Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΙΩΝ.
Τό ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης, 11ης/ 24ης Μαρτίου 2016, ἔλαβε χώραν ὁ ἑορτασμός τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 25ης Μαρτίου 1821 εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς ἐπί τῆς Ἁγίας Σιών.
Τήν τελετήν ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας καί Γέροντος Σκευοφύλακος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Ἐξάρχου ἐν Κωνσταντινουπόλει Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, τοῦ Τελετάρχου καί Παραδραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου, πολλῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, τῶν καθηγητῶν τῆς Σχολῆς, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ καί τοῦ κ. Βασιλείου Κοΐνη καί τοῦ λοιποῦ προσωπικοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου Ἱεροσολύμων, μοναχῶν, μοναζουσῶν, μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί προσκυνητῶν.
Κατά τήν σεμνήν τελετήν ταύτην, ὡς ἐμφαίνεται εἰς τό ἀναρτώμενον πρόγραμμα:
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
Α. Δοξαστικά
1). «Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου», Απολυτίκιον.
2). «Τη Υπερμάχω», Κοντάκιον.
Β. Προλόγισις – Πανηγυρική Ομιλία
1). Προλόγισις της εορτής από τον Σχολάρχη Σουλιώτη Νικόλαο.
2). Πανηγυρική ομιλία από τον φιλόλογο της Σχολής μας κ. Κοντογιάννη Χρήστο.
Γ. Προβολή video
«Η ίδρυση και ο ρόλος της Φιλικής Εταιρείας».
Απόσπασμα από την ταινία «Παπαφλέσσας»
Δ. Ποιήματα – Τραγούδια:
α). «Θούριος» (Ποίημα. Απαγγέλλει ο Βασίλειος Πολίτης).
β). «40 παλικάρια», Δημοτικό τραγούδι.
γ). «Αρματολοί και κλέφτες»,(Ποίημα. Απαγγέλλει ο Αλέξανδρος Γκίνης).
Ε. Προβολή βίντεο:
«Η οργάνωση του Αγώνα από τον Α.Υψηλάντη».
Απόσπασμα από την ταινία «Παπαφλέσσας»
Ζ. Ποιήματα – Τραγούδια:
α). «Του Διάκου» (Ποίημα. Απαγγέλλει ο Ιωάννης Μεγγρέλης ).
β). «Κλέφτικη Ζωή», Δημοτικό τραγούδι.
ΣΤ. Προβολή βίντεο:
«Η έναρξη του αγώνα από τον Π.Πατρών Γερμανό».
Απόσπασμα από την ταινία «Παπαφλέσσας».
Η. Ποιήματα – Τραγούδια:
α). «Τα κλεφτόπουλα», Δημοτικό τραγούδι.
β). «Σαμουήλ», (Ποίημα. Απαγγέλλει ο Παναγιώτης Ξενάκης ).
γ). «Τρείς καλογέροι», Δημοτικό τραγούδι.
ΔΙΑΛΛΕΙΜΜΑ
Θ. Θεατρικό: ” Το κρυφό σχολειό” , του Α. Δελώνη
Ι. Δημοτικό τραγούδι : «Του Άϊ Γιώργη».
Κ. Προβολή βίντεο:
«Η εμψύχωση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη πρίν από την μάχη των Δερβενακίων»
Απόσπασμα από την ταινία «Παπαφλέσσας»
“Εθνικός Ύμνος”, Στίχοι: Διονύσιος Σολωμός, μουσική: Νικόλαος Μάντζαρος.
Πολυχρόνιον Μακαριωτάτου, ἦχος γ΄
Συντελεστές ἐκδηλώσεως:
Διδασκαλία Βυζαντινών Ύμνων-Ασμάτων: Σεβασμιώτατος Ιωακείμ
Επιλογή , Διδασκαλία ποιημάτων και Θεατρικού: Κοντογιάννης Χρήστος
Επιμέλεια και παρουσίαση οπτικοακουστικού υλικού: Σουλιώτης Νικόλαος
Συμμετέχουν οι μαθητές της Σχολής:
Βασίλειος Πολίτης
Αλέξανδρος Γκίνης
Ιωάννης Μεγγρέλης
Παναγιώτης Ξενάκης
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ:
Ευχαριστούμε τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου, πατέρα Χρυσόστομο για την ευγενική χορηγία των κερασμάτων.
Ἔλαβε χώραν ἡ εἰσηγητική προσφώνησις τοῦ Σχολάρχου καθηγητοῦ κ. Νικολάου Σουλιώτη ὡς ἕπεται:
Mακαριώτατε ,
Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Σεβασμιώτατε Πρόεδρε τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας,
Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς καί Σεβαστοί Πατέρες,
Ἀγαπητοί Συνάδελφοι,
Ἀγαπητά μας παιδιά
Κυρίες καί Κύριοι,
Κάθε χρόνο, μέσα στήν ἀνθοστόλιστη ἀνοιξιάτική φύση, ἡ μνήμη μας στρέφεται στίς κορυφαῖες καί ἔνδοξες ἱστορικές στιγμές τοῦ Ἔθνους μας, στήν ἔναρξη τῆς ἡρωϊκῆς ἐθνικοαπελευθερωτικῆς Ἐπανάστασης τῆς 25ης Μαρτίου τοῦ 1821 γιά τήν ἀποτίναξη τοῦ βάρβαρου Τουρκικοῦ ζυγοῦ.
Χαρμόσυνα σημαίνουν οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν. Αἰσθήματα εὐλαβείας, χαρᾶς, ὑπερηφανείας καί σεβασμοῦ πλημμυρίζουν τίς καρδιές. Ἕνας ἐνδόμυχος πανηγυρισμός ἀναβλύζει ἀπό τά σπλάγχνα κάθε Χριστιανοῦ καί κάθε Ἕλληνος.
Αὐτή τήν ἡμέρα «ἀγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη» στήν γῆ γιά νά φέρῃ τό ἀνεκλάλητο μήνυμα τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ, τό μήνυμα τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν προγονικήν ἁμαρτία:
«Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σοῦ, ευλογημένη Σύ ἐν γυναιξί, καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας Σου». Συμβολική, λοιπόν, εἶναι καί καθόλου τυχαία ἡ ταύτιση καί ὁ συνεορτασμός μιᾶς ἀπό τίς μεγαλύτερες ἑορτές τῆς Χριστιανοσύνης, μέ τήν ἔναρξη τοῦ ἀγῶνα γιά τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία. Τό μήνυμα τῆς ψυχικῆς λυτρώσεως πού ἔφερε ὁ Ἀρχάγγελος στή συνείδηση τῶν ραγιάδων, ἱσοδυναμοῦσε μέ τό μήνυμα γιά ἐθνική ἀπελευθέρωση πού ἔφερνε ἡ Ἐπανάσταση. Ἡ ἁγία αὐτή ἡμέρα ἔγραψε μέ χρυσά γράμματα τήν λέξι Ἐλευθερία στίς συνειδήσεις τῶν ἀπανταχοῦ Ἑλλήνων καί ὄχι μόνο. Μιά χούφτα ἀπειροπολέμων ἀνθρώπων μέ μοναδικό ὅπλο τήν γενναία ψυχή καί λεβεντιά τόλμησαν νά ἀναμετρηθοῦν μέ τίς πολυάριθμες καί ὀργανωμένες στρατιές τῶν Τούρκων. Ἡ πίστη στό Θεό καί ἡ ἀγάπη γιά τήν ἐλευθερία ἦταν οἱ κινητήριες δυνάμεις πού κατεύθυναν στούς ἀγῶνες τους γιά ἀποτίναξη τῶν κατακτητῶν. Κάθε χρόνο λοιπόν στίς 25 Μαρτίου ἡ σκέψη φτερουγίζει εὐλαβικά στή μεγάλη ἑορτή τῆς Χριστιανοσύνης καί στό ἡρωϊκό ’21.
Ἠκολούθησεν ὁ πανηγυρικός τῆς ἡμέρας ὑπό τοῦ καθηγητοῦ κ. Χρήστου Κοντογιάννη ὡς ἕπεται:
Μακαριώτατε,
Κύριε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος,
Κύριε Πρόξενε,
Σεβασμιώτατε Πρόεδρε της Σχολικής Εφορείας,
Σεβασμιωτάτοι,
Σεβαστοί Πατέρες,
Κύριοι Συνάδελφοι,
Αγαπητοί Μαθητές και Συνεορταστές.
Κάθε φορά που πλησιάζουμε την 25η Μαρτίου, συγκλονιζόμαστε. Οι δύο Ευαγγελισμοί, σφιχτά δεμένοι ο ένας με τον άλλο, μας θυμίζουν το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα και την ιστορία.
«Ἡ ἡμέρα τῆς 25ης Μαρτίου λαμπρᾶ καθ΄ ἑαυτήν εἰς πάντα Ἕλληνα, διά τήν τελουμένην ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶναι προσέτι λαμπρᾶ καί χαρμόσυνος διά τήν ἔναρξιν τοῦ ὑπέρ τῆς Ἀνεξαρτησίας ἀγῶνος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους», έγραφε το Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο ορίστηκε το 1837, ως εθνική εορτή η ημέρα του Ευαγγελισμού.
Με ξεχωριστό δέος και θαυμασμό στεκόμαστε και πάλι μπροστά στο κοσμοϊστορικό μεγαλούργημα της φυλής μας, το ΄21, που το χαρακτήρισαν ως μία ολόκληρη γέφυρα συγκλονιστικού θριάμβου και πρόσθεσαν:
«Ὁλοκάθαρη καί ἀλώβητη, ἀναλλοίωτη καί σταθερή, ἑνιαία καί ἀκμαία ἐθνική συνείδησις τῶν ἰδίων ἀπό αἰώνων ἰδανικών, ἔδωσε τήν δυνατότητα εἰς τούς ἀγωνιστάς τοῦ ΄21 νά βαδίσουν ἀγέρωχοι πρός τόν ἀκάνθινον δρόμον τῆς θυσίας διά νά ἐξασφαλίσουν μέ τά λύτρα τρομακτικῶν συμφορῶν καί αἵματος τήν εὐγενεστέραν κληρονομίαν τῆς ἀνθρωπότητος ».
Ο αδάμαστος κόσμος των Ελλήνων των 400 χρόνων της Τουρκοκρατίας, πίστευε σταθερά, ότι τούτος ο όλεθρος, ο τόσο ασυμβίβαστος είναι περαστικός. Γι΄ αυτό και οι υπόδουλοι δεν έπαψαν ούτε στιγμή να χύνουν το αίμα τους σε φοβερούς, άνισους, τιτάνιους αγώνες για να φτάσουν στο ποθητό τέλος. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Μονάχα τους αγώνες των ατρόμητων Σουλιωτών να φέρει στο νού του, θα δικαιώσει τον ποιητή που έγραψε: «Πάνω στα βράχια του Σουλιού και στα περιγιάλια της Πάργας ζουν τα απομεινάρια της φυλής, που μονάχα οι μάνες των Δωριέων γεννούσαν».
Με τέτοια θέληση και πίστη στο Θεό, με τέτοια υπεράνθρωπη τόλμη πέτυχαν οι προπάτορές μας, το υπέρτατο ιδανικό του Αγώνος: την ελευθερία διά της θυσίας.
Και η Επανάσταση πέτυχε, αν και όλα ήσαν ενάντια. Οι σχεδόν άοπλοι γιγαντόμαχοί μας ξεσηκώθηκαν, όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν παντοδύναμη. Όταν η Ευρώπη βρισκόταν στα νύχια της Ιερής –ουσιαστικά ανίερης – Συμμαχίας. Όταν από πουθενά δεν είχαν ούτε την παραμικρή ενθάρρυνση. Κλειστός ο ορίζοντας από παντού.
Όμως η μεγάλη Επανάσταση του 1821 ήταν γενική επανάσταση του Γένους, η κορύφωση προηγούμενων κινημάτων και επαναστάσεων των υπόδουλων Ελλήνων. Δεν ήταν μία οποιαδήποτε τοπική εξέγερση, αλλά Επανάσταση με πρόγραμμα και περιεχόμενο, ένας πανεθνικός συναγερμός, με στόχο την Εθνική Ανεξαρτησία. Δεν είναι ένα «ἱστορικό καί πολιτικό καθέκαστο», λέει ο Φώτης Κόντογλου, «ἀλλά ἔχει τήν πνευματική φωτοχυσία της πού τήν κάνει, αὐτή τήν ἐπανάσταση ξεχωριστή ἀνάμεσα στίς λογῆς-λογῆς ἐπαναστάσεις πού γινήκανε!».
Κι ο αγώνας αυτός πέρασε από πολλά στάδια κι έκανε χρήση πολλών όπλων: από τα καριοφύλια ως το Οκτωήχι, από τις τάπιες των κανονιών ως τους άμβωνες των Μοναστηριών. Και το θαύμα έγινε! Το δημιούργησαν όχι ημίθεοι, αλλά άνθρωποι. Άνθρωποι του λαού, ακριβοί μπροστάρηδες. Γυναίκες πολεμούν με αντρική ορμή, αρχόντισσες μεταβάλλονται σε εκδικητικές μπουρλοτιέρισσες, Μοναστήρια, τόποι λατρείας και ησυχασμού, γίνονται μπαρουταποθήκες της λευτεριάς. Η Ελλάδα ακέραια, ένα φλεγόμενο ηφαίστειο.
Ο πόλεμός τους δεν είχε κίνητρα ούτε κακοήθη, ούτε κτηνώδη, και η αναμέτρησή τους δεν ήταν μια απλή πολεμική αναμέτρηση, αλλά άγγιζε τα πάτρια ιδεώδη της αρετής. Κι ο θάνατός τους; Το θάνατο τον αντιμετωπίζουν με τρόπο μοναδικό. Το παλληκάρι που ήξερε να ζήσει με τιμή, ήξερε και να πεθάνει. «Κι ἄν πεθάνωμεν διά τήν Πατρίδα, διά τήν θρησκείαν μας, αὐτός ὁ θάνατος εἶναι γλυκός κανένας δέν εἶναι αθάνατος», έλεγε ο μεγάλος αγωνιστής Μακρυγιάννης.
Πανάξιοι και οι ηγέτες του, στο μέγα τόλμημά του: Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Κανάρης, Διάκος, Μπότσαρης, Ανδρούτσος και τόσοι άλλοι.
Το Μανιάκι, το Μεσολόγγι, το Κούγκι, το Δραγατσάνι έγιναν σύμβολα θυσίας και μαρτυρίου.
Κάθε πόλη, κάθε χωριό, κάθε λαγκάδι, κάθε πέτρα, κάθε σπιθαμή γης, κάθε εκκλησάκι έχει και μία δικιά του ιστορία.
Εννέα χρόνια κράτησε ο εθνικός μας αγώνας, ένας αγώνας γιομάτος κινδύνους, περιπέτειες, θυσίες. Είχε όμως το πείσμα και του κουράγιο ο γενναίος ελληνικός λαός να φτάσει στο τέλος.
Μεγάλες αρετές καθαγίασαν τον αγώνα τούτο: Η πίστη στο Θεό πρώτα. Όταν ο γέρος του Μοριά βεβαιώνει πως ο Θεός υπέγραψε για την λευτεριά της Έλλάδας, γνωρίζει πολύ καλά, πως αυτό είναι αλήθεια. Η άρρηκτη ψυχική ενότητα, χαρακτηριστικό των μεγάλων στιγμών της Έλλάδας, η εθνική αυτογνωσία, η αυτεπίγνωση της μεγάλης αποστολής, η συνείδηση της ιστορικής ευθύνης κι από τον ταπεινότερο αγωνιστή μέχρι τους γνωστούς πολέμαρχους, ο ηρωϊσμός, η αδελφοσύνη, το καθημερινό ξόδεμα του εαυτού τους στον κοινό σκοπό .
Όλες αυτές οι αρετές ενυπήρχαν μέσα στα φυλετικά κύτταρα. Μέσα στα κύτταρα του λαού, κυκλοφορεί πάντα και πάντα το ίδιο φλογάτο μεσογειακό αίμα, η ίδια εγρήγορση για πολεμικό σάλπισμα, η ίδια ριψοκίνδυνη τόλμη, αυτή που μας ωθεί στης δόξας και στης τιμής τα κάστρα.
Η πατρίδα μας γνώρισε πολλούς εχθρούς, μα όλοι έμαθαν πως μόνο η χώρα ετούτη υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει λαμπαδοφόρος πολιτισμού και αλήθειας.
Κι αυτό το φωνάζουμε σ΄ Ανατολή και Δύση σε εφήμερα πανίσχυρα κράτη να το μάθουν εχθροί και φίλοι και τους το λέμε: Κάθε άνθρωπος αυτής της χώρας έχει μέσα του το Θεό και την Ελλάδα, και γιά τούτο από ιστορική αναγκαιότητα κι από θεία επιταγή πολεμάει και νικάει, νικάει και δημιουργεί, δημιουργεί και φωτίζει.
Ο άνθρωπος του ΄21 αυτός ο υπέροχος λαός που αγωνίστηκε γιατί πίστεψε πολύ στις μεγάλες ιδέες και στα αιώνια ιδανικά, στέκει για εμάς, τους επίγονους, ο ανέσπερος ήλιος που είναι καρπός της τέλειας ανδραγαθίας σε συνδυασμό με το ιδεώδες της ελευθερίας, και μας θυμίζει το χρέος μας απέναντί του. Αυτό το χρέος θα μπορούσε να συνοψιστεί στις φράσεις: Να αποκτήσουμε εθνική αυτογνωσία και να μη θελήσουμε ποτέ να παραχαράξουμε την εθνική μας φυσιονωμία.
Η εθνική εορτή πρώτα και πάνω απ΄ όλα είναι κίνητρο παιδείας και αυτοσυνειδησίας και αυτό που κυρίως χρειάζονται οι μαθητές μας: την καλλιέργεια του νου, της ψυχής και της συνείδησής τους, την πραγματική μόρφωσή τους, όπως βγαίνει και μέσα από μία σωστή βίωση των εθνικών επετείων .
Ας αντλήσουμε λοιπόν δύναμη από τα αιώνια πρότυπα αληθινής αρετής και γνήσιας φιλοπατρίας, ώστε να κρατούμε ψηλά αυτό που εκπροσωπεί στο πέρασμά των αιώνων η λέξη Ελλάδα.
Κι ας αφήσουμε να ακουστούν και πάλι τα λόγια του Γέρου του Μοριά από την Πνύκα προς τους μαθητές: «Παιδιά μου! Πρέπει νά φυλάξετε τήν πίστι σας καί νά τήν στερεώσετε… Νά δοθῆτε εἰς τάς σπουδάς σας… Νά σκλαβωθῆτε εἰς τά γράμματά σας. Νά ἀκούετε τάς συμβουλάς τῶν διδασκάλων καί γεροντοτέρων… Ἡ προκοπή σας νά μήν γίνῃ σκεπάρνι μόνο διά τό ἄτομόν σας, ἀλλά νά κοιτάζει τό καλό τῆς Κοινότητος, καί μέσα εἰς τό καλόν αὐτό εὑρίσκεται καί τό ἰδικό σας καλό».
«Εἰς ἐσᾶς μένει νά ἰσάσετε καί νά στολίσετε τόν τόπο, ὅπου ἐμεῖς ἐλευθερώσαμε καί διά νά γίνῃ τοῦτο, πρέπει νά ἔχετε ὡς θεμέλια τῆς πολιτείας τήν ὁμόνοιαν, τήν θρησκείαν καί τήν φρόνιμον Ελευθερίαν!».
Ἠκολούθησαν πατριωτικά ᾄσματα, ἀπαγγελίαι ποιημάτων, προβολαί βίντεο καί θεατρικά δρώμενα, ἐκτελεσθέντα ὑπό τῶν μαθητῶν τῆς Σχολῆς.
Εἰς τάς ἀπαγγελίας καί τά δρώμενα τῆς τελετῆς ταύτης προεβλήθησαν ἀπό σκηνῆς καί ἀπό ὀθόνης ὑπό τῶν ὁμιλητῶν καθηγητῶν καί διοργανωτῶν τῆς ἑορτῆς καί ὑπό τῶν μαθητῶν τῆς Σχολῆς τά δεινά τοῦ γένους ἡμῶν, τά ἐπιβληθέντα ὑπό τῆς Τουρκικῆς κατοχῆς καθ᾽ ὅλους τούς χρόνους τῆς τετρακοσιετοῦς δουλείας. Ὑπεμνήσθησαν αἱ καταδιώξεις, αἱ δῃώσεις, αἱ δημεύσεις περιουσιῶν, αἱ στερήσεις στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν, οἱ φόνοι, αἱ ἁρπαγαί, τό κρυφό σχολειό, αἱ ἀρπαγαί γυναικῶν καί παιδιῶν, τό παιδωμάζωμα καί ἄλλαι πράξεις ἀπανθρωπίας καί βαρβαρότητος.
Ὡσαύτως προεβλήθησαν αἱ πράξεις ἀνδραγαθίας καί ἡρωϊσμοῦ τῶν πατέρων ἡμῶν ἀγωνιστῶν ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῆς Ἐπαναστάσεως ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ τήν 25ην Μαρτίου 1821 καί καθ᾽ ὅλην τήν διάρκειαν αὐτῆς ὑπό τῶν πρωτεργατῶν αὐτῆς, Κολοκοτρώνη, τοῦ Ἀθανασίου Διάκου, τοῦ Ἱεροδιακόνου Γρηγορίου Δικαίου (Παπαφλέσσα), Καραϊσκάκη, Μιαούλη, Κανάρη, τοῦ στρατηγοῦ Ὑψηλάντου ἀλλά καί ὑπό ἁπλῶν ἀγωνιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐθυσίασαν τήν ζωήν αὐτῶν εἰς τό Σούλιον, τό Μεσολόγγιον, τά Ψαρρά καί ἄλλας περιοχάς τῆς Πελοποννήσου, τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος καί τῶν Αἰγαιοπελαγίτικων νήσων, ἕως ὅτου κατά τήν Ναυμαχίαν τοῦ Ναυαρίνου τό 1834, ὡλοκληρώθηκε τό ἔργον τῆς ἐπαναστάσεως καί ἐγένετο ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἑλλάδος καί ἡ ἀναγνώρισις αὐτῆς ὡς ἐλευθέρου κράτους ὡς ἥρμοζε εἰς τήν ἱστορίαν αὐτῆς.
Συγκεκινημένοι εἰς τό τέλος τῆς τελετῆς ἐκ τοῦ μεταδοθέντος πνεύματος πατριωτισμοῦ τῆς Ἐπαναστάσεως, τόσον ὁ Μακαριώτατος, ὅσον καί ὁ Γενικός Πρόξενος συνεχάρουν τόν Σχολάρχην, τούς καθηγητάς καί τούς μαθητάς διά τήν τοιαύτην ὀργάνωσιν τῆς τελετῆς καί ηὐχήθησαν αὐτοῖς πάσαν πρόοδον καί ἐπιτυχίαν εἰς τό ἐκπαιδευτικόν καί μαθητικόν αὐτῶν ἔργον καί καθῆκον.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/G-TZjLRAzbM