Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΣΑΜΑΡΕΙΑΣ.

Τήν Τρίτην, 26^ην Ὀκτωβρίου/ 8^ην Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου εἰς τόν ἱερόν ναόν αὐτοῦ εἰς τήν παλαιάν πόλιν τῆς Νεαπόλεως Σαμαρείας, εἰς τήν ὁποίαν εὐρίσκεται τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Ἡ Κοινότης αὐτή ἀποτελεῖ τήν μίαν ὄψιν τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν πόλιν τῆς Νεαπόλεως, ἐν ᾧ τήν ἄλλην ἀποτελεῖ ἡ ἐν τῇ αὐτῇ πόλει Κοινότης τῶν Ραφιδίων, ἔχουσα ὡς ἐνορίαν αὐτῆς τόν προσφάτως ἀνεγερθέντα ἱερόν Ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.

Εἰς τόν ἐν λόγῳ ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου προεξῆρξε τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐλθών ἐξ Ἱεροσολύμων καί διαβάς ἀπό τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ. Τόν Μακαριώτατον ὑπεδέχθησαν ἐνθέρμως ὁ ἡγούμενος τῶν ὡς ἄνω δύο Κοινοτήτων Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος καί ἡ Ἐπιτροπή τοῦ Ναοῦ τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Τῷ Μακαριωτάτῳ συνελειτούργησαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος, ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Μόσχαν Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφανος, ὁ ἀρχιδιάκονος π. Ἀθανάσιος καί ὁ Ἱεροδιάκονος π. Παΐσιος Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι καί ὁ Ἀραβόφωνος Πρεσβύτερος.

Εἰς τό μικρόν ποίμνιον τό μετ’ εὐλαβείας ἐκκλησιασθέν καί μετά κατανύξεως παρακολουθῆσαν τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐκήρυξεν τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος περί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἑξῆς:

 

«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς: ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· 27 καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς, ἀλλ’ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν. 15, 26-27/16, 1-2).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ ἔνδοξος μεγαλομάρτυς Ἅγιος Δημήτριος μᾶς συνήγαγε σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ ἱερῷ ναῷ αὐτοῦ εἰς τήν παλαιάν πόλιν τῆς Νεαπόλεως, διά νά τιμήσωμεν τήν μνήμην αὐτοῦ. Ποιοῦμεν δέ τοῦτο, διότι, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «μαρτύρων γάρ θάνατος, πιστῶν ἐστι παράκλησις, Ἐκκλησιῶν παρρησία, Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου κατάλυσις, ἀναστάσεως ἀπόδειξις, δαιμόνων γέλως, διαβόλου κατηγορία, φιλοσοφίας διδασκαλία καί πάντων τῶν ἀγαθῶν ρίζα».

Ὄντως ἀγαπητοί μου, ὁ θάνατος τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου τῆς ἁμαρτίας κατάλυσις καί ἀναστάσεως ἀπόδειξις. Καί τοῦτο διότι ὁ Χριστιανισμός, δηλονότι ἡ χριστιανική Ἐκκλησία εἶναι τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τό δέ σταυρικόν καί μαρτυρικόν αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτό τό ὁποῖον κατήργησε, κατέλυσε διά παντός τόν ἐκ τῆς ἁμαρτίας τοῦ Παλαιοῦ Ἀδάμ εἰσαχθέντα θάνατον εἰς τόν κόσμον. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ, κατήργησε τόν θάνατον τῆς ἁμαρτίας. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Τῆς δέ Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπόδειξις εἶναι ὁ μαρτυρικός θάνατος τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ θάνατος δέ τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «οὐκ ἐστι θάνατος, ἀλλά ζωῆς βελτίονος ἀρχή, μή γάρ δή τοῦτο ἴδῃς, ὅτι γυμνόν τοῦ μάρτυρος τό σῶμα πρόκειται τῆς ψυχικῆς ἐνεργείας ἔρημον. Ἀλλ’ ἐκεῖνο σκόπει ὅτι τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἑτέρα παρακάθηται μείζων αὐτῷ δύναμις, ἡ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάρις, …δι’ ὧν θαυματοποιεῖ». Ἰδού τί θα λέγει ἐν προκειμένῳ ὁ ὑμνῳδός τοῦ Ἁγίου Δημητρίου: «Πάθει τό πάθος μιμούμενος, τό ζωηφόρον Χριστοῦ, παρ’αὐτοῦ τήν ἐνέργειαν τῶν θαυμάτων εἴληφας, ἀθλοφόρε Ἅγιε. Αἵματι τῷ σῷ σταζόμενος, τῷ ζωοδότῃ Χριστῷ τῷ τό αἷμα τό τίμιον, διά σέ κενώσαντι προσηνέχθης, Δημήτριε καί κοινωνόν σε δόξης εἰργάσατο καί βασιλείας Αὐτοῦ συμμέτοχον ὡς ἀριστεύσαντα κατά τοῦ ἀλάστορος καί τά δεινά τούτου μηχανήματα τελείως σβέσαντα», Αἶνοι Ἑσπερινοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ( Στιχηρόν 5^ον).

Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ ἰδιαιτέρως τούς Ἁγίους αὐτῆς μάρτυρας, διότι τό ἴδιον αὐτῶν αἷμα ἐξέχεαν ὑπέρ τῆς ἀληθείας. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια», (Ἰωάν. 14-6). Τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μάρτυς, κήρυξ καί εὐαγγελιστής εἶναι ὁ θεσμός τῆς Ἐκκλησίας. Τόν δέ θεσμόν τοῦτον συγκροτεῖ καί συνέχει τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον.

Τό ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ ἐκχυθέν αἷμα τῶν μαρτύρων τῆς σῳζούσης ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνον, τό ὁποῖον ἑδραίωσεν εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τήν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὁ Μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει εἰς τόν μαθητήν του Τιμόθεον, λέγων: «Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστόν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ κατά τό Εὐαγγέλιόν μου. Ἐν ᾧ κακοπαθῶν μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διά τοῦτο πάντα ὑπομένω διά τούς ἐκλεκτούς, ἵνα καί αὐτοί σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μετά δόξης αἰωνίου», (Β’ Τιμ. 2, 8-10).

Ὑπέρ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ σωτηρίας ὄχι μόνον ἐδίδαξεν ὁ Ἅγιος Δημήτριος διδάσκαλος ὤν, ἀλλά καί ὑπέρ αὐτῆς τῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σωτηρίας ἐμαρτύρησεν ἐπί τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ πόλει τῶν Θεσσαλονικέων. Ἀνεδείχθη μέγας τῆς Ἐκκλησίας μάρτυς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τοῦ πάθους Αὐτοῦ ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Ἵνα τήν στολήν ἐνδύσῃ Δημήτριε, ἥν ἐξεδύσατο πρίν ὁ παλαιός Ἀδάμ, Ἀδάμ τόν νέον καλῶς ἐνδέδυσαι καί τῆς σαρκός τό κῴδιον, χαίρων ἀπέρριψας. Διά τοῦτο, μύροις τε καί στέμμασι, βασιλεία λαμπρά σοι μνηστέυεται», (Κανών 2^ος Ἅγίου, ᾠδή 9^η, Ὄρθρος).

Ἡ διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ χρίσματος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔνταξίς μας εἰς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἰς οὐδέν ἄλλο τι ἀποσκοπεῖ, εἰ μή μόνον εἰς τήν μνηστείαν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ Πατρός, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν μνηστείαν, τήν ἀρραβῶνα τῆς ἐπουρανίου τοῦ Χριστοῦ βασιλείας ἐπέτυχεν καί ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος ἡμῶν Δημήτριος διά τοῦ μαρτυρίου της ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ. Και λέγομεν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης διότι, ὡς παρατηρεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος «ἀγάπης οὐδέν οὔτε μεῖζον οὔτε ἴσον ἐστιν, οὐδέ αὐτό τό μαρτύριον, ὅ πάντων ἐστί κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν».

Ἐάν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θέλωμεν νά φανῶμεν ἄξιοι τῆς τιμῆς τῶν Ἁγίων καί δή τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Δημητρίου, πρέπει νά γίνωμεν καί ἡμεῖς ζηλωταί καί μιμηταί τῆς ἀρετῆς αὐτοῦ καί τῶν καλῶν ἔργων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἐξ ἄλλου, κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Ναζιανζηνόν, τό τῶν Ἁγίων μαρτύριον δέν τελειοῦται μόνον διά τοῦ πάθους τοῦ μαρτυρικοῦ, ἀλλά καί διά τοῦ λόγου τῆς χάριτος: «Πᾶς γάρ κῆρυξ ἀληθείας, μάρτυς ἐστι τοῦ Θεοῦ».

Τῆς σωζούσης ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί, νά γίνωμεν μάρτυρες διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου καί τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀμήν.

 

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἐν ᾧ τήν μεσημβρίαν παρετέθη τράπεζα εἰς τό ἡγουμενεῖον τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου.

Μετά τήν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τήν  Ἐκκλησίαν τῶν Ραφιδίων, τήν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος καί ἀκολούθως τόν πρό ὀλίγων ἐτῶν ἀνεγερθέντα ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἔνθα ἐδεξιώθησαν Αὐτόν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος καί ἡ Ἐκκλησιαστική αὐτοῦ Ἐπιτροπή.

Ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος καί αἱ Ἐκκλησιαστικαί Ἐπιτροπαί τῶν ἱερῶν ναῶν τοῦ  Ἁγίου Δημητρίου καί τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου κατευοδοῦντες τόν Μακαριώττον ηὐχαρίστησαν Αὐτόν διά τήν προεξαρχίαν τῆς ἑορτῆς καί τήν στήριξιν αὐτῶν, Ἐκεῖνος δέ εὐλογῶν καί συνιστῶν αὐτοῖς συνεργασίαν καί ὁμόνοιαν, ἥψατο τῆς ὁδοῦ δι’ ἐπιστροφήν εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder