Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Τρίτην, 11^ην /24^ην Ἰανουαρίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εἰς τήν ὑπ᾽ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν καί ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ τιμωμένην Ἱεράν Μονήν, τήν κειμένην ἀνατολικῶς τῆς Βηθλεέμ καί τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας εἰς ἀπόστασιν 8 χιλιομέτρων πρό τῆς Λαύρας τοῦ ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου.

Τήν Μονήν ταύτην ἵδρυσεν ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος προελθών ἐκ Καππαδοκίας, εἰς τήν θέσιν τοῦ σπηλαίου, τό ὁποῖον ἐφιλοξένησε τούς Μάγους, ὅτε «ἐπέστρεψαν δι᾽ ἄλλης ὁδοῦ εἰς τήν πατρίδα αὐτῶν», (Ματθ. 2,11-12), ὡς Κοινόβιον, εἰς τό ὁποῖον προητοιμάζοντο οἱ ἀρχάριοι μοναχοί ἐπί ἔτη, προκειμένου νά γίνουν δεκτοί εἰς Λαύραν. Τοῦ ἐν Παλαιστίνη Κοινοβιακοῦ βίου ἡγεῖτο ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος καί τοῦ Λαυρεωτικοῦ ὁ ὅσιος Σάββας ὁ ἡγιασμένος. Ἡ Μονή ἐλειτούργει μέ τέσσαρας Ἐκκλησίας καί μέ ἑπτακοσίους μοναχούς, τούς ὁποίους καθωδήγει ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος εἰς τήν μοναχικήν ζωήν, καί εἶχε φιλανθρωπικήν δρᾶσιν, λόγῳ τῆς γειτνιάσεως αὐτῆς μέ τόν κόσμον, ὁ ὁποῖος ἐκτύπα τάς πύλας αὐτῆς καί ζητῶν βοήθειαν. Σύνθημα αὐτῆς ἦτο «οὐδείς ράθυμος εἰσίτω ἐν αὐτῇ». Συνετήρει δέ διά τοῦ ἐργοχείρου τῶν μοναχῶν γηροκομεῖον, ὀρφανοτροφεῖον καί ἐκπαιδευτήριον, ἤτοι Σχολήν μοναχῶν. Ἐκ τῆς Μονῆς ταύτης προῆλθε ὁ Ἅγιος Μόδεστος καί ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων. Ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος μετά τοῦ ὁμοπατρίου αὐτοῦ Καππαδόκου ἁγίου Σάββα, διεδραμάτισαν καίριον καί ἀποφασιστικόν ρόλον εἰς τήν καταπολέμησιν τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί εἰς τήν ἐπικράτησιν τοῦ δόγματος τῶν ἐν μιᾷ ὑποστάσει τοῦ Χριστοῦ δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρωπίνης, δόγματος τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος. ῾Η Μονή ἐλειτούργησεν ἐν ἀκμῇ μοναχικῆς ζωῆς ἕως τό ἔτος 638μ.Χ. ἔκτοτε δέ ἐπέζησε τῶν προσβολῶν καί τῶν μεταπτώσεων τῆς κοσμικῆς ἱστορίας.

Εἰς τάς ἀρχάς τοῦ 20οῦ αἰῶνος ἀνέλαβον καί ἀνεκαίνισαν τήν Μονήν ἐκ τῶν κτιριακῶν φθορῶν καί ζημιῶν οἱ ἐκ Κρήτης μοναχοί Λεόντιος καί Γαλακτίων, εἰς τήν δεκαετίαν δέ τοῦ 1960 ἀνήγειρε καί ἀνύψωσε τόν Ναόν αὐτῆς ὁ ἐκ Κρήνης τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καταγόμενος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων Βαρθολομαῖος. Ἐκ τούτου παρέλαβε τήν ἡγουμενείαν ὁ ἐκ τῆς νήσου Σάμου καταγόμενος Ἀρχιμανδρίτης Ὑάκινθος. Τήν ἡγουμενίαν ἔχει νῦν ἐπί τεσσαρακονταετίαν ὁ ἐκ Κρήτης καταγόμενος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος, προστατεύσας καί διά κινδύνου τῆς ζωῆς αὐτοῦ τάς πέριξ τῆς Μονῆς γαίας καί περιφρουρήσας αὐτάς, προσφάτως δέ ἀνεγείρας νέας πτέρυγας τῆς Μονῆς καί πλακοστρώσας διά μαρμάρων τόν Ναόν καί ἁγιογραφήσας αὐτόν διά βυζαντινῶν ἁγιογραφιῶν.

Εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην Μονήν ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ᾽ ἑσπέρας προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου. Τήν ἑπομένην ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προσῆλθεν εἰς τήν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐγένετο ἐνθέρμως δεκτός καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, συμπροσευχομένου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὧν πρῶτος ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς τῶν Ποιμένων Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου Ἀριστοβούλου δεξιά ἑλληνιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Μπετζάλλας ὑπό τόν κ. Ἰμπραήμ Μουκάρκερ ἀραβιστί, προσευχομένου τοῦ λαοῦ Ἀραβοφώνων ἐκ τῶν ὁμόρων κωμῶν τῆς Μπετζάλλας καί τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὡμίλησε πρός τό ἐκκλησίασμα ἡ Α.Θ.Μ. ὁ ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά τοῦ κηρύγματος Αὐτοῦ, ἔχοντος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἀδελφοί, μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς, μιμεῖσθε τήν πίστιν. Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας», (Ἑβρ. 13, 7-8). [Ἀδελφοί, νά ἐνθυμῆσθε τό ἅγιον παράδειγμα τῶν πνευματικῶν ἀρχηγῶν καί προεστῶν σας, οἱ ὁποῖοι σᾶς ἐδίδαξαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Αὐτῶν νά ἀναλογίζησθε καί νά μελετᾶτε τό ἅγιον καί θεάρεστον τέλος τοῦ βίου καί τῆς συμπεριφορᾶς καί νά μιμῆσθε τήν πίστιν των, κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος].

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ Ἱερά μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου ὡς ἔαρ ἐξανέτειλε καί ἐφέτος ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ αὐτοῦ, δηλονότι τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως καί ταφῆς αὐτοῦ, ἔνθα συνήχθημεν σήμερον, ἵνα εὐχαριστήσωμεν καί δοξολογήσωμεν τόν ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπό Ἰωάννου βαπτισθέντα καί τῷ κόσμῳ σωματικῶς φανέντα Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἐξ ἑνός, καί ἑορτίως τιμήσωμεν τόν γεωργήσαντα πνευματικῶς τῆς ἐν Παλαιστίνῃ ἐρήμου τό ἄγονον ἐξ ἑτέρου.

Ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος, μιμούμενος τήν πίστιν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὡς καί τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἀνεδείχθη «ἡγούμενος ἡμῶν, ὅστις ἐλάλησεν ἡμῖν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ», λόγῳ τε καί ἔργῳ. Τοῦτο καταγγέλλουν καί τά ἔργα αὐτοῦ μέχρι σήμερον ὅτι «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας».

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὠνομάσθη καθηγητής τῆς ἐρήμου. Καί τοῦτο διότι ἀκούων εἰς τάς προτροπάς τῶν ἁγίων Γραφῶν, δέν παρημέλησε τήν διά μέσου θλίψεων παιδαγωγίαν τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία φέρει ὠφέλειαν πνευματικήν. Ἀλλ᾽ οὔτε καί ἀπεθαρρύνθη ἐλεγχόμενος καί δοκιμαζόμενος ἀπό τόν Κύριον. «Υἱέ μου, μή ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ ἐκλύου ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. Ὅν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δέ πάντα υἱόν, ὅν παραδέχεται», (Ἑβρ. 12-5-6/ Παρ. 3,11-12) λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, παραθέτων τόν Παροιμιαστήν.

Ἐνδυθείς τό ἱερόν ἔνδυμα τοῦ μονήρους καί ἀσκητικοῦ βίου κατά τήν ἄφιξίν του εἰς τήν ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ ἐκ τῆς κώμης Μωγαρισσοῦ τῆς Καππαδοκίας μετέβη εἰς Ἀντιόχειαν παρά τόν Μέγαν Συμεών τόν Στυλίτην, «παρ᾽ οὗ τήν ἐσομένην οὕτω πρός ἀρετήν ἐπίδοσιν ἐμνήσθη, ὅτι πολλῶν γενήσεται λογικῶν θρεμμάτων ποιμήν» κατά τόν Συναξαριστήν Αὐτοῦ.

Πράγματι, ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν ἀνεδείχθη πολιστής παγκόσμιος τῆς ἐρήμου τῆς Παλαιστίνης καί μάλιστα τῆς ἐρήμου, ἡ ὁποία ἐγέννησε τόν μείζονα ἐν Προφήταις Ἰωάννην τόν Βαπτιστήν, ἐφιλοξένησεν ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, μετά τῆς μητρός Αὐτοῦ, τῆς ὑπερευλογημένης καί ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας, ἔδωκε τούς ἀγραυλοῦντας ποιμένας καί ἐπότισε μέ τό πνευματικόν πόμα (Α´ Κορ. 10,4) τήν πλειάδα τῶν ἁγίων θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, ὡς τοῦ Εὐθυμίου, Σάββα, Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου καί δή τῶν ἐν Πατριάρχαις Ἱεροσολύμων διαλαμψάντων καί ἐν τῇ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Κοινοβιακῇ Μονῇ ἐν ἀσκήσει διαπρεψάντων Σωφρονίου καί Μοδέστου.

Ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος κατέδειξεν ἐν ἑαυτῷ ὅτι ὄντως ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγένετο ἄνθρωπος καί ἐθεοποίησε τήν προσληφθεῖσαν ἐν Ἑαυτῷ ἀνθρωπίνην ἡμῶν σάρκα, ὡς ψάλλει καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ: «Ἄνθρωπος μέν τῇ φύσει, ἐχρημάτισας Πάτερ Θεοδόσιε ἀλλ᾽ ὤφθης συμπολίτης Ἀγγέλων, ὡς γάρ ἄσαρκος ἐπί γῆς βιοτεύσας σοφέ, τῆς σαρκός ἅπασαν τήν πρόνοιαν ἀπέρριψας. Διό καί παρ᾽ ἡμῶν ἀκούεις. Χαίροις, ὅτι ἐκ νεότητος ἠκολούθησας Χριστῷ, χαίροις ὅτι κατεμάρανας τῆς σαρκός τάς ἡδονάς». Τοῦτο ἐπέτυχεν ὁ θεῖος Θεοδόσιος, ἐφαρμόζων τούς Κυριακούς λόγους: «Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου. Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν. 8,12).

Σχολιάζοντες τούς Κυριακούς τούτους λόγους, ὁ μέν ἅγιος Θεοφύλακτος λέγει: «οὐκ εἶπεν ὅτι ἐν Ἐμοί τό φῶς, ἀλλ᾽ Ἐγώ εἰμί τό φῶς». Ὁ δέ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἐπισημαίνει «φῶς δέ κατά φύσιν ἐστίν ὁ Μονογενής ὡς ἐκ φωτός τοῦ κατά φύσιν ἀναλάμψας τοῦ Θεοῦ καί Πατρός». Τοῦτο τό φῶς τό ἀπρόσιτον, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶδεν ὁ Ἰησοῦς καταβαῖνον ὡσεί περιστεράν καί ἐρχόμενον ἐπ᾽ Αὐτόν κατά τήν ὑπό Ἰωάννου βάπτισιν Αὐτοῦ ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου. «Καί ἰδού φωνή ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα», (Ματθ. 3,16).

Τοῦ θείου καί ἀπροσίτου τούτου φωτός δηλαδή τοῦ ἁγίου Πνεύματος γενόμενος κοινωνός ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος μετά πάσης δυνάμεως ὡμολόγησε καί ἐκήρυξε τάς δύο τελείας φύσεις, θείαν τε καί ἀνθρωπίνην τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ λέγων: «Ὁ καθαίρων τόν κόσμον βαπτίζεται δι᾽ ἐμέ, βροτός ὁ Θεός κατ᾽ ἐμέ γεγονώς. Ὅν ἐν δυσί ταῖς φύσεσι Θεοδόσιε μάκαρ ἐκήρυξας».

Τό κήρυγμα τοῦτο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δηλονότι ἡ ἑόρτιος μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου ἐν τῇ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Μονῇ δέν ἀποτελεῖ ἀνάμνησιν ἱστορικοῦ τινος γεγονότος, ἀλλά μᾶλλον καί κυρίως κοινωνίαν τοῦ ἐν Βηθλεέμ γεννηθέντος καί ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθέντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί ὁ θεῖος Παῦλος παραινεῖ λέγων: «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε Χριστόν ἐνεδύσασθε», (Γαλ. 3,27). Καί πάλιν «ἐνδύσασθε τόν καινόν ἄνθρωπον τόν κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας», (Ἐφ. 4,27).

Τόν καινόν τοῦτον ἄνθρωπον, τουτέστιν τόν Χριστόν τόν δωρησάμενον ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις τήν ἀφθαρσίαν καί τήν νίκην κατά τοῦ θανάτου ἐν τῇ ἀναστάσει Αὐτοῦ καλούμεθα νά ἐνδυθῶμεν καί ἡμεῖς διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου Μαρίας καί διά τῶν ἱκεσιῶν τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν καί Θεοφόρου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.

Ἔτι δέ παρακαλέσωμεν τόν ἅγιον Θεοδόσιον, τόν παρρησίαν ἔχοντα πρός Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, ἵνα αἰτήσηται τήν εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν καί τῇ δοκιμαζομένῃ περιοχῇ ἡμῶν. Ἔτη πολλά καί εἰρηνικά, Ἀμήν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδίτης Ἱερόθεος παρέθεσεν εἰς τόν Μακαριώτατον καί ὅλον τό ἐκκλησίασμα τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/w64QNAn6E8o

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]