Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Πέμπτην τῆς Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, 5^ην /18^ην Μαρτίου 2021, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου μέ μετάθεσιν μιᾶς ἡμέρας ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, κειμένην εἰς τήν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, εἰς μικράν ἀπόστασιν πρό τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ εἰς τήν Νεκράν θάλασσαν καί εἰς τήν Δυτικήν ὄχθην αὐτοῦ.

Τήν Μονήν ταύτην ἵδρυσεν αὐτός ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ἀφ’οὗ προσῆλθεν ἐκ τῆς πατρίδος αὐτοῦ Λυκίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας εἰς τούς Ἁγίους Τόπους εἰς τούς χρόνους τῶν Μονοφυσιτικῶν ταραχῶν, τό 451 μ.Χ.

Διά μικρόν διάστημα ὁ ἅγιος Γεράσιμος ἐδέχθη ἐπίδρασιν ἐκ Μονοφυσιτικῶν κύκλων, ἐπέστρεψεν ὅμως αὐτόν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ὁ ἅγιος Εὐθύμιος, μετά τοῦ ὁποίου καί συνειργάσθη εἰς τό ἑξῆς καί ἐγένετο πεφωτισμένος πνευματικός ὁδηγός εἰς τήν Μονήν ταύτην, Κοινόβιον καί Λαύραν ἐν ταὐτῷ, χιλιάδων μοναχῶν καί λαϊκῶν, ἀξιωθείς τοῦ θαυματουργικοῦ, ἰαματικοῦ καί προορατικοῦ χαρίσματος καί τοῦ χαρίσματος τῆς ἐξημερώσεως τῶν ἀγρίων θηρίων ὡς δεικνύει ἡ εἰκών αὐτοῦ μετά τοῦ λέοντος.

Εἰς τήν Μονήν ταύτην ἐτέλεσε καί τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τήν θείαν Λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων Δώρων ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἱωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τοῦ Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, τοῦ ὑπηρετοῦντος εἰς τόν Ἀββᾶν Γεράσιμον π. Κυριακοῦ, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου Εὐλογίου ψαλλόντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου Συμεών, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί μετεχόντων ἀρκετῶν ἐξ Ἱεροσολύμων καί Γαλιλαίας, ἐκείνων εἰς τούς ὁποίους ἐπέτρεψαν τά μέτρα προστασίας ἔναντι τοῦ covid-19.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος τόν θεῖον λόγον ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, καί ὡσεί ἡ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται», (Ψαλμ. 91,11), λέγει ὁ ψαλμῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Εὐφραίνεται ἡ ἔρημος τοῦ Ἰορδάνου, ὅτι ὡς φοῖνιξ ἐξήνθησεν σήμερον ἡ Ἱερά μνήμη τοῦ δικαίου τοῦ Θεοῦ ὁσίου δέ θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ  ἀναχωρητοῦ, τοῦ ἐκ Λυκίας ὁρμωμένου. Εὐφραίνεται καί ἡ ἐπώνυμος αὐτοῦ Μονή ἡ καί πάλαι ποτέ διαλάμψασα Λαύρα, ἔνθα συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἵνα εὐχαριστιακῶς δοξάσωμεν τόν δοξάζοντα τούς ἁγίους Αὐτοῦ.

Ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ἀκούων εἰς τούς Κυριακούς λόγους: «ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μή πεινάσῃ καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή διψήσει πώποτε», (Ἰωάν. 6,35). «Καί τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω», (Ἰωάν. 6,37) κατέλαβε τήν ἐνδοτέραν ἔρημον τῆς Θηβαΐδος καί ἐν συνεχείᾳ τήν εὐλογημένην ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου, «δίκην [=κατά τρόπον] φωστῆρος ἐκλάμποντος καί τά τῆς εὐσεβείας σπείροντος σπέρματα», ὡς λέγει ὁ Κύριλλος Σκυθουπολίτης.

Μιμητής γενόμενος ὁ Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος «τῶν διά πίστεως καί μακροθυμίας κληρονομούντων τάς ἐπαγγελίας», (Ἑβρ. 6,12), ἀνεδείχθη οἰκήτωρ περίδοξος τοῦ Ἰορδάνου καί συμπολιστής τῶν συγχρόνων αὐτοῦ μεγάλων ἀσκητῶν, Εὐθυμίου τοῦ μεγάλου, Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, Μαρτυρίου καί Θεοκτίστου τῶν ὁσίων καί πολλῶν ἄλλων ἀναχωρητῶν τῆς ἐρήμου τῆς Ἰουδαίας, τῶν ἀκουόντων εἰς τό παράγγελμα τοῦ προφητάνακτος Δαυΐδ: «Ζητήσατε τόν Κύριον καί κραταιώθητε, ζητήσατε τό πρόσωπον Αὐτοῦ διά παντός. Μνήσθητι τῶν θαυμασίων Αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε τά τέρατα Αὐτοῦ καί τά κρίματα τοῦ στόματος Αὐτοῦ», (Ψαλμ. 104, 4-5).

Σύγχρονοι καί αὐτόπται συγγραφεῖς παρουσιάζουν τόν θεοφόρον Γεράσιμον ὄχι μόνον ὡς «ἐραστήν τῶν ὑπερκοσμίων ἀλλά καί ὡς ταμιεῖον [=θησαυροφυλάκιον φιλανθρωπίας] καί τέμενος πραότητος». Προσέτι δέ ἐκτός ἄλλων ἀπονεκρώσεων τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν, ὁ θεῖος Γεράσιμος παρέμενεν ἄσιτος καθ’ ὅλην τήν ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, ἀρκούμενος τῇ μεταλήψει καί μόνῃ τῶν θείων Μυστηρίων» καί διά τοῦτο ἀνελήλυθεν εἰς τό ὕψος τῆς θεωρίας τῆς θείας δόξης, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «τήν κλίμακα τῶν θείων ἀρετῶν διανύσας πρός νοητῆς θεωρίας ἀνελήλυθας ὕψος καί θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ, ἐμφάσεις ὑπεδέξω καθαράς· διά τοῦτο, Θεοφόρε, σέ εὐσεβῶς τιμῶμεν καί βοῶμεν· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα».

Ἡ «νοητή θεωρία», εἰς τό ὕψος τῆς ὁποίας ἀνῆλθεν ὁ Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τήν θεωρίαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐρωτήσαντος τόν Πατέρα Αὐτοῦ οὐ μόνον περί τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ, ἀλλά καί περί τῶν πιστευόντων διά τοῦ λόγου αὐτῶν = [τοῦ κηρύγματος τῶν μαθητῶν] εἰς Αὐτόν, «ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν, ἥν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρό καταβολῆς κόσμου», (Ἰωάν. 17, 20-24).

Ἑρμηνεύων τόν ἀνωτέρω Κυριακόν λόγον, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «ἡ θέα λοιπόν τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ δέν θά δοθῇ εἰς βεβήλους καί ἁμαρτωλούς, ἀλλά οὔτε εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἀτιμάζουν τόν θεῖον νόμον, παρά μόνον εἰς τούς ὁσίους καί ἀγαθούς. Γνωρίζομεν δέ τοῦτο, ἐπειδή ὁ Προφήτης [Ἡσαΐας] λέγει: «ἀρθήτω ὁ ἀσεβής, ἵνα μή ἴδῃ τήν δόξαν Κυρίου», (Ἡσ. 26,10). Καί εἰς τά εὐαγγελικά κηρύγματα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ λέγει: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», (Ματθ. 5,8). Καί λοιπόν, ποῖοι δύνανται νά ἔχουν καθαράν τήν καρδίαν; ἀναμφιβόλως, οὐδείς ἄλλος ἐκτός αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι διά τῆς ἑνώσεώς των μέ τόν Θεόν, τῆς γενομένης διά τοῦ Υἱοῦ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἀπέσχον πάσης φιλοσαρκίας καί ἀπώθησαν ὅσον τό δυνατόν μακράν τήν κοσμικήν ἡδονήν. Οὗτοι μέν ἔχουν ἀρνηθεῖ τήν ζωήν των ἀφ’ ἑνός καί τήν ἔχουν ἀναθέσει εἰς τήν θέλησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀφ’ ἑτέρου, καθαρῶς τε καί ὁλοτρόπως πολιτευσάμενοι τῷ Χριστῷ. Τοιοῦτον πρόσωπον ἦτο ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἐν τῇ τελείᾳ καθαρότητι αὐτοῦ δέν ἐφοβήθη νά εἴπῃ: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός», (Γαλ. 2,20).

Εἰς τό ἐρώτημά μας, κατά ποῖον τρόπον ἑνώνονται μέ τόν Θεόν ἤ καλλίτερον εἰπεῖν, ἐπιτυγχάνουν τήν θέωσίν των οἱ ὅσιοι καί ἀγαθοί, δηλονότι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ἀπαντᾷ ὁ ἔγκριτος τῆς Ἐκκλησίας Πατήρ ἡμῶν Κύριλλος λέγων: «Ὁ Κύριος ἐποιήσατο τήν ἐξήγησιν, ἐγώ φησιν ἐν αὐτοῖς καί σύ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν», (Ἰωάν. 17-23). Γίνεται μέν γάρ ἐν ἡμῖν ὁ Υἱός σωματικῶς μέν ὡς ἄνθρωπος συνανακιρνάμενός τε [= ἀναμεμειγμένος μέ]  καί συνενούμενος δι’ εὐλογίας τῆς μυστικῆς· πνευματικῶς δέ αὖ πάλιν ὡς Θεός τῇ τοῦ ἰδίου Πνεύματος ἐνεργείᾳ καί Χάριτι τό ἐν ἡμῖν ἀνακτίζον Πνεῦμα πρός καινότητα ζωῆς καί τῆς θείας Αὐτοῦ φύσεως κοινωνούς καθιστάς. «Ὁ σύνδεσμος τῆς ἑνότητος ἡμῶν πρός τόν Θεόν καί Πατέρα εἶναι πάντοτε ὁ Χριστός», ἐπισημαίνει ὁ Ἱερός Πατήρ ἡμῶν Κύριλλος: «Τετελειώμεθα τοιγαροῦν εἰς ἑνότητα τήν ὡς πρός Θεόν καί Πατέρα διά μεσίτου Χριστοῦ».

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν θείαν τελείωσιν ἐν Χριστῷ καί διά μεσίτου Χριστοῦ κατώρθωσεν ὁ ἅγιος Γεράσιμος διά τοῦ ἀσκητικοῦ αὐτοῦ ἀγῶνος τῆς νηστείας, τῆς ἐγκρατείας, τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί τῆς κατατροπώσεως τῶν παρατάξεων τῶν δαιμόνων, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ:  «Τῶν προσευχῶν ταῖς προσβολαῖς, παρατάξεις δαιμόνων, κατέτρωσας γενναίως καί Χριστόν, Γεράσιμε, σύ ἀνύμνεις, Υἱόν τοῦ Θεοῦ».

Ἡ σήμερον ἐπιτελουμένη ἑόρτιος μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου ἐν τῇ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Μονῇ κατ’ αὐτήν τήν τρέχουσαν πρώτην ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν καί δή ἐν μέσῳ τῆς θανατηφόρου λοιμικῆς νόσου τοῦ κορωνοϊοῦ, μᾶς προτρέπει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά τοῦ παραγγέλματος τοῦ θείου Παύλου, ἵνα «μή καθεύδωμεν ὡς καί οἱ λοιποί, [οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν τόν Χριστόν], ἀλλά γρηγορῶμεν καί νήφωμεν… ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καί ἀγάπης καί περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας», (Α΄ Θεσ. 5, 6-8). Καί τοῦτο, διότι ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός:  «Ὁ πλοῦτος τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰς πάντας προστίθεται τούς πόνοις ἐγκρατείας τοῦτον συλλέγοντας».

Ἱκετεύσωμεν τόν θεόπτην Πατέρα ἡμῶν Γεράσιμον καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὁ σαρκωθείς ἐκ τῶν σῶν, ἄχραντε Δέσποινα, παναγίων αἱμάτων, Αὐτός ἀποκαθαίρει μολυσμῶν σαρκικῶν, διά νηστείας καί πόνων ἡμᾶς δυναμῶν, ταῖς σαῖς ἀπαύστοις ἱκεσίαις, Θεοτόκε Παρθένε· ἵνα ἐν μετανοίᾳ, ταπεινώσει καί ὑπομονῇ φθάσωμεν τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί συναναστηθῶμεν Αὐτῷ, ᾧ ἡ δόξα καί τό κράτος Αὐτοῦ εἴη εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν».

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ φίλεργος καί φιλόξενος ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος παρέθεσε νηστήσιμον τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί τό Ἐκκλησίασμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας