Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΕΙΣ ΙΟΠΠΗΝ

Τήν Τετάρτην, 8^ην/21^ην Νοεμβρίου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων εἰς τήν ἐν Ἰόππῃ Ἱεράν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, τόν ναόν τῆς ὁποίας καταστραφέντα ἐκ πυρκαϊᾶς ἀνήγειρεν ἐκ βάθρων ὁ ἡγούμενος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός.

Διά τῆς ἑορτῆς ταύτης ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τά μέλη αὐτῆς εἰς Σύναξιν, διά νά τιμήσουν τούς ἁγίους Ἀρχαγγέλους, οἱ ὁποῖοι, ὅτε ὁ Ἑωσφόρος Ἀρχάγγελος ἐπανέστη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί οὕτω ἐξέπεσε καί μετέτρεψεν ἑαυτόν εἰς διάβολον, συνετάγησαν μετά τοῦ Θεοῦ παραμένοντες πνεύματα λειτουργικά εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα πρός σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων· ὁ δε Ἀρχάγγελος Μιχαήλ ἐσύναξε τούς ἀγγέλους καί εἶπε «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου μετά τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ καί Δημιουργοῦ ἡμῶν».

Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν ταύτην προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ Ἀριστάρχου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἐλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ παρεπιδημοῦντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστίνου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ  Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου ἡγουμένου ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π Νήφωνος ἡγουμένου ἐν Ρέμλῃ καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀνδρέου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τῶν διακόνων Σωφρονίου καί Εὐλογίου, ψαλλόντων τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου καί τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών ἑλληνιστί δεξιά καί τοῦ ἁγιογράφου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί ἐν ταυτῷ Πρωτοψάλτου κ. Μαρτινάκου καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος ἑλληνιστί καί ἀραβιστί ἀριστερά καί μετέχοντος πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος, Ἀραβοφώνων, Ρωσοφώνων καί Ρουμανοφώνων, παρουσίᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Τέλ Ἀβίβ.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Πρός τινα δέ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε: «κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου», κηρύττει ἡ πρός Ἑβραίους ἐπιστολή.

 

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί

 Ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾷ καί γεραίρει σήμερον τήν ἱεράν Σύναξιν τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν Ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων, δηλονότι τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄγγελοι δέ οὗτοι κατά τήν ἁγιογραφικήν μαρτυρίαν, εἶναι πνεύματα ὑπηρετικά, τά ὁποῖα δέν ἐνεργοῦν ἀπό ἰδικήν των πρωτοβουλίαν, ἀλλ’ ἀποστέλλονται ἀπό τόν Θεόν  εἰς ὑπηρεσίαν δι’ ἐκείνους, πού μέλλουν νά κληρονομοῦν  τήν αἰώνιον ζωήν. «Οὐχί πάντες εἰσί λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;» ( Ἑβρ. 1,14).

 Οἱ ἄγγελοι εἶναι γνωστοί εἰς ἡμᾶς ἀπ’ Αὐτόν τοῦτον τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος διακηρύσσει τήν ὕπαρξιν αὐτῶν ἀφ’ ἑνός· καί ἀφ’ ἑτέρου ἀπό τόν λειτουργικόν, δηλονότι ὑπηρετικόν αὐτῶν ρόλον. «Ὃς γάρ ἐάν ἐπαισχυνθῇ με… καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, λέγει Κύριος, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός Αὐτοῦ μετά τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων», (Μάρκ. 8,38).

 Κατά δέ τόν ἐπίγειον βίον τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, οἱ ἄγγελοι ἐμφανίζονται ὡς ὑπηρέται καί διάκονοι  αὐτοῦ, αἰνοῦντες καί δοξολογοῦντες Αὐτόν καί μαρτυροῦντες περί Αὐτοῦ. Οὕτως, ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ εὐαγγελίζεται τῇ ἀειπαρθένῳ Μαρίᾳ τήν γέννησιν τοῦ Σωτῆρος, (Λουκ. 2, 13, 15), ἕτεροι διακονοῦν αὐτῷ εἰς τήν ἔρημον μετά τό πέρας τῶν πειρασμῶν: «Τότε ἀφίησιν αὐτοῦ [τοῦ Ἰησοῦ] ὁ διάβολος· καί οἱ ἄγγελοι προσῆλθον καί διηκόνουν αὐτῷ», (Ματθ. 4,11). Ἄγγελος ἐνισχύει Αὐτόν εἰς τό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν πρό τοῦ σταυρικοῦ πάθους: «ὤφθη δέ αὐτῷ [τῷ Ἰησοῦ] ἄγγελος ἀπ’ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν», (Λουκ. 22, 43). Ἄγγελοι ἐμήνυσαν εἰς τάς Μυροφόρους γυναῖκας τήν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ: «ἰδού δύο ἄνδρες (ἄγγελοι) ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις», (Λουκ 24,4). Δύο δέ ἐπίσης ἄγγελοι ὁμιλοῦν εἰς τούς μαθητάς περί τῆς δευτέρας παρουσίας κατά τήν ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ: «καί ἰδού ἄνδρες δύο παρειστήκεσαν αὐτοῖς [τοῖς μαθηταῖς] ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, οἳ καί εἶπον· ἄνδρες Γαλιλαῖοι τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τόν οὐρανόν;» (Πράξ. 1,10).

 Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ποιεῖται μνείαν τῶν Ἀγγέλων, οἱ ὁποῖοι διακρίνονται εἰς τάξεις, ἐκ τῶν ὁποίων κατονομάζονται αἱ ἀρχαί, αἱ ἐξουσίαι, αἱ δυνάμεις, αἱ κυριότητες, οἱ θρόνοι, οἱ ἄγγελοι καί οἱ  ἀρχάγγελοι (Ἐφ’. 1,21/ 3,10/6,12, Κολ. 1,16, Α΄ Θεσ. 4,16, Ἰούδα Α΄στιχ. 9). Κατά δέ τόν ἅγιον Διονύσιον τόν Ἀρεοπαγίτην ἐξέχουσαν θέσιν κατέχουσιν αἱ τάξεις τῶν ἑξαπτερύγων Σεραφείμ καί τῶν πολυομμάτων Χερουβίμ, τά ὁποῖα ἀκαταπαύστως ψάλλουσιν τόν τρισάγιον ἐπινίκιον ὕμνον: «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ τῆς δόξης Σου. Ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννά ὁ ἐν τοῖς ὑψίστοις».

 Μεταξύ τῶν ἀγγέλων διακρίνονται οἱ Ἀρχιστράτηγοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Ὁ ἄγγελος Μιχαήλ θεωρεῖται ὁ διαπρεπέστατος Ταξίαρχος τῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων, τόσον ἐν τῇ Παλαιᾷ ὅσον καί τῇ Νέᾳ Διαθήκῃ. Καί τοῦτο διότι ὁ παναοίδιμος Μιχαήλ, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, τήν πρός τόν Δεσπότην Θεόν εὐγνωμοσύνην, ὡς πιστός οἰκέτης διαφυλάττων καί περί τό ἀνθρώπινον ἡμῶν γένος τήν κηδεμονίαν ἐπιδεικνύμενος τῶν νοερῶν καί ἀρχαγγελικῶν τάξεων ἐτάχθη πρωτεύειν παρά τοῦ Παντοκράτορος. Ἰδών γάρ τόν ἀποστάτην, δηλονότι τον Σατανᾶν ἄγγελον πεσόντα, συνήγαγε τούς τῶν Ἀγγέλων χορούς, καί εἰπών, «Πρόσχωμεν», ὕμνησε μετά φωνῆς τόν τῶν ὅλων Κύριον, ὡσανεί  λέγων· ὅτι πρόσχωμεν ἡμεῖς οἱ κτιστοί γεγονότες, τί πεπόνθασιν οἱ μεθ’ ἡμῶν μέχρι τοῦ νῦν φῶς ὑπάρχοντες καί νῦν γενόμενοι σκότος. Ἡ τοιαύτη λοιπόν συγκρότησις, ὠνομάσθη Σύναξις τῶν Ἀγγέλων, τουτέστι προσοχή μέ ὁμόνοια καί ἕνωσις.

 Ἄς ἀκούσωμεν καί τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας λέγοντος, «Ὁ Ταξιάρχης τῶν ἄνω Δυνάμεων Μιχαήλ ὁ πρωτοστάτης τῶν θείων ταγμάτων σήμερον ἡμᾶς πρός πανήγυριν συνεκάλεσεν, ὁ καθ’ ἑκάστην μεθ’ ἡμῶν πορευόμενος καί φυλάττων τούς πάντας, ἐκ πάσης τοῦ διαβόλου περιστάσεως. Δεῦτε οὖν φιλέορτοι καί φιλόχριστοι τά ἄνθη τῶν ἀρετῶν δρεψάμενοι, καθαραῖς ἐννοίαις καί συνειδότι εὐστάθμῳ, τοῦ Ἀρχαγγέλου τήν Σύναξιν τιμήσωμεν· αὐτός γάρ ἀδιαλείπτως τῷ Θεῷ παριστάμενος καί τόν τρισάγιον ὕμνον ἀναμέλπων πρεσβεύει σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

 Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τήν μνήμην τῶν Ἀρχαγγελικῶν τάξεων, διότι αἱ Ἀγγελικαί δυνάμεις ἀποτελοῦν τήν ἐν οὐρανοῖς ἀόρατον Ἐκκλησίαν. Ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ δι’ Αὐτοῦ δοθεῖσα χάρις καί ἀλήθεια εἰς τούς ἀνθρώπους (Ἰωάν. Α΄14, 17) συνιστῶσιν τόν σύνδεσμον καί τήν ἑνότητα τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν γένους καί τῆς ὁρατῆς ἡμῶν κτίσεως μετά τοῦ ἀοράτου καί πνευματικοῦ ἀΰλου κόσμου.

 Μέ ἄλλα λόγια, οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι γενικώτερον καί οἱ σήμερον ἑορταζόμενοι Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ ὡς λειτουργικά πνεύματα τοῦ Θεοῦ Πατρός διακονοῦν καί τήν ἐπίγειον τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν. Διά τοῦτο καί οἱ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἐπικαλεῖται τήν βοήθειαν  καί προστασίαν αὐτῶν λέγων: «τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγοι, δυσωποῦμεν ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ  ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς ὑμῶν δεήσεσι τειχίσητε ἡμᾶς σκέπῃ τῶν πτερύγων τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης, φρουροῦντες ἡμᾶς προσπίπτοντας ἐκτενῶς καί βοῶντας, ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς ὡς Ταξιάρχαι τῶν ἄνω δυνάμεων».

 Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ διακρίνεται ὅλων τῶν Ἀγγελικῶν ταγμάτων, διότι αὐτός βλέποντας τήν ἐκ τῆς οἰήσεως τῆς ὑπερηφανίας καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ τήν πτῶσιν τοῦ Ἑωσφόρου Ἀγγέλου καί τῆς ὁμάδος αὐτοῦ, δηλαδή τῶν δαιμόνων παρενέβη καί ἀνεφώνησε τό «Πρόσχωμεν» καί τοιουτοτρόπως ἀπεσόβησε τήν γενίκευσιν τῆς ἀποστασίας καί ἑδραίωσε τήν θέσιν τῶν Ἀγγελικῶν ταγμάτων. Εἰς τήν «Ἀποκάλυψιν» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ καί οἱ ἄγγελοί του φέρεται πολεμῶν μετά τοῦ δράκοντος καί τῶν πεσόντων ἀγγέλων αὐτοῦ: «καί ἐβλήθη ὁ δράκων ὁ μέγας, ὁ ὄφις ὁ  ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος διάβολος καί ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τήν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τήν γῆν καί οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ ἐβλήθησαν», (Ἀποκ. 12, 7-9).

 Ἡ πανηγυρικῶς ἐορταζομένη μνήμη τῆς Συνάξεως τῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων καί δή τῶν Ἀρχιστρατήγων αὐτῶν Μιχαήλ καί Γαβριήλ, μᾶς καλεῖ, πάντας τούς μετέχοντας εἰς τό μυστικόν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησία Αὐτοῦ, εἰς ἐγρήγορσιν ἢ καλλίτερον εἰπεῖν εἰς προσοχήν, τουτέστιν εἰς ὁμόνοιαν καί ἑνότητα διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου Μαρίας καί τῶν πρός τόν Θεόν μεσιτειῶν τοῦ ἁγίου Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ. Ἀμήν».

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε κέρασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον καί ἐν τέλει ὁ ἡγούμενος Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός παρέθεσε πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου καί ἄλλων ἑόρτιον τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας