Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ-ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ 2011.

Τήν Παρασκευήν, 6^ην /19^ην Αὐγούστου 2011, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε πανηγυρικῶς τήν ἑορτήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπίκεντρον τῆς ἑορτῆς ταύτης ἀπετέλεσε τό Ὄρος Θαβώρ, καθ’ ὅτι ἐπ’ αὐτοῦ συμφώνως πρός ἀρχαιοτάτην πίστιν τῆς Ἐκκλησίας ἔλαβε χώραν τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου.

Συμφώνως πρός τάς Εὐαγγελικάς διηγήσεις, ὁ Κύριος παρέλαβε μεθ’ ἑαυτοῦ ἐπί τοῦ ὄρους τρεῖς ἀπό τούς μαθητάς Αὐτοῦ, Πέτρον καί Ἰάκωβον καί Ἰωάννην καί ἀνῆλθον εἰς ὄρος ὑψηλόν. Ἐνώπιον αὐτῶν τό πρόσωπον καί τά ἰμάτια Αὐτοῦ ἔγιναν λευκά καί ὑπέρ τόν ἥλιον, νεφέλη φωτεινή  ἐκάλυψεν αὐτούς καί ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας ἐνεφανίσθησαν μετ’ Αὐτοῦ, συνομιλοῦντες καί λέγοντες περί τοῦ σταυρικοῦ πάθους Αὐτοῦ, τό ὁποῖον ἐπρόκειτο νά τελεσθῇ εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ὁ Πέτρος προέτεινε νά κατασκευάσουν τρεῖς σκηνάς καί νά μείνουν ἐπί τοῦ Ὄρους καί φωνή ἠκούσθη ἐξ οὐρανοῦ λέγουσα: «Οὗτος ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, Αὐτοῦ ἀκούετε», (Λουκ 9,35, Μαρκ. 9,7, Ματθ. 17,5).

Τήν θαυμαστήν θέαν ταύτην παρέδειξεν ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ, ὑποκρύπτων πρός στιγμήν τήν ἀνθρωπίνην Αὐτοῦ φύσιν καί ἀποκαλύπτων ἐντονώτερον τήν θείαν, ἵνα ὑπομνῄσῃ εἰς ἡμᾶς τό ἀπολεσθέν ὡς ἐκ τῆς προπατορικῆς πτώσεως πρωτόκτιστον κάλλος τοῦ ἀνθρώπου, προτυπώΣῃ τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ, καλέσῃ ἡμᾶς νά ἐπαναποκαταστήσωμεν τοῦτο ἐν τῷ προσώπῳ Αὐτοῦ καί τῷ θεανθρωπίνῳ ἀνακαινιστικῷ καί μεταμορφωτικῷ ἔργῳ Αὐτοῦ.

Διά τόν ἑορτασμόν τοῦ γεγονότος τούτου ὡς Δεσποτικῆς ἑορτῆς μετέβη ἐξ Ἱεροσολύμων πρός τό Ὄρος Θαβώρ κατά τήν παραμονήν τῆς ὡς ἄνω ἑορτίου ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς νυκτερινῆς ὑπαιθρίου θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, καί τῶν δύο παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων τῆς Γεωργίας τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Khoni καί Samtredia κ. Σάββα καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Tsageni καί Lenteki κ. Στεφάνου Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί πλειάδος ἱερέων ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Οὐκρανίας καί ἐν πολλῇ τῇ κατανύξει καί ὑπομονῇ καί πυκνῷ συνωστισμῷ μετέχοντος πληρώματος τῶν πιστῶν, ἐντοπίων καί προσκυνητῶν, εἰς μερικάς χιλιάδας ἀριθμουμένων.

Εἰς τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος περί τῆς θέας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Μεταμορφώσεως ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Σήμερον ἀγάλλονται οἱ ἐπουράνιοι ἄγγελοι σύν βροτοῖς ἑορτάζοντες, Χριστέ, Σοῦ τήν ἔλλαμψιν, τήν φρικτήν καί θείαν, τήν ἐν Θαβωρίῳ· ἐν ᾧ παρέστησας Μωσῆν καί τόν Ἠλίαν, Σωτήρ Φιλάνθρωπε καί Πέτρον καί Ἰάκωβον καί Ἰωάννην ὑμνοῦντας Σέ Ἰησοῦ Παντοδύναμε, ὁ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

 Ἀγάλλονται ὄντως οἱ ἐπουράνιοι ἄγγελοι  σύν βροτοῖς, δηλαδή μεθ’ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, ἑορτάζοντες τήν ἀνάμνησιν τοῦ μεγάλου καί ὑπερφυοῦς μυστηρίου τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ ὄρει Θαβώρ.

Καί τοῦτο διότι, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «σήμερον ὁ Χριστός ἐν ὄρει Θαβωρίῳ τήν τοῦ Ἀδάμ ἀμείψας ἁμαυρωθεῖσαν φύσιν, λαμπρύνας ἐθεούργησεν». Ὁ Χριστός, μέ ἄλλα λόγια, ὡς νέος Ἀδάμ, ἐθεούργησεν, ἐθέωσεν, ἐν Ἑαυτῷ τήν ἐκ τῆς ἁμαρτίας ἁμαυρωθεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν τοῦ Παλαιοῦ Ἀδάμ.

«Ἐν τούτῳ γάρ», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, «ἐπιβάς τῷ ὄρει Σωτήρ, μετά τῶν Μαθητῶν Σου τήν ἁμαυρωθεῖσαν ἐν Ἀδάμ φύσιν, μεταμορφωθείς, ἀπαστράψαι πάλιν πεποίηκας, μεταστοιχειώσας αὐτήν εἰς τήν Σήν τῆς θεότητος δόξαν καί λαμπρότητα». Ὁ σκοπός δηλονότι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἡ φανέρωσις τῆς Θεότητος Αὐτοῦ εἰς τούς μαθητάς καί ἀποστόλους Αὐτοῦ. «Τί ἐστι, μετεμορφώθη…»; (τί σημαίνει μετεμορφώθη ὁ Χριστός;), ἐρωτᾷ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «…παρήνοιξεν ὀλίγον τῆς θεότητος καί ἔδειξεν αὐτοῖς τόν ἐνοικοῦντα Θεόν». Κατά δέ τόν Ἅγιον Πρόκλον, Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως: «μετεμορφώθη γάρ Χριστός οὐχ ἁπλῶς, ἀλλ’ ἵν’ ἡμῖν ἀποδείξῃ τήν μέλλουσαν τῆς φύσεως μεταμόρφωσιν καί τήν δευτέραν ἔλευσιν (παρουσίαν)».

Τό μυστήριον τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, κατ’ οὐσίαν δέν εἶναι ἄλλον τι ἀπό τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, ἀπό τό γεγονός, ὡς διδάσκει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι: «ἄϋλος τις οὐσία καί ἀειδής, ἡ τοῦ Ὑψίστου δύναμις, τήν δουλικήν μορφήν τήν διά τῆς Παρθένου ὑπόστασιν διαλαβοῦσα, πρός τό ἴδιον ὕψος ἀνήγαγεν εἰς τήν θείαν τέ καί ἀκήρατον μεταστοιχειώσασαν φύσιν». Κατά δέ τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας: «ἐστιν ἰδεῖν ὡς ἐν εἰκόνι τῷ ἄνθρακι ἑνωθέντα μέν ἀνθρωπότητι τόν τοῦ Θεοῦ Λόγον, οὐ μήν ἀποβεβληκότα τό εἶναι ὅ ἐστι, μεταστοιχειώσαντα δέ μᾶλλον τό προσληφθέν ἤ γοῦν ἑνωθέν εἰς τήν Ἑαυτοῦ δόξαν τέ καί ἐνέργειαν».

Αὐτό ἀκριβῶς τό γεγονός τῆς μεταστοιχειώσεως τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως διά τῆς ἑνώσεως αὐτῆς εἰς τήν θείαν δόξαν καί ἐνέργειαν τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου καί Πατρός Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὑπεδείχθη, ἐφανερώθη «καθώς ἠδύναντο» ἀμυδρῶς εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ. Ἰδού τί λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Τό ἄσχετον τῆς Σῆς φωτοχυσίας καί ἀπρόσιτον τῆς Θεότητος θεασάμενοι τῶν Ἀποστόλων οἱ πρόκριτοι, ἐπί τοῦ ὄρους τῆς Μεταμορφώσεως, ἄναρχε Χριστέ, τήν θείαν ἠλλοιώθησαν ἔκστασιν καί νεφέλῃ περιλαμφθέντες φωτεινῇ φωνῆς ἤκουον Πατρικῆς, βεβαιούσης τό μυστήριον τῆς Σῆς ἐνανθρωπήσεως, ὅτι Εἷς ὑπάρχεις καί μετά σάρκωσιν Υἱός μονογενής καί Σωτήρ τοῦ κόσμου».

Τό ἄσχετον καί ἄδυτον τῆς φωτοχυσίας καί τό ἀπρόσιτον τῆς θεότητος δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ἄκτιστον θεῖον φῶς καί αἱ ἄκτιστοι θεῖαι ἐνέργειαι, ὡς ἐναργέστατα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν: «Ὁ χερσίν ἀοράτοις πλάσας κατ’εἰκόνα Σου, Χριστέ, τόν ἄνθρωπον τό ἀρχέτυπόν Σου ἐν τῷ πλάσματι κάλλος ὑπέδειξας. Οὐχ ὡς ἐν εἰκόνι, ἀλλ’ ὡς Αὐτός εἶ κατ’ οὐσίαν, ὁ Θεός χρηματίσας καί ἄνθρωπος».

Τῆς ἀνεξιχνιάστου ταύτης ἐμπειρίας, δηλονότι τῆς κοινωνίας τοῦ θείου ἀκτίστου φωτός καί τῆς θείας ἀκτίστου ἐνεργείας δυνάμεθα καί ἡμεῖς νά γίνωμεν κοινωνοί ἐντός τοῦ χώρου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησίας, συμμορφούμενοι μέ τόν Χριστόν, ὡς λέγει ὁ σοφός Παῦλος, «ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν», (Γαλ. 4, 19).

Ἀκούσωμεν, λοιπόν, ἀγαπητοί μου, εἰς τό κάλεσμα τῆς Ἁγίας ἡμῶν καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς λέγοντος: «Δεῦτε νῦν τήν κρείττονα ἀλλοιωθέντες ἀλλοίωσιν οὐρανόφρονες σήμερον Χριστῷ συμμορφούμενοι εὐσεβῶς καί γῆθεν ἐφ’ ὑψηλοτάτην τῶν ἀρετῶν περιωπήν ἀνενεχθέντες ἀγαλλιασώμεθα, δι’ οἶκτον γάρ τόν ἄμορφον μεταμορφούμενος ἄνθρωπον ἐν Θαβώρ κατελάμπρυνεν ὁ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν»  Ἀμήν.

 Τῆς πρωΐνῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός. Εἰς τήν λειτουργίαν ταύτην προσῆλθον ὡσαύτως πάμπολλοι πιστοί, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἰθαγενεῖς, Χριστιανοί ἐκ τῶν ὁμόρων πόλεων καί κωμῶν τοῦ Βορείου Ἰσραήλ.

Τήν μεσημβρίαν τῆς ἡμέρας τῆς ἑορτῆς ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰλαρίων, ὁ ἀνακαινίσας τήν Ἱεράν Μονήν καί διά θαυμασίας βυζαντινῆς ἁγιογραφήσεως τόν Ἱερόν Ναόν αὐτῆς κατακοσμήσας, παρέθεσε πλουσίαν τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ, τούς συλλειτουργούς ἱερεῖς καί πολλούς ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος.

Ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἑωρτάσθη κατά τήν προσκυνηματικήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων εἰς τόν ἐν Γεθσημανῆ ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐπί τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί εἰς τόν ἐν Ραμάλλᾳ ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου.

Μετά τήν ἐν τῷ Θεομητορικῷ Μνήματι θ. Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος τοῦ ἱεροῦ Προσκυνήματος τῆς Γεθσημανῆς, Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ ἐν Ραμάλλᾳ ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων καί οἱ Ἐπίτροποι περέθεσαν τράπεζαν εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder