Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΙΤΟΥ (2014).
Τήν Δευτέραν, 4ην/17ην Μαρτίου 2014, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου εἰς τήν ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν Μονήν εἰς τήν ἔρημον τῆς Δυτικῆς Ὄχθης τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ὀλίγον πρό τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ εἰς τήν Νεκράν θάλασσαν.
Τήν ἱεράν ταύτην Μονήν ἵδρυσεν ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ἀφ’ οὗ προσῆλθεν ἐκ τῆς γενετείρας αὐτοῦ Λυκίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν τό 451 μ.Χ. καί ἀφ’ οὗ προηγουμένως ἐμόνασεν εἰς Μονάς καί ἐρημητήρια τῆς Παλαιστίνης, συναναστρεφόμενος τόν ὅσιον Εὐθύμιον τόν Μέγαν καί τόν ὅσιον Κυριακόν τόν ἀναχωρητήν.
Εἰς τήν Μονήν ταύτην συνεκέντρωσε καί κατηύθυνε πλῆθος μοναχῶν ἀδελφῶν αὐτῆς καί ἄλλων ἀναχωρητῶν, προσερχομένων καί ζητούντων τήν πνευματικήν συμβουλήν αὐτοῦ.
Ὅλους τούτους κατηύθυνεν ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, ὡς πρόμαχος τῆς ἀληθείας τοῦ δόγματος τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος, τῆς θεσπισάσης τήν διδασκαλίαν τῆς μιᾶς ὑποστάσεως ἐν δύο φύσεσι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί κατεδίκασε τήν διδασκαλίαν τῆς μιᾶς φύσεως, τήν ὁποίαν ἔκτοτε ἄχρι τῆς σήμερον ἀσπάζονται αἱ Προχαλκηδόνιοι λεγόμεναι Ἐκκλησίαι, Κοπτῶν, Ἀρμενίων, Συρίων καί Αἰθιόπων.
Εἰς τήν ἐν λόγῳ ἱεράν Μονήν, τήν ἀντέξασαν τάς δοκιμασίας τῶν ἐπιδρομῶν καί λειτουγοῦσαν ἄχρι τῆς σήμερον καί ἀναπαύουσαν πολλούς τῶν ἐντοπίων τῆς περιοχῆς τῆς Ἱεριχοῦς καί οὐχί μόνον, καί τῶν προσκυνητῶν διά τῶν ἐγκαταστάσεων τῶν ἱδρυθεισῶν ὑπό τοῦ δραστηρίου καθηγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, προσῆλθε τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, ἡγουμένου τοῦ Φχές καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Διονυσίου.
Μετά τήν ἔνθερμον ὑποδοχήν ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων Δώρων, συλλειτουργούντων Αὐτῷ κατά τήν τάξιν μόνον ἱερέων καί διακόνων, ψαλλόντων ἱεροψαλτῶν ἐκ τῶν κόλπων τῶν ἐξ Ἑλλάδος προσκυνητῶν καί συμπροσευχομένων ἐντοπίων καί πολλῶν προσκυνητῶν, κυρίως ἐκ Κύπρου προσελθόντων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά τῆς ἐριτίμου συζύγου αὐτοῦ.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί:
«Τήν κλίμακα τῶν θείων ἀρετῶν διανύσας πρός νοητῆς θεωρίας ἀνελήλυθας ὕψος καί θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ ἐμφάσεις ὑπεδέξω καθαράς, διά τοῦτο Θεοφόρε σέ εὐσεβῶς τιμῶμεν καί βοῶμεν: δόξα τῷ ἐνισχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
εὐσεβεῖς προσκυνηταί,
Δόξα καί αἶνον εὐχαριστήριον ἀναπέμπει σήμερον ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ καί Πατρί ἡμῶν ἐπί τῇ ἐπιτελέσει τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ.
Ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἀνεδείχθη ὄντως μιμητής τοῦ σεπτοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί γνήσιος οἰκονόμος τῆς ἀγέλης τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ λέγει: «Τήν κλίμακα τῶν θείων ἀρετῶν διανύσας, πρός νοητῆς θεωρίας ἀνελήλυθας ὕψος καί θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ ἐμφάσεις ὑπεδέξω καθαράς».
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος, διά τῶν πνευματικῶν καί ἀσκητικῶν αὐτοῦ ἀγώνων καί βεβαίως διά τῆς νηστείας κατώρθωσε νά γίνῃ πολίτης τῆς οὐρανίου πολιτείας. Τῆς πολιτείας, εἰς τήν ὁποίαν μᾶς ἀνείλκυσεν ὁ τόκος τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, δηλονότι ὁ ἐκ τῶν ἁγνῶν αὐτῆς αἱμάτων σαρκωθείς καί ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Γῆθεν πρός οὐράνιον πολιτείαν ἡμᾶς ἀνείλκυσεν Ἁγνή, ὁ ἄχραντος τόκος σου, νηστείας ταῖς πτέρυξιν εἰς οὐρανούς ἀναγαγών ἡμᾶς».
Ἐξ ἄλλου, ὁ σοφός Παῦλος λέγει: «Τό τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ Θεός ἡ κοιλία καί ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τά ἐπίγεια φρονοῦντες: (τό τέλος θά εἶναι ἡ ἀπώλεια, αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ὡς Θεόν λατρεύουν τήν κοιλιάν των καί δόξαν των θεωροῦν πράξεις, πού φέρουν ἐντροπήν, ἔχουν δέ φρονήματα γήϊνα).
Ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὅς μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης Αὐτοῦ κατά τήν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτόν καί ὑποτάξαι Αὐτῷ τά πάντα, (Φιλιπ. 3, 19-21).
Ὁ Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος, ἀγαπητοί μου, προεγεύθη αὐτῆς τῆς ἐμπειρίας, δηλονότι τοῦ μετασχηματισμοῦ τοῦ φθαρτοῦ σώματός του καί τῆς συμμορφώσεως αὐτοῦ μετά τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο, κατά τόν συναξαριστήν αὐτοῦ, ὁ ὅσιος Γεράσιμος τοσοῦτον πρός Θεόν οἰκείωσιν ἔσχεν, ὡς καί τῶν ἀγρίων θηρίων κατάρχειν. Ἤ, ὡς λέγει ὁ μελῳδός «τήν κατ’ εἰκόνα Θεοφόρε ἀξίαν φυλάττων φοβερός ἀνημέροις θηρσίν ἐδείχθης ᾂδων ἀπαύστως εὐχαριστήρια».
Ἡμεῖς σήμερον συνήλθομεν εἰς τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, ἀφ’ ἑνός μέν διά νά ἐγκωμιάσωμεν εὐχαριστιακῶς καί δοξολογικῶς τόν Ἅγιον τοῦ Θεοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ διά νά συμμετάσχωμεν εἰς τήν χαράν τῶν ἐν «Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων καί κριτῇ Θεῷ πάντων καὶ πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων», ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τύπος τῆς ἄνω χαρᾶς καί ἡ νῦν ἑορτή ἐστι, λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Μέ ἄλλα λόγια, αὐτό τό ὁποῖον ἀπολαμβάνομεν πνευματικῶς αὐτήν τήν στιγμήν εἶναι τύπος τῆς πνευματικῆς ἀπολαύσεως τῆς θείας εὐχαριστιακῆς δοξολογίας, τήν ὁποίαν οἱ ἄγγελοι ἀκαταπαύστως δοξάζουσι καί ἀνυμνοῦσι τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν.
Ἡ χαρά δέ αὕτη, ἀγαπητοί μου, ἔχει ὡς πηγήν ἀκένωτον τόν δι’ ἡμᾶς σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ. Τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία κατ’ οὐσίαν ἀποτελεῖ τήν ἐν τῷ κόσμῳ τῷ φθαρτῷ ὁρατήν τῆς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν πολιτείαν τῶν οὐρανῶν. Ἰδού, λοιπόν, διά τί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας βοᾷ καί λέγει:
«Ἄρτον οὐράνιον, καὶ ποτήριον ζωῆς γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος». Αὐτόν ἀκριβῶς τόν οὐράνιον ἄρτον καί τό ποτήριον ζωῆς ἐγεύθησαν πάντες οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ καί τῶν ὁποίων Ἁγίων ἀληθής ἐστίν ἡ μαρτυρία. Αὐτήν τήν γεῦσιν ἔλαβε καί ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης. Οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος, περί οὗ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν: «ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα, καί ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω ἡ σάρξ μου ἐστίν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς».
Καί «ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο πίνητε», κηρύττει ὁ μέγας Παῦλος, «τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ». Ἡ χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μέ κορωνίδα τήν Ὑπερευλογημένην Δέσποιναν Θεοτόκον καί Ἀειπάρθενον Μαρίαν ἀποτελοῦν τήν κλίμακα, «τήν μετάγουσαν ἡμᾶς εἰς τούς οὐρανούς»,αἱ δέ βαθμίδες τῆς νοητῆς ταύτης κλίμακος δέν εἶναι ἄλλαι ἀπό τόν καρπόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος: «ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος». Ὁ καρπός δέ οὗτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ πλούτου τούτου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τόν ὁποῖον ἐπόθησεν μέ ὅλην τήν ἔφεσιν τῆς ψυχῆς του καί ἐπέτυχεν ὁ Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος. Ὁ πλοῦτος οὗτος τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι προσιτός εἰς ὅλους μας, εἰς ὅλους ὅσοι μετά καθαρᾶς καρδίας καί ἐγκρατείας, τουτέστιν νηστείας, ἐπιζητοῦσιν αὐτόν, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Ὁ πλοῦτος τῆς χάριτος, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς πάντας προστίθεται, τοὺς πόνοις ἐγκρατείας τοῦτον συλλέγοντας», (βέβαια σ’ αὐτούς πού θέλουν νά συλλέξουν αὐτόν τόν πλοῦτον μέ πόνους, μέ ἄσκησιν, μέ ἐγκράτειαν, μέ νηστείαν).
Εἰς αὐτόν τοῦτον ἀκριβῶς τόν σκοπόν ἀποβλέπει, ἀγαπητοί μου, καί ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία μέ τόν εὐλογημένον καιρόν τῆς μεγάλης νηστείας τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς. Ἀποβλέπει, ἐπαναλαμβάνω, εἰς τόν πλουτισμόν ἡμῶν μέ τόν πλοῦτον τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς τοῦτο σαφέστατα διατυπώνει καί ὁ μελῳδός λέγων:
«Μὴ νηστεύσαντες κατ’ ἐντολὴν τοῦ Κτίσαντος, ἀπὸ τοῦ φυτοῦ τῆς γνώσεως οἱ Πρωτόπλαστοι, τὸν ἐκ τῆς παρακοῆς θάνατον ἐκαρπώσαντο, τοῦ δὲ ξύλου τῆς ζωῆς, καὶ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἀπεξενώθησαν. Διὸ νηστεύσωμεν πιστοί, ἀπὸ τροφῶν φθειρομένων, καὶ παθῶν ὀλεθρίων, ἵνα τὴν ἐκ τοῦ θείου Σταυροῦ ζωὴν τρυγήσωμεν, καὶ σὺν τῷ εὐγνώμονι λῃστῇ, πρὸς τὴν ἀρχαίαν ἐπανέλθωμεν πατρίδα, κομιζόμενοι παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ τὸ μέγα ἔλεος», διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί διά τῶν ἱκεσιῶν τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, Ἀμήν».
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πέριξ τῆς Μονῆς καί τέλος ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος παρέθεσεν ἑόρτιον νηστήσιμον τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/5LCC5on5Ir8