Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Τετάρτην, 11^ην/ 24^ην Ἰανουαρίου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱεράν Μονήν, τήν ὁποίαν οὗτος ἵδρυσε τόν 5ον μ.Χ. αἰῶνα εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας εἰς τοποθεσίαν μεταξύ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Ἱεράς Μονῆς Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου.

Προσελθών ἐκ τῆς γενετείρας αὐτοῦ Καππαδοκίας, ὁ ἅγιος Θεοδόσιος εἰς τήν ἁγίαν Γῆν ἠσκήθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Ἱκελίας πλησίον τῶν Ἱεροσολύμων καί ἀργότερον εἰς τό σπήλαιον, δι’ οὗ διῆλθον οἱ Μάγοι «δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἐπιστρέψαντες εἰς τήν πατρίδα αὐτῶν».

Εἰς τήν Μονήν ταύτην ἡ ὁποία εἶχε τέσσαρας ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Θεοδόσιος συνεκέντρωσε 700 μοναχούς καί ἀνεδείχθη ὁ ἡγέτης τοῦ Κοινοβιακοῦ μοναχικοῦ βίου εἰς τήν Παλαιστίνην καί ὁ προστάτης τοῦ δόγματος τῶν ἐν Χριστῷ δύο φύσεων τῆς Δ’  Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος ὁμοῦ μετά τοῦ συμπατριώτου αὐτοῦ Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἡγέτου τοῦ ἐν Παλαιστίνῃ Λαυρεωτικοῦ μοναχικοῦ βίου.

Εἰς τόν ἱερόν Ναόν τῆς Μονῆς ταύτης προεξῆρξε τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων ψάλλοντος τοῦ χοροῦ ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσσιστί καί ρουμανιστί, ἀποτελουμένου ἐκ μελῶν τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου ὑπό τόν Πρωτοψάλτην τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί τόν Λαμπαδάριον κ. Γεώργιον Ἀλβανόν καί μελῶν τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου ἀριστερά ἀραβιστί καί μετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ προσκυνητῶν καί ἐξ ἐντοπίων ἐκ τῆς κώμης κυρίως τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχον οὕτως ἑλληνιστί:

«Τοῦ κλίναντος, κορυφήν τῷ Προδρόμῳ μιμούμενος, Χριστοῦ τό ὑπήκοον καί τήν ἀρίστην ταπείνωσιν, Πάτερ Θεοδόσιε, πρός ἀρετῶν ἀνηνέχθης πύργον ἄσειστον», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἄνθρωπος μέν τῇ φύσει χρηματίσας, συμπολίτης δέ γενόμενος τῶν Ἀγγέλων ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης καί καθηγητής τῆς ἐρήμου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ἱερᾷ Μονῇ, ἵνα ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως καί ταφῆς αὐτοῦ ἑορτάσωμεν τήν Ἱεράν αὐτοῦ μνήμην.

Ἡ ἐν μοναχοῖς καί ἀσκηταῖς τῆς ἐρήμου πολιτεία τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου διακρίνεται διά τήν ἄκραν ὑπακοήν καί ἀρίστην αὐτοῦ ταπείνωσιν, μιμούμενος αὐτόν τοῦτον τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

Αἱ κατά Χριστόν ἀρεταί τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου κατέστησαν αὐτόν ὄχι μόνον «πύργον ἄσειστον», ἀλλά καί θαυματουργόν, ὡς ἀναφέρει ὁ βιογράφος αὐτοῦ περιγράφων τά ἄπειρα αὐτοῦ θαύματα. Ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Στυλίτης ἦταν αὐτός, ὁ ὁποῖος ἐμύησεν τόν Πατέρα ἡμῶν Θεοδόσιον εἰς τήν ἐν Χριστῷ πολιτείαν, τουτέστιν εἰς τόν ἐπί γῆς ἀγγελικόν βίον.

Ἡ ἐν Χριστῷ πολιτεία τῶν μεγάλων ἀσκητικῶν μορφῶν, ὡς τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου ἀποτελοῦν συνέχειαν καί προέκτασιν τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἱερᾶς ἱστορίας, δηλονότι τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας τοῦ κηρυχθέντος καί εὐαγγελισθέντος ὑπό τῶν πνευματοκινήτων προφητῶν καί πνευματοφόρων ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἐν Χριστῷ ἀφθαρσία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἐν τῇ ἀναστάσει τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε πάντοτε τό θέλγητρον τοῦ πόθου καί θείου ἔρωτος ὅλων τῶν ἁγίων καί δή τῶν ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου διά τήν ἐν τῷ Νέῳ Ἀδάμ τῷ Χριστῷ ἀλλοίωσιν, τουτέστιν τήν θέωσιν. «Ὁ Κύριος… τήν τῶν πραγμάτων ἀλλοίωσιν πρός οὐράνιον πολιτείαν μεθήρμοσε», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης.

Τῆς θείας ταύτης ἀλλοιώσεως, δηλονότι τῆς οὐρανίου πολιτείας ἔτυχε καί ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος, τοῦ ὁποίου τό λείψανον τῆς ἀφθάρτου αὐτοῦ κάρας, τῆς σωζομένης ἄχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ἀποτελεῖ ἀδιάψευστον τεκμήριον τῆς πίστεως τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τοῦτο ἐπιβεβαιώνει σαφέστατα καί ὁ μελῳδός τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου, ἀναφερόμενος εἰς τόν θανόντα μαθητήν αὐτοῦ Βασίλειον, ὁ ὁποῖος ἀνέστη. «Ἀφθαρσίαν ἡμῖν ἐδωρήσω Χριστέ, ἐν τῇ ἀναστάσει σου. Ὅθεν Βασίλειος ὁ εὐκλεής θεράπων σου, καί θανών ὥσπερ ζῶν ἐπιφαίνεται. Τοῦτο εἶναι ἕν ἐκ τῶν πολλῶν θαυμάτων, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος ἔτι ὤν ἐν ζωῇ, ὡς λέγει καί ὁ Συναξαριστής· «Καταλαβών τά Ἱεροσόλυμα ἐμαθήτευσε παρά τούς πόδας μεγάλων ὁσίων ἀνδρῶν τῆς ἐρήμου. Τήν ἄκραν δέ ἐγκράτειαν μετελθών, ὡς τῆς ἑβδομάδος ἅπαξ σιτίζεσθαι καί ἐπί τριάκοντα χρόνους ἄρτους ὅλως μή γευσάμενος καί τήν ἐν Χριστῷ ἀρετήν ἀσκήσας, ἐπί τοσοῦτον ἀναβάσεως ὕψος ἦλθεν, ὡς καί παράδοξα θαύματα ἐκτελεῖν».

Ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος κατέχει ἐξέχουσαν θέσιν μεταξύ τῶν μοναστῶν τῆς ἐρήμου. Καί τοῦτο διότι οὗτος ἀνεδείχθη μάρτυς ἀναίμακτος τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, δηλαδή τῆς ὑγιαινούσης Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως. Μετά σθένους καί παρρησίας ἐκήρυξε τάς δύο θελήσεις καί ἐνεργείας τοῦ θεανθρώπου Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τάς ὁποίας ἠρνοῦντο οἱ αἱρετικοί ὀπαδοί τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Ἄς ἀκούσωμεν ἐν προκειμένῳ τόν μελῳδόν αὐτοῦ λέγοντα: «Τῶν σῶν μεμνημένοι, διδαγμάτων Θεοδόσιε, ἐν δυσί ταῖς οὐσίαις Χριστόν κηρύττομεν, δύο τάς θελήσεις εἰδότες, τάς φυσικάς καί τάς ἐνεργείας καί τα αὐτεξούσια ἐν Θεῷ τῷ βαπτισθέντι σαρκί».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ἀνεδείχθη ὄχι μόνον καθηγητής τῆς ἐρήμου ἀλλά καί διδάσκαλος καί ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας, διά τήν ὁποίαν ὁ Χριστός ἑκουσίως ὡράθη σαρκί βαπτιζόμενος ἐν τοῖς ρεῖθροις τοῦ Ἰορδάνου ὑπό Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί σαρκί σταυρούμενος, ἐν τῷ τόπῳ τοῦ Γολγοθᾶ.

Χαίρεται καί ἀγάλλεται ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ χορεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ἐπί τῇ ἑορτίῳ ταύτῃ πανηγύρει. Καί τοῦτο διότι αἱ ἅγιαι τῆς Ἐκκλησίας ἑορταί εἶναι= τύπος τῆς ἄνω χαρᾶς. «Τύπος δέ τῆς ἄνω χαρᾶς, δηλονότι τῆς ἐν οὐρανοῖς Ἐκκλησίας καί ἡ νῦν ἔστιν ἑορτή κατά τούς θεοφόρους Πατέρας.

Τῆς χαρᾶς ταύτης τῆς ἀποτελούσης καί πρόγευσιν τῆς αἰωνίου χαρᾶς τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν μέτοχος ἐγένετο ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος, ὁ ὁποῖος καλεῖ πάντας τούς τιμῶντας τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην, ἵνα μέτοχοι γενώμεθα τῷ ἐπιδημήσαντι Χριστῷ τῷ Θεῷ εἰς παγκόσμιον σωτηρίαν.

Τῆς αἰωνίου ταύτης χαρᾶς μέτοχοι καί κοινωνοί ἐγένοντο οἱ ὅσιοι Πατέρες ἡμῶν οἱ βλαστοί τῆς ἐρήμου, οἱ συμπολῖται τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου, Εὐθύμιος ὁ Μέγας, Σάββας ὁ Ἡγιασμένος, Ἰωάννης καί Γεώργιος οἱ Χοζεβῖται, Θεόκτιστος καί Μαρτύριος σύν Γερασίμῳ τῷ Ἰορδανίτῃ καί Ἰωάννῃ τῷ νέῳ Χοζεβίτῃ.

Οὗτοι, μάρτυρες ἐν τῇ συνειδήσει γενόμενοι καί εὐαγγελιζόμενοι Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν προῆλθον οὐχί ἐκ τῆς ἐρήμου, ἔνθα ἐκήρυττεν ὁ Ἰωάννης βάπτισμα μετανοίας, ἀλλά ἐκ τῆς κολυμβήθρας τῆς Ἐκκλησίας γεννηθέντες διά Πνεύματος Ἁγίου καί πολιτογραφηθέντες πολῖται τῆς ἐρήμου, ἑπόμενοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ τηροῦντες καί φυλάσσοντες τάς ἐντολάς αὐτοῦ.

Τήν Ἱεράν ταύτην παρακαταθήκην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί τῶν μιμητῶν αὐτοῦ, δηλονότι τῶν ἁγίων θεοφόρων πολιτῶν τῆς ἐρήμου, διεφύλαξε καί διαφυλάσσει ἄχρι τοῦ νῦν ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, ἡ ὁποία ἀνέδειξε πλειάδα μαρτύρων τοῦ αἵματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τόσον εἰς τό παρελθόν ὅσον καί εἰς τήν σύγχρονον ἡμῶν ἐποχήν. Διά τοῦτο τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ «καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν», (Ματθ. 16,18).

Παρακαλέσωμεν τόν Ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Θεοδόσιον, τόν παρρησίαν ἔχοντα πρός Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, ἵνα διά ἱκεσιῶν αὐτοῦ καί τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας τύχωμεν τοῦ ἐλέους τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί τῆς εἰρήνης ἐν τῷ κόσμῳ ἅπαντι καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν. Μετά δέ τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Μή ἐπιλάθῃ καί νῦν τῆς ποίμνης σου, παμμάκαρ Θεοδόσιε, ἀλλά πρεσβείαις σου πρός Κύριον, σῶσον ἡμᾶς δεόμεθα», Ἀμήν, ἔτη πολλά!

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δέησις εἰς τό Σπήλαιον τῶν Μάγων, Ἱερά λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ καί μνημόσυνον τῶν μακαριστῶν ἀνακαινιστῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων Βαρθολομαίου καί  Λεοντίου & Γαλακτίωνος τῶν μοναχῶν.

Τήν μεσημβρίαν ὁ ἐπί τεσσαράκοντα ἔτη ὑπηρετῶν γηραιός ἡγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος παρέθεσε τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]