Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ -(2014).
Τό Σάββατον, 14ην /27ην Σεπτεμβρίου 2014, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου συμφώνως πρός τήν τυπικήν διάταξιν καί τό προσκυνηματικόν καθεστώς αὐτοῦ ἡ ἑορτή τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Κατά τήν ἑορτήν ταύτην τό Πατριαρχεῖον τιμᾷ τήν ἐν τῷ Γολγοθᾷ σταυρικήν ὕψωσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν καί τήν ὕψωσιν τοῦ σταυροῦ τοῦ Κυρίου μετά τήν ἐν τῷ Γολγοθᾷ ἀνεύρεσιν αὐτοῦ ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου τό 336 μ.Χ. καί τήν ὕψωσιν αὐτοῦ ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ μετά τήν νίκην αὐτοῦ κατά τῶν Περσῶν, τό 629 μ.Χ.
Α’ . Ὁ Ἑσπερινός
Ὁ ἑορτασμός τοῦ παγκοσμίου γεγονότος τούτου ἤρχισε τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 13ης /26ης Σεπτεμβρίου 2014, διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ’ Ὥρας εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τῆς καθόδου ἐν συνεχείᾳ, τῶν κωδώνων κρουομένων, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τῆς προσκυνήσεως καί τοῦ θυμιάματος εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον, τῆς προσκυνήσεως ὑπό τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, τοῦ θυμιάματος ὑπό τῶν διακόνων εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί ἀνά τά προσκυνήματα, διαρκούσης τῆς κρούσεως τῶν σημάντρων, καί ἐν συνεχείᾳ διά τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ μετ’ Ἀρτοκλασίας εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί βοηθῶν ἐξ Ἑλλάδος ἱεροψαλτῶν.
Μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἡ Ἁγιοταφιτική συνοδεία ἀκολουθουμένη καί ὑπό τῶν συμμετασχόντων εἰς τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ προσκυνητῶν, ἀνῆλθεν εἰς τήν Μονήν τῆς μετανοίας αὐτῆς ἐν τοῖς Πατριαρχείοις.
Β’. Ἡ θεία Λειτουργία.
Τήν πρωΐαν τῆς παγκοσμίου ταύτης ἑορτῆς, ἡ Πατριαρχική Ἁγιοταφιτική συνοδεία ἤρξατο, τῶν κωδώνων κρουομένων, νά κατέρχεται πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.
Ἐνταῦθα πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἐγένετο ἡ προϋπάντησις καί ἡ προσκύνησις ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί ἐν συνεχείᾳ ἡ εἰς τόν Ἅγιον Τάφον ἔνδυσις Αὐτοῦ διά τοῦ μανδύου.
Εἰσελθών εἰς τό Καθολικόν ὁ Μακαριώτατος καί εὐλογήσας, ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ Θρόνου, ἔνθα ἐλθόντες οἱ ἱερεῖς «ἔλαβον καιρόν», διά νά ἐνδυθοῦν τά ἄμφια αὐτῶν, ἐν ᾧ τά σήμαντρα ἐκρούοντο. «Λαβών καιρόν» καί ὁ Μακαριώτατος, εἰσῆλθεν εἰς τόν Ἱερόν, ἔνθα μετά τόν Ἀρχιερατικόν ἀσπασμόν ἐνεδύθη Οὗτος, ὡς καί οἱ Ἀρχιερεῖς.
Μετά τοῦτο οἱ ἱερεῖς, οἱ Ἀρχιερεῖς καί ὁ Μακαριώτατος ἐξῆλθον εἰς τό Καθολικόν καί ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία διά τοῦ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία».
Τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου καί τῶν παρεπιδημούντων Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ξάνθης κ. Παντελεήμονος καί Σερρῶν κ. Θεολόγου ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Μητροπολίτου Κιτίου κ. Χρυσοστόμου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, Μητροπολίτου Νικολάεφ κ. Πιτιρίμ, Μητροπολίτου Περεγιασλάβ κ. Ἀλεξάνδρου, Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἰρμπίν κ. Κλήμεντος καί Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Γκόμεχ κ. Στεφάνου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἱερέων ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος, Ρωσσίας, Ρουμανίας καί Οὐκρανίας, ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί καί ρωσσιστί, βοηθοῦντος τοῦ πρωτοψάλτου Κοζάνης κ. Σωτηρίου Ἀρβανίτου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη, μετεχόντων δέ ἐν εὐλαβείᾳ πολλῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρουμανίας καί Κύπρου.
Μετά τήν θείαν Κοινωνίαν καί τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τήν «ἁγίαν εἴσοδον» ἀπό τοῦ σολέως τοῦ Καθολικοῦ καί ἤρξατο, ἐν ψαλμῳδίᾳ τῶν Καταβασιῶν «Σταυρόν χαράξας Μωσῆς», ἡ λιτανεία, ἥτις διελθοῦσα πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἦλθεν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐνταῦθα κατά τήν ἐν τῷ τυπικῷ διάταξιν ἔλαβε χώραν ἡ πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μετά τῶν δεήσεων καί ἀκολούθως, τῶν τροπαρίων ψαλλομένων, ἡ προσκύνησις αὐτοῦ εἰς τόν τόπον, ἐν ᾧ εὑρέθη ὑπό τῆς ἁγίας Ἑλένης.
Τῆς ὑψώσεως ἐνταῦθα τελεσθείσης, ἡ λιτανία διά τοῦ Ἑπτακαμάρου περιήχθη τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, διελθοῦσα δέ διά τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἀνῆλθεν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν.
Ἐνταῦθα ἐν τῷ τόπῳ, ἐν ᾧ ἀνυψωθείς ἐπί ξύλου ἐτύθη ὑπέρ ἡμῶν ὁ Κύριος καί ἐπί τῷ τόπῳ, ἐν ᾧ τό 629 μ.Χ. ἀνύψωσε τόν Τίμιον Σταυρόν ὁ αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος, ὁ Μακαριώτατος ἀνύψωσε τόν Τίμον Σταυρόν κατά τό τυπικόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, ἀκολούθως δέ ἐναπέθεσεν αὐτόν ἐπί τῆς ἁγίας Τραπέζης ἄνωθεν τῆς ὀπης, ἐν ᾗ πάλαι ποτέ ἐφυτεύθη ὁ σταυρός, ἐν ᾧ ἐπάγη ὁ Σωτήρ ἡμῶν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Ἐκ τοῦ τόπου τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ μετά τήν προσκύνησιν τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων, τοῦ Γενικοῦ Προξένου καί μετά τήν λῆψιν κλώνων βασιλικῶν ἡγιασμένων διά τοῦ σταυροῦ ὑπό τῶν πιστῶν, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία τῆς λιτανείας κατῆλθε διά τῶν ἐσωτερικῶν βαθμίδων ἀπό τοῦ Γολγοθᾶ εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ, ἔνθεν τῶν κωδώνων κρουομένων, ἐγένετο ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα.
Ἐνταῦθα, μετά τήν μικράν ἀναψυχήν, ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:
«Σήμερον ὁ Σταυρός ὑψοῦται καί δαίμονες φυγαδεύονται. Σήμερον ἡ κτίσις πᾶσα ἐκ τῆς φθορᾶς ἠλευθέρωται πάντα γάρ διά Σταυροῦ ἐπέλαμψεν ἡμῖν τά χαρίσματα∙ διό γηθόμενοι πάντες, προσπίπτομέν σοι λέγοντες∙ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου Κύριε, δόξα Σοι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,
εὐσεβεῖς Χριστιανοί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Δοξάζομεν τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν, Τόν ἀξιώσαντα ἡμᾶς νά ἑωρτάσωμεν σήμερον ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τήν Παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.
Τό ὄντως παγκόσμιον τοῦτο γεγονός τῆς τιμίας ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων, ὡς καί διά τήν Γεραράν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία διά μέσου τῆς μακραίωνος αὐτῆς παρουσίας καί διακονίας ἐν τῇ ἁγίᾳ Γῇ διαφυλάσσει λατρευτικῶς καί θυσιαστικῶς τούς τόπους τῆς εὑρέσεως καί τῆς ὑψώσεως τοῦ ζωηρρύτου ξύλου τοῦ Σταυροῦ τοῦ Λυτρωτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
Ἐπ’ αὐτῶν τούτων τῶν τόπων τῆς εὑρέσεως καί ὑψώσεως τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἐτελέσαμεν σήμερον τήν ὕψωσιν αὐτοῦ, δηλονότι τοῦ Σταυροῦ ὑπέρ οὗ ὁ θεῖος Παῦλος καυχᾶται λέγων: «ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ», (Γαλάτ. 6,14).
Καυχᾶται δέ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου, διότι ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ δοθεῖσα αὐτῷ ἐπενεργοῦσε διά τῆς δυνάμεως τοῦ Σταυροῦ, ὡς κηρύττει λέγων: «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς ἀπολλυμένοις μωρία ἐστι, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν», (Α’ Κορινθ. 1,18).
Ἐπειδή ἀκριβῶς ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ πηγήν θείας δυνάμεως καί ζωῆς αἰωνίου, προσκυνοῦμεν καί κρατοῦμεν αὐτόν καύχημα. «Ἔστι γάρ, -λέγει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ μελῳδός-σωτηρίαν ἡμῖν τοῦτο τό ξύλον ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον». Καί τοῦτο ἀληθεύει, διότι ἐν τῷ Σταυρῷ καί διά μέσου τοῦ Σταυροῦ προσκυνοῦμεν τόν ἴδιον τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, Τόν ἐπ’ αὐτῷ τῷ ξύλῳ τοῦ Σταυροῦ προσπαγέντα καί παθόντα, «ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνομίας καί καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαόν περιούσιον» κατά τόν σοφόν Παῦλον, (Τίτ,. 2,14).
Διά τοῦτο, ἀδελφοί μου, εὐχαρίστως βοήσωμεν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντες: «Κύριε, ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ καί δι’ αὐτοῦ συνανυψώσας ἡμᾶς τῆς οὐρανίου χαρᾶς καί εἰρήνης ἀξίωσον τούς ὑμνοῦντας Σε», Ἀμήν.
Καί ἀραβιστί ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2014/09/27/7497
Καί ἔλαβε χώραν ὁ ἀδελφικός ἀσπασμός καί ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου καί ἐσφραγίσθη δι’ εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν ἡ ἑορτή τῆς παγκοσμίου ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/nUAayvab5Bo
httpv://youtu.be/gdpFk9nJF8Y