Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Κυριακήν, 10^ην/23^ην Μαρτίου 2014, Κυριακήν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, συμφώνως πρός τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν καί προσκυνηματικήν αὐτοῦ τάξιν.

 Α΄  Εἰς τόν Ἑσπερινόν.

 Ἀφ’ ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου, τήν 2.00 μ.μ. ὥραν, ἀνεγνώσθη ἡ Θ’ Ὥρα εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

 Εὐθύς ἀμέσως ἤρξατο ἡ ἐπίσημος Κάθοδος, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

 Ἅμα τῇ ἀφίξει εἰς τόν Ναόν καί τῇ εἰσόδῳ ἔλαβε χώραν πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἡ Προϋπάντησις, τό Θυμίαμα καί ἡ Προσκύνησις, ἐν ᾧ ἐψάλλετο ὑπό τῶν ψαλτῶν τό «Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου».

Ἠκολούθησε ἡ προσκύνησις εἰς τόν Λίθον τοῦ Ἀγγέλου καί τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον.

Μετά τήν προσκύνησιν εἰς τόν Ἅγιον Τάφον ἔλαβε χώραν ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν καί ὁ Προεξάρχων τῆς ἑορτῆς Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε καί ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ θρόνου, ἐν ᾧ ἐκρούοντο τά σήμαντρα καί οἱ Ἅγιοι Συνοδικοί προσεκύνουν εἰς τόν Γολγοθᾶν καί οἱ διάκονοι ἐτέλουν τό θυμίαμα ἀνά τά Προσκυνήματα. Μετά τήν λῆξιν τούτων ὁ Μακαριώτατος ἤρξατο τῆς ἀναγνώσεως τῆς ἀκολουθίας τοῦ Προοιμιακοῦ καί ἀπό δέ τοῦ «Ἀνοίξαντός σου τήν χεῖρα», ἔψαλλον τά Ἀνοιξαντάρια οἱ Ἱεροψάλται, ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος καί ἡ χορῳδία τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Εἰρηναῖον.

Ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐσυνεχίσθη κατά τήν τάξιν διά τῶν Ἑσπερινῶν Ἀναστασίμων καί αὐτῶν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, διά τοῦ «Φῶς Ἱλαρόν» καί τῆς Ἀρτοκλασίας, τῇ συμμετοχῇ μοναχῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν.

 Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἑσπερινοῦ ἔλαβε χώραν, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ ἄνοδος διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Β’ Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.

 Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, τήν 7.00’π.μ. ὥραν ἔλαβε χώραν ἡ ἐπίσημος κάθοδος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἅμα τῇ ἀφίξει προσεκύνησεν ὁ Προεξάρχων τῆς ἀκολουθίας Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί ὑποκλιθείς ἐνώπιον τοῦ Παναγίου Τάφου καί φορέσας μανδύαν εἰσῆλθεν εἰς τό Καθολικόν, καί ηὐλόγησε καί ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ Θρόνου, ἔνθα καί ἦλθον οἱ ἱερεῖς καί «ἔλαβον καιρόν» καί εἰσελθόντες εἰς τόν Ἱερόν, ἤρξαντο ἐνδύεσθαι τάς ἱερατικάς στολάς αὐτῶν.

 «Λαβών καιρόν» καί ὁ Μακαριώτατος, εἰσῆλθεν εἰς τό Ἱερόν, ἠσπάσθη τούς Ἀρχιερεῖς καί ἐνεδύθη τήν Πατριαρχικήν στολήν Αὐτοῦ, ὡς καί οἱ Ἀρχιερεῖς τάς Ἀρχιερατικάς στολάς αὐτῶν.

 Ἐν συνεχείᾳ ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία εἰς τόν Πανάγιον τοῦ Κυρίου Τάφον, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων  Αὐτῷ τοῦ  Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν καί Ἱερομονάχων, ψάλλοντος βυζαντινῷ τῷ ὕφει τοῦ Πρωτοψάλτου  τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τῆς χορῳδίας τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Εἰρηναῖον καί μετέχοντος ἐν κατανύξει πιστοῦ λαοῦ, ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.

 Μετά τήν θείαν Κοινωνίαν καί τήν  Ἀπόλυσιν ἐγένετο ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν. Ἐνταῦθα ἤρξατο ἡ λιτανεία τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ διά περιφορᾶς τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἀνά τά Προσκυνήματα ἀπό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως βορείως καί κυκλικῶς ἔξωθεν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τοῦ Καθολικοῦ, ἄχρι τοῦ «Μή μου ἅπτου» καί διά τῆς διελεύσεως ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου εἰσόδου εἰς τό Καθολικόν, ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό «τίς Θεός Μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν».

Διά τούτων ἐπεσφραγίσθη ἡ ἐν τῷ Ναῷ ἑορτή καί ἤρχισε ἡ ἐπίσημος ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς Ἁγιοταφίτας καί πάντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

 «Ἐν τῷ Παραδείσῳ μὲν τὸ πρίν, ξύλῳ ἐγύμνωσεν, ἐπὶ τῇ γεύσει ὁ ἐχθρός, εἰσφέρων νέκρωσιν, τοῦ Σταυροῦ δὲ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς τὸ ἔνδυμα, ἀνθρώποις φέρον ἐπάγη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ κόσμος ὅλος ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς, ὃν ὁρῶντες προσκυνούμενον, Θεῷ ἐν πίστει λαοί, συμφώνως ἀνακράξωμεν· Πλήρης δόξης ὁ Οἶκος αὐτοῦ.»

 Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, περιγράφει τήν δύναμιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τοῦ ὁποίου τήν προσκύνησιν σήμερον Κυριακήν, Γ΄ τῶν Νηστειῶν, πανηγυρικῶς ἑωρτάσαμεν ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως.

 Ὄντως ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Κυρίου κατέχει κεντρικήν θέσιν ἐν τῷ μυστηρίῳ τῆς ἐν Χριστῷ ἀπολυτρώσεως ἡμῶν. Καί τοῦτο, διότι ἐπί τοῦ ξύλου τοῦ Σταυροῦ κατηργήθη ὁ θάνατος τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, δηλονότι τό κράτος τοῦ πατρός τοῦ ψεύδους, τοῦ διαβόλου.

 «Οὐκέτι φλογίνη ῥομφαία φυλάττει τὴν πύλην τῆς Ἐδέμ», λέγει ὁ μελῳδός, «αὐτῇ γὰρ ἐπῆλθε παράδοξος σβέσις, τὸ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, θανάτου τὸ κέντρον, καὶ ᾍδου τὸ νῖκος ἐλήλαται, ἐπέστης δὲ Σωτήρ μου βοῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ, εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον».

Διά τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἤνοιξεν ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας, τό πρίν ξύλον τῆς κατάρας καί τῆς γυμνώσεως τῶν Πρωτοπλάστων ἐν τῷ Παραδείσῳ μεταβάλλεται εἰς ξύλον ζωῆς, φέρον τό ἔνδυμα εἰσόδου ἐν αὐτῷ τῷ Παραδείσῳ δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους. Διά τοῦτο καί ὁ μελῳδός λέγει: «Καί ὁ κόσμος ὅλος ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς».

 Ἐκ τοῦ σταυροῦ τοῦ Ἰησοῦ πηγάζει ἡ καινή ζωή, ἡ δύναμις, ἡ χαρά καί ἡ ἐλπίς τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Πᾶσαι αἱ λειτουργικαί πράξεις καί τά θεῖα τῆς Ἐκκλησίας μυστήρια ἔχουν ὡς ἀρχήν εὐλογίας αὐτῶν τήν ἐπίκλησιν καί τό σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας, τό στήριγμα τῶν πιστῶν καί τό ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου.

 Ἰδού διά τί ὁ μελῳδός λέγει: «Σήμερον γίνεται χαρά, ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς, ὅτι τοῦ Σταυροῦ τό σημεῖον, κόσμῳ ἐμφανίζεται, Σταυρός ὁ τρισμακάριστος, οὗτος γάρ προτεθείς ἀναβλύζει, τοῖς προσκυνοῦσιν αὐτόν, χάριν ἀένναον».

 Παρακαλέσωμεν, ἀδελφοί μου, τόν Κύριον καί Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἵνα τῇ δυνάμει καί ἐνεργείᾳ τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἀξιώσῃ πάντας ἡμᾶς διελθεῖν τό λοιπόν τῆς Ἁγίας Νηστείας καί φθάσαι εἰς τήν Ἁγίαν Ἀνάστασιν. Ἀμήν».

 Ἀκολούθως οἱ Ἀρχιερεῖς ἠσπάσαντο ἀλλήλους μετά τοῦ Μακαριωτάτου οἱ δέ ἱερεῖς καί οἱ προσκυνηταί ἠσπάσαντο τήν χεῖρα Αὐτοῦ καί ᾐτήσαντο τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/Tdkixdpgano

httpv://youtu.be/z4uMKwkmfdU