Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ (2016).

Τήν Παρασκευήν, 6^ην /19^ην Αὐγούστου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἀνάμνησις τοῦ ὑπό τῶν Εὐαγγελιστῶν  ἀναφερομένου γεγονότος, (Ματθ. 17, 1-8), ὅτι ὁ Κύριος παρέλαβε τούς τρεῖς  προκρίτους μαθητάς, Πέτρον, Ἰάκωβον καί Ἰωάννην καί ἀνῆλθεν εἰς τό ὅρος Θαβώρ καί ἐκεῖ ἐνώπιον αὐτῶν μετεμορφώθη, ἡ ὄψις τοῦ προσώπου Αὐτοῦ ἐγένετο λαμπροτέρα τοῦ ἡλίου καί νεφέλη φωτεινή ἐπεσκίασεν τούς μαθητάς καί ἐνεφανίσθησαν ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας συλλαλοῦντες μετ’ Αὐτοῦ, προλέγοντες τήν ἔξοδον Αὐτοῦ διά σταυροῦ ἐν Ἱεροσολύμοις καί ἠκούσθη φωνή τοῦ Πατρός ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα, Αὐτοῦ ἀκούετε» καί ὁ Πέτρος «μή εἰδώς ὅ λέγει εἶπε, Κύριε, ποιήσωμεν ὦδε τρεῖς σκηνάς, σοί μίαν καί μίαν Μωϋσεῖ, μίαν Ἠλίᾳ καί μείνωμεν ἐνταῦθα», ἵνα διά τῆς θέας ταύτης, ἤτοι τῆς ἐκτυπωτέρας φανερώσεως τῆς θείας Αὐτοῦ φύσεως, δείξῃ τό πρωτόκτιστον κάλλος τοῦ ἀνθρώπου πρό τῆς πτώσεως καί τήν δυνατότητα ἐπαναποκτήσεως αὐτοῦ ὑπό τοῦ ἀνθρώπου ἐν Αὐτῷ καί τῆς θεώσεως αὐτοῦ κατά Χάριν.

Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη:

α. εἰς τό ὄρος Θαβώρ, ἔνθα καί ἔλαβε χώραν, τήν νύκτα τῆς ἑορτῆς μετά Ὄρθρου καί θείας Λειτουργίας, ἀγρυπνίας ἐπί Ἁγίας Τραπέζης, ἐστημένης ἐπί ἐστρωμένης καί ηὐτρεπισμένης ἐξέδρας εἰς σχῆμα Ἱεροῦ Βήματος, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, Ἐξάρχου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κύπρον, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, , Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὡς τοῦ ἡγουμένου τῆς Κανᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Παϊσίου, Ἑλληνορθοδόξων Ἀραβοφώνων, Πρεσβυτέρων καί παρεπιδημούντων ἱερέων ἐκ Ρωσίας, Ἑλλάδος, Ρουμανίας καί Οὐκρανίας περίπου 100, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Μάρκου, ψάλλοντος ἑλληνιστί τοῦ ὁσιολογιωτάτου π. Γεωργίου ἐκ τῆς Μητροπόλεως Ἠλείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου ἀραβιστί καί παρακολουθοῦντος ἐν κατανύξει πολλῇ ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί τῆς νεφέλης αὐτῆς, εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας καί ἐντοπίων ἀραβοφώνων τῆς περιοχῆς τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Ἐπί τοῦ ὄρους μετεμορφώθης καί ὡς ἐχώρουν οἱ μαθηταί Σου τήν δόξαν Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἐθεάσαντο, ἵνα ὅταν Σέ ἴδωσι σταυρούμενον, τό μέν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δέ κόσμῳ κηρύξωσιν ὅτι σύ ὑπάρχεις ἀληθῶς τοῦ Πατρός τό ἀπαύγασμα», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

 Ἅπαν νῦν ἐγκόσμιον καί ὑπερκόσμιον σύστημα συγκινείσθω «πρός αἴνεσιν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν», τοῦ ἀξιώσαντος ἡμᾶς συναχθῆναι ἐν τῷ Θαβωρίῳ τούτῳ ὄρει, ἵνα εὐχαριστιακῶς ἑορτάσωμεν τήν θείαν Μεταμόρφωσιν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Ἡ ὑπό τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας τελουμένη σήμερον ἀνάμνησις τῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ θείας Μεταμορφώσεως, καθ᾽ ἥν καλεῖται ἅπαν τό ἐγκόσμιον καί ὑπερκόσμιον σύστημα πρός αἴνεσιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί Θεοῦ, ἀποδεικνύει τήν ὑψίστην σημασίαν, τήν ὁποίαν ἔχει τό γεγονός τοῦτο διά τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν. «Σήμερον ὁ Χριστός», λέγει ὁ μελῳδός, «ἐν ὄρει Θαβωρίῳ, τήν τοῦ Ἀδάμ ἀμείψας, ἁμαυρωθεῖσαν φύσιν, λαμπρύνας ἐθεούργησεν».

 Ὁ Χριστός μέ ἄλλα λόγια ἐθεούργησε, δηλονότι ἐθέωσε τήν ὑπό τῆς ἁμαρτίας ἀμαυρωθεῖσαν, ἤτοι φθαρεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν διά τῆς ἐκ νεκρῶν τριημέρου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως, γενόμενος κυρίαρχος τῶν νεκρῶν καί ζώντων. Ὁ Χριστός διά τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ Αὐτοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως εἰσήγαγε τήν ἐν Ἑαυτῷ προσληφθεῖσαν ἀνθρωπότητα ἡμῶν εἰς τό βασίλειον τῆς αἰωνίου Αὐτοῦ θείας καί ὑπερφώτου Αὐτοῦ δόξης.

 Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ὑπερφώτου θείας δόξης κατέστησε κοινωνούς καί μετόχους τούς μαθητάς Αὐτοῦ, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, ὀλίγον πρό τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους. Τοῦτο δέ ὅλον γέγονεν, ὡς λέγει ὁ μελῳδός, «ἵνα ὅταν (οἱ μαθηταί Σου) Σέ ἴδωσι σταυρούμενον, τό μέν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δέ κόσμῳ κηρύξωσιν ὅτι Σύ ὑπάρχεις ἀληθῶς τοῦ Πατρός τό ἀπαύγασμα».

 Ἡ ἄρρητος λάμψις τοῦ ἐξαστράψαντος φωτός ἐν τῷ ὄρει Θαβώρ δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Θεότητα, τήν ὁποίαν ἐπαραγύμνωσεν ὁ Χριστός τοῖς μύσταις, δηλονότι τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ.

 Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός ὑπέδειξεν εἰς τούς μαθητάς Του, ὅτι δέν εἶναι μόνον τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλά καί τέλειος Θεός, ὁμοούσιος τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι. Διά τοῦτο καί ὑπέδειξεν εἰς τούς μαθητάς Του τήν δόξαν τῆς θεότητος Αὐτοῦ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς λέγων: «καί ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὐτὸν τὸ εἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερον καὶ ὁ ἱματισμὸς Αὐτοῦ λευκὸς ἐξαστράπτων καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο συνελάλουν αὐτῷ, οἵτινες ἦσαν Μωϋσῆς καὶ ᾿Ηλίας, οἳ ὀφθέντες ἐν δόξῃ ἔλεγον τὴν ἔξοδον αὐτοῦ ἣν ἔμελλε πληροῦν ἐν ῾Ιερουσαλήμ. ὁ δὲ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἦσαν βεβαρημένοι ὕπνῳ· διαγρηγορήσαντες δὲ εἶδον τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ τοὺς δύο ἄνδρας τοὺς συνεστῶτας αὐτῷ», (Λουκ. 9, 29-32). Κατά δέ τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ὁ Χριστός «Μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν (τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ) καί ἔλαμψε τό πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δέ ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένοντο λευκά ὡς τό φῶς», (Ματθ. 17,2).

 Τό φῶς δέ τοῦτο εἶναι τό ἄχρονον καί ἄκτιστον τοῦ Θεοῦ Πατρός τοῦ ὁποίου, «ἀληθῶς ὑπάρχει ἀπαύγασμα ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός. Κατά δέ τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Εὐαγγελιστήν: «Ὁ Θεός φῶς ἐστι», (Α´ Ἰωάν. 1,5), κατά δέ τόν θεῖον Παῦλον ὁ Θεός εἶναι «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὅν εἶδεν οὐδείς ἀνθρώπων οὐδέ ἰδεῖν δύναται, ᾯ τιμή καί κράτος αἰώνιον», (Α´ Τιμόθ. 6,16). Τοῦτο ἐξ ἄλλου διατρανοῖ μελῳδικῶς καί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, λέγων: «Φῶς ἀναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρός ἀγεννήτου, ἐν τῷ φανέντι φωτί Σου, σήμερον ἐν Θαβωρίῳ, φῶς εἴδομεν τόν Πατέρα, φῶς καί τό Πνεῦμα, φωταγωγοῦν πᾶσαν κτίσιν».

Εἰς τήν θεωρίαν τοῦ Θαβωρίου φωτός, δηλονότι τήν κοινωνίαν τῆς δόξης τοῦ ἀκτίστου καί ἀϊδίου φωτός τῆς Θεότητος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, καλούμεθα καί ἡμεῖς σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά τῆς παρούσης ἑορτῆς καί πανηγύρεως. Διά τοῦτο, λοιπόν, ἄς ἀπομακρύνωμεν τό νέφος κάθε λύπης πού σκοτεινιάζει τόν νοῦν μας καί δέν ἀφήνει νά ὑψωθῇ πρός τά οὐράνια. Ἄς περιφρονήσωμεν ὅλα τά γήϊνα, διότι ἡ πόλις μας δέν εἶναι εἰς τήν γῆν. Ἄς ὑψώσωμεν τόν νοῦν μας εἰς τόν οὐρανόν, ἀπό ὅπου καί περιμένομεν τόν Χριστόν καί Κύριον καί Σωτῆρα μας, ὡς κηρύττει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἀποθώμεθα λύπης ἁπάσης νέφος, ἐπισκοτούσης ἡμῖν τόν νοῦν καί τοῦτον οὐκ ἐώσης πρός ὕψος ἐπαίρεσθαι. Πάντων τῶν γηΐνων περιφρονήσωμεν, οὐκ ἐν τῇ γῇ γάρ ἡμῶν τό πολίτευμα. Πρός οὐρανόν τόν νοῦν ἐναποτείνωμεν, ὅθεν καί Σωτῆρα Χριστόν ἀπεκδεχόμεθα Κύριον, ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν».

  Εὐθύς ἀμέσως πολύς λαός ἐν φόβῳ Θεοῦ πίστει καί ἀγάπῃ ἀλλά καί συνωστισμῷ προσῆλθεν εἰς τήν θείαν Κοινωνίαν δι ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ἁγιασμόν καί ζωήν τήν αἰώνιον. Μετά τήν θείαν Κοινωνίαν καί πρό τῆς Ἀπολύσεως, ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε τήν εὐχήν τῶν σταφυλῶν κατά τήν τάξιν. Ἅμα τῇ Ἀπολύσει, ὁ ἀνακαινιστής ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός τελεσθείσης ἐπί ἐξέδρας, συλλειτουργούντων ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, ἐν συμμετοχῇ εὐσεβοῦς λαοῦ Ἀραβοφώνων τοῦ Πατριαρχείου ἐκ τῶν Κοινοτήτων τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Τήν μεσημβρίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων παρέθεσε ἑόρτιον τράπεζαν μετ’ ἰχθύων εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί εἰς πάντας τούς πιστούς.

β. Εἰς τήν Γεθσημανῆν.

Εἰς τήν Γεθσημανῆν καί  τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου διά θείας Λειτουργίας, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, προεξάρχοντος Ἱερέως τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σεργίου, τῇ συμμετοχῇ εὐσεβοῦς Ἐκκλησιάσματος ἐντοπίων καί Ἑλλήνων προσκυνητῶν καί τῇ φιλοξενίᾳ τοῦ ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ.  Δωροθέου.

γ. Εἰς Ραμάλλαν.

Εἰς Ραμάλλαν καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Πατριαρχείου ἑωρτάσθη ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά θείας Λειτουργίας, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, ἐν συμμετοχῇ ἀθρόου Ἑλληνορθοδόξου ἀραβοφώνου ἐκκλησιάσματος τῆς πόλεως, ψάλλοντος ἐν κατανύξει πολλῇ καί συμμετοχῇ καί προσελθόντος εἰς τήν θ. Κοινωνίαν.

Μετά τήν Θ. Κοινωνίαν, τήν εὐλογίαν τῶν σταφυλῶν καί τήν Ἀπόλυσιν, ὁ δραστήριος Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων ἐδεξιώθη εἰς τό ἡγουμενεῖον τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν, τῇ μεσημβρίᾳ δέ παρέθεσεν εἰς αὐτήν ἑόρτιον τράπεζαν μετ’ ἰχθύων εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/1YuFGOxmUjo

httpv://youtu.be/OXl05z3H5cI

httpv://youtu.be/d5PlKQRZMB0