Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΕΙΣ ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ.

Τό Σάββατον, 30ήν Ἰουνίου/13ην Ἰουλίου 2013, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν Ἱεράν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου, παρά τήν δυτικήν ὄχθην τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης, εἰς τό κέντρον τῆς σημερινῆς πόλεως τῆς Τιβεριάδος. Ἡ Μονή αὕτη εὑρέθη ἐπί τῶν ἐρειπίων ἀρχαιοτέρας Μονῆς, ἡ ἀρχή τῆς ὁποίας ἀνάγεται εἰς τούς χρόνους τῆς Ἁγίας Ἐλένης. Εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μονῆς ταύτης ἐτέλεσε την θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν ἡγουμένων τῶν ὁμόρων τῆς Τιβεριάδος Μονῶν ὡς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Θαβωρίου ὄρους Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, Ἱερέων Πρεσβυτέρων τῶν ἐνοριῶν τῆς περιοχῆς Γαλιλαίας καί Ἱεροδιακόνων ἐν εὐλαβεῖ συμμετοχῇ Ρωσοφώνων καί Ἀραβοφώνων πιστῶν τοῦ ποιμνίου ἐκ τῆς περιοχῆς τῆς Γαλιλαίας καί τῆς Ἄκκρης καί ἐν ψαλμῳδίᾳ καί χορῳδίᾳ τῆς Ἄκκρης -Πτολεμαΐδος ὑπό τόν ἡγούμενον Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Πέτρε καὶ Παῦλε, τοῦ Λόγου ἀροτῆρες, Ἀνδρέα, Ἰάκωβε, καὶ Ἰωάννη σοφέ, Βαρθολομαῖε καὶ Φίλιππε, Θωμᾶ, Ματθαῖε, Σίμων, Ἰούδα, θεῖε Ἰάκωβε, παγκόσμιε, πάντιμε, τῶν Μαθητῶν δωδεκάς, οἱ ἐν τῷ κόσμῳ κηρύξαντες, τὴν παναγίαν Τριάδα φύσει Θεὸν ἀΐδιον, τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἀλάξευτοι, ὄντως πύργοι καὶ στῦλοι ἀσάλευτοι, τῷ Δεσπότη τῶν ὅλων, ἱκετεύσατε σωθῆναι ἡμᾶς», ἀνακράζει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

«Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί εὐσεβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ Παναγία Τριάς, ὁ φύσει Θεός ὁ ἀΐδιος, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ, ἔνθα, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐνεφανίσθη εἰς ἑπτά ἐκ τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ ἐπί τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος: «πρωΐας δὲ ἤδη γενομένης ἔστη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν αἰγιαλόν• οὐ μέντοι ᾔδεισαν οἱ μαθηταὶ ὅτι Ἰησοῦς ἐστι», (Ἰωάν. 21,4).

Μᾶς συνήγαγεν σήμερον, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἁγία Τριάς ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς ἁγίας Συνάξεως τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων τῶν Δώδεκα. Ἡ σημερινή ὡς γνωστόν ἑορτή ἀποτελεῖ προέκτασιν τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων κορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου. Καί τοῦτο, διότι τόσον οἱ Προφῆται ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκῃ, ὅσον καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ συναποτελοῦν τόν θεμέλιον λίθον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὄντα ἀκρογωνιαῖον λίθον, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος: «ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ•» (Ἐφεσ. 2, 20-21).

Ἐξ ἄλλου οἱ σοφοί τῆς οἰκουμένης ἁλιεῖς, δηλονότι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἐκλήθησαν εἰς τό ἀποστολικόν αὐτῶν ἔργον ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «τό φῶς τό ἐκ φωτός προελάμψαν ἀχρόνως, ἐν χρόνῳ σαρκικῶς τοῖς ἐν γῇ ἐπεφάνη καί κόσμον κατεφώτισε δι’ ὑμῶν παμακάριστοι. Ὅθεν ἅπαντες ταῖς διδαχαῖς ὑμῶν θεῖαις φωτιζόμενοι τήν ἱεράν ὑμῶν μνήμην τιμῶμεν Απόστολοι», (Παρακλητική ἦχος α΄, Ὄρθρος τῆς Πέμπτης, ἀπόστιχα).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, «τό Φῶς τό ἐκ Φωτός προεκλάμψαν ἀχρόνως ἐν χρόνῳ σαρκικῶς» δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τόν Θεόν Λόγον τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος ἔδωκεν ἐξουσίαν εἰς τούς μαθητάς αὐτοῦ, δηλονότι τούς Ἀποστόλους, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: «καί προσκαλεσάμενος τούς δώδεκα μαθητάς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά καί θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν», (Ματθ. 10,1).

Οἱ θεόκλητοι ἀπόστολοι ἀνεῦρον εἰς τό πρόσωπoν τοῦ Ἰησοῦ τοῦ ἀπό Ναζαρέτ τόν μεσίτην Θεοῦ καί ἀνθρώπων, διά τοῦτο καί θεοπρεπῶς ἐκολλήθησαν εἰς Αὐτόν, τουτέστιν τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον. Καί ὡς τέλειον Θεόν αὐτόν καί τέλειον ἄνθρωπον σαφῶς ἐκήρυξαν ἐν τῷ κόσμῳ, καθώς ἐνετείλατο αὐτοῖς λέγων «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς. Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν. Καί ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος», (Ματθ. 28,18, 20).

Καθίσταται φανερόν ὅτι οἱ ἅγιοι θεόλεκτοι ἀπόστολοι, ἀποτελοῦν τήν ἐγγύησιν τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας, δηλονότι τῆς σῳζούσης πίστεως τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τῆς διδασκαλίας τῶν αὐτοκλήτων ψευδαποστόλων. Ἰδού τί λέγει ὁ Παῦλος, ὅσον ἀφορᾷ εἰς τό ἦθος καί τήν πνευματικήν θέσιν τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῶν τηρούντων τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ Ἀποστολικήν διαδοχήν: «δεῖ γὰρ τὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον, μὴ αὐθάδη, μὴ ὀργίλον, μὴ πάροινον, μὴ πλήκτην, μὴ αἰσχροκερδῆ, 8 ἀλλὰ φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, ὅσιον, ἐγκρατῆ, 9 ἀντεχόμενον τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου, ἵνα δυνατὸς ᾖ καὶ παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν, (Τίτ. 1,7,9).

Ὅλος ὁ θεσμός τῆς Ἐκκλησίας ὁ συγκροτούμενος ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν θεόθεν καταπεμφθέντος ἐφ’ ἕνα ἕκαστον τῶν μαθητῶν καί ἀποστόλων κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, (Πράξ. 2,1), ἔχει ὡς βάσιν ἄσειστον καί ἀμετάθετον τήν ἀποστολικήν διδασκαλίαν καί παράδοσιν, περί τῆς ὁποίας ὁ σοφός Παῦλος λέγει προτρεπτικῶς: «Ἀδελφοί, στήκετε, καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις τάς ἀποστολικάς, ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν», (Θεσ. 2,15).

Τό γνώρισμα δέ τοῦτο τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας καί παραδόσεως ἐχομένης τῆς Ἐκκλησίας περιτράνως διετυπώθη καί εἰς τό ὑπό τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου κηρυχθέν Σύμβολον τῆς Πίστεως: «Πιστεύω εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ὁ δέ Ἱερός Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Χρυσόστομος ἐπισημαίνων τήν ἀξίαν τῆς ἀποστολικότητος λέγει : «Ὁ προφήτης ἄρχων ἐστί… ὁ ποιμήν καί διδάσκαλος, ἄρχων ἐστι πνευματικός, ἀλλά τούτων ἁπάντων μείζων ἐστίν ἀρχή καί ἀποστολική», ( Χρυσοστόμου, Ὁμιλ. 3,3).

Ἰδού λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διατί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ προσδίδει ἰδιαιτέραν σημασίαν εἰς τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ὁποίων τήν ἱεράν αὐτῶν Σύναξιν πανηγυρίζομεν ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ παραθαλασσίῳ τόπῳ τῆς ἁλιευτικῆς αὐτῶν δράσεως, (ἐννοεῖται τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος).

Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὡς φῶς ὑπάρχον πρό πάντων τῶν αἰώνων, ὅτε κατηξίωσας πρός μέ τόν ἄνθρωπον ἐπιδημῆσαι δι’ ἄφατον φιλανθρωπίαν καί σάρξ γενέσθαι δι’ ἀγαθότητα, τότε πρῶτα δεύτερα τῆς σῆς λαμπρότητος καί ἀστραπῆς ἀποστίλβοντα, τούς Ἀποστόλους καί μαθητάς Σου Σῶτερ ἀνέδειξας. Οἵ καί πεμφθέντες, κτίσιν ἅπασαν τῷ φωτί σου τῷ θείῳ κατηύγασαν δυσωποῦντες σε σῶσαι καί φωτίσαι τάς ψυχάς ἡμῶν», Ἀμήν.

καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/07/13/2552

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος παρέθεσε δεξίωσιν ἐν τῷ ἡγουμενείῳ καί ἐν συνεχείᾳ τράπεζαν ἐκ τῶν ἰχθύων τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/a3N6cv1Hrww

ngg_shortcode_0_placeholder