1

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΑ ΡΑΦΙΔΙΑ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ, ΠΕΡΙΟΧΗΝ ΣΑΜΑΡΕΙΑΣ.

Τήν Παρασκευήν, 25ην Ὀκτωβρίου /7ην Νοεμβρίου 2014, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν αὐτοῦ εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον Κοινότητα εἰς Ραφίδια, κώμην τῆς πόλεως Νεαπόλεως /Nablus τῆς Σαμαρείας, ἐν ᾗ καί τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ.
Τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ καί ἱδρυτοῦ τοῦ μεγαλοπρεποῦς Ναοῦ τοῦ προσκυνήματος τούτου Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱουστίνου καί τοῦ Πρωτοσυγκέλλου Προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ραφιδίων π. Λεοντίου, ἱερέων τῶν ὁμόρων κωμῶν καί παρακολουθούντων τῶν ἐν εὐλαβείᾳ τῶν ἐνοριτῶν τῆς ἐνορίας ταύτης, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος ταύτης ἀραβιστί.

Εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἑλληνιστί, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

“Αἵματι τῷ σῷ σταζόμενος, τῷ ζωοδότῃ Χριστῷ, τῷ τό αἷμα τό τίμιον, διά σέ κενώσαντι, προσηνέχθης Δημήτριε∙ καί κοινωνόν σέ δόξης εἰργάσατο καί βασιλείας αὐτοῦ συμμέτοχον, ὡς ἀριστεύσαντα κατά τοῦ ἁλάστορος καί τά δεινά, τούτου μηχανήματα τελείως σβέσαντα, ψάλλει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Σήμερον εὐφραίνονται τά οὐράνια καί ἀγάλλονται τά ἐπίγεια ἐπί τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου καί θαυματουργοῦ τοῦ ἐκ Θεσσαλονίκης. Καί τοῦτο, διότι ὁ ἅγιος Δημήτριος κατέχει ἰδιαιτέραν θέσιν εἰς τήν χορείαν τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Τό τίμιον αἷμα τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀφ’ ἑνός μέν ἐπότισε τό δένδρον τῆς Ἐκκλησίας, ἀφ’ ἑτέρου δέ ὡς ἀστραπή ἀπ’ ἄκρον εἰς ἄκρον τῆς γῆς ἐπέλαμψεν τό φῶς τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀληθείας. Τό γεγονός δέ τοῦτο ἔλαβε χώραν κατά τήν ἐποχήν, καθ’ ἥν ἡ ἀνθρωπότης ἐτέλει ἐν τῷ σκότει τῆς δαιμονοκρατίας, δηλονότι τῆς λατρείας τῶν ἀψύχων εἰδώλων, ἀλλά κάι τῆς προσωπολατρείας τῶν Ρωμαίων Αὐτοκρατόρων, ὡς τοῦ Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ. (3ος αι. μ.Χ.).

Ὁ ἅγιος Δημήτριος διεκρίνετο τόσον διά τήν εὐσέβειάν του ὅσον καί διά τό διδασκαλικόν τοῦ ἔργον, τῆς διαδόσεως δηλονότι τῆς ἀληθινῆς πίστεως εἰς Χριστόν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρα τοῦ Κόσμου. Ὡς πιστός μαθητής τοῦ Χριστοῦ καί κῆρυξ τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου, ὁ Δημήτριος εἶχε κατά νοῦν τούς λόγους τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητάς Αὐτοῦ: «πρὸ δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον», (Λουκ. 21,12-13).

Ἀναλυτικώτερον, ὅλαι αἱ καταδιώξεις καί περιπέτειαι αὐταί θά ἔχουν ὡς τελικήν ἔκβασιν καί ἀποτέλεσμα τήν μαρτυρίαν τήν ὁποίαν θά δώσετε διά τό Εὐαγγέλιόν μου διά νά εἶναι ἡ μαρτυρία αὐτή ἔλεγχος ἐναντίον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι δέν θά δύνανται νά δικαιολογηθοῦν κατά τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως, ὅτι δέν ἤκουσαν κήρυγμα εὐαγγελίου. Ἡ ἡμέρα δέ τῆς κρίσεως εἶναι ἡ ὥρα «ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀνκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως», (Ἰωάν. 5,28-29).

Ὄντως ἀγαπητοί μου, οἱ Κυριακοί λόγοι: «ἀποβήσεται δέ ὑμῖν εἰς μαρτύριον» ( Λουκ. 21,13), δηλαδή εἰς μαρτυρίου δόξαν κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας ἀναφέρονται εἰς τόν τρόπον διά τοῦ ὁποίου ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἐδοξάσθη δέ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου διά τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ θανάτου, ἀφ’ οὗ δι’ αὐτοῦ κατήργησε τήν ἁμαρτίαν καί τόν θάνατον. Καί ὁ Θεός Πατήρ ἐδοξάσθη μέ ὅλον ἐν γένει τόν βίον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, μάλιστα δέ μέ τήν μέχρι σταυρικοῦ θανάτου ὑπακοήν Του.

Τήν μέχρι μαρτυρικοῦ θανάτου ὑπακοήν καί ζωήν ἀναστάσεως ἐπεδίωκον οἱ φίλοι τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Μεταξύ δέ αὐτῶν καί ὁ σήμερον τιμώμενος ἐν τᾦ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ἱερῷ Ναῷ τῆς εὐσεβοῦς Κοινότητος ὑμῶν ἐν Νεαπόλει Παλαιστίνης, ἅγιος Δημήτριος ὁ μεγαλομάρτυς, ὁ ὁποῖος γενόμενος κοινωνός τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἀνεδείχθη ἀληθής καί τέλειος διδάσκαλος καί εὐαγγελιστής τῆς νέας ἐν Χριστῷ ζωῆς, δηλονότι τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

Τήν μαρτυρίαν ταύτην τῆς σταυρικῆς ἀγάπης καί τῆς δόξης τοῦ μαρτυρίου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί τῶν φίλων αὐτοῦ τῶν ἀπ’ αἰώνων ἁγίων ἐκλήθημεν νά μαρτυρῶμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ διά τῆς μαρτυρίας τοῦ χριστιανικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμῶν βίου. «Παράγει γάρ τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου», ( Α’ Κορ. 7,31). Διότι λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, περνᾷ καί φεύγει διαρκῶς σάν σκιά τό ἐξωτερικόν φαινόμενον τοῦ κόσμου τούτου.

Δεηθῶμεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως διά πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας χαρίζηται τήν ἀγαλλίασιν τῆς δόξης τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου Δημητρίου. Ἀμήν”.

Καί ἀραβιστί ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2014/11/07/8043

Μετά τήν θείαν Κοινωνίαν, τήν ἀπόλυσιν καί τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου ἐγένετο μικρά δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον παρά τόν Ναόν, τήν μεσημβρίαν δέ παρετέθη τράπεζα ὑπό τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς κώμης ταύτης.

Μετά τήν λῆξιν τῆς ἑορτῆς, ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τό προσκύνημα τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ καί ἐν συνεχείᾳ ἥψατο τῆς ὁδοῦ διά τήν ἐπιστροφήν εἰς Ἱεροσόλυμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/MJV-l4yFlfg

httpv://youtu.be/WK69ffxw1wI