Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ.
Τό Σάββατον, 11ην / 24ην Ἰανουαρίου 2015, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, τήν κειμένην εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας εἰς μικράν ἀπόστασιν ἀπό τῆς Βηθλεέμ καί ἀπό τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων παρά τήν σημερινήν πόλιν Ἀμπεντῆγιε.
Τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν ἵδρυσεν ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος, ἐλθών εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἐκ τῆς πατρίδος αὐτοῦ Καππαδοκίας, ὑπερμεσοῦντος τοῦ 5ου αἰῶνος καί διωργάνωσεν ὡς Κοινόβιον, διατελῶν ἀρχηγός ὅλου τοῦ Κοινοβιακοῦ βίου τῆς Παλαιστίνης, ἐξ οὗ καί Κοινοβιάρχης ἀπεκλήθη, τελῶν ὁμοῦ μετά τοῦ μοναχικοῦ ἔργου αὐτοῦ καί κοινωνικόν, φιλανθρωπικόν, διατηρῶν Γηροκομεῖον καί Ὀρφανοτροφεῖον.
Τό Κοινόβιον τοῦτο εἶχε περί τούς 400 μοναχούς καί τέσσαρας Ἐκκλησίας. Ὅρος εἰσδοχής ἑνός μοναχοῦ εἰς τήν Μονήν ταύτην ἦτο ἡ ἐργασία, ἤτοι τό ἐργόχειρον, ἐξ οὗ καί τό σύνθημα αὐτῆς «μηδείς ράθυμος εἰσίτω ἐν αὐτῇ». Ἡ Μονή διετήρει καί ἐκπαιδευτήριον,- διδακτήριον δηλαδή σχολεῖον διά τούς μοναχούς. Ἐκ τῆς Μονῆς ταύτης προῆλθε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, ὁ συνασκητής αὐτοῦ Ἰωάννης ὁ Μόσχος, συγγραφεύς τοῦ Λειμωναρίου καί ὁ ἅγιος Μόδεστος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.
Ὁ ὅσιος Θοεδόσιος, ὁμοπάτριος καί συνασκητής τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἀρχηγοῦ τοῦ λαυρεωτικοῦ μοναστικοῦ συστήματος, διεδραμάτισε μετ᾽ αὐτοῦ σπουδαιότατον ρόλον εἰς τήν καταπολέμησιν τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί τήν στήριξιν τοῦ χριστολογικοῦ δόγματος τῆς Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἤτοι τῆς ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν μιᾶς ὑποστάσεως ἐν δύο φύσεσιν, θελήσεσι καί ἐνεργείαις.
Τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν, φθαρεῖσαν ἐκ τοῦ χρόνου καί τῶν ἐπιδρομῶν, ἀνεκαίνισε εἰς τάς ἀρχάς τοῦ 20οῦ αἰῶνος ὁ ἐκ Κρήτης μοναχός Λεόντιος, περί τά μέσα δέ τοῦ αὐτοῦ αἰῶνος ὁ ἐκ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καταγόμενος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων Βαρθολομαῖος, τήν συντήρησιν δέ καί ἀνακαίνισιν ταύτης καί προστασίαν τῆς πέριξ περιουσίας αὐτῆς συνεχίζει ἐπαξίως ὁ νῦν ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος.
Εἰς τήν ἀρχαίαν ταύτην Μονήν προεξῆρξεν τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ ἡγουμένου τοῦ Προσκυνήματος τῶν Ποιμένων π. Ἰγνατίου, τοῦ Ἁγιοσαββίτου Ἱερομονάχου π.Εὐφροσύνου, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Προσκυνήματος Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ π. Ἀνανίου, παρεπιδημούντων ἱερέων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Μάρκου καί ἄλλων Ἱεροδιακόνων ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ψάλλοντος ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, μετέχοντος ἐν κατανύξει καί εὐλαβείᾳ πολλῇ τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος ἐξ ἐντοπίων κυρίως Χριστιανῶν ἐκ τῆς πλησιοχώρου κώμης τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας καί Οὐκρανίας.
Πρός τόν εὐλαβῆ λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντος ἑλληνιστί οὕτως:
«Ἑξ ἐρήμου Πρόδρομος Χριστοῦ, τῆς Ἀαρωνίτιδος, ὁ Ἐλισάβετ βλαστός προελήλυθεν. Ἐν τῇ κολυμβήθρα δέ, Θεοδόσιος γεννηθείς διά Πνεύματος ἐρημοπολίτης γέγονε, τῷ Ἰησοῦ ἑπόμενος», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Θεοφανείας ὁ καιρός. Χριστός ἐπέφανεν ἡμῖν ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ, βαπτισθείς ὑπό Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, τοῦ ἐξ ἐρήμου προεληλυθότος. Ὁ διά Πνεύματος Ἁγίου γεννηθείς ἐν τῇ τοῦ Χριστοῦ κολυμβήθρᾳ Θεοδόσιος ὁ Ὅσιος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ, ἵνα καί ἡμεῖς ἀναγεννηθῶμεν διά τῆς κοινωνίας τοῦ Τιμίου Σώματος καί αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
Ὁ σήμερον τιμώμενος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος, ἀκούων εἰς τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν», (Ματθ. 11,28-29), ἐγκατέλιπε τήν γενέτειραν αὐτοῦ κώμην Μωγαρισόν τῆς Ἐπαρχίας τῶν Καππαδόκων καί ἦλθεν ὡς «ὀρειάλωτον πρόβατον» εἰς τούς τόπους τῆς γεννήσεως καί βαπτίσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τό πρόβατον τοῦτο τό ὀρειάλωτον καί θηριάλωτον ἀνευρών ὁ Χριστός εἰσήγαγεν εἰς τόν Παράδεισον, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: «Χριστός γάρ ἐν σαρκί ἐπεδήμησε, τό πρόβατον ζητῶν τό θηριάλωτον καί ἀνευρών εἰσήγαγεν ὡς εὔσπλαγχνος εἰς τόν Παράδεισον αὖθις. Χριστός ἐφάνη ἐν Ἰορδάνῃ καί τόν κόσμον ἐφώτισε, ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ δέ ἡ ἰσάγγελος πολιτεία πεφύτευται, ἥν ἀνεπιστρόφως ἤνυσας, παμμάκαρ Θεοδόσιε».
Ὄντως ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος κατώρθωσε ἀνεπιστρόφως νά φέρῃ πλήρως εἰς πέρας τήν τῆς Ἐκκλησίας ἰσάγγελον πολιτείαν καί οὕτως νά ἀναδειχθῇ τῆς ἐρήμου πολιστής παγκόσμιος, τῆς οἰκουμένης φωστήρ ὁ πολύφωτος, τῶν μοναζόντων πρόξενος σωτηρίας, τῶν ραθυμούντων τρόπος παρηγορίας, τῶν ἀσθενούντων θεραπευτής καί τῶν πτωχῶν καί ὀρφανῶν ὑπερασπιστής, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «φερωνύμως δόσις ἀγαθή ἐκ τοῦ τῶν φώτων Πατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἰατρός πέφηνας, βρῶσις εὐθηνοῦσα καί πόσις τῶν ἐν λιμῷ τακέντων καί δίψει, γυμνῶν περιβόλαιον καί πιπτόντων ἐπανόρθωσις».
Προσέτι δέ ὁ ἅγιος Θεοδόσιος ἀνεδείχθη ποιμήν λογικῶν προβάτων, πλανηθέντων ὁδηγός, καταλύτης τῆς αἱρέσεως τοῦ μονοφυσιτισμοῦ καί μονοθελητισμοῦ καί μέγας διδάσκαλος τῆς ὑπό τῶν ἁγίων μεγάλων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων παραδοθείσης τῇ ἁγίᾳ ἡμῶν Ἐκκλησίᾳ ὑγιαινούσης καί σῳζούσης πίστεως, ὡς ψάλλει καί ὁ μελῳδός: «τῶν σῶν μεμνημένοι διδαγμάτων Θεοδόσιε, ἐν δυσί ταῖς οὐσίαις Χριστόν κηρύττομεν, δύω τάς θελήσεις εἰδότες, τάς φυσικάς καί τάς ἐνεργείας καί τά αὐτεξούσια, ἐν Θεῷ τῷ βαπτισθέντι σαρκί».
Φωτισθείς ὑπό τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν καί ἀκολουθῶν πιστῶς τήν διδασκαλίαν καί τάς ὁδηγίας καί προτροπάς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. 20,29-30), ἐγρηγόρησε, δηλονότι παρέμεινεν ἄγρυπνος φύλαξ, ἐφαρμόζων τήν θεωρίαν εἰς πρᾶξιν καί τήν πρᾶξιν εἰς θεωρίαν.
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν «καλήν παραθήκην», ( Β’ Τιμόθ. 1,14) δηλαδή τόν καλόν καί πολύτιμον θησαυρόν τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας πού ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός εἰς τόν Ἀπόστολον καί τούς Ἁγίους μάρτυρας καί ἀσκητάς τῆς Ἐκκλησίας, φυλάττει ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ διά μέσου τῶν αἰώνων καί ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, τό Πατριαρχεῖον τό Ἑλληνορθόδοξον ἡμῶν διά τοῦ τάγματος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τήν ὁποίαν κατά Παῦλον, «πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν», (Ρωμ. 8,38-39).
Τήν καλήν ταύτην παραθήκην, δηλονότι, τήν ἰσάγγελον πολιτείαν τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου ἐχαρίσατο ἡμῖν ὁ Θεός Πατήρ, ἵνα διά τῶν ἁγίων αὐτοῦ δοξάζηται τό Πανάγιον Αὐτοῦ ὄνομα καί προσκυνῆται ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθείς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δι’ Οὗ ἐπέγνωμεν τόν ἀόρατον Αὐτοῦ Πατέρα καί τό Πανάγιον Αὐτοῦ Πνεῦμα, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: «Σέ τόν ἐκ Θεοῦ, Θεόν ἑωρακότες, σωματικῶς ἐπιφανέντα Χριστέ, ἀρρήτως ἐπέγνωμεν τόν ἀόρατον Πατέρα σου καί Πνεῦμά σου τό Ἅγιον, κράζοντες. Εὐλογεῖτε πάντα τά ἔργα Κυρίου τόν Κύριον».
Ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Πατήρ ἡμῶν θεόφρων Θεοδόσιος, μάρτυς ἀναίμακτος τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, δηλονότι τῆς Ὀρθοδόξου καί ἀμωμήτου πίστεως ἡμῶν ἀναδειχθείς, καλεῖ πάντας τούς εὐλαβουμένους αὐτόν, ἵνα γίνωμεν κοινωνοί τοῦ ἀναιμάκτου αὐτοῦ μαρτυρίου ὑπέρ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀγαθοῦ καί φιλανθρώπου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
Ἐκτενῶς οὖν βοήσωμεν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: Μή ἐπιλάθῃ καί νῦν τοῖς ποίμνης σου, παμμάκαρ Θεοδόσιε, ἀλλά πρεσβείαις σου πρός Κύριον, τόν κόσμον φωτίσαντα, εἰρήνευσον τήν Οἰκουμένην καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία εἰς τό προαύλιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί εἰς τό Σπήλαιον τῶν Μάγων, ἐν ᾧ καί ὁ τάφος τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου καί ἄλλων Πατέρων τῆς Μονῆς καί εἰς τόν τάφον τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Μαδάβων Βαρθολομαίου, ἐφ᾽ οὗ ἐψάλη Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καί ὅλων τῶν κεκοιμημένων κτιτόρων καί ἡγουμένων τῆς Μονῆς ταύτης.
Ἅμα τῷ τέλει τῆς λιτανείας, πᾶν τό πλήρωμα ἦλθε καί ἔλαβε τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου.
Ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί τό ἑόρτιον γεῦμα μετ᾽ ἰχθύων εἰς τήν τράπεζαν τῆς Μονῆς. Ἐνταῦθα ὁ ἡγούμενος π. Ἱερόθεος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τό ἐνδιαφέρον Αὐτοῦ διά τά θέματα τῆς Μονῆς καί διά τήν παρουσίαν Αὐτοῦ εἰς τήν ἑορτήν, ὁ δέ Μακαριώτατος ἐπῄνεσεν αὐτόν διά τήν ἐπιμέλειαν καί τήν ἀγάπην αὐτοῦ ὑπέρ τῆς Μονῆς καί ηὐχήθη Αὐτῷ τάς πρεσβείας τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου διά τήν συνέχισιν τοῦ ἀφωσιωμένου Ἁγιοταφιτικοῦ ἔργου αὐτοῦ.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.