Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Δευτέραν, 12^ην /25^ην Ἰανουαρίου 2011, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν μνήμην τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εἰς τούς ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερούς ναούς αὐτοῦ, κυρίως δέ εἰς τήν ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν Ἱεράν Μονήν, τήν φέρουσαν καί τό ὄνομα αὐτοῦ εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας, μετά τήν Βηθλεέμ καί τό Χωρίον τῶν Ποιμένων, παρά τήν κώμην Ἀμπεντῆγιε. Ἡ Μονή αὕτη ἱδρύθη ὑπό τοῦ Ἁγίου, ὅτε οὗτος ἦλθεν ἐκ τῆς πατρίδος αὐτοῦ Μογαριστοῦ τῆς Καππαδοκίας, τό 451 μ.Χ. εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, εἰς τόν τόπον, ὁ ὁποῖος πιστεύεται ὅτι περικλείει ἐν αὐτῷ καί τό Σπήλαιον τῆς διανυκτερεύσεως τῶν Μάγων, «…χρηματισθέντων κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην καί δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀναχωρησάντων εἰς τὴν χώραν αὐτῶν». (Ματθ. 2,12).

Αὕτη ἐλειτούργησεν ὡς Κοινόβιον ποιμαινόμενον ὑπό τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, ἔχοντος εὐλογίαν παρά τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σαλουστίου νά ἀναλάβῃ τήν εὐθύνην ὅλων τῶν Κοινοβιακῶν Μονῶν τῆς Παλαιστίνης. Εἶχεν ἐν αὐτῇ τέσσαρας ναούς καί ἑπτακοσίους μοναχούς. Οἱ μοναχοί εἶχον στενήν ἐπικοινωνίαν μετά τοῦ ὁσίου, ἄχρις οὗ κριθοῦν κατάλληλοι διά νά μεταβοῦν δι’ ἄσκησιν εἰς Λαύρας. Παραλλήλως τῇ προσευχῇ εἶχον καί ἐργόχειρον, ἐκ τοῦ ὁποίου συνετήρουν εὐαγῆ ἱδρύματα, ὡς πτωχοκομεῖα καί γηροκομεῖα. Ἡ ἐργασία ἦτο ὅρος εἰσδοχῆς εἰς τήν Μονήν κατά τό σύνθημα αὐτῆς, «μηδείς ράθυμος εἰσίτω ἐν αὐτῇ». Εἶχε καί ἐκπαιδευτήριον, σχολεῖον διά τούς μοναχούς. Εἰς αὐτήν εἰς μεταγενεστέρους αἰῶνας ἠσκητευσεν ὁ Ἅγιος Μόδεστος καί ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων.

Φθοράς ὑποστᾶσα ὑπό τοῦ χρόνου καί τῶν περιοίκων, ἀνεκαινίσθη εἰς τά τέλη τοῦ 19^ου αἰῶνος ὑπο τοῦ Ἁγιοταφίτου Μοναχοῦ Λεοντίου, τοῦ ἐκ Κρήτης, εἰς δέ τήν δεκαετίαν τοῦ 1950 ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων Βαρθολομαίου, τοῦ ἐκ Χίου, διατελέσαντος καί ἡγουμένου αὐτῆς. Μετ’ αὐτόν ἡγούμενος διετέλεσεν ὁ μακαριστός Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης Ὑάκινθος. Μετ’ αὐτόν ἄχρι τοῦ νῦν ἡγούμενος εἶναι ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰερόθεος, ὁ ὁποῖος ἀνεκαίνισεν εἰς πολλά τόν ἱερόν ναόν καί ἔκτισε νέαν πτέρυγα τῆς Μονῆς καί ἐπροστάτευσε τάς πέριξ γαίας αὐτῆς.

Εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην καί μεγάλην Μονήν τοῦ Πατριαρχείου ἐτέλεσε πανηγυρικήν Πατριαρχικήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, -τοῦ καί ἑορτάζοντος-, ἱερομονάχων καί διακόνων, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Πατριαρχείου ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί τῆς χορῳδίας τῆς κώμης τῆς Μπετζάλλας, ψαλλούσης ἀραβιστί ὑπό τόν κ. Ἰμβραήμ Κάρκαρ καί ἐν κατανύξει ἐκκλησιαζομένων πολλῶν ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ τῆς πόλεως τῆς Βηθλεέμ καί τῆς κώμης Μπετζάλλας, κυρίως ὅμως ἐκ τῆς πλησιοχώρου κώμης τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων προσελθόντων.

Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Κύριε πληρῶσαι βουλόμενος, ἅ ὥρισας ἀπ’ αἰῶνος, ἀπό πάσης τῆς κτίσεως λειτουργούς τοῦ μυστηρίου Σου ἔλαβες∙ ἐκ τῶν Ἀγγέλων τόν Γαβριήλ, ἐκ τῶν ἀνθρώπων τήν Παρθένον, ἐκ τῶν Οὐρανῶν τόν Ἀστέρα καί ἐκ τῶν ὑδάτων τόν Ἰορδάνην∙ ἐν ᾧ τό ἀνόμημα τοῦ κόσμου ἐξήλειψας, Σωτήρ ἡμῶν, δόξα Σοι», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ σκοπός καί ἡ σημασία τῶν ἱστορικῶν καί παγκοσμίων γεγονότων, τῶν ὁποίων τήν μνήμην ἑορτάζομεν ἐτησίως, ὅπως τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας εἰς Βηθλεέμ καί τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, δηλονότι τοῦ Βαπτισματος τοῦ Ὑἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, ὑπό Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς τά ὔδατα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, εἶναι ἡ ἐξάλειψις τοῦ ἀνομήματος τοῦ κόσμου. Ἡ ἀπαλλαγή, μέ ἄλλα λόγια, τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον διά τῆς παρακοῆς τῶν πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὥσπερ γάρ λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί», (Ρωμ. 5,19).

Ἐξ ἀπείρου ἀγάπης κινούμενος καί βουλόμενος Κύριος ὁ Θεός καί Πατήρ  ἡμῶν τόν καθαρισμόν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τοῦ ρύπου τῆς ἁμαρτίας, «ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ’ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» κατά τόν εὐαγγελιστήν Ἰωάννην, (Α’ Ἰωάν. 4,10). Πρός τοῦτο δέ ἔλαβεν ὡς λειτουργός τοῦ μυστηρίου τῆς θείας καί σωτηριώδους αὐτοῦ οἰκονομίας ἀπό πάσης τῆς κτίσεως ἐκ τῶν Ἀγγέλων τόν Γαβριήλ, ἐκ τῶν ἀνθρώπων τήν Παρθένον Μαρίαν, ἐκ τῶν οὐρανῶν τόν ἀστέρα καί ἐκ τῶν ὑδάτων τόν Ἰορδάνην, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός.

Ἕτεροι διακεκριμμένοι λειτουργοί τοῦ σωτηριώδους τούτου μυστηρίου ἀνειδείχθησαν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής καί ὁ σήμερον τιμώμενος ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ, Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης καί καθηγητής τῆς ἐρήμου.

Καί ὁ μέν Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής καί Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ ἐκήρυττε ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας λέγων, «μετανοεῖτε ἤγγικεν γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐγώ μέν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν. ὁ δέ ὀπίσω μου ἐρχόμενος…αὐτός ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί πυρί», (Ματθ. 3,1-11).

Ὁ δέ Πατήρ ἡμῶν, Ὅσιος Θεοδόσιος, καταλιπών τόν κόσμον καί τά ἐν κόσμῳ καί ἐκμιμησάμενος τήν ἐπί τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ τελεσθεῖσαν γύμνωσιν τοῦ Δεσπότου ἡμῶν Χριστοῦ καί βαπτισθείς διά Πνεύματος Ἁγίου, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, ἐγένετο πολίτης τῆς ἐρήμου καί μάλιστα τῆς Ἰουδαίας, κηρύττων καί διδάσκων τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τήν ἐπί γῆς ἐγκαινισθεῖσαν διά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ καί ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ πληρωθεῖσαν διά τῆς φανερώσεως ἐν εἴδει περιστερᾶς, τοῦ φωτός πάσης δικαιοσύνης∙ τοῦ φωτός τῆς τρισηλίου μιᾶς Θεότητος, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοῦ τρισηλίου καί ἀπροσίτου τούτου θείου φωτός κοινωνός ἐγένετο καί ὁ Ὅσιος ἡμῶν Θεοδόσιος, ὡς ἀνακράζει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Γνόφον νοητόν, φωτός τοῦ θειοτάτου, σύ ὑπεισδύνας, Θεοδόσιε, καί πλάκας δακτύλῳ Θεοῦ ἐγγραφείσας τῇ καρδίᾳ σου, τά εὐσεβείας δόγματα, ἔφερες τοῖς φοιτῶσι, βίβλον ζωῆς, παμμακάριστε».

