1

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΕΙΣ ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ (2017).

Τήν Πέμπτην, 30ήν Ἰουνίου /13ην Ἰουλίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν Ἱεράν Μονήν εἰς τήν πόλιν τῆς Τιβεριάδος καί εἰς τήν δυτικήν ὄχθην τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης .

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ναῷ προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, τῆς δέ θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων, ψάλλοντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου καί τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης ἀραβιστί καί ἑλληνιστί καί μετέχοντος εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος, πρός τό ὁποῖον καί ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ἔχοντα οὔτως ὡς ἕπεται:

«Ὡς φῶς ὑπάρχων πρό πάντων τῶν αἰώνων, ὅτε κατηξίωσας πρός μέ τόν ἄνθρωπον, ἐπιδημῆσαι δι’ ἄφατον, φιλανθρωπίαν, καί σάρξ γενέσθαι δι’ ἀγαθότητα, τότε φῶτα δεύτερα, τῆς σῆς λαμπρότητος καί ἀστραπῆς ἀποστίλβοντα, τούς Ἀποστόλους καί μαθητάς σου Σῶτερ ἀνέδειξας οἵ καί πεμφθέντες, κτίσιν ἅπασαν τῷ φωτί σου τῷ θείῳ κατηύγασαν, δυσωποῦντες Σε σῶσαι καί φωτίσαι τάς ψυχάς ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί

Τῶν θείων καί πανσόφων θεραπόντων τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων τῶν Δώδεκα, τήν σεβάσμιον Σύναξιν, ἤλθομεν σήμερον ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς «Τιβεριάδος θαλάσσης», ἵνα πανηγυρικῶς καί εὐχαριστιακῶς ἑορτάσωμεν.

Ὄντως οἱ Ἀπόστολοι καί μαθηταί τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀνεδείχθησαν «φῶτα δεύτερα τῆς λαμπρότητος / δόξης τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο διότι οὗτοι, οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλ’ ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἐκλήθησαν εἰς τήν διακονίαν τοῦ σωτηριώδους λόγου τοῦ Εὐαγγελίου, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος. «Καί εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ. Πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον πάσῃ τῆ κτίσει, (Μάρκ. 16,15), «Ἐκεῖνοι δέ ἐξελθόντες ἐκήρυξαν πανταχοῦ, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καί τόν λόγον βεβαιοῦντος διά τῶν ἐπακολουθούντων σημείων». ( Μάρκ. 16, 20).

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι διά τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος ὄχι μόνον ἐφώτισαν τήν κτίσιν ἅπασαν μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί συνέστησαν Ἐκκλησίας, περί τῶν ὁποίων προεφήτευσεν ὁ μεγαλοφωνώτατος Ἡσαΐας λέγων: «Τάς ἀρετάς αὐτοῦ [τοῦ Χριστοῦ] ἐν ταῖς νήσοις ἀναγγελοῦσιν», (Ἡσαΐου 42,11). Διά τοῦτο οἱ Ἀπόστολοι ἀναγνωρίζονται ὡς οἱ θεμέλιοι λίθοι τῆς ἐν τῷ κόσμῳ Ἐκκλησίας, τῆς τεθεμελιωμένης ἐπί τοῦ ἀκρογωνιαίου λίθου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ ὡς ἐναργέστατα διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος. «Νυνί δέ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἡμεῖς οἱ ποτέ ὄντες μακράν ἐγγύς ἐγενήθητε ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ», (Ἐφ.  2, 13), ἐποικοδομηθέντες ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων  καί προφητῶν, ὄντως ἀκρογωνιαίου αὐτου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομή συναρμολογουμένη αὔξει εἰς Ναόν ἅγιον ἐν Κυρίῳ, ἐν ᾧ καί ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι», (Ἐφ. 2, 20).

Μέ ἄλλα λόγια, τόσον οἱ Ἀπόστολοι, οἱ τεθέντες εἰς τήν οἰκοδομήν τῆς Ἐκκλησίας ὅσον καί τό κήρυγμα, δηλαδή ἡ διδασκαλία αὐτῶν, ἀποτελοῦν τήν ὑποβάθραν καί κρηπίδα τῆς Ἐκκλησίας», ὡς λέγει καί ὁ Ζιγαβηνός. Ἡ Ἐκκλησία δέ ὡς τό μυστικόν σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί συνεπῶς τό κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μᾶς συνενώνει μετά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μετ’ ἀλλήλων τῶν μελῶν αὐτῆς. Τοῦτο ἐπιτυγχάνεται κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον, «τῇ ἀρχιτεκτονίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι οἱ Δώδεκα μετά τῶν πρωτοκορυφαίων αὐτῶν Πέτρου καί Παύλου δοχεῖα καί ὄργανα ὄντες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνεδείχθησαν οἱ ἀρχιτέκτονες τοῦ πρωτογενοῦς καί αὐθεντικοῦ οἰκοδομήματος τῆς Ἐκκλησίας, τόσον τοῦ τοπικοῦ, ὅσον καί τοῦ οἰκουμενικοῦ ἤ καλλίτερον εἰπεῖν τοῦ καθολικοῦ οἰκοδομήματος αὐτῆς.

Ἡ μία, ἁγία, καθολική κάι ἀποστολική ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διετήρησε τήν ἀκεραιότητα αὐτῆς, δηλονότι ἀνόθευτον τήν πίστιν αὐτῆς ἀφ’ ἑνός, καί ἀσάλευτον τόν κυβερνητικόν αὐτῆς χαρακτῆρα, ὡς λέγει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «Διό βασιλείαν ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχωμεν χάριν, δι ἧς λατρεύωμεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας», (Ἑβρ. 12, 28) Καί ἀναλυτικώτερον: Διά τοῦτο, ἀφ’ οὗ ἐπαραλάβαμεν διά μέσου τῆς πίστεως εἰς τόν Χριστόν βασιλείαν πού δέν σαλεύεται ποτέ ἀλλά μένει αἰώνια καί ἡ βασιλεία αὐτή εἶναι ἐκείνη πού ἐγκαθίδρυσεν ὁ Χριστός διά τῆς Ἐκκλήσίας Του, ἄς ἀποδίδωμεν εἰς τόν Θεόν εὐχαριστίαν. Ὅλον δέ τοῦτο γέγονεν χάρις εἰς τήν δύναμιν τῆς Ἱερᾶς καί Πνευματοφόρου ἀποστολικῆς παραδόσεως, ὡς παραγγέλλει ὁ σοφός Παῦλος «ἀδελφοί στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν», ( Β’ Θεσ. 2, 15).

Τό μέγα κάι ἀνερμήνευτον γεγονός τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, δηλονότι τῆς ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ὡς μαρτυρεῖ τό βιβλίον τῶν Πράξεων «καί ὤφθησαν αὐτοῖς [τοῖς ἀποστόλοις] διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεί πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν καί ἐπλήσθησαν Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ. 2, 3-4) ἀποτελεῖ τήν ἀνεξίτηλον σφραγῖδα τοῦ εἰδικοῦ γνωρίσματος τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή τῆς Ἀποστολικότητος Αὐτῆς. Ἄς ἀκούσωμεν καί τοῦ μελῳδοῦ λέγοντος: Ὅλην τήν τοῦ Πνεύματος αἴγλην οὐσιωδῶς ὑμῖν φανεῖσαν πάντες ὑπεδέξασθε σοφοί Ἀπόστολοι ἐν ὑπερῴῳ μυσταγωγούμενοι, τά ὑψηλά διδάγματα. Καί νῦν ἀξίως μακαρίζεσθε.

 Περιττόν νά εἴπωμεν ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶναι οἱ κοινοί Πατέρες τῆς Καινῆς Διαθήκης, δηλαδή τῆς ὑπό τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προκαταγγειλάντων τήν ἀνοικοδόμησιν τῆς καταπεσούσης σκηνῆς τοῦ Δαυΐδ, ὑπό τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Προφήτης Ἀμώς. «Μετά ταῦτα ἀναστρέψω καί ἀνοικοδομήσω τήν σκηνήν Δαυΐδ τήν πεπτωκυῖαν, καί τά κατεσκαμμένα αὐτῆς ἀνοικοδομῆσω καί ἀνορθώσω αὐτήν, ὅπως ἄν ἐκζητήσωσιν οἱ κατάλοιποι τῶν ἀνθρώπων τόν Κύριον, καί πάντα τά ἔθνη ἐφ’ οὕς ἐπικέκληται τό ὄνομά μου ἐπ’ αὐτούς, λέγει Κύριος ὁ ποιῶν πάντα ταῦτα», ( Πράξ. 15, 16-17/ Ἀμώς 9, 11-12).

Τούς προφητικούς τούτους λόγους τοῦ Ἀμώς ἀνέφερεν ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος κατά τήν ἐν Ἱεροσολύμοις συγκροτηθεῖσαν σύνοδον τῶν Ἀποστόλων, ( Πράξ. 15, 1-21). Τοῦτο καταδεικνύει σαφέστατα ὅτι τόν θεανθρώπινον θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀδύνατον νά τόν καταντήσωμεν καί ἑρμηνεύσωμεν ἐκτός τῶν ὁρίων τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας, δηλαδή τοῦ κανόνος τῆς Ἁγίας Γραφῆς τῆς ἀποκαλυφθείσης ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ τῷ προφήτῃ Μωϋσῇ, διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό δέ Ἅγιον Πνεῦμα συνέχει καί συγκροτεῖ ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Διά τοῦτο καί αἱ ἀποφάσεις τῶν Ἀποστόλων καί διαδόχων αὐτῶν λαμβάνονται τῇ ἐπικλήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοὐτέστι τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς μαρτυρεῖται εἰς τάς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων κεφ. 15: «ἔδοξε γάρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν τοῖς Ἀποστόλοις γενομένοις ὁμοθυμαδόν», (Πράξ. 15, 22, 25, 28).

Ἡμεῖς δέ ἑπόμενοι τῆς ἱερᾶς ταύτης παρακαταθήκης τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί Πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν πληρωθέντων τῆς θείας θεωρίας δεόμεθα αὐτῶν σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἵνα ἱκετεύσωσιν ὑπέρ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί ὑπέρ εἰρήνης ἐν τῇ περιοχῇ ἡμῶν καί τῷ κόσμῳ, Ἀμήν.

καί ἀραβιστί ἴδε link:

https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2017/07/13/31801

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε κέρασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον καί ἐν συνεχείᾳ παρετέθη τράπεζα ἰχθύων ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἱερομονάχου Διονυσίου, τόν ὁποῖον ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς ὁ Μακαριώτατος προήγαγε εἰς Ἀρχιμανδρίτην.

Εὐχόμεθα Αὐτῷ καλήν διακονίαν καί ἔτη πολλά.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/PqBAyA18HrU

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]