μεγαλύνωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλήσίας
Τόν πρωτόθρονον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων Ἱεράρχην Ἅγιον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον τιμᾷ καί γεραίρει αὐτόν τό τάγμα τῶν Σπουδαίων, ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης μετά τοῦ εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῶν Ἱεροσολύμων.
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος, ὁ ὑπό τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καλούμενος μέγας καί θαυμαστός ἀνήρ καί ἡγεμών τῶν ἱερέων, ἀποτελεῖ τόν οἰκονόμον τοῦ ἐπί γῆς συσταθέντος θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Οἰκουμενική Ἐκκλησία καί ἰδίᾳ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐν πάσῃ εὐλαβείᾳ καί κατανύξει ἐτέλεσε τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας ἐν τῷ ὁμωνύμῳ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου εἰς δόξαν καί τιμήν τῆς ἱερᾶς Αὐτοῦ μνήμης ἀλλά καί εἰς μαρτυρίαν ἀδιάψευστον τοῦ ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ μαρτυρίου.
Τό διά τοῦ δικαίου αἵματος μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καί πρώτου ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας Ἰακώβου ἐπεσφράγισε ἀφ’ ἑνός καί ἐπεσήμανε ἀφ’ ἑτέρου τήν σταυροαναστάσιμον πορείαν καί ἀποστολήν τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ κόσμῳ, ὅπως τοῦτο διατυπώνεται εἰς τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐν τῇ Καθολικῇ αὐτοῦ ἐπιστολῇ: «μὴ στενάζετε κατ’ ἀλλήλων, ἀδελφοί, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἰδοὺ ὁ κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν, ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου», (Ἰακ. 5,9-10)
Ἡμεῖς ὑπόδειγμα ἔχοντες τόν πρῶτον καί ὑπό αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ χειροτονηθέντα Ἱεράρχην τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγομεν: «Τοῦ ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, ἀδελφός χρηματίσας καί διάδοχος καί ἐν Ἀποστόλοις ἐπίσημος τόν ὑπέρ αὐτοῦ θάνατον ἠγάπησας καί τό μαρτύριον οὐκ ἐπῃσχύνθης, Ἰάκωβε ἔνδοξε. Αὐτόν ἱκέτευε ἀδιαλείπτως τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν». Ἀμήν.
Ἔτη πολλά.
Ἐν τέλει ἠκολούθησεν ὁ Ἀρχιερατικός ἀσπασμός καί ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου ὑπό τῶν προσελθόντων προσκυνητῶν καί ἐν χαρᾷ καί εὐχαριστίᾳ ἕκαστος ἀπῆλθε εἰς τά ἴδια.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/dM4N7xP3rf0
ngg_shortcode_0_placeholder