Αὐτήν τήν βίβλον ζωῆς τοῦ παμμακαρίστου Θεοδοσίου προβάλλει σήμερον καί ἡ τοῦ Χριστοῦ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία διά τῆς ἐπιτελέσεως τῆς μνήμης αὐτοῦ ἐν τῇ ἱερᾷ καί ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Μονῇ, τῇ γειτνιαζούσῃ τῇ ἱερᾷ καί μεγάλῃ Λαύρα Σάββα τοῦ ἡγιασμένου καί τῷ ἱερῷ Κοινοβίῳ, Μοναστηρίῳ τοῦ Ἁγίου Θεογνίου, ἐπισκόπου γενομένου τῆς πόλεως Βιτυλίου ἐν Παλαιστίνῃ.

Ὅπως ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἐπιγείου ἀσκητικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου ἡ ἱερᾶ αὐτοῦ Κοινοβιακή Μονή ἦτο πραγματικῶς ἐν μέσῳ τῆς ἐρήμου κατά τόν 5^ον μ.Χ. αἰῶνα ὄασις πνευματικῆς καί σωματικῆς ἀναψυχῆς, οὕτω καί σήμερον, τῶν ἀναλογιῶν τηρουμένω , ἡ ἐπώνυμος Μονή τοῦ Ἁγίου ἀποτελεῖ καταφύγιον φιλανθρωπίας καί παραμυθίας, ἀλλά καί ὄασιν τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας, οὐχί μόνον διά τούς Χριστιανούς καί ἐν γένει τούς κατοίκους τῆς Ἁγίας Γῆς , ἀλλά καί διά πάντας τούς ἐκ τῶν περάτων τῆς Οἰκουμένης ἀθρόως προσερχομένους προσκυνητάς.

Δι’ ὅ καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τῶν σῶν μεμνημένοι διδαγμάτων, Θεοδόσιε, ἐν δυσί ταῖς οὐσίαις Χριστόν κυρύττομεν, δύω τάς θελήσεις εἰδότες τάς  φυσικάς καί τάς ἐνεργείας καί τά αὐτεξούσια ἐν Θεῷ τῷ βαπτισθέντι σαρκί». Μή παύσῃ, ὅσιε Πάτερ Θεοδόσιε, ἐφορῶν τόν Χριστεπώνυμον λαόν σου, πρεσβεύων πρός Κύριον, τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν, Ἰησοῦν Χριστόν, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ὑπέρ εἰρήνης τῆς περιοχῆς ἡμῶν.

Ναί, ἀγαπητοί μου, «Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ ἦλθε βαπτισθῆναι. Σήμερον Ἰωάννης ἅπτεται κορυφῆς τοῦ Δεσπότου.  Αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἐξέστησαν τό παράδοξον ὁρῶσαι μυστήριον. Ἡ θάλασσα εἶδε καί ἔφυγεν. Ὁ Ἰορδάνης ἰδών ἀνεστρέφετο. Ἡμεῖς δέ, οἱ φωτισθέντες βοῶμεν: Δόξα τῷ φανέντι Θεῷ καί ἐπί γῆς ὀφθέντι καί φωτίσαντος τόν κόσμον Ἀμήν».

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ καί τοῦ ὑπογείου παρεκκλησίου τῶν Μάγων, ἐν ᾧ ὁ Τάφος τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, τῆς μητρός αὐτοῦ Εὐλογίας, τῆς μητρός τοῦ Ἁγίου Σάββα Σοφίας, τῆς μητρός τῶν Ἁγίων Ἀναργύρου Θεοδότης καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Μόσχου, συγγραφέως τοῦ Λειμωναρίου.

Μετά τήν λιτανείαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, μετ’ αὐτήν δέ πλουσία τράπεζα εἰς τόν Μακαριώτατον καί πάντας ὑπό τοῦ φιλοξένου ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱεροθέου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder