Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ. - Πατριαρχείοv Ιεροσολύμων

Ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς τήν Κυριακήν, 8^ην/21^ην Νοεμβρίου 2010, εἰς τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν ἐν Ἰόππῃ (Jaffa), ἀλλά καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν αὐτῶν ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῶν Ἱεροσολύμων.

Εἰς τόν Ἑσπερινόν ἐν τῇ Ἱερᾷ αὐτῶν Μονῇ ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει, ἐν εὐπρεπῇ πληρότητι ἀνεκαινισμένῃ ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου, προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, προσελθών μετά συνοδείας, μετεχόντων δέ μοναχῶν καί μοναζουσῶν καί ὁμογενῶν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων. Τῆς θ. Λειτουργίας προεξῆρξεν τήν ἑπομένην, Κυριακήν, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, μετέσχον δέ αὐτῆς ἐν κατανύξει πολλῇ Ἕλληνες ὁμογενεῖς τῆς παροικίας ἀλλά καί ἀραβόφωνοι, ρωσσόφωνοι καί ρουμανόφωνοι, ὑπαγόμενοι εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν Ἰόππην ἑωρτάσθη πανηγυρικώτατα ἡ ἑορτή εἰς τήν ἱστορικήν Ἱεράν παραθαλασσίαν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου, ἧς ὁ Ναός ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἀρχαγγέλων, καείς τό 1963, ἀνεκαινίσθη ἐκ βάθρων μεταξύ τῶν ἐτῶν 1995-2000 καί ἡγιογραφήθη δαπάναις τοῦ καθηγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Διά τόν ἑορτασμόν προσῆλθεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων. Εἰς μικράν ἀπόστασιν πρό τῆς Μονῆς ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων, τῶν ἱερέων τῶν ὑπηρετούντων ἐν τῇ Μονῇ,ἀλλά καί τῶν ἱερομονάχων τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Ἰόππης, Λύδδης καί Ρέμλης καί ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων προσκόπων τῆς Ἰόππης.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος πρό τῆς πύλης τοῦ Ναοῦ μανδύαν καί εὐλογήσας τήν εἴσοδον, προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, ἀνακαινιστοῦ ἐκ βάθρων τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικολάου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας, τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἀρχιεπισκόπου Tomis κ. Θεοδοσίου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῇ παρουσίᾳ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Τέλ Ἀβίβ, Πρέσβεως κ. Κυριακοῦ Λουκάκη καί τῶν ἄλλων ἀκολούθων τῆς Πρεσβείας, ψάλλοντος τοῦ προσκληθέντος ἐξ Ἑλλάδος πρωτοψάλτου Πτολεμαΐδος κ. Βλαχοδήμου Θωμᾶ εἰς ἀκριβές βυζαντινόν μέλος καί κατανύσσοντος τό ἐκκλησίασμα διά τῆς στεντορείου καθαρᾶς φωνῆς αὐτοῦ καί ψαλλόντων ἐπίσης τῶν ἱεροψαλτῶν Ἰόππης εἰς ἀραβικήν καί ἑλληνικήν γλῶσσαν καί μετεχόντων ἐν κατανύξει πολλῶν Ὀρθοδόξων διαφόρων ἐθνικοτήτων ἀθρόως προσελθόντων, Ρώσων, Ρουμάνων, Ἀράβων, Οὐκρανῶν, μιᾶς ὅμως πίστεως, τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου. Ἡ θεία Λειτουργία συμπεριέλαβε ὅλας τάς ἐθνικότητας καί συνήνωσεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὡς μέλη ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος Αὐτοῦ τῆς Ἐκκλησίας.

Εἰς τό εὐσεβές τοῦτο ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τό Κοινωνικόν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔχουσα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Τῷ ἀΰλῳ θρόνῳ περικυκλοῦντες νοεραί οὐσίαι, θεῖοι Ἀσώματοι, τήν Τρισάγιον ᾠδήν τῷ πρύτανι Θεῷ φλογεροῖς τοῖς χείλεσιν ᾂδετε∙ Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ Πατήρ ὁ ἄναρχος. Ἅγιος ἰσχυρός, ὁ Υἱός ὁ συνάναρχος. Ἅγιος ἀθάνατος, τό ὁμοούσιον Πνεῦμα, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ συνδοξαζόμενον», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί εὐσεβεῖς προσκυνηταί,

Τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί θείων ἀσωμάτων, τιμίων ἐπουρανίων ἀΰλῳν Δυνάμεων ἑορτήν, δηλονότι τήν Σύναξιν τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καἰ Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ἀγγελικῶν ταγμάτων λαμπρῶς πανηγυρίζει σήμερον ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία.

Ἡ ἑορτή καί πανήγυρις αὕτη τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί ἐπουρανίων ἀΰλῳν Δυνάμεων, τῶν Ἀγγέλων, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο διότι δι’ αὐτῶν τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί δή διά τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν, «τό θεῖον καί ὄντως μέγα μυστηριον, ἐν μήτρᾳ σωματούμενον παρθενικῇ τόν ἀσώματον καί γενόμενον ἄνθρωπον, εἰς τό σῶσαι τόν ἄνθρωπον Θεόν Λόγον τόν Χριστόν». “Χαίρει χαρᾷ πάντα τά πέρατα σήμερον”, λέγει ὁ ὑμνῳδός, “τήν αἰσίαν μνήμην ἑορτάζοντα, τῶν Ἀρχαγγέλων Σου, ὁ Θεός, Μιχαήλ τοῦ θείου καί Γαβριήλ τοῦ θεόφρονος∙ συγχαίρει δέ πᾶσα τῶν ἀγγέλων ἡ τάξις ὅτι σῴζεται κόσμος τῇ σκέπῃ αὐτῶν”.

Καί «σῴζεται κόσμος τῇ σκέπῃ αὐτῶν», διότι κατά τόν σοφόν Ἀπόστολον Παῦλον οἱ ἄγγελοι εἶναι «λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν»,(Ἑβρ. Α΄,14). Τό δέ ἔργον τῶν ἀγγέλων ἔγκειται εἰς τό νά δοξάζουν ἀφ’ ἑνός τόν Θεόν λειτουργικῶς, λέγοντες: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος, Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ἦν καί ὁ ὤν καί ὁ ἐρχόμενος» (Ἀπ. Δ΄, 8), ἀλλά καί δοξολογικῶς αἰνοῦντες τόν Θεόν καί λέγοντες: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,14). Ἀφ’ ἑτέρου, τό ἔργον τῶν ἀγγέλων ἔγκειται εἰς τό νά διαδραματίζουν βοηθητικόν μέρος εἰς τήν θείαν περί τό ἀθρώπινον γένος οἰκονομίαν, δηλαδή νά προστατεύουν τούς δικαίους, νά «ἀποφέρουν»,εἰς τόν οὐρανόν τάς ψυχάς των, (Λουκ. Ιστ’, 22) καί νά συνάζουν καί χωρίζουν τούς δικαίους καί τούς ἀδίκους κατά τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως (Ματθ. Ιγ’ 41,42).

Ἡ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ σεσαρκωμένου Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλυφθεῖσα ἡμῖν ἀλήθεια καί ἡ δι’ Αὐτοῦ [τοῦ Χριστοῦ] δοθεῖσα χάρις καταργεῖ τήν περί τά φαινόμενα καί μή ὁρώμενα φιλοσοφικήν τῶν Ἑλλήνων ἀντίληψιν καί ἀναδεικνύει τήν ἑνότητα τοῦ φυσικοῦ καί μεταφυσικοῦ κόσμου. Ἤ, ἀκριβέστερον εἰπεῖν, φανερώνει τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ κοινωνίαν τῶν πολιτῶν τοῦ κόσμου τούτου μετά τῶν πολιτῶν τοῦ νοητοῦ καί πνευματικοῦ στερεώματος. Ἰδού τί λέγει ὁ Μέγας Παῦλος εἰς τήν πρός Ἑβραίους αὐτοῦ ἐπιστολήν, ἀναφερόμενος εἰς τήν ὑπεροχήν τῆς Χάριτος τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐπί τοῦ νόμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Προσεληλύθατε Σιών ὄρει καί πόλει Θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλήμ ἐπουρανίῳ καί μυριάσι ἀγγέλων πανηγύρει καί Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων καί κριτῇ Θεῷ πάντων καί πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων», (Ἑβρ. 12, 22-23). Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: “Δέν ἀντικρύσατε λοιπόν τά τόσον φοβερά καί τρομακτικά περιστατικά,ὑπό τά ὁποῖα ἔγινεν ἡ Παλαιά Διαθήκη. Ἀλλ’ ἔχετε προσέλθει εἰς τό ὄρος τῆς πνευματικῆς Σιών καί εἰς τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ εἰς τήν ἐπουράνιον Ἱερουσαλήμ καί εἰς μυριάδας ἀγγέλων, πού πανηγυρίζουν καί σκορποῦν χαράν καί ὄχι τρόμον. Ἔχετε προσέλθει καί εἰς τήν σύναξιν τῶν ἐκλεκτῶν καί προσφιλῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, πού ἔχουν καταγραφῆ πολῖται εἰς τούς οὐρανούς. Ἐπλησιάσατε καί εἰς τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι κριτής ὅλων. Ἐπλησιάσατε καί εἰς τά πνεύματα τῶν δικαίων, πού ἔχουν γίνει τέλειοι”.

Ἐξ ἄλλου, ὁ τόπος τῆς παρουσίας τῶν ἀγγέλων εἶναι τόσον ὁ οὐρανός ὅσον καί ὁ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας. “Ἀνάβηθι λοιπόν καί ἐπί τά ἄνω”, προτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων τούς κατηχουμένους. “Ἀνάβηθί μοι τῇ διανοίᾳ καί εἰς πρῶτον οὐρανόν καί βλέπε μοι τοσαύτας ἐκεῖ μυριάδας ἀναριθμήτους ἀγγέλων, ὑπερανάβηθι τοῖς λογισμοῖς, εἰ δύνασαι, καί ἀνωτέρω, βλέπε μοι καί ἀρχαγγέλους, καί πνεύματα, δυνάμεις, ἀρχάς, ἐξουσίας, θρόνους. Τούτων πάντων ἐπιστάτης παρά Θεοῦ καί διδάσκαλος καί ἁγιοποιός ὁ Παράκλητος”, (Κυρίλ. Κατ. 16, 23). Κατά δέ τόν ἱερόν Χρυσόστομον: «εἰ γάρ πᾶς ὁ ἀήρ ἀγγέλων ἐμπέπλησται, πολλῷ μᾶλλον ἡ Ἐκκλησία».

Τοῦτο δέ καταφαίνεται καί ἀπό τήν ἁγιογραφικήν καί ἁγιοπατερικήν θεώρησιν τῆς φύσεως τῶν ἀγγέλων. Οὗτοι θεωροῦνται ὡς πρόσωπα καί ὑποστάσεις ἔχοντες τήν φύσιν αὐτῶν κτιστήν ἀνάλογον πρός τήν τῶν ἀνθρώπων. Ἐν προκειμένῳ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀποφαίνεται περί τῶν ἀγγέλων λέγων: «Ἄγγελος τοίνυν ἐστίν οὐσία νοερά, ἀσώματος δέ λέγεται καί ἄϋλος ὅσον πρός ἡμᾶς», (P.G. 94, 865), δηλονότι ἐν σχέσει μέ τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν.

Ἡ ὑπό τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας ἀποδιδομένη ἑόρτιος τιμή εἰς τήν μνήμην τῶν ἀΰλῳν νοερῶν καί ἀσωμάτων Δυνάμεων γενικώτερον καί τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ εἰδικώτερον θεμελιοῦται ἐπί τῶν Κυριακῶν λόγων τῶν ἁγίων Εὐαγγελιστῶν: «ὅς γάρ ἐάν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς λόγους ἐν τῆ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ καί ὁ Ὑἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῇ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός αὐτοῦ μετά τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων», (Μάρκ. 8, 38-39), καί ἀλλαχοῦ: «Οὕτω λέγω ὑμῖν χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι», (Λουκ. 15, 10).

Αὐτῆς τῆς χαρᾶς τῶν ἀγγέλων ζηλώσωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐξαιτούμενοι τάς προστασίας καί πρεσβείας τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τῶν ἀγγέλων ζηλώσωμεν τόν βίον καί τάς φρένας, πτερώσωμεν εἰς ὕψος καί σύν αὐτοῖς ἀΰλως ἀναμέλψωμεν, Κύριον ὑμνοῦντες καί ὑπερυψοῦντες εἰς πάντας τούς αἰῶνας». Ἀμήν.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς θ. Λειτουργίας ἐτελέσθη Δοξολογία, καθ’ ὅτι ἡ ἑορτή τῶν Ἀρχαγγέλων εἶναι ἡ ἑορτή τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τοῦ Ἔθνους. Εἰς τήν Δοξολογίαν ταύτην παρέστη ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακός Λουκάκης, οἱ Στρατιωτικοί καί οἱ ἄλλοι ἀκόλουθοι τῆς Πρεσβείας. Ἀνεπέμφθη εὐχαριστήριος δέησις πρός τόν Θεόν διά τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν ἐχάρισεν εἰς τάς μάχας τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ, δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί θεοφιλῶς πεσόντων ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος καί δέησις ὑπέρ διαφυλάξεως τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων διά τήν προστασίαν τοῦ Ἔθνους ἡμῶν ἐν καιροῖς κινδύνου.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις ἐν τῷ ἡγουμενείῳ, ἀκολούθως δέ ἀβραμιαία τράπεζα, παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Ἐπαινῶν τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης διά τό ἔργον αὐτοῦ. ὁ Μακαριώτατος ἀνεχώρησε μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ διά τήν ἕδραν Αὐτοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις δοξολογῶν τόν Θεόν διά τήν δωρηθεῖσαν ὑπ’Αὐτοῦ ἑορτήν ταύτην τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